- 14 Nisan 2016
- 2
- 0
- 1
- 42
- Konu Sahibi Stardustzeyno
- #1
merhabalar bayanlar 7 yıllık evliliğim ve 3 yaşında bir kızım var.. Eşimle severek ve birbirimizi tanıyarak (2 sene sevgiliydik) evlendik.. Genel olarak ikimizde baskın karakterler olduğumuz için tanıştığımız günden beri tartışmalarımız eksik olmadı. Kızım doğana kadar kavgalarımızda geri adım atmaz söylemem gereken herşeyi hatta fazlasını söylerdim ama kızım doğduktan sonra mümkün olduğu sürece kızım kavga ortamına şahit olmasın diye sustum yutkundum.. Evliliğimin 3. Senesinde aldatıldım ve öğrendiğimde boşanmak istediğimi söyledim hatta davamı bile açtım. Eşim çok pişman olduğunu beni kaybetmek istemediğini bir şans daha istediğini söyledi 2 ay boyunca yana yakıla.. İçime sinmese de içimde acaba bir şans daha verseydim herşey farklı olurmuydu şüphesi kalmasın diye o ikinci şansı verdim.. O da bu şansı iyi kullandı elinden geldiğince.. Zaten 1 yıl sonra kızım doğdu.. Hamileliğimde dahil olmak üzere o kadar çok kavga ettik ki artık saygımız kalmadı ne yazık ki.. Şiddet bile gördüm..Ve şu an geldiğimiz durum beni üzmekten kırmaktan asla çekinmeyen , bana kadınlığımı unutturan , bana olan sevgisini hissedemediğim, bana sürekli hakaret eden ,evde zorunda olmadıkça konuşmadığımız, haftasonları çocuğu gezdirmek dışında paylaştığımız hiçbir şeyin kalmadığı bir evlilik var avuçlarımda.. İnanılmaz mutsuzum ve böylesine sevdiğim adamla bu durumda olmaktan üzgünüm.. Kızım olmasa çoktan boşanmıştım beni şu an frenleyen cesaretimi kıran tek şey kızım ama bende çok ama çok mutsuzum. Daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum. Dayanmak zorundamıyım onu da bilmiyorum. Sağlıklı düşünemiyorum.