Camda ki kız olduğumu fark ettim

hurremsultan94 .!.:

Ahh nickname e bayıldım size de arkadaşınız çok şanslıymış sizin gibi bir dostu varmış bunu tek başına fark etmek ve gerçekten bununla yüzleşmek zaman alıyor herkese söyledigim gibi ben en büyük sıkıntı bende var veyahut hayatımdaki bütün olumsuzlukların sebebi annem demiyorum ama siz bunu bilen birisiniz anladığım kadarıyla değersizlik bambaşka bir psikolojik şiddetin boyutu çok başka kendinizi görmek istemiyorsunuz benim evimde hiç ayna yok mesela sebebini bugün fark ettim aynaya bakmaktan kaçındığım içinmiş gerçekten isterdim sizin gibi bir arkadaşımın olmasını Allah kalbinizin ekmeğini yedirsin inşallah çok güzel yollar arkadaşlıklar sizinle olsun çok teşekkür ederim cevabınız için

Genişletmek için tıkla...

Salon Kadini .!.:

Keske benimde eskisi gibi yarim limon olsaydi memelerim 3.5 yildir emziren anne memesi belime indi resmen, nefret nefret.

Gidem de patso yapam canim cekti.


Bunu hepimiz kimi zaman yapiyoruz aslinda Halley, bi nev-i beynimizin kacis protokolu bu, baska turlu ayakta kalamiyoruz ki?

Ama duvara carptik diye o duvara carpmaya devam etmek değil duvara tirmanip aşmanın yoluda yine icimizde, beynimizde

Uzulmeyin, Allah dağına gore dumanini verir derler, bugunki kadin olmanizda annenizin, ailenizin rolu yadsinamaz.

Siz simdi kotu bir anne nasil olunur biliyorsunuz, boyle olmamaya cabalayarak gecmisten ders cikarmak ve adim atmak gerekir.

Kocaman sariliyorum kirilan kalbinize

Genişletmek için tıkla...

hurremsultan94 .!.:

Merhabalar bugün günlük işlerimi yaparken birden fark ettiğim şey annemin beni çocukluğumda ergenliğinde Gençliğimde evliliğimde dahi ne kadar fazla etkilediğini anlamam oldu lisedeyken genç kızken her zaman 60 63 kg arasındaydım ve anneme göre çok Şişmandım üniversiteye gittiğim zaman oturduğum yerden kalkmıyordum kalçalarımın çok büyük olduğuna inanıyordum kibir olarak algılansın istemem ama gerçekten güzel olduğumu farkındaydım fakat annem tarafından onaylanmadığım için hiçbir zaman kendimi tanıyamadım 26 yaşında evlendim evlenince de böyle oldu inanılmaz bir baskı vardı üzerimde ama bu benim hayatımın normali idi bunu fark etmem 30 yaşında bir çocuk doğurduktan sonra bulaşıkları dizerken oldu kendimi şu an gerçekten kadın gibi hissetmiyorum ben hiçbir zaman desteklenmedim onaylanmadım ne istediğimi bilemedim çünkü önüme her zaman set konuldu çok üzülüyorum kendi halime 30 yaşında bir kadın nasıl hayatına yön veremez 30 yaşında bir kadın güzel olduğunu nasıl bilemez özgüveni nasıl bu kadar düşük olur annem zayıfla dedikçe bilinç dışı olarak zaten hareketsiz bir yaşamın var tek başımayım burada yaşadığım şehirde bebeğim küçük olduğu için her istediğimle çıkamıyorum o yüzden şu an 85 kiloyum zayıflamaya çalıştıkça daha çok kilo alıyorum üniversite yıllarımda annemin bana Şişman dediği kilolara düşmek için çok uğraşıyorum harcanmış bir hayat keyfi yeri harcanmış bir hayat gerçekten çok üzgünüm bunları yazarken bile çok duygulanıyorum içimi dökmek istedim çünkü dökeceğim başka bir yer yok

Genişletmek için tıkla...

bibi95 .!.:

zaten normal bir yaşta farketmişsiniz yaşadıklarınızı ne güzel. daha cok gençsiniz. herşeyi değiştirecek zamanınız var. kimse 30 yaşında ununu eleyip eleğini asmıyor. 29 yaşına yeni girdim benim için hayat 2-3 sene önce anca başladı. anca istediğim işe girdim, kendimi tanıdım...
dram yaratacak bir şey yok. hepimiz o yaşlarda belli sıkıntılar yaşıyoruz, gayet gençsiniz. zayıflayın, diyetisyene gidin, çalışmaya başlayın. 65 yaşında değilsiniz.

Genişletmek için tıkla...

hurremsultan94 .!.:

Yani elbette şu an bütün hayatımı anlatamam özetle geçemem fakat inanın bana en ufak bir olumsuzlukta veyahut şu an büründüüğüm kişilikte annemi suçlayan bir kadın hiçbir zaman olmadım yapılan psikolojik şiddetin büyüklüğünü bugün fark ettim kendimi beğenmediğimi 30 yaşında kadın gibi hissetmediğimi bugün fark ettim bu da beni çok yaraladı bir başkasına suç atmak insanlığın en büyük vefasızlığındandır kesinlikle bunun farkındayım ama işte dediğim gibi her şeyi yazamıyorsunuz her şeyi anlatamıyorsunuz,çok teşekkür ederim değerli yorumunuz için vakit ayırdınız

Genişletmek için tıkla...

hurremsultan94 .!.:

Merhabalar bugün günlük işlerimi yaparken birden fark ettiğim şey annemin beni çocukluğumda ergenliğinde Gençliğimde evliliğimde dahi ne kadar fazla etkilediğini anlamam oldu lisedeyken genç kızken her zaman 60 63 kg arasındaydım ve anneme göre çok Şişmandım üniversiteye gittiğim zaman oturduğum yerden kalkmıyordum kalçalarımın çok büyük olduğuna inanıyordum kibir olarak algılansın istemem ama gerçekten güzel olduğumu farkındaydım fakat annem tarafından onaylanmadığım için hiçbir zaman kendimi tanıyamadım 26 yaşında evlendim evlenince de böyle oldu inanılmaz bir baskı vardı üzerimde ama bu benim hayatımın normali idi bunu fark etmem 30 yaşında bir çocuk doğurduktan sonra bulaşıkları dizerken oldu kendimi şu an gerçekten kadın gibi hissetmiyorum ben hiçbir zaman desteklenmedim onaylanmadım ne istediğimi bilemedim çünkü önüme her zaman set konuldu çok üzülüyorum kendi halime 30 yaşında bir kadın nasıl hayatına yön veremez 30 yaşında bir kadın güzel olduğunu nasıl bilemez özgüveni nasıl bu kadar düşük olur annem zayıfla dedikçe bilinç dışı olarak zaten hareketsiz bir yaşamın var tek başımayım burada yaşadığım şehirde bebeğim küçük olduğu için her istediğimle çıkamıyorum o yüzden şu an 85 kiloyum zayıflamaya çalıştıkça daha çok kilo alıyorum üniversite yıllarımda annemin bana Şişman dediği kilolara düşmek için çok uğraşıyorum harcanmış bir hayat keyfi yeri harcanmış bir hayat gerçekten çok üzgünüm bunları yazarken bile çok duygulanıyorum içimi dökmek istedim çünkü dökeceğim başka bir yer yok

Genişletmek için tıkla...

hurremsultan94 .!.:

Haklısınız bunları fark etmem 30 yaşıma denk geldi üzüldüm ama 20 yaşında da fark edebilirdim ama 40 yaşında da olabilirdi bu, size başarılarınızın devamını dilerim inşallah ben de bugünden itibaren hayatımı değiştirmeye niyet ettim teşekkür ederim yorumunuz için

Genişletmek için tıkla...

hurremsultan94 .!.:

Merhabalar bugün günlük işlerimi yaparken birden fark ettiğim şey annemin beni çocukluğumda ergenliğinde Gençliğimde evliliğimde dahi ne kadar fazla etkilediğini anlamam oldu lisedeyken genç kızken her zaman 60 63 kg arasındaydım ve anneme göre çok Şişmandım üniversiteye gittiğim zaman oturduğum yerden kalkmıyordum kalçalarımın çok büyük olduğuna inanıyordum kibir olarak algılansın istemem ama gerçekten güzel olduğumu farkındaydım fakat annem tarafından onaylanmadığım için hiçbir zaman kendimi tanıyamadım 26 yaşında evlendim evlenince de böyle oldu inanılmaz bir baskı vardı üzerimde ama bu benim hayatımın normali idi bunu fark etmem 30 yaşında bir çocuk doğurduktan sonra bulaşıkları dizerken oldu kendimi şu an gerçekten kadın gibi hissetmiyorum ben hiçbir zaman desteklenmedim onaylanmadım ne istediğimi bilemedim çünkü önüme her zaman set konuldu çok üzülüyorum kendi halime 30 yaşında bir kadın nasıl hayatına yön veremez 30 yaşında bir kadın güzel olduğunu nasıl bilemez özgüveni nasıl bu kadar düşük olur annem zayıfla dedikçe bilinç dışı olarak zaten hareketsiz bir yaşamın var tek başımayım burada yaşadığım şehirde bebeğim küçük olduğu için her istediğimle çıkamıyorum o yüzden şu an 85 kiloyum zayıflamaya çalıştıkça daha çok kilo alıyorum üniversite yıllarımda annemin bana Şişman dediği kilolara düşmek için çok uğraşıyorum harcanmış bir hayat keyfi yeri harcanmış bir hayat gerçekten çok üzgünüm bunları yazarken bile çok duygulanıyorum içimi dökmek istedim çünkü dökeceğim başka bir yer yok

Genişletmek için tıkla...

leyla_17 .!.:

Farkına varıp aydınlanmanız büyük bir adım. Ben de annem tarafından farklı konlarda manüple edildim. Sizin gibi ben de bir gün domates konservesi yaparken fark ettim
Tülay Kök bu konuda bana aşırı yardımcı oldu. Sınırlarımı onun vesilesiyle çizdim ve korudum. Tavsiye ederim

Genişletmek için tıkla...