- 27 Temmuz 2024
- 40
- 23
- 30
-
- Konu Sahibi hurremsultan94
- #21
Beterin beteri var yani o zaman halime şükretmeli miyim
Beterin beteri var yani o zaman halime şükretmeli miyimSlav arkadaşlarımın annelerinin zorbalıklarını öğrendikten sonra dış görünüşle ilgili Türk annelerinin yaptıkları çok masum kaldı gözümde
Yani diyetisyen ve psikolog tabii ki yardımcı olabilirler böyle bir deneyim oldu her ikisi de başarısızlıkla sonuçlandı ama mühim değil tekrar edilebilir bir durum kendimi herhangi bir şey layık görmediğim için oluyor bunlar ben AVM’lerde markaların olduğu magazalara giremezdim ezik hissederdim kendimi kendimi oralara yakıştıramazdım derinlerde büyük bir yara var kesinlikle abartmıyorum tabii ki başkalarının daha büyük vardır muhakkak, ay benim annem de saçlarımı yaparken alnima vururdu bir tane alnın ne kadar geniş diyeİnstegramda ilerideki çocuğun travmalarını anlatıyordu. Muzu kendi soydu diye
Ben de zayıftım, çevrem takmıştı. Çocukluğum neden zayıf bu çocuk diye geçti. Çeşit çeşit doktorlara götürüldüm
annem çocukken senin kaşların şimdi az, büyüyünce göreceksin demiştigördüm halen az, arada dökülüyor travma değil bunlar benim için
Amq Gerçekten kötü hissediyorsanız terapi alın.
Ayrıca Şimdiki kilonuzu da diyetisyen yardımı ile verirsiniz.
Bi anne olarak yaziyorum, anneler kutsal değildir, size zarar veriyorsa anne diye sineye cekmek zorunda degilsiniz, sınır koymak zorundasiniz.
Bu arada pattis'e katiliyorum. H HaslanmisPattis
Ben zaten annemle de 10 senedir görüşmüyorum manyak olduğu ve bana zarar verdiği için ajdjajdjajs en çok bana katıl
Sınır çizmek deyince de ben be
Bu arada benim memelerim küçük diye bana buzdolabındaki yarım limon derdi anam, buna hala gülerim yalan yok ajsjajsjajs
Hah değil mi? Neredeyse aldığı kilolardan annesini suçlayacak konu sahibi. Sanki odalarda hapis hayatı yaşamış gibi nedir bu dramatize etme merakı anlamıyorum insanları. Ne güzel üni okumuşsunuz, kendi hayatınıza yön veremiyorsanız annenizi değil kendinizi sorgulayın birazda.Bekaret kemeri takip nalan nalan diye telefonda mi inliyordu anneniz?
Isin sakasi tabi de niye bu kadar dramatize yasiyorsunuz hayati, yapmayın Allah askina, tamam anneniz kotu biriymis, begenmiyormus sizi ozguveninizi zedelemis haklisiniz ama 26 yasinda elinden kurtulmussunuz, 4 senedir maruz kalmiyorsunuz kendisine bi silkelenip kendinize gelin, cocugunuz var artik, gecmis travmalariniz icin ahlanip vahlanmak yerine onunuze bakin, evladiniz icin tedavinizi olup ilerleyin, bu hayat gecmise takili kalip gununuzu baltalayamayacak kadar kisa ne yazik ki.
Gecmis olsun, saglicakla buyutun miniği
Kendimi sorguladığım için zaten bu durumu fark ettim ne yazıkki şöyle bir algı var insanlarda senden daha kötüsü var seninki de dert mi benim dünyama göre benim derdim çok büyük bir başkası muhakkak daha buyugunu yaşamıştır başlık talihsiz oldu onu zaten daha önce de açıkladım duygusal bir anımda yazdığım için duygularımın Etkisiyle cevaplar verdim ama dediğim gibi benim derdim de bana büyük ve burada bu şekilde paylaşmak istemiştimHah değil mi? Neredeyse aldığı kilolardan annesini suçlayacak konu sahibi. Sanki odalarda hapis hayatı yaşamış gibi nedir bu dramatize etme merakı anlamıyorum insanları. Ne güzel üni okumuşsunuz, kendi hayatınıza yön veremiyorsanız annenizi değil kendinizi sorgulayın birazda.
Tabii ki yapılabilir bir şey tebrik ederim sizi öncelikle darısı bana inşallah çok kısa bir zamanda gerçekleşir inşallahŞuan yaptığımız olumsuz durumları geçmişe mal edip devam etmek olmaz..Farkındasınız ve artık adım atma zamanı..85 kilo bedeninizede sağlığınızada zarar.
Bi dönem bende bırakmıştım kendimi 80 kiloyu görünce dur dedim ve başardım 63 kiloya indim.
Ki 2 çocuk evde sürekli yemek hamur işi vs olmasıma rağmen yaptım.
çalışıyorum tüm öğünlerimi kendim hazırlıyorum geceden işime götürüp yiyorum .Sizde motive olun ve bi yerden başlayın
Sizi tebrik ederim suçlamak değil üzülmekti aslında ve başlangıç için bu durumu fark etmek için yeterli bir üzüntüye sahibim, sadece annem değil teyzelerim ablam çevremdeki bütün hemcinslerim bu şekilde olduğu için buradan başka yazacak bir yerim olmadığı için yazmıştım sizi canı gönülden tebrik ederim artık ayağa kalkmanın vakti pısırık ve sürekli başkalarını suçlayan bir imaj çizdiğimi farkındayım fakat durum bundan ibaret değil aslında birkaç yıl önce zaten bu mesafeyi koydum babamı çok erken yaşta kaybettiğim için annemiz bize göre çok kutsal bir kadındı benim ablam 35 yaşında hala annem onay vermezse evine bir vazo dahi alamaz bu aile yapısından kurtulmak farkına varmak mesafe koymak zaman isteyen bir şey ama artık ayağa kalkmanın vakti çok doğru söylüyorsunuz çok teşekkür ederim cevabınız içinBu ülkede doğup büyüyen çoğu kadının annesiyle ilişkisi aşağı yukarı böyle zaten.
Ama artık siz bir yetişkinsiniz ve sınırınızı koruyabilirsiniz. Bunun için hayıflanmak, başkasını suçlamak sizi bir yere vardırmaz
Benim annem de toksikliğin el kitabını yazmıştır. Başarılı, fit, havalı. Ben onun ancak çeyreği kadar başarılı bir çocuktum. Onun kadar çırpı bacaklı değildim.
Yada o çok düzenli titizdi ben daha dağınıktım.
İletşim tarzı da eleştirmek üzerine kuruludur.
Ben artık sadece günlük telefon muhabbeti arada bir çay kahve sohbetiyle idare ediyorum. Eleştirmesini umursamıyorum. Rahatsız olursam kalkıyorum evime dönüyorum. Evime mümkün olduğu kadar çağırmıyorum ki gelip düzenime dırdır etmesin.
Kafamı da artık hiç takmıyorum. O öyle biri. Değişmez. Doğrusunun kendi olduğunu düşünüyor. Umrumda da değil açıkçası. Ben kendimi olduğum halde sevmeye çalışıyorum.
Ona göre daha tombul daha başarısız daha düzensiz olabilirim ama bence benim de pek çok üstün yanım var. Bu yönlerimi o takdir etmese bile ben kendim ediyorum.
Siz de artık bir yetişkinsiniz ve kendinizi sevmek değer vermek ve sınırlarınızı korumakla yükümlüsünüz.
Geçmişi de annenizi de değiştiremezsiniz. Ama kendinize bunları bahane etmek yerine ayağa kalkıp gerekeni yapmalısınız
Ben zaten annemle de 10 senedir görüşmüyorum manyak olduğu ve bana zarar verdiği için ajdjajdjajs en çok bana katıl
Sınır çizmek deyince de ben be
Bu arada benim memelerim küçük diye bana buzdolabındaki yarım limon derdi anam, buna hala gülerim yalan yok ajsjajsjajs
Hah değil mi? Neredeyse aldığı kilolardan annesini suçlayacak konu sahibi. Sanki odalarda hapis hayatı yaşamış gibi nedir bu dramatize etme merakı anlamıyorum insanları. Ne güzel üni okumuşsunuz, kendi hayatınıza yön veremiyorsanız annenizi değil kendinizi sorgulayın birazda.
Uzulmeyin, Allah dağına gore dumanini verir derler, bugunki kadin olmanizda annenizin, ailenizin rolu yadsinamaz.Kendimi sorguladığım için zaten bu durumu fark ettim ne yazıkki şöyle bir algı var insanlarda senden daha kötüsü var seninki de dert mi benim dünyama göre benim derdim çok büyük bir başkası muhakkak daha buyugunu yaşamıştır başlık talihsiz oldu onu zaten daha önce de açıkladım duygusal bir anımda yazdığım için duygularımın Etkisiyle cevaplar verdim ama dediğim gibi benim derdim de bana büyük ve burada bu şekilde paylaşmak istemiştim
Şu an duygusal olarak kötü bir dönemde olabilir misiniz?Kendimi sorguladığım için zaten bu durumu fark ettim ne yazıkki şöyle bir algı var insanlarda senden daha kötüsü var seninki de dert mi benim dünyama göre benim derdim çok büyük bir başkası muhakkak daha buyugunu yaşamıştır başlık talihsiz oldu onu zaten daha önce de açıkladım duygusal bir anımda yazdığım için duygularımın Etkisiyle cevaplar verdim ama dediğim gibi benim derdim de bana büyük ve burada bu şekilde paylaşmak istemiştim
Ben bu durumu esimin sayesinde aşmiştim. Onunla ogrendim kendimle barismayi. Allah ondan razi olsun bu konuda gercekten hep destekledi. Ama o olmasa ne yapardim diye dusunuyorum muhtemelen onunda desteklemedigi bazi ozguvensiz hissettigim konular icin yaptigimi yapardim. Yani arastirip sorun olarak gordugum seylerin gercekten bir sorun olup olmadigini anlar ve problem olduguna kanaat getirdigim konularda uzman destegi alirdim.Merhabalar bugün günlük işlerimi yaparken birden fark ettiğim şey annemin beni çocukluğumda ergenliğinde Gençliğimde evliliğimde dahi ne kadar fazla etkilediğini anlamam oldu lisedeyken genç kızken her zaman 60 63 kg arasındaydım ve anneme göre çok Şişmandım üniversiteye gittiğim zaman oturduğum yerden kalkmıyordum kalçalarımın çok büyük olduğuna inanıyordum kibir olarak algılansın istemem ama gerçekten güzel olduğumu farkındaydım fakat annem tarafından onaylanmadığım için hiçbir zaman kendimi tanıyamadım 26 yaşında evlendim evlenince de böyle oldu inanılmaz bir baskı vardı üzerimde ama bu benim hayatımın normali idi bunu fark etmem 30 yaşında bir çocuk doğurduktan sonra bulaşıkları dizerken oldu kendimi şu an gerçekten kadın gibi hissetmiyorum ben hiçbir zaman desteklenmedim onaylanmadım ne istediğimi bilemedim çünkü önüme her zaman set konuldu çok üzülüyorum kendi halime 30 yaşında bir kadın nasıl hayatına yön veremez 30 yaşında bir kadın güzel olduğunu nasıl bilemez özgüveni nasıl bu kadar düşük olur annem zayıfla dedikçe bilinç dışı olarak zaten hareketsiz bir yaşamın var tek başımayım burada yaşadığım şehirde bebeğim küçük olduğu için her istediğimle çıkamıyorum o yüzden şu an 85 kiloyum zayıflamaya çalıştıkça daha çok kilo alıyorum üniversite yıllarımda annemin bana Şişman dediği kilolara düşmek için çok uğraşıyorum harcanmış bir hayat keyfi yeri harcanmış bir hayat gerçekten çok üzgünüm bunları yazarken bile çok duygulanıyorum içimi dökmek istedim çünkü dökeceğim başka bir yer yok
Ahhh maalesef böyle o kadar çok kadın var ki , bir arkadaşım var ya bildiğin bebek gibi, çok güzel bir kadın ( zayıf, beyaz tenli , ela gözlü, kumral saçlı, orta boylu ) eşi ona hiç güzel bir kelime sarfetmemiş hep eleştirmiş, onunla ilk tanıştığımda ne kadar güzel bir kadınsın masallah dediğimde ben mi diye şaşırmıştı , her gördüğümde, bize çaya geldiğinde ona kıyafetin çok yakışmış, çok şıksın derdim , o arkadaş bana birgun dedi ki " Biliyor musun Mihrimah ne eşim, ne ailem hiç kimse bana ne kadar güzelsin dememişti taaa ki senden duyana kadar hiç farketmedim, geçen aynada kendimi inceledim gerçekten de güzelim ve ben bunu yeni yeni farkediyorum senin sayende, eşim beni eleştirdikçe hiç kendimi beğenemedim , güzel bir elbise giyip süslendigimde farketmedi bile "dedi . Ve biz bu arkadaşla baya samimi olduk , benle konuştukça baya baya kendisinin farkına vardı, özgüven geldi , evlenince çalışmayı bırakmıştı tekrardan çalışmaya ve terapi almaya karar verdi , şimdilerde hem sınavlara hazırlanıyor hem de terapiye gidiyor, eşi de bu değişimi farkedince baya bir tırstı karısını kaybetmekten, arkadaşım suanda eşini baya bir peşinde koşturuyorMerhabalar bugün günlük işlerimi yaparken birden fark ettiğim şey annemin beni çocukluğumda ergenliğinde Gençliğimde evliliğimde dahi ne kadar fazla etkilediğini anlamam oldu lisedeyken genç kızken her zaman 60 63 kg arasındaydım ve anneme göre çok Şişmandım üniversiteye gittiğim zaman oturduğum yerden kalkmıyordum kalçalarımın çok büyük olduğuna inanıyordum kibir olarak algılansın istemem ama gerçekten güzel olduğumu farkındaydım fakat annem tarafından onaylanmadığım için hiçbir zaman kendimi tanıyamadım 26 yaşında evlendim evlenince de böyle oldu inanılmaz bir baskı vardı üzerimde ama bu benim hayatımın normali idi bunu fark etmem 30 yaşında bir çocuk doğurduktan sonra bulaşıkları dizerken oldu kendimi şu an gerçekten kadın gibi hissetmiyorum ben hiçbir zaman desteklenmedim onaylanmadım ne istediğimi bilemedim çünkü önüme her zaman set konuldu çok üzülüyorum kendi halime 30 yaşında bir kadın nasıl hayatına yön veremez 30 yaşında bir kadın güzel olduğunu nasıl bilemez özgüveni nasıl bu kadar düşük olur annem zayıfla dedikçe bilinç dışı olarak zaten hareketsiz bir yaşamın var tek başımayım burada yaşadığım şehirde bebeğim küçük olduğu için her istediğimle çıkamıyorum o yüzden şu an 85 kiloyum zayıflamaya çalıştıkça daha çok kilo alıyorum üniversite yıllarımda annemin bana Şişman dediği kilolara düşmek için çok uğraşıyorum harcanmış bir hayat keyfi yeri harcanmış bir hayat gerçekten çok üzgünüm bunları yazarken bile çok duygulanıyorum içimi dökmek istedim çünkü dökeceğim başka bir yer yok
Öyle deme arkadaşım, mesela benim annem hiç aşağılamadı bizi hep severdi , dışarıdan baksan eğitimsiz, cahil bir kadın derdin ama öyle değildi, okumamasına rağmen bizi sağlıklı bir şekilde sevdi , herkesin annesi babası böyle değil, psikoloji öyle bişey ki taaa çocukluktan başlıyor temeli ...Şu an duygusal olarak kötü bir dönemde olabilir misiniz?
Tamam tabi ki herkesin derdi tasası var, ve herkes kendi derdini en büyük sanır belki ancak, siz otuz yaşınıza gelmiş olmanıza rağmen hayatınıza yön veremediğinizi yazmışsınız, ve bundan dolayı annenizi suçluyorsunuz. Anneniz belki çok iyi bir annelik yapmamış veya yapamamış olabilir ancak burada yüz kişiden kaçımızın annesi mükemmel anneydi? Yani her zorluk karşısında suçlu aramadan önce kendimize yönelip nerede yanlış yaptığımızı sorgulamamız gerekiyor. Hayatımızı nasıl daha iyi hale getirebiliriz bunu düşünmeliyiz. Geçmişe saplanıp kalırsak kimse gelip sizi oradan çıkarmaz. Yani demem o ki size sizden başka kimse çözüm olmaz.
Ahh nickname e bayıldım size deAhhh maalesef böyle o kadar çok kadın var ki , bir arkadaşım var ya bildiğin bebek gibi, çok güzel bir kadın ( zayıf, beyaz tenli , ela gözlü, kumral saçlı, orta boylu ) eşi ona hiç güzel bir kelime sarfetmemiş hep eleştirmiş, onunla ilk tanıştığımda ne kadar güzel bir kadınsın masallah dediğimde ben mi diye şaşırmıştı , her gördüğümde, bize çaya geldiğinde ona kıyafetin çok yakışmış, çok şıksın derdim , o arkadaş bana birgun dedi ki " Biliyor musun Mihrimah ne eşim, ne ailem hiç kimse bana ne kadar güzelsin dememişti taaa ki senden duyana kadar hiç farketmedim, geçen aynada kendimi inceledim gerçekten de güzelim ve ben bunu yeni yeni farkediyorum senin sayende, eşim beni eleştirdikçe hiç kendimi beğenemedim , güzel bir elbise giyip süslendigimde farketmedi bile "dedi . Ve biz bu arkadaşla baya samimi olduk , benle konuştukça baya baya kendisinin farkına vardı, özgüven geldi , evlenince çalışmayı bırakmıştı tekrardan çalışmaya ve terapi almaya karar verdi , şimdilerde hem sınavlara hazırlanıyor hem de terapiye gidiyor, eşi de bu değişimi farkedince baya bir tırstı karısını kaybetmekten, arkadaşım suanda eşini baya bir peşinde koşturuyorbence siz de değişmeye başlayın gerekirse terapi alın , değersizlik çok kötü bir duygu ve bunu en yakınlarımız yapıyor maalesef ...
Eşimden Allah razı olsun gerçekten ben de iş konusunda şanslıyım işte Allah bir kapıyı kapatınca diğerini açıyor demek ki bakalım bu sürecin ilk günü bugün galiba sizin adınıza çok sevindim darısı bana inşallahBen bu durumu esimin sayesinde aşmiştim. Onunla ogrendim kendimle barismayi. Allah ondan razi olsun bu konuda gercekten hep destekledi. Ama o olmasa ne yapardim diye dusunuyorum muhtemelen onunda desteklemedigi bazi ozguvensiz hissettigim konular icin yaptigimi yapardim. Yani arastirip sorun olarak gordugum seylerin gercekten bir sorun olup olmadigini anlar ve problem olduguna kanaat getirdigim konularda uzman destegi alirdim.
Ben herkesin annesi böyledir demedim ki. Kaç kişinin annesi mükemmel dedim. Yani siz şanslısınız bu konuda demek ne mutlu size, ancak bir çok anne/ babaya şahit oluyoruz hayatta neler neler var.Öyle deme arkadaşım, mesela benim annem hiç aşağılamadı bizi hep severdi , dışarıdan baksan eğitimsiz, cahil bir kadın derdin ama öyle değildi, okumamasına rağmen bizi sağlıklı bir şekilde sevdi , herkesin annesi babası böyle değil, psikoloji öyle bişey ki taaa çocukluktan başlıyor temeli ...
Yani elbette şu an bütün hayatımı anlatamam özetle geçemem fakat inanın bana en ufak bir olumsuzlukta veyahut şu an büründüüğüm kişilikte annemi suçlayan bir kadın hiçbir zaman olmadım yapılan psikolojik şiddetin büyüklüğünü bugün fark ettim kendimi beğenmediğimi 30 yaşında kadın gibi hissetmediğimi bugün fark ettim bu da beni çok yaraladı bir başkasına suç atmak insanlığın en büyük vefasızlığındandır kesinlikle bunun farkındayım ama işte dediğim gibi her şeyi yazamıyorsunuz her şeyi anlatamıyorsunuz,çok teşekkür ederim değerli yorumunuz için vakit ayırdınızŞu an duygusal olarak kötü bir dönemde olabilir misiniz?
Tamam tabi ki herkesin derdi tasası var, ve herkes kendi derdini en büyük sanır belki ancak, siz otuz yaşınıza gelmiş olmanıza rağmen hayatınıza yön veremediğinizi yazmışsınız, ve bundan dolayı annenizi suçluyorsunuz. Anneniz belki çok iyi bir annelik yapmamış veya yapamamış olabilir ancak burada yüz kişiden kaçımızın annesi mükemmel anneydi? Yani her zorluk karşısında suçlu aramadan önce kendimize yönelip nerede yanlış yaptığımızı sorgulamamız gerekiyor. Hayatımızı nasıl daha iyi hale getirebiliriz bunu düşünmeliyiz. Geçmişe saplanıp kalırsak kimse gelip sizi oradan çıkarmaz. Yani demem o ki size sizden başka kimse çözüm olmaz.