Çalışmayan bir kadin olmanin ezikliği

Artemisial .!.:

Valla 30 yaşıma aylar kaldı. Yıllarca servisle okula gittim. Garibanlık mıymış bu ya da garibanlık neresindeymiş ? Bazen hayret ediyorum..
Allah ileride bana çocuk nasip ederse ona da servis kullandırırım. Her yaşta ayrı servis sohbetleri orada oluşan sosyallik güzel şey bence.

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Herkese merhaba, o kadar gururum kırıldı ki o kadar siz hemcinslerimin görüşlerine ihtiyacım var ki...kisaca anlatmaya çalışacağım;
Genc kızligimda hep feministtim hatta iş kadını olup evlenmeyecegim derdim, üniversite okudum üstüne master yaptım .sonra büyük askla eşimle evlendim.Evliligin ilk yılları global bir firmada çalıştım, asla cocuk istemedim ,kariyerim önce geldi hep.. ama sonra 35 yaşıma gelince istemeye basladim bu sefer de olmadı. Olmayınca asiri takinti yaptım, is yerinde tedavim için izin almak zorlasinca hedefim doğrultusunda istifa ettim .kafamda en önemli şey çocuktu ve tedaviler sinrasi şükür hamile kaldım.cok zor elde ettiğimiz için kocam bana ve cocugun üzerine titriyordu, sen cocuga bak çalışma hiç önemli değil diyordu zaten onun ailesi benim ailem başka şehirlerde idi ve asla cocugumu bakıcıya emanet etmek istemiyordum. Kariyerim annelik duygumin ağır basmasiyla umurumda değildi artık ve eşimin pozisyonu iyiydi güzel para kazanıyordu.yillarca ise girmeyi düşünmedim, sonra cocugum kreşe başlayıp ta ise girmeyi düşündüğüm sırada da pandemi çıktı.neyse yıllar hızlıca geçti çocuğumun bana daha az ihtiyacı kaldı ama bu sefer de cok ara verdiğim için başvurduğu yerler dönmemeye baslardilar. Eskiden çok takmıyordum ama yavaş yavaş hem arkadaşlarım hem aile çevresinde ezik hissetmeye başladım. Esimin ailesi özellikle benim koca parası yediğimi ima ediyor her seferinde . Çalışan arkadaşlarım bile kendi işleriyle övünüp beni küçümser bir hal takınmaya başladılar, çocuğumun okul ogretmeni bile çalışan annelere daha farklı davranıyor görebiliyorum. Surekli iş arıyorum ama zamanında cocugum küçükken öyle annelik duygusuyla sarhoş olmuşum ki yaşım ilerleyince işsiz kalacağımı düşünmemiştim hiç.kendi kendime olayı kabullendim ,hobilerimle uğraşmaya başladım spor resim fotoğraf vs kimsenin ne düşündüğünü takmayacagim sorana da hayatımı yaşıyorum Esimin parası yetiyor cok şükür çalışmayı istemiyorum demeye karar verdim .içten içe üzülüyordum ama çevreye kuyruğumu dik tutmaya çalışıyordum..bir yandan da ekonomi gitgide kötüye gittikçe eskiden çalışma yeterki çocuğumuza iyi bir anne ol diyen kocam sen iş bulmayacak misin daha bu hayatta amacın ne hedefin ne niye kendini bıraktın? Tv de diziler ,magazin izleyen ev hanımlarından farkin kalmadı falan demeye başladı. Öyle huzursuz öyle mutsuzum ki..bir yandan ogluma asiri bağlandım, servise bile vermeye kıyamıyorum araba sohbetlerimiz eksik kalmasın diye ,evde ödevlerini yaptırıyorum ekstra çalışma planları yapıyorum, spor ,müzik kurslarına koşturuyorum..onun egitjm hayatı, mutluluğu benim için öyle önemli ki...çalışsam eve geç geleceğim bakıcı uğraşır mi benim gibi..oğlum öksüz gibi kalacak diye asiri üzülüyorum çünkü ogretmen değilim yarım gün çalışıp cocuguma vakit ayırayim ya da devlette insanca çalışma koşullarım bu saatten sonra olmayacak. Eski çalıştığım yer gibi özelde çalışabilirim o da benim posasını çıkarır ,eskiden 5.30 ta kalkıp yola çıkıp aksam 7.45 te eve geliyordum (evimiz cok sapa bir yerde ) ama o zamanlar cocugum yoktu ,simdi yas geldi 45 e ,enerjim düştü, son enerjimle evime cocuguma yetişmeye çalışıyorum ama bir yandan da kocam dahil herkes çalışmamı istiyor toplumda hor görülmeye başlandım...secmeyeceklerini bile bile iş başvuruları yapıyorum ne yaparsam yapayım kimse dönmüyor, en son bir yer mülakata çağırdı tanıdıkta vardi tam alacak gibilerdi olmadi ..orda çalışan arkadaşa niye olmadığını sorduğumda her şeyimi begendikleri ama son anda çok ara vermemden dolayı soru işareti olup var geçtiklerini söyledi. Bir yandan da Allah biliyor ya bu kadar ezilmeme rağmen cocugumdan ayrılmamak için iş bulamadığıma içten içe mutlu oluyorum. Genç kizken o kadar feministtim şimdi nasıl bu hayatı yaşıyorum inanın bilmiyorum. Cok duygusalim ve cocuguma asiri bağlandım. Bir yandan da kocamın eline bakmak istemiyorum çalışmadığım icjn hep eziklik hissediyorum, esim iyi maaş alsa da kendimde rahatça harcayacak hak bulamıyorum, ne arkadaşlarımla rahatça gezip disarda yemek vs yerim ne de güzel kaliteli kıyafetler alırım.bilinc altımda hak etmedigim düşüncesi var ,oysaki eskiden çalışırken en pahalı kozmetikleri alirdim, çeşit çeşit kıyafetler....inanın suan hiç bir şeyde gözüm yok yeterki ogluma iyi bir anne olayım diyorum ama artık esimde sesli bir şekilde çalışmam gerektiğini söylemeye başladı. Hatta bugun bana baktığını ima etti. O kadar ama o kadar üzgün ve mutsuzum ki...o kadar depresyona girdim ki...sizce bir kadın eşinin durumu iyiyse benim gibi okumuş olsa dahi çocuğuyla daha çok ilgilenmek için çalışmamış olsa bu cok mu anormal...siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? En son esimin iğneleyici lafları sonrasi öyle içten dua ettim ki yavrumdan ayrılmak zor olsa da bu lafları yutarak omur geçmez, koşullara oğlum da ben de alismamiz gerekecek...Ne olur siz de dua edin iş bulayım...

Genişletmek için tıkla...

sandriyon .!.:

Ya bende hep Turkiyedeki cocuklar ne rahatlar servisle gidip geliyolar derdim yillarca
Avrupadaki cocuklar ne sartlarda gidiyo bi bilseydi konu sahibi ne derdi merak ettim simdi

Genişletmek için tıkla...

Artemisial .!.:

Ortaokuldayken ne yazık ki ailesinin maddi durumu iyi olmayan arkadaşlarım o yaşlarda otobüsle aktarmayla okula gelirdi. Lisedede durum aynı şekildeydi. Servis lüks bile sayılırdı benim zamanımda. Şimdi garibanlık olmuş galiba.
Hatta arttırıyorum çocuğunu özel araçla okula bırakan olmazdı ya. Servisi kaçırırsam ,o da kırk yılda bir belki, o zaman babam bırakırdı okula.
Ben anlayamadım valla zaman ve şartlar çok değişmiş demek ki..

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Mesajınızı ağlayarak okudum, kadin kadının düşmanı diye boşuna demiyorlar .kreş açmak o kadar kolay değil hanımefendi, elimde sermayem yok ,olsa daha ilgimi çeken bir şey yapardım, 10 senede ne mi yaptım? Tekrar kpss ye girdim çalıştım ama olmadı, yds ye girdim akademisyen olmak için ama tanıdık bulamadigim icjn olamadım. 2.dil kursuna gittim ,fotoğrafçılık sertifikası aldim, resim atölyesinde gittim vs vs cocugumu nasıl daha iyi yetiştiririm kitaplar okudum. Suan ona aylık rutinde alacağım kitaplar için bile uzun araştırmalar yaparım. İzleyeceği çizgi filmden telefonda oynayacağı oyuna kadar araştırırim. Fonksiyonel tip uzmanlığı ilgimi çekiyor belki onla ilgili eğitim de alırım.zaten y.lisans yapmıştım. Tanınmak istemediğim için bölümümu yazmıyorum ama zamanında çok dirsek çürüttum. Fakülte arkadaşlarım patron konumunda oldular cok iyi paralar kazanıyorlar ama iste ben bu durumda kaldım...ayrıca cocugum doğduktan sonra yazmadım ama esim kaza geçirdi 1.5 sene yatalak kaldı ona baktım. Yargılamak kolay,keske destek olacak bir şeyler yazsaydınız geçmişimi okuyana kadar

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Herkese merhaba, o kadar gururum kırıldı ki o kadar siz hemcinslerimin görüşlerine ihtiyacım var ki...kisaca anlatmaya çalışacağım;
Genc kızligimda hep feministtim hatta iş kadını olup evlenmeyecegim derdim, üniversite okudum üstüne master yaptım .sonra büyük askla eşimle evlendim.Evliligin ilk yılları global bir firmada çalıştım, asla cocuk istemedim ,kariyerim önce geldi hep.. ama sonra 35 yaşıma gelince istemeye basladim bu sefer de olmadı. Olmayınca asiri takinti yaptım, is yerinde tedavim için izin almak zorlasinca hedefim doğrultusunda istifa ettim .kafamda en önemli şey çocuktu ve tedaviler sinrasi şükür hamile kaldım.cok zor elde ettiğimiz için kocam bana ve cocugun üzerine titriyordu, sen cocuga bak çalışma hiç önemli değil diyordu zaten onun ailesi benim ailem başka şehirlerde idi ve asla cocugumu bakıcıya emanet etmek istemiyordum. Kariyerim annelik duygumin ağır basmasiyla umurumda değildi artık ve eşimin pozisyonu iyiydi güzel para kazanıyordu.yillarca ise girmeyi düşünmedim, sonra cocugum kreşe başlayıp ta ise girmeyi düşündüğüm sırada da pandemi çıktı.neyse yıllar hızlıca geçti çocuğumun bana daha az ihtiyacı kaldı ama bu sefer de cok ara verdiğim için başvurduğu yerler dönmemeye baslardilar. Eskiden çok takmıyordum ama yavaş yavaş hem arkadaşlarım hem aile çevresinde ezik hissetmeye başladım. Esimin ailesi özellikle benim koca parası yediğimi ima ediyor her seferinde . Çalışan arkadaşlarım bile kendi işleriyle övünüp beni küçümser bir hal takınmaya başladılar, çocuğumun okul ogretmeni bile çalışan annelere daha farklı davranıyor görebiliyorum. Surekli iş arıyorum ama zamanında cocugum küçükken öyle annelik duygusuyla sarhoş olmuşum ki yaşım ilerleyince işsiz kalacağımı düşünmemiştim hiç.kendi kendime olayı kabullendim ,hobilerimle uğraşmaya başladım spor resim fotoğraf vs kimsenin ne düşündüğünü takmayacagim sorana da hayatımı yaşıyorum Esimin parası yetiyor cok şükür çalışmayı istemiyorum demeye karar verdim .içten içe üzülüyordum ama çevreye kuyruğumu dik tutmaya çalışıyordum..bir yandan da ekonomi gitgide kötüye gittikçe eskiden çalışma yeterki çocuğumuza iyi bir anne ol diyen kocam sen iş bulmayacak misin daha bu hayatta amacın ne hedefin ne niye kendini bıraktın? Tv de diziler ,magazin izleyen ev hanımlarından farkin kalmadı falan demeye başladı. Öyle huzursuz öyle mutsuzum ki..bir yandan ogluma asiri bağlandım, servise bile vermeye kıyamıyorum araba sohbetlerimiz eksik kalmasın diye ,evde ödevlerini yaptırıyorum ekstra çalışma planları yapıyorum, spor ,müzik kurslarına koşturuyorum..onun egitjm hayatı, mutluluğu benim için öyle önemli ki...çalışsam eve geç geleceğim bakıcı uğraşır mi benim gibi..oğlum öksüz gibi kalacak diye asiri üzülüyorum çünkü ogretmen değilim yarım gün çalışıp cocuguma vakit ayırayim ya da devlette insanca çalışma koşullarım bu saatten sonra olmayacak. Eski çalıştığım yer gibi özelde çalışabilirim o da benim posasını çıkarır ,eskiden 5.30 ta kalkıp yola çıkıp aksam 7.45 te eve geliyordum (evimiz cok sapa bir yerde ) ama o zamanlar cocugum yoktu ,simdi yas geldi 45 e ,enerjim düştü, son enerjimle evime cocuguma yetişmeye çalışıyorum ama bir yandan da kocam dahil herkes çalışmamı istiyor toplumda hor görülmeye başlandım...secmeyeceklerini bile bile iş başvuruları yapıyorum ne yaparsam yapayım kimse dönmüyor, en son bir yer mülakata çağırdı tanıdıkta vardi tam alacak gibilerdi olmadi ..orda çalışan arkadaşa niye olmadığını sorduğumda her şeyimi begendikleri ama son anda çok ara vermemden dolayı soru işareti olup var geçtiklerini söyledi. Bir yandan da Allah biliyor ya bu kadar ezilmeme rağmen cocugumdan ayrılmamak için iş bulamadığıma içten içe mutlu oluyorum. Genç kizken o kadar feministtim şimdi nasıl bu hayatı yaşıyorum inanın bilmiyorum. Cok duygusalim ve cocuguma asiri bağlandım. Bir yandan da kocamın eline bakmak istemiyorum çalışmadığım icjn hep eziklik hissediyorum, esim iyi maaş alsa da kendimde rahatça harcayacak hak bulamıyorum, ne arkadaşlarımla rahatça gezip disarda yemek vs yerim ne de güzel kaliteli kıyafetler alırım.bilinc altımda hak etmedigim düşüncesi var ,oysaki eskiden çalışırken en pahalı kozmetikleri alirdim, çeşit çeşit kıyafetler....inanın suan hiç bir şeyde gözüm yok yeterki ogluma iyi bir anne olayım diyorum ama artık esimde sesli bir şekilde çalışmam gerektiğini söylemeye başladı. Hatta bugun bana baktığını ima etti. O kadar ama o kadar üzgün ve mutsuzum ki...o kadar depresyona girdim ki...sizce bir kadın eşinin durumu iyiyse benim gibi okumuş olsa dahi çocuğuyla daha çok ilgilenmek için çalışmamış olsa bu cok mu anormal...siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? En son esimin iğneleyici lafları sonrasi öyle içten dua ettim ki yavrumdan ayrılmak zor olsa da bu lafları yutarak omur geçmez, koşullara oğlum da ben de alismamiz gerekecek...Ne olur siz de dua edin iş bulayım...

Genişletmek için tıkla...

nabahtnisa .!.:

İşsizlik felaket bir şey, evli değilim ailemle yaşayan orta yaşlı bir kadınım. Zerre kadar koca takıntım olmadı, evlenmedim. Şu an işsizim ve kpss için son iki sene olduğundan bir süre iş aramayı bıraktım. Zaten bulamıyorum. Ama seni gerçekten çok iyi anlıyorum. Eşin dostun yüzüne bakamıyorum ben. Ama siz evlisiniz ve ezik falan değilsiniz. Annesiniz siz ve hem toplum hem islam gereği kocanız size bakmak zorunda.

Özel sektöre gelince kimse kusura bakmasın bunu yazdığım için. Daha da yeniyim formda kurallara hakım değilim ama hep şerefsizler bana denk geldi arkadaş. Hiç kimseye bulaşmadan işimi yaptığım yerden kovuldum. Aynı çalışma saatlerinde herkese verilen ücretin daha düşüğünü kabul etmedim diye kovuldum. Sosyal medyada %100 hiç abartısız doğruyu söyledim diye işten çıkarıldım. Özel sektör böyle rezalet. Durumum kötü olmasa asla iş aramam özel sektörüde.

Genişletmek için tıkla...

nightwish_black .!.:

Canım inan hiç öyle değil. En çok en güvendiğin kişilerden darbe yersin. Erkekler bu maddi konularda çok acımasız. Evli diye artık kimse kimseye bakmak zorunda değil. Çünkü erkeklerimiz inanılmaz maddiyatçı hesapçı. Emin ol en çok onlar eziyor

Genişletmek için tıkla...

nabahtnisa .!.:

Evet farkındayım canım. Bu yüzden iki defa nişan attım, babamın evinde oturuyorum. Üstüne özel sektörden çok çektim ben. Homeoffice çalıştım daha beterini yaptılar. Öğretmenlik yaptım beterini yaptılar. Şimdi düşük bir pozsiyonda katip olmak için kpss hazırlanıyorum ki dört yıllık ünv mezunuyum. İnan posizyon bile ayırmayacağım. Yaşamdan soğudum.

Genişletmek için tıkla...

nabahtnisa .!.:

İşsizlik felaket bir şey, evli değilim ailemle yaşayan orta yaşlı bir kadınım. Zerre kadar koca takıntım olmadı, evlenmedim. Şu an işsizim ve kpss için son iki sene olduğundan bir süre iş aramayı bıraktım. Zaten bulamıyorum. Ama seni gerçekten çok iyi anlıyorum. Eşin dostun yüzüne bakamıyorum ben. Ama siz evlisiniz ve ezik falan değilsiniz. Annesiniz siz ve hem toplum hem islam gereği kocanız size bakmak zorunda.

Özel sektöre gelince kimse kusura bakmasın bunu yazdığım için. Daha da yeniyim formda kurallara hakım değilim ama hep şerefsizler bana denk geldi arkadaş. Hiç kimseye bulaşmadan işimi yaptığım yerden kovuldum. Aynı çalışma saatlerinde herkese verilen ücretin daha düşüğünü kabul etmedim diye kovuldum. Sosyal medyada %100 hiç abartısız doğruyu söyledim diye işten çıkarıldım. Özel sektör böyle rezalet. Durumum kötü olmasa asla iş aramam özel sektörüde.

Genişletmek için tıkla...

Artemisial .!.:

Ortaokuldayken ne yazık ki ailesinin maddi durumu iyi olmayan arkadaşlarım o yaşlarda otobüsle aktarmayla okula gelirdi. Lisedede durum aynı şekildeydi. Servis lüks bile sayılırdı benim zamanımda. Şimdi garibanlık olmuş galiba.
Hatta arttırıyorum çocuğunu özel araçla okula bırakan olmazdı ya. Servisi kaçırırsam ,o da kırk yılda bir belki, o zaman babam bırakırdı okula.
Ben anlayamadım valla zaman ve şartlar çok değişmiş demek ki..

Genişletmek için tıkla...

nightwish_black .!.:

Ben de yakında nişan attım canım seni çok iyi anlıyorum. Umarım gönlüne göre bir iş bulursun bir an evvel. Çalışmak o kadar iyi geliyor ki. Herhalde çalışmasaydım bu süreci çok çok daha kötü atlatırdım

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Ne güzel hedefler belirlemissiniz, bende keşke daha gençken bu bilinçte olsaydim...en kısa zamanda is bulmanız dileğiyle sevgiler

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Bende zamanında servisle okula gidiyirdum cok ta severdim ,oğlumun okulunda bu şekilde hissettim. Gerci oğlumun servise binen sınıf arkadaşlarınin anneleri ile konuştuğumda çok mutlu olduklarını söylüyorlar, sonucta seneye allahin izniyle gidecek inşallah servis ile...Ben kendim biraz bu durumu dramatik bir hale soktum kabul ediyorum...

Genişletmek için tıkla...

sandriyon .!.:

Ben cok isterdim buradada servis olmasini
Bi cok kez okul muduruyle iletisime gectim ama elime bisey gecmedi

Genişletmek için tıkla...

sandriyon .!.:

Ya bende hep Turkiyedeki cocuklar ne rahatlar servisle gidip geliyolar derdim yillarca
Avrupadaki cocuklar ne sartlarda gidiyo bi bilseydi konu sahibi ne derdi merak ettim simdi

Genişletmek için tıkla...

Artemisial .!.:

Hangi ülkedesiniz ve çocuğunuzun okula ulaşımı ne şekilde oluyor ? Özel değilse merak ettim

Genişletmek için tıkla...

Tu me manques .!.:

Galiba orada toplu taşımayla gidip geliyorlar değil mi?

Genişletmek için tıkla...

sandriyon .!.:

Dusunun saat 8de is basi yapmam gerek
saat 6bucukda yollara dusuyodum 7de okul kapilarini aciyodu (burada calisan anne babalarin cocuklari icin ders baslayana kadar bekleme imkani var) yani 7de birakiyodum 8bucukda derse basliyodu dusunun ... yani herseyi dramatize etmek gerekmiyo
Ders 15h30 da bitiyodu ben gelesiye min 17h oluyodu
Cocuk sabah 1bucuk saat ogleden sonra 1bucuk saat okulda bekliyodu

Keske servis olsaydida eve biraksalardi. Evde tek basina kalabilirdi.

Genişletmek için tıkla...

sandriyon .!.:

Aynen oyle cnm ya
ustelik benim yavrucazim okuld1 onca saat beklerdi. Ama yapacak bise yok, hayat bu. Sadece benim cocugum degil herkesin cocugu burda bu sartlarda buyuyo.
Calisan anne babalar cocuklarini erkenden okula teslim ediyolar ders baslayana kadar vakit geciriyolar

Genişletmek için tıkla...