- 31 Mart 2011
- 960
- 2
sana bişey diyim mi bak yeminediyorum şuan yazarken ağlattın beni.
sanki beni anlattın.
hayat böyle arkadaşım ahh bi anlatsam yaşadıklarımı acaba anlarmısın.neler yaşadım neler belki ufak tefek şeyler belki büyük takdir allahın ama hiç kimseye anlatamadım anlatmak istemedim beni anlamayacaklarını düşündüm.yada arkamdan konuşcaklar dedim yada alay edicekler oh çekicekler dedim.hep tedirgin oldum.kendi kendime yaşadım bütün sıkıntılarımı
anlatmaktansa hep dinleyici ben oldum hep verici ben oldum hep koşucu ben oldum ama sonunda KOL gibi kazığı yiyipde oturan yine ben oldum.
kazığı yedim oturdum ama yine bişey demedim üzüldüm demedim ağladım demedim.ama şunu öğrendim hayat öğretti yaşadıklarım öğretti insanlar öğretti herşey öğretti benim tek arkadaşım yoldaşım konuşduğum herşeyim allahım başka yok insanların hayatıma kattığı en büyük iyilik bu bu oldu
ben herşeyi tek başıma yaşıyorum..görüştüğüm arkadaşlarım var ama ..böyle yakın yan yana olmuyor...böylr ailesiyle iç içe olup anlaşabilenlere imreniyorum..ya bir insanın hiçbi yerden mi şansı olmaz 
