Kesinlikle dogru ilerlemiyorsunuz. Ayni benzer yollardan gectim oglum ile ilgili, ordan biliyorum. Oglunuzu nereye kime gonderdiginizin bir onemi yok aslinda. Annesi ve babasi ile nasil bir iliskisi var, neyi gercekten paylasiyorsunuz, sizinle ilgili buyudugunde neyi nasil hatirlayacak, lutfen ilkonce buna durust bir cevap vermeye calisin.
Yapmadigi dersler, gitmek istemedigi kurslar ya da okuldaki haylazliklarin hepsi oglunuzda gormediginiz duymadiginiz birseylerin isaretleri.
Oglunuzu yasiti cocuklarla bilincli ya da bilincsiz karsilastiriyorsunuz. Kendisi de biliyor bunu. Eminim icine kapanmasi ya da sessiz kalmasi bundan. Bu kabul gormeme durumunu hem evinde hem okulunda yasiyor. İnanin cok uzuldum oglunuz icin.
Siz de oglunuzla ilgili yanlis gordugunuz herseye bu kadar tepki vererek aslinda anneliginizle ilgili ya da kendinizle ilgili korkularinizi ona yansitmis oluyorsunuz. Sanki onun yuzunden hep utaniyormussunuz ya da o yanlis hareketlerinin sonucu hep sizi bagliyormus gibi. Kotu anne yetersiz anne yaftasi yiyecekmissiniz gibi davraniyorsunuz.
Oglunuzu kizinizi olduklari gibi gorun, sarin, yanlarinda oldugunuzu bilsinler, bu yaslarinda bir daha olmayacaklar. Benim annem babam yanimdaydi sevdiler korudular kolladilar, sikinti cektim ama biz bir aileydik desin. Ders, basari bir yere kadar, once aile.