Camda ki kız olduğumu fark ettim

hurremsultan94

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
27 Temmuz 2024
40
23
30
Merhabalar bugün günlük işlerimi yaparken birden fark ettiğim şey annemin beni çocukluğumda ergenliğinde Gençliğimde evliliğimde dahi ne kadar fazla etkilediğini anlamam oldu lisedeyken genç kızken her zaman 60 63 kg arasındaydım ve anneme göre çok Şişmandım üniversiteye gittiğim zaman oturduğum yerden kalkmıyordum kalçalarımın çok büyük olduğuna inanıyordum kibir olarak algılansın istemem ama gerçekten güzel olduğumu farkındaydım fakat annem tarafından onaylanmadığım için hiçbir zaman kendimi tanıyamadım 26 yaşında evlendim evlenince de böyle oldu inanılmaz bir baskı vardı üzerimde ama bu benim hayatımın normali idi bunu fark etmem 30 yaşında bir çocuk doğurduktan sonra bulaşıkları dizerken oldu kendimi şu an gerçekten kadın gibi hissetmiyorum ben hiçbir zaman desteklenmedim onaylanmadım ne istediğimi bilemedim çünkü önüme her zaman set konuldu çok üzülüyorum kendi halime 30 yaşında bir kadın nasıl hayatına yön veremez 30 yaşında bir kadın güzel olduğunu nasıl bilemez özgüveni nasıl bu kadar düşük olur annem zayıfla dedikçe bilinç dışı olarak zaten hareketsiz bir yaşamın var tek başımayım burada yaşadığım şehirde bebeğim küçük olduğu için her istediğimle çıkamıyorum o yüzden şu an 85 kiloyum zayıflamaya çalıştıkça daha çok kilo alıyorum üniversite yıllarımda annemin bana Şişman dediği kilolara düşmek için çok uğraşıyorum harcanmış bir hayat keyfi yeri harcanmış bir hayat gerçekten çok üzgünüm bunları yazarken bile çok duygulanıyorum içimi dökmek istedim çünkü dökeceğim başka bir yer yok 🌸💕
 
Farkına varmak bile çok büyük bir adım. Önce kendinizi sevin ve yapacağınız her şeyi kendiniz için yapin. Eşinizle aranız nasıl davranışı nasıl bilmiyorum ama imkan varsa küçük bir tatile gidin o tatilde de içinizden geldiği gibi davranın giyinin kusanin kahkaha atın...
 
Bekaret kemeri takip nalan nalan diye telefonda mi inliyordu anneniz?

Isin sakasi tabi de niye bu kadar dramatize yasiyorsunuz hayati, yapmayın Allah askina, tamam anneniz kotu biriymis, begenmiyormus sizi ozguveninizi zedelemis haklisiniz ama 26 yasinda elinden kurtulmussunuz, 4 senedir maruz kalmiyorsunuz kendisine bi silkelenip kendinize gelin, cocugunuz var artik, gecmis travmalariniz icin ahlanip vahlanmak yerine onunuze bakin, evladiniz icin tedavinizi olup ilerleyin, bu hayat gecmise takili kalip gununuzu baltalayamayacak kadar kisa ne yazik ki.

Gecmis olsun, saglicakla buyutun miniği💕
 
Merhabalar bugün günlük işlerimi yaparken birden fark ettiğim şey annemin beni çocukluğumda ergenliğinde Gençliğimde evliliğimde dahi ne kadar fazla etkilediğini anlamam oldu lisedeyken genç kızken her zaman 60 63 kg arasındaydım ve anneme göre çok Şişmandım üniversiteye gittiğim zaman oturduğum yerden kalkmıyordum kalçalarımın çok büyük olduğuna inanıyordum kibir olarak algılansın istemem ama gerçekten güzel olduğumu farkındaydım fakat annem tarafından onaylanmadığım için hiçbir zaman kendimi tanıyamadım 26 yaşında evlendim evlenince de böyle oldu inanılmaz bir baskı vardı üzerimde ama bu benim hayatımın normali idi bunu fark etmem 30 yaşında bir çocuk doğurduktan sonra bulaşıkları dizerken oldu kendimi şu an gerçekten kadın gibi hissetmiyorum ben hiçbir zaman desteklenmedim onaylanmadım ne istediğimi bilemedim çünkü önüme her zaman set konuldu çok üzülüyorum kendi halime 30 yaşında bir kadın nasıl hayatına yön veremez 30 yaşında bir kadın güzel olduğunu nasıl bilemez özgüveni nasıl bu kadar düşük olur annem zayıfla dedikçe bilinç dışı olarak zaten hareketsiz bir yaşamın var tek başımayım burada yaşadığım şehirde bebeğim küçük olduğu için her istediğimle çıkamıyorum o yüzden şu an 85 kiloyum zayıflamaya çalıştıkça daha çok kilo alıyorum üniversite yıllarımda annemin bana Şişman dediği kilolara düşmek için çok uğraşıyorum harcanmış bir hayat keyfi yeri harcanmış bir hayat gerçekten çok üzgünüm bunları yazarken bile çok duygulanıyorum içimi dökmek istedim çünkü dökeceğim başka bir yer yok 🌸💕

Öyle bi yazmışsınızki sanki 80 yaşındasınız.
Zaten çoğumuz 30lu yaşlardan sonra tam oturuyoruz.
Hiçbirşey için geç değil.
Henüz hayatınızın baharındasınız, istediğiniz şeyleri yapıp hayatınızı istediğiniz gibi şekillendirebilirsiniz.
 
Farkına varmak bile çok büyük bir adım. Önce kendinizi sevin ve yapacağınız her şeyi kendiniz için yapin. Eşinizle aranız nasıl davranışı nasıl bilmiyorum ama imkan varsa küçük bir tatile gidin o tatilde de içinizden geldiği gibi davranın giyinin kusanin kahkaha atın...
Teşekkür ederim yorumunuzu okurken elimde olmadan ağladım hayatım çalınmış farkında değilim eşim çok iyidir başıma gelen en güzel şeydir onun iyiliği benim hayatta tutuyor zaten çok üzgünüm annemden habersiz üniversitedeyken bir şal aldığım zaman annem benimle konuşmamıştı trip atmıştı bana, babamı çok erken yaşta kaybettim hiçbir zaman kendim olamadım hiçbir zaman babamı özlediğimi bile bilmiyorum çünkü bu soruları sormam yasaktı Kendimi tanımıyorum kendim için bir şey istediğimde veya bir hedef koyduğunda çok suçlu hissediyorum bunu nasıl aşacağım bir fikrim yok 🌸
 
Öyle bi yazmışsınızki sanki 80 yaşındasınız.
Zaten çoğumuz 30lu yaşlardan sonra tam oturuyoruz.
Hiçbirşey için geç değil.
Henüz hayatınızın baharındasınız, istediğiniz şeyleri yapıp hayatınızı istediğiniz gibi şekillendirebilirsiniz.
Ne istediğimi bilmiyorum yani tanımıyorum kendimi evet bunu yazarken de fark ettim insanlar ne dertlerle uğraşıyor bu bir sıkıntı mı diye benim gerçekten derdim ne bu yani çok teşekkür ederim tavsiyeniz için ama kaybolmuş gibiyim belki size göre büyütüyor olabilirim ama 30 yıl boyunca bu şekilde yaşadığınız zaman söylemekle yapmak o kadar kolay olmuyor o yüzden içimi dökmek istemiştim
 
Bekaret kemeri takip nalan nalan diye telefonda mi inliyordu anneniz?

Isin sakasi tabi de niye bu kadar dramatize yasiyorsunuz hayati, yapmayın Allah askina, tamam anneniz kotu biriymis, begenmiyormus sizi ozguveninizi zedelemis haklisiniz ama 26 yasinda elinden kurtulmussunuz, 4 senedir maruz kalmiyorsunuz kendisine bi silkelenip kendinize gelin, cocugunuz var artik, gecmis travmalariniz icin ahlanip vahlanmak yerine onunuze bakin, evladiniz icin tedavinizi olup ilerleyin, bu hayat gecmise takili kalip gununuzu baltalayamayacak kadar kisa ne yazik ki.

Gecmis olsun, saglicakla buyutun miniği💕
Çok teşekkür ederim inşallah bugünden sonrası için öyle olacak🌸
 
Teşekkür ederim yorumunuzu okurken elimde olmadan ağladım hayatım çalınmış farkında değilim eşim çok iyidir başıma gelen en güzel şeydir onun iyiliği benim hayatta tutuyor zaten çok üzgünüm annemden habersiz üniversitedeyken bir şal aldığım zaman annem benimle konuşmamıştı trip atmıştı bana, babamı çok erken yaşta kaybettim hiçbir zaman kendim olamadım hiçbir zaman babamı özlediğimi bile bilmiyorum çünkü bu soruları sormam yasaktı Kendimi tanımıyorum kendim için bir şey istediğimde veya bir hedef koyduğunda çok suçlu hissediyorum bunu nasıl aşacağım bir fikrim yok 🌸
Bir psikolog yardımı olabilir , deneme yanılma yöntemiyle zevk aldığınız şeyleri fark edebilirsiniz , annenize artık hayır demeyi gerekirse sesinizi yükseltmeyi öğrenebilirsiniz. Ses yükseltme derken hakaret ya da kalp kırmak değil ;" ben böyle uygun gördüm" diyebilmek ilk zamanlar keşke demeseydim ,yapmasaydim diye vicdanınız sizi yoklar o dönemde de bunu yapmak istiyorum annem de saygı duysun diye bastırın. 30 dan sonraki bahariniz hep çiçek açsın mutluluklar dilerim♥️
 
Evet ebeveynlerimizin bu saçma tavırları zamanında hepimizi kırdı.
Ama onlar da öyle insanlardı.
30 yaş geç değil. Genelde tüm aydınlanmaları 30 33 arasında yaşarız zaten.

Mesela bence ben süper ultra mükemmel harika bir ebeveynim, ama ileride çocuğum terapistine beni de anlatacak biliyorum.

Yani ortada şiddet, istismar, ihmal vs yok. Çenenin yayına tüküreyim deyip geçmek lazım bazen. Bizim dönemin anaları kızları ile yarışmayı severdi.
 
Kendimi 30 dan sonra buldum.Evet zorbalanmıs bir döneminiz olabilir ama farkındasınız ve artık nedenini sorgulayıp üzülmek yerine harekete geçip neler yapabileceginize yogunlasırsanız geri kalan zamanlarınızı harcamamıs olursunuz 🌺
 
Evet ebeveynlerimizin bu saçma tavırları zamanında hepimizi kırdı.
Ama onlar da öyle insanlardı.
30 yaş geç değil. Genelde tüm aydınlanmaları 30 33 arasında yaşarız zaten.

Mesela bence ben süper ultra mükemmel harika bir ebeveynim, ama ileride çocuğum terapistine beni de anlatacak biliyorum.

Yani ortada şiddet, istismar, ihmal vs yok. Çenenin yayına tüküreyim deyip geçmek lazım bazen. Bizim dönemin anaları kızları ile yarışmayı severdi.
Şu ağlak halimi güldürdüğünüz için teşekkür ederim 😌 onlarda öyle insanlardı evet, yarışmayı onaylamamayı çok severlerdi arkalarında bir enkaz biraktılar dediğiniz gibi payımıza düşen buymuş deyip devam etmek gerekiyor, çok teşekkür ederim yazdıklarınız için bana iyi geldi 🌸💕
 
Kendimi 30 dan sonra buldum.Evet zorbalanmıs bir döneminiz olabilir ama farkındasınız ve artık nedenini sorgulayıp üzülmek yerine harekete geçip neler yapabileceginize yogunlasırsanız geri kalan zamanlarınızı harcamamıs olursunuz 🌺
Harekete geçeceğim inşallah, şu an o döneme gebeyim galiba zorlu geçiyor farkındalık, kendimi bir şeylere layık gördüğümde değer hissettiğimde adım atarım bu yorgunluğun uzun sürmemesi için ne yaparım bilmiyorum ama kurban önünde olmayı çok sevmiyorum böyle yazınca öyle bir anlam çıkıyor galiba zaten o rolde de hiç olmadım sadece çok uzun senelerdir birikmiş şeyleri paylaşmak istedim çok teşekkür ederim yorumunuz için 🌸
 
Harekete geçeceğim inşallah, şu an o döneme gebeyim galiba zorlu geçiyor farkındalık, kendimi bir şeylere layık gördüğümde değer hissettiğimde adım atarım bu yorgunluğun uzun sürmemesi için ne yaparım bilmiyorum ama kurban önünde olmayı çok sevmiyorum böyle yazınca öyle bir anlam çıkıyor galiba zaten o rolde de hiç olmadım sadece çok uzun senelerdir birikmiş şeyleri paylaşmak istedim çok teşekkür ederim yorumunuz için 🌸
“Kendini birşeylere layık görmek”,”değer hissettigimde adım atarım”.Bu düsünceler ayagına takılır ama yapma?? Bak yaşamıssın zaten anne bile olsa gerekli degeri hissettiremeyebiliyorken ne hissettirebilir? Sadece kendimiz iyi geliriz.Kendini sevip herşeye layık görecek olan sensin.Hemen sloganı gönderiyorum yakala:spor:
 
İnstegramda ilerideki çocuğun travmalarını anlatıyordu. Muzu kendi soydu diye 🫣

Ben de zayıftım, çevrem takmıştı. Çocukluğum neden zayıf bu çocuk diye geçti. Çeşit çeşit doktorlara götürüldüm😁

annem çocukken senin kaşların şimdi az, büyüyünce göreceksin demişti 🤣 gördüm halen az, arada dökülüyor🙃 travma değil bunlar benim için

Amq Gerçekten kötü hissediyorsanız terapi alın.

Ayrıca Şimdiki kilonuzu da diyetisyen yardımı ile verirsiniz.
 
Herkes 30 lu yaşlarda kendini buluyor. Özgüven ve kilo durumları üstüne gidilerek çözülebilir şeyler. Camdaki kızda ağır travmatik olaylar vardı bence durumu o kadar abartıp dizi moduna girmemelisiniz
Çok haklısınız gerçekten kesinlikle o kadar büyük bir olay değil sadece kendime çok üzüldüğüm için kendim olmaya hiç izin verilmmediği için onla bağdaştırdım ama kesinlikle haklısınız o bambaşka bir olaydı🌸
 
X