• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çalışmamak, ev hanımı olmak ayıp mı?

o arkadasiniza soyleyin cocuk bakmak buyutmek oyle sandigi kadar kolay bisey degil bi yerde calisipta aksam cikip eve gidip ayagini uzatip yatmaya benzemiyor bunu calisip cocuk sahibi olmak ve cocuguna bakmak icin isten ayrilan bir anne olarak yaziyorum
Benimde annem olsa belki bende çalışırdım hobi olarak. Ama eve iki kuruş fazla gelecek diye duzenimden esimde yıllardır yaptığı kariyerden olucak. Cok şükür maddi sorunum yok kendi gelirim var. Ben şimdi kendime vakit ayirabiliyorum. Kendimi gelistirebiliyorum.
 
Arkadasinizla olan konuda bir fikrim yok. Ama calisip calismama konusunda cocuk yokkenki surecte calisma taraftariyim ben. Tabii bu herkese gore degisen bir durum. Sizin evliliginiz sizin karariniz. Evlilikler sonsuza kadar surecek diye bir sey yok,bir kadinin isi olursa kendi ayaklari uzerinde daha kolay durabilir diye dusunuyorum ve gencecik bir yasta cocuk da yokken evde amacsiz oturmayi kendim icin “saygin olmayan bir durum” olarak goruyorum.
İşte bende bundan bahsediyorum. Evde oturmuyorum. Egitim icin bi kursa gidiyorum hobi için baska bi kursa. Dini anlamda ibadetlerimi cok rahat yapabiliyorum. Kuranimi geliştiriyorum. Geziyorum vs. Çalışırken sadece disarda yemek yiyip eve uyumaya gidiyodum. Çalışırken para için başkalarının işine yararken şimdi kendim icin yaşıyorum.
 
Çalışmamak kendi seçiminiz olmuş ve sonucundan da memnunsunuz ne kadar güzel.

Bakıcı derdiniz olmayacak, işteki stresi eşinize çocuğunuza yansıtma gibi bir sıkıntınız da yok.

çalışmanın da çalışmamanın da kendine göre artıları eksileri var tabi. Bence burda önemli nokta sizin bu durumdan memnun olmanız.

neden sizin memnun olduğunuz hayatınızdan ötürü arkadasım dediğiniz kişiden hoş olmayan şeyler duyup moralinizi bozasınız?

o, hayatından memnun değil, bu yüzden baskasının memnun olması canını sıkıyor.
daha az görüşün ve mesafe koyun.
 
25 yasindayim. Daha önceki konularimda bahsetmiştim ailevi sorunlarim vardı. Annem ve babam ben çok küçükken ayrıldı ve biz babamda kaldık. 4 yillik Üniversite okudum. Güzel bir işim oldu. Çalıştım. Sonra da eşimle evlendim. Eşimin işi de maaşı da iyi. Güzel gecinebiliyoruz ve maddi anlamda bi sıkıntımız yok. Ama iş tempom ağırdı. Evlilik önceki süreçte çok yoruldum. Sosyal hayatım yoktu nerdeyse. İş çıkışı yemek yiyip uyurdum.

Kendi isteğimle işi biraktim. Kendi ilimde iş olanağım çok az. mecbur başka bi ilde çalışacağım o zaman da eşim sifirdan baslamak zorunda kaliyor maaşı işi tamamen en başa sariyor. Şimdiki işinde devam ederse belki yurtdisinda yaşama imkanimiz da var.

Maddi sıkıntım olmadığı icin işi ben biraktim. Evlilik ve iş beni zorlayacakti çünkü. Yogun Tempolu bir isti. Simdi kendime cok iyi vakit ayirabiliyorum geziyorum kendimi gelistiriyorum kitap okuyorum cesitli kurslara gidiyorum. Eşim hep destek oldu. Çalışmami asla sorun etmedi. Ama cocugumuz olursa onu başka bi kadinin büyütmesini istemiyorum dedi. (Annem yok kv baya uzak mesafede ve yaş saglik olarak çocuk bakimina uygun degil). Yani çocuğuma benden baska bakacak biri yok. Kendi başıma yapamayacagim herşeyi eşimle doyasiya yaşıyorum şimdi. Gece 2de sinemaya gidiyoruz. Balayinda bi kaç ülke gezdik yine planda yurtdışı var. Kendi ailemle yapamadigim seyleri şuan eşimle yasiyorum yani.


Bi cocukluk arkadaşım var. Beraber büyüdük. Adı Ayşe olsun. Ayşe güzel bi kiz ama hiç sevgilisi olmadi. Kendi gitti açıldı bi cok kişiye ama hep reddedildi. Bende aksine hep çıkma teklifi alirdim. Reddettiğim cocuklar benim niyetim ciddi diyip pesimden kosarlardi. Ayşe bi gün bana " sen kesin hemen evlenir çocuk yaparsin evde cocuk bakarsin ben kariyer yapicam" dedi. Seçim onun saygim sonsuz ama bunu öyle bi aşağılamayla söyledi ki.

Bi çocukla konusmaya başladı o zamanlar sevgili flört işleri güzeldi ama çocuk tarafindan terkedildi. Birinden hoslandiginda cok iyi arkadasiz. Ama hoslandigi kisi reddedince feminist takilip habire laf sokma aşağılama moduna giriyor. Galiba hamileyim dedim. Sok oldu tepki verecekti bişey diyemedi. Sosyal medyasinda habire evlilere laf sokma paylasimlari var. Kendisini çok seviyorum cocukluk arkadasim ama hayatinda biri yokken sürekli böyle. gerçekten evli olmak çocuk sahibi olmak çalışmamak ayıp mi? Asagilanacak bisey mi?

bu tarz konuların nedense samimi oldugunu düşünmüyorum sanki kendisi gibi düşünenleri bulma ve iç rahatlatma adına açılmış konular gibi geliyor,dediğiniz gibi çalışmıyor oluşunuz sizi hiç rahatsız etmeseydi böylesi uzun uzun bi açıklama yapmak zorunda kalmazdınız sanki,bence çalışmama fikri sizin içinize sinmiyor.
bana gelince ben çalışıyorum çünkü kamudayım işim çok ağır değil bi saygınlığım var vs vs,şuanki koşullara göre evet çalışıyorum ama bi gün adnan ziyagil kadar zengin olursa eşim tabi ki çalışmam "sokak iguanaları koruma derneği" kurarım tabi ki:halay::halay::halay:
 
Hayatta herkesin gorusu yetenegi farklidir.

Kimi insan bir eve guzel bakar ve guzel cocuk yetistirir.

Kimi insan meslegini iyi yapar uretir ve insanlara kendisine faydasi olur ve ailesine maddi katki saglar.

Arkadasiniz yalniz ve reddedilmis ona senin de meslegin var diye guzel seyler soyleseniz belki o da sizin evli olmaniza takilmaz ve size destek olur.

Annem yillar sonra bir arkadasiyla karsilasmisti meslegi olan biriydi annem onun caliskanligini ovmustu o da canim sen de ne guzel evlat yetistirmisin demisti cok zarif ve ictendi ama ilk adimi annem atmisti ve bu arkadasinin cocugu yoktu.
 
Evlenmeyi çok isteyip olmayanlar acısını en yakın arkadaşından çıkarıyor heleki birde hayatında biri varsa. Zor ben neler çektim ama değmezmiş alttan almaya. Duyduğum sözler hala içimdedir. O yüzden bırak kendi haline. Evliliğin bir amaç olmadığını dostsuz kaldığında anlayacaktır. Ezdirmw kendini.
 
Calismak, calismamak dogustan gelen bir özellik degil. Calismayan kadin, calisabilir. Calisan kadın, calismayi birakabilir. Herkesin kendine göre bir dusuncesi ve sartlari oluyor bu tercihi yaparken.
Sirf bunun icin birini asagilamak, hakaret etmek kendi hayatindaki mutsuzluk ve memnuniyetsizliktir. Kiskanma veya çekememe de olabilir.
He evet bide bu var. İşi biraktim sadece. Diplomami yakmadim. Hala çalışabilirim. Ben kendime vakit ayirmayi bi miktar paraya değiştim. Yorumunuz için çok teşekkürler
 
Çalışıyorum. Çocuğum var. Boşandım.
Insanın insana yaptığı zulmü doğada hiç bir canlı diğerine yapmaz.
Sen nasıl mutlusun bunu sor kendine. Cevabi sende saklı bence.
Bebek varsa hayırlı olsun:)
Böyle mutluyum. Çalışmak cok guzel cok da yorucu. şimdi kendime vakit ayirabiliyorum.
 
Bir de ben bu hayati yolunda gitmeyenlerin kiskancliklarina hak veriyorum az da olsa.
Dusununce kimi aileden zengin kimi zengin koca bulmus kimine de Allah yuru ya kulum demis. Bir yanda da sabahtan aksama kadar calisip cocugunu bakici eline teslim etmek zorunda olan ve gerek iste gerek evde posasi cikan kadinlar var. Istese bile ev hanimi olmayi tercih edemeyecek olanlar.
Uzucu bir bakima.
O yuzden birakin elalemi mutlu oldugunuz sekilde yasayin. Bugun oyle diyenler yarin baska bir seye kulp bulur.
 
Sen mutluysan kime ne demek düser. Ayse seni belli ki kiskaniyor muhattab olma ilgilenme paylastigi seylerle. Ne hali varsa görsün.
 
Çalışmakta çalışmamakta ayıp değil
Senin hayatın senin kararın
Nasıl mutlu oluyorsan öyle yaşa
Bazı insanların genetik kodunda var çalışma hırsı.İhtiyacı olsa da olmasa da çalışmayanlar gözüne batar.Arkadaşın ya onlardan biri ya da çekemiyor :KK53:
 
Bi dizi vardı "kalbimdeki deniz "isimli sizin arkadaş oradaki hülya karakteri ile birebir sana sarmış durumda aman uzak dur kocana sevgili falan bulur :KK53:
 
Evlenmeyi çok isteyip olmayanlar acısını en yakın arkadaşından çıkarıyor heleki birde hayatında biri varsa. Zor ben neler çektim ama değmezmiş alttan almaya. Duyduğum sözler hala içimdedir. O yüzden bırak kendi haline. Evliliğin bir amaç olmadığını dostsuz kaldığında anlayacaktır. Ezdirmw kendini.
Haklısınız gerçekten. Keşke evlense. Ki buna ragmen asla hava atan nispet yapan bi insan olmadim. Ya da siradan bi ev kadini. Evlenmeseydim tek başıma bi cok şeyi zorlanarak yapacaktım. Şimdi iki kisilik de olsa bi ailem var. Mutluyum :) yorumunuz icin cok teşekkürler
 
25 yasindayim. Daha önceki konularimda bahsetmiştim ailevi sorunlarim vardı. Annem ve babam ben çok küçükken ayrıldı ve biz babamda kaldık. 4 yillik Üniversite okudum. Güzel bir işim oldu. Çalıştım. Sonra da eşimle evlendim. Eşimin işi de maaşı da iyi. Güzel gecinebiliyoruz ve maddi anlamda bi sıkıntımız yok. Ama iş tempom ağırdı. Evlilik önceki süreçte çok yoruldum. Sosyal hayatım yoktu nerdeyse. İş çıkışı yemek yiyip uyurdum.

Kendi isteğimle işi biraktim. Kendi ilimde iş olanağım çok az. mecbur başka bi ilde çalışacağım o zaman da eşim sifirdan baslamak zorunda kaliyor maaşı işi tamamen en başa sariyor. Şimdiki işinde devam ederse belki yurtdisinda yaşama imkanimiz da var.

Maddi sıkıntım olmadığı icin işi ben biraktim. Evlilik ve iş beni zorlayacakti çünkü. Yogun Tempolu bir isti. Simdi kendime cok iyi vakit ayirabiliyorum geziyorum kendimi gelistiriyorum kitap okuyorum cesitli kurslara gidiyorum. Eşim hep destek oldu. Çalışmami asla sorun etmedi. Ama cocugumuz olursa onu başka bi kadinin büyütmesini istemiyorum dedi. (Annem yok kv baya uzak mesafede ve yaş saglik olarak çocuk bakimina uygun degil). Yani çocuğuma benden baska bakacak biri yok. Kendi başıma yapamayacagim herşeyi eşimle doyasiya yaşıyorum şimdi. Gece 2de sinemaya gidiyoruz. Balayinda bi kaç ülke gezdik yine planda yurtdışı var. Kendi ailemle yapamadigim seyleri şuan eşimle yasiyorum yani.


Bi cocukluk arkadaşım var. Beraber büyüdük. Adı Ayşe olsun. Ayşe güzel bi kiz ama hiç sevgilisi olmadi. Kendi gitti açıldı bi cok kişiye ama hep reddedildi. Bende aksine hep çıkma teklifi alirdim. Reddettiğim cocuklar benim niyetim ciddi diyip pesimden kosarlardi. Ayşe bi gün bana " sen kesin hemen evlenir çocuk yaparsin evde cocuk bakarsin ben kariyer yapicam" dedi. Seçim onun saygim sonsuz ama bunu öyle bi aşağılamayla söyledi ki.

Bi çocukla konusmaya başladı o zamanlar sevgili flört işleri güzeldi ama çocuk tarafindan terkedildi. Birinden hoslandiginda cok iyi arkadasiz. Ama hoslandigi kisi reddedince feminist takilip habire laf sokma aşağılama moduna giriyor. Galiba hamileyim dedim. Sok oldu tepki verecekti bişey diyemedi. Sosyal medyasinda habire evlilere laf sokma paylasimlari var. Kendisini çok seviyorum cocukluk arkadasim ama hayatinda biri yokken sürekli böyle. gerçekten evli olmak çocuk sahibi olmak çalışmamak ayıp mi? Asagilanacak bisey mi?

kimse kimseye laf söylemediği, herkes özgürce kendi istediği hayatı yaşadığı sürece herkes seçimlerinden müsemmadır. sen ev hanımlığını seçmişsindir o çalışmayı. kimse kimseden üstün değildir. ve kimse seçimlerinden dolayı yargılanamaz.
burada biz çalışıyoruz diye çocuğumuza bakmamakla suçlanıyoruz ev hanımları tarafından, bazı çalışan kadınlar da ev hanımlarını aşağılıyor bariz belli.
ama kimse ben de kendi işime bakayım demiyor.
bence millet olarak birbirimize biraz saygı göstermeyi öğrensek her şey daha güzel olacak.
 
siz de ayşe den bahsederken kendinizi baya övmüşsünüz farkındasınız dimi.
peşinizde koşan ayşeyi red edenler diye.
kusura bakmayın herkes elinde ki ile övünüyor siz evli oldugunuz için ayşe evlenmedigi için övünüyor.
siz hamileyim galiba diyip arkadaşınızın tepkisini ölçmeye çalışarak canı acıtmak istemişsiniz.
kısaca size egosu tavan yapmış ama mütevaziii kılıgına bürünmüş bir kişilik olarak gördüm.
ayşe bana göre sizinle arkadaşlık yapmamalı fikrimi ayşeye söyler misiniz
 
Arkadaşınız ile olan meseleniz saçma bişey, konuşmaya dahi değmez, bence sizde takılmayın, kompleks yapmış işte.
Evli olup çalışmamak ise sadece sizi ilgilendirir. Maddi anlamda sorunda yok ise ister çalısır ister çalısmazsın.
Benim görüşüm çocuk olduktan sonra maddi yeterliliği olan her kadın kendi çocuğuna kendi bakmalıdır. Dunyanin en iyi bakıcısıda olsa yada anaanne babaanne herkim olursa olsun bir çocuğa annesi kadar iyi bakamaz. Bu doğanın kanunudur, inkar eden etsin.
kesinlikle katılıyorum. Annem benim çocuğuma bakmak zorunda degil ya da kv. Kendi çocuklarını büyütmüş şimdi inzivaya çekilmek hakki. Çocuğumu hic tanimayan bi kadin neden benim cocuguma egitim versin ki? Bi cocuga ancak anne ve babasi sabir gösterebilir.
 
Arkadasinizla olan konuda bir fikrim yok. Ama calisip calismama konusunda cocuk yokkenki surecte calisma taraftariyim ben. Tabii bu herkese gore degisen bir durum. Sizin evliliginiz sizin karariniz. Evlilikler sonsuza kadar surecek diye bir sey yok,bir kadinin isi olursa kendi ayaklari uzerinde daha kolay durabilir diye dusunuyorum ve gencecik bir yasta cocuk da yokken evde amacsiz oturmayi kendim icin “saygin olmayan bir durum” olarak goruyorum.
Hamileyken erken doğum riski çıkınca işten ayrılmak zorunda kalmıştım
Oğlum 6 aylık işe dönmedim hala
Oğlumla zaman geçirdiğim için çok mutluyum ama bazen kendimi garip hissediyorum isimlendiremiyorum diyordum
Tam olarak dediğin gibi saygın olmayan bir durum
Sayende aydınlandım :)
 
Back