herkese selam 5 yıl olmuş buraya yazmayalı eski yazılarımı okudum da aslında hiç bişey iyiye değil kötüye gitmiş.
Yaklaşık on yıldır evliyim bi çocuğum var lüks evimiz arabamız ve bir yıldır kendime ait bi işletmem var kendimi geçindiriyorum. Evlilimiz hep sorunluydu hep öfke problemleri hep toksik hep ayrılamamak iletişimsizlik küfür yeri gelirse şiddet narsist bir kişilikle birlikteyim.
Neyse kendimi işime çocuğuma verip kendime mutlu bi alan yaratmışken eşim çaresiz bi hastalık sahibi oldu ve çok ama çok genç daha tabi ki yıkıldık ameliyat olması gerekiyordu istersen evi arabayı satarız hiç önemli değil yeterki iyileş dedim tüm bana yaptıklarını tabi ki unuttum görevim yanında olmaktı ailesi ve kendisi psıkplojik olarak hastalığı görmezden gelmeyi tercih etti dr da tüm gerçekleri yüzüme söyledi annesine kardeşine söylemeye kalktım bize öyle bişey söylenmedi dediler gidin sorun dr orda dediğimde soramayız biz dendi yani onları da anlıyorum aslında kabullenemiyorlar. Ben gerçekleri bildiğim için alternatif çareler araştırmaya başladım ama en kötü ben oldum felaket tellalı oldum istenmedim eşim ameliyattan sonra hastalığının sebebini bana suçladı mutlu değildim sen hasta ettin beni dedi çok ağır ithamlarda bulundu tabi uzun süre ondan sakladık sonucu çocuğuda seni de istemiyorum hayatıma bakıcam dedi iyi olduğunu düşünerek spnra gerçeği öğrendi neden benim böyle davrandığımı anladı ama gene beni suçlamaya bana hakaretler etmeye devam etti ediyor bi gün çok kötü grip oldum kalkamıyorum hastalıkları değişsek dedi şok oldum ona karşı tüm iyi niyetimi merhametimi yerle bir etti eve çocuğa sen bakacaksın dedi çalıştım devam etmek zorundaydım çalıştım şimdi suçlu ben oldum ben bu haldeyken sen giyinip işe gittin hakkımı helal etmeyeceğim sana diyor bana benden sonra yüzüne kimse bakmayacak kezzap dökeceğim dedi o sırada çok korktum boşanalım madem bizimle mutlu değilsin dedim sonra da acıtasyon yaptı zaten bende o bu haldeyken boşayamazdım boşalamıyorum da aradan 6 ay geçti belli tedavileri aldı gene dr bana söyledi nüks olduğunu aramayın artık zorlamayın beni dedi dr u o kadar bıktırdım. Ama ben evime çocuğuma bakıyorum kendimi bırakmadım güçlü duruyorum diye ben göstermelik üzülüyor oldum keşke gerçekleri bende bilmeseydim de onlar gibi bi umut yaşadığımdan bişey anlasaydım. Kenarda kötü gün için biriktirdiğim param vardı al dedim istediğin gibi harca tatile git araba yükseltmek istiyorsan yükselt gibi gibi ama o para neye yeter diye beni azarladı evde diken üstündeyim her yaptığım ona batıyor her söyledim ters anlıyor o da üzgün ve korkuyor anlıyorum ama onu hasta ben etmedim olsaydım onca yıl üzüntüden ben olurdum dedim nereden biliyorsun belki sende hastasın dedi sanki zevk alacak öyle bişey ortaya çıksa sağlıklı düşünemez oldum güçlü durmaya çalışıyorum çocuğum için onun kalan ömrü için ama kendime saygımı yitirdim hergün hakaret duyuyorum ama cevap veremiyorum sırf hasta diye ben ne yapayım herseyi Allah bilir benim ömrümde geçiyor bu nasıl bir sınavdır yarabbim feraha çıkarsın
Yaklaşık on yıldır evliyim bi çocuğum var lüks evimiz arabamız ve bir yıldır kendime ait bi işletmem var kendimi geçindiriyorum. Evlilimiz hep sorunluydu hep öfke problemleri hep toksik hep ayrılamamak iletişimsizlik küfür yeri gelirse şiddet narsist bir kişilikle birlikteyim.
Neyse kendimi işime çocuğuma verip kendime mutlu bi alan yaratmışken eşim çaresiz bi hastalık sahibi oldu ve çok ama çok genç daha tabi ki yıkıldık ameliyat olması gerekiyordu istersen evi arabayı satarız hiç önemli değil yeterki iyileş dedim tüm bana yaptıklarını tabi ki unuttum görevim yanında olmaktı ailesi ve kendisi psıkplojik olarak hastalığı görmezden gelmeyi tercih etti dr da tüm gerçekleri yüzüme söyledi annesine kardeşine söylemeye kalktım bize öyle bişey söylenmedi dediler gidin sorun dr orda dediğimde soramayız biz dendi yani onları da anlıyorum aslında kabullenemiyorlar. Ben gerçekleri bildiğim için alternatif çareler araştırmaya başladım ama en kötü ben oldum felaket tellalı oldum istenmedim eşim ameliyattan sonra hastalığının sebebini bana suçladı mutlu değildim sen hasta ettin beni dedi çok ağır ithamlarda bulundu tabi uzun süre ondan sakladık sonucu çocuğuda seni de istemiyorum hayatıma bakıcam dedi iyi olduğunu düşünerek spnra gerçeği öğrendi neden benim böyle davrandığımı anladı ama gene beni suçlamaya bana hakaretler etmeye devam etti ediyor bi gün çok kötü grip oldum kalkamıyorum hastalıkları değişsek dedi şok oldum ona karşı tüm iyi niyetimi merhametimi yerle bir etti eve çocuğa sen bakacaksın dedi çalıştım devam etmek zorundaydım çalıştım şimdi suçlu ben oldum ben bu haldeyken sen giyinip işe gittin hakkımı helal etmeyeceğim sana diyor bana benden sonra yüzüne kimse bakmayacak kezzap dökeceğim dedi o sırada çok korktum boşanalım madem bizimle mutlu değilsin dedim sonra da acıtasyon yaptı zaten bende o bu haldeyken boşayamazdım boşalamıyorum da aradan 6 ay geçti belli tedavileri aldı gene dr bana söyledi nüks olduğunu aramayın artık zorlamayın beni dedi dr u o kadar bıktırdım. Ama ben evime çocuğuma bakıyorum kendimi bırakmadım güçlü duruyorum diye ben göstermelik üzülüyor oldum keşke gerçekleri bende bilmeseydim de onlar gibi bi umut yaşadığımdan bişey anlasaydım. Kenarda kötü gün için biriktirdiğim param vardı al dedim istediğin gibi harca tatile git araba yükseltmek istiyorsan yükselt gibi gibi ama o para neye yeter diye beni azarladı evde diken üstündeyim her yaptığım ona batıyor her söyledim ters anlıyor o da üzgün ve korkuyor anlıyorum ama onu hasta ben etmedim olsaydım onca yıl üzüntüden ben olurdum dedim nereden biliyorsun belki sende hastasın dedi sanki zevk alacak öyle bişey ortaya çıksa sağlıklı düşünemez oldum güçlü durmaya çalışıyorum çocuğum için onun kalan ömrü için ama kendime saygımı yitirdim hergün hakaret duyuyorum ama cevap veremiyorum sırf hasta diye ben ne yapayım herseyi Allah bilir benim ömrümde geçiyor bu nasıl bir sınavdır yarabbim feraha çıkarsın
insan ölüm döşegınde bile hayvanca davranır mı
