Artik beni evladimin gözünde bile gülünç duruma sokan fobimi artik yenmek istiyorum.Fobim köpek hani ay köpekten korkarim ben tarzi bir korku degil sokaga cikamayacak ciktigimda ise sürekli saga sola arkaya bakip kontrol ettirecek derecede disaridan baktigimda cok komik gorunuyorum belki de koskoca yaz geldi gecti kira bayira gidemedim köpek var diye en son gittigim yerden de aglaya aglaya geri döndüm her yer köpek dolu diye.Herkes keyifle otururken ben anin tadini bile cikaramazdim zaten surekli arkama bakmaktan saga sola bakmaktan stresten ter icinde kalmis sekilde eve dönerdim kim sorarsa kira bayira serinlemeye gittim.Son 2 yildir kendi basima disari sadece köpek olmadigina emin oldugum yerlerde ciktim.Ya da ise gittim geldim o da servisle.Simdi 2 kizim var büyük olan kreşe basladi ufak olan 1 aylik simdiye kadar arabayla ben getirip götürdüm ama araba esime lazim daha uzak mesafeye tasindi is yeri ve yürüme gitme sansi yok servis ters guzergahta kaliyor diye girmiyor.Kizimin kresi ise 5 dk mesafede 4 gündür annemle götürdük aldik kizimi p.tesi o da eve dönmüs olacak benim getirip götürmem lazim ama nasil olacak bilmiyorum.Elimde degil köpek görünce sadece yanindan gececegim göz temasi kurmayacagim diyorum arkaya bakmayacagim geliyor mu diye diyorum ama yok yapamiyorum.
Bunun icin psikolojik destek de aldim ama yenemedim evladim icin yenmek zorundayim ufak 2 cocukla yola cikacagim yollarda izlerde rezil olmamam onlar icin güclü olmam lazim nasil olacak bana bir taktik söyler misiniz nasil gececek bu korku komik görünmekten eve kapanmaktan biktim gittigim tek yer mahalle parki oraya da cevresi çitle kapali diye gidiyorum geri kalan her yere ya esimle ya arkadasimla biriyle gidiyorum cok sıkıldım bu durumdan.Hayvansever biriyim ama bu korku öyle bir hal aldi ki köpek görünce aman her yerde bunlardan var diye sacmalar hale geldim tabii ki olacaklar ben korkuyorum diye yok olamazlar benim alismam lazim ama nasil.Disarida aslan görsem bu kadar korkmam herhalde o an gözüme perde iniyor araba gelse farketmem belki de.Cok sıkıldım bu durumdan basina gelen cözen var mi ,?
Köpek değil ama hayat kalitemi berbat eden kedi korkumu çözdüm.
Kedi gelecek diye yıllarca dışarda rahat oturamadim, yemek yiyemedim... Kaldırımda kedi görsem yolumu değiştirdim.
Şimdi bir kedi ile evimi paylaşıyorum.
Benim olayım şöyle çözüm buldu.
Artık kafaya koymuştum bu korkuyu yenmeyi, psikiyatr falan bakıyordum Ankara'da, İstanbul'da, o ara pandemi patladı kaldı o iş.
O süreçte eşimle tanıştık ve kedisini sürekli anlattı bana, fotoğrafları gösterdi, en çok da o kediyi sevmesini, sevme şeklini özümsedim.
Ama yıllarca kedi ile yan yana gelmedik, ta ki evliliğe yakın tanıştık kedicik ile, tabi hiç kolay olmadı. İlk yan yana gelişte atlayacak mı aman zıplar mı aman ben korkarım diye diye geçti, ilk başta eşim sevdi yanımda oyunlar oynadı, tabi kedicik de uysal, cins kedi, çok sakin.
Üç beş sevme, gitme, gelme derken ben de alıştım artık korkmadan aynı odada kalıyordum.
Süreç uzun ve meşakkatli, sabırlı ve kararlı olun.
Önce başkası, sevdiğiniz güvendiğiniz birisi ve hayvanı ile başlayın. Hayvancık da sakin olsun, Golden cinsi olabilir mesela.
Başta fotoğraf video ile başlayın, hemen yan yana gelmeyin.
Ben resmen kendimi tedavi ettim bu süreçte, eşim de çok destek oldu tabi. Sevgi bütünleşmesi yaşadık kedicik odaklı.
Sorunuz olursa çekinmeyin. Kısa yazmaya çalıştım.
sabırla, sevgiyle, inançla devam edeceğiz 
gerçekten bu güruhun desteğe ihtiyacı olduğuna bir kez daha emin oldum. Allah yardımcınız olsun.
