Bakmıyorlar ya. Bizim erkekler öyle kötü yetiştirilmiş ki anlatamam. Erkek çocuk büyütenler resmen aciz gibi büyütmüşler. Kendi işlerini yapmaktan aciz, kendine ait çocukla ilgilenmekten aciz. Umurlarında değil, söylersen öf pöf çok iş yapmış gibi tavırlar. Bencillikleri iyice yüze çıkıyor. en medeni geçinen de öyle. Bu tarz işleri kadın işi diye kodlamışlar kafaya. Oysa görevi yani ilgilenmek zorunda ama pratikte öyle olmuyor. Sorsan ama of ne biçim ilgili ne iyi baba. Çocuktan sonra ben de evliliğimi sorgularken buluyorum ve çıkış kapısına doğru halay çekmeye başladım. Erkekler kapatılsın.Gerçekten yorumlara şaştım kaldım, konu sahibesine vuran vurana bencilsin diyenler ego mego diyenler saçma sapan çöp yorumlar yığını ... Konu sahibesi zaten evde 7aydır sıkılmış, çalışmak istiyor ne var bunda? çalışmayı seven insanlar için sürekli ev bir süre sonra basıyor gayet normal. Bu kadın anne oldu diye melaike konumuna mı yükselmiş oluyor, canı sıkılamaz mı, işini isteyemez mi, kariyerini isteyemez mi?
her zaman verdiğim bir örnek var, ben doktoradayken bizim gruptan bir postdoc abi çocuk sahibi oldu, karısı da bizim fakültedeydi. Önce birlikte izin aldılar bebekle vakit geçirmek için, sonra biri izin aldı diğeri evde kaldı, sonra değiştiler biraz babaanne-anneanne geldi baktı derken çocuk 1 yaşına geldi kreşe başladı. Kimse paralanmadan, hayatından vazgeçmeden, işinden gücünden olmadan gayet demokratik bir biçimde iş paylaşımı yaptılar, bebek de gayet güzel ve mutlu bir bebekti, anne de baba da bebek de mutlu mutlu yaşayıp gittiler.
Her şeyden önce bu konudaki babanın tavrı çok yanlış ve boş, gerçekten çözüm arayan insanlar oturur adam gibi seçenekleri konuşup tartar, surat asmaz. Ayrıca adamın evde durmanı istiyorum demesi de çok çok itici, bu kadının hamisi mi, babası mı onu yap bunu yap diyecek konu sahibesi de uyacakKonu sahibesinin isteklerinin hiçbir önemi yok mu??
Bu kadar aptalca ve ilkel yorumların olduğu bir konuya daha fazla yorum yapmak istemiyorum beni alıntılamayın. Nüfus kağıdında yazıyor cumhuriyet ama kafalar Afganistan, max Pakistan. Bu kafayla doğan her kadın anca köle yetişir şu toplumdan fazlası olmaz. Bari kadınlar şunu kadınlara yapmasın. Çocuk anneye mi zimmetli, babasının evinden mi getiriyor? Biraz anne bakmış işte, biraz baba da baksın büyüyünce de kreşe gider oldu bitti. Amma drama seviyorsunuz, dünyada tek çocuk yetiştiren insanlar sizler misiniz?? 7 aylık da çok küçük değil, o yaşta bebek kabul eden kreşler var gayet, babası da bakabilir çocuğa. Bir kaşığa mama döküp yedirecek biraz kaka temizleyeck bunu da yapamayacak mı sizce koskoca bir adam??
Bu sebepten benim eşimde çalışmama izin vermedi asgari ücret için bebeğimden ayrılmaya değmez şeklinde düşündü. O parada bakıcıya gidecek zaten. Bende bebeğimden ayrilmaya kıyamadım duygusal yaklaştım çünkü çok hızlı büyüyorlar en güzel zamanlarini kaciracaksiniz değmez bence. 3 ,4 yaşından sonra zaten evde tutamiyorsunuz kreş okul başlıyor işi erteleyebilirsiniz.Arkadaşlar selamlar herkese.
Aranıza yeni katıldım. Bu konuyu araştırırken buraya rastladım çok kafama taktığım içinde üye olup yazmak istedim.
5 yıllık evliyim, 7 aylık bir oğlum var. 3 yıl boyunca çalışan birisi olarak, hamileliğimin son anına kadar çalıştım. Şimdi işe tekrar geri başlamam gerekiyor fakat eşim bunu sorun ediyor. Çocuk henüz çok küçük, onu senin büyütmeni, en azından 1,5 - 2 yaşına gelene kadar annesiyle büyümesini istiyorum diyor. Bende çalışmak istediğimi ve çocuğa belirli aralıklarla anneannesi ve babaannesi baksın diyorum.
Her ikisi de bize ortalama 300 KM uzaklıkta yaşıyor. Farklı şehirlerde yani.
Anneanne ve babaanne biraz yaşlı. Babaanne biraz daha yaşlı ve bazı sağlık sorunları var. Yani eşim annesinin çocuğa çok iyi bir şekilde bakamayabileceğini, rahatsızlığının buna engel olacağını söylüyor. Aslında rahatsızlığı var evet bunu bende biliyorum ama bende ayak diretiyorum. İdare edecekler yapacak birşey yok diyorum.
Eşim ise hem çocuğun küçük olması hem annesinin bu durumu nedeniyle buna karşı çıkıyor. Eşim Yazılım mühendisi. Maddi durumumuz çok şükür gayet iyi. Yani kendi evimiz, kendi arabamız, kendime ait arabam dahi var. Yani çalışmak isteme sebebim maddi meseleler değil. Ama istiyorum işte.
Eşim de çalıştığın yerde asgari ücret alıyorsun, sırf asgari ücret için çocuğunu mahsun bırakıyorsun, oradan alacağın parayı aylık ben vereyim, çocuğa bak diyor. Ben bunu istemiyorum.
Çocuğumu bakıcıya da vermek istemiyorum. Bencillik mi yapıyorum? Kendi iş hayatım için gerçekten bencil mi davranıyorum?
Bu konular yüzünden 10 gündür falan eşimle aramız limoni. Bana soğuk davranıyor hissediyorum. Sorduğumda çocuğu düşünüyorum ve senin yüzünden işimden istifa edip, evden çalışmayı düşünüyorum diyor.
Ben yanlış mı yapıyorum acaba
Bence yanlış yapıyorsun. 300km ötedeki insanlar oraya gelecek sizinle yaşayacak. Yaşlı kadın ocakta bir şey unutur balkon kapısını açık unutur. Çocuğu parka götürür dalginlasir. 2 yaşa kadar çalışma benceArkadaşlar selamlar herkese.
Aranıza yeni katıldım. Bu konuyu araştırırken buraya rastladım çok kafama taktığım içinde üye olup yazmak istedim.
5 yıllık evliyim, 7 aylık bir oğlum var. 3 yıl boyunca çalışan birisi olarak, hamileliğimin son anına kadar çalıştım. Şimdi işe tekrar geri başlamam gerekiyor fakat eşim bunu sorun ediyor. Çocuk henüz çok küçük, onu senin büyütmeni, en azından 1,5 - 2 yaşına gelene kadar annesiyle büyümesini istiyorum diyor. Bende çalışmak istediğimi ve çocuğa belirli aralıklarla anneannesi ve babaannesi baksın diyorum.
Her ikisi de bize ortalama 300 KM uzaklıkta yaşıyor. Farklı şehirlerde yani.
Anneanne ve babaanne biraz yaşlı. Babaanne biraz daha yaşlı ve bazı sağlık sorunları var. Yani eşim annesinin çocuğa çok iyi bir şekilde bakamayabileceğini, rahatsızlığının buna engel olacağını söylüyor. Aslında rahatsızlığı var evet bunu bende biliyorum ama bende ayak diretiyorum. İdare edecekler yapacak birşey yok diyorum.
Eşim ise hem çocuğun küçük olması hem annesinin bu durumu nedeniyle buna karşı çıkıyor. Eşim Yazılım mühendisi. Maddi durumumuz çok şükür gayet iyi. Yani kendi evimiz, kendi arabamız, kendime ait arabam dahi var. Yani çalışmak isteme sebebim maddi meseleler değil. Ama istiyorum işte.
Eşim de çalıştığın yerde asgari ücret alıyorsun, sırf asgari ücret için çocuğunu mahsun bırakıyorsun, oradan alacağın parayı aylık ben vereyim, çocuğa bak diyor. Ben bunu istemiyorum.
Çocuğumu bakıcıya da vermek istemiyorum. Bencillik mi yapıyorum? Kendi iş hayatım için gerçekten bencil mi davranıyorum?
Bu konular yüzünden 10 gündür falan eşimle aramız limoni. Bana soğuk davranıyor hissediyorum. Sorduğumda çocuğu düşünüyorum ve senin yüzünden işimden istifa edip, evden çalışmayı düşünüyorum diyor.
Ben yanlış mı yapıyorum acaba
Merhabalar bende sizinle fikrimi paylaşmak istedim. 4 yaşında bir oğlum var doğduğundan bu yana çalışma hayatımı bıraktım ve kendim büyüttüm hala da o şekilde devam ediyor önceliğim Evladım. Ben bu duruma şu mantık da bakıyorum bir çocuk her zaman anneye muhtaçdır anne ile büyümelidir. Benim annem çalışan bir kadındı benide kardeşimide o şekilde büyüttü ama benim annem çalışmak zorundaydı yani bizi keyfi bırakıp çalışmadı ama keşke imkanları olsaydı da bize çok daha iyi vakit ayırabilseydi. Bir insan neden evlat sahibi olur neden imkanları varken evladını bir başkasının büyütmesine razı gelir ki bence çok bencilce. Anneanne ve babaanneler başımızın tacı ve gerektiğinde evlatlarımızı emanet edebileceğimiz en güvenli yerler çalışmak zorunda olup çocuklarını bırakmak zorunda olan kadınlara değil bu sözlerim ama imkanları olup da bi çocuğu anneden yoksun bırakmak çok acimasizcaArkadaşlar selamlar herkese.
Aranıza yeni katıldım. Bu konuyu araştırırken buraya rastladım çok kafama taktığım içinde üye olup yazmak istedim.
5 yıllık evliyim, 7 aylık bir oğlum var. 3 yıl boyunca çalışan birisi olarak, hamileliğimin son anına kadar çalıştım. Şimdi işe tekrar geri başlamam gerekiyor fakat eşim bunu sorun ediyor. Çocuk henüz çok küçük, onu senin büyütmeni, en azından 1,5 - 2 yaşına gelene kadar annesiyle büyümesini istiyorum diyor. Bende çalışmak istediğimi ve çocuğa belirli aralıklarla anneannesi ve babaannesi baksın diyorum.
Her ikisi de bize ortalama 300 KM uzaklıkta yaşıyor. Farklı şehirlerde yani.
Anneanne ve babaanne biraz yaşlı. Babaanne biraz daha yaşlı ve bazı sağlık sorunları var. Yani eşim annesinin çocuğa çok iyi bir şekilde bakamayabileceğini, rahatsızlığının buna engel olacağını söylüyor. Aslında rahatsızlığı var evet bunu bende biliyorum ama bende ayak diretiyorum. İdare edecekler yapacak birşey yok diyorum.
Eşim ise hem çocuğun küçük olması hem annesinin bu durumu nedeniyle buna karşı çıkıyor. Eşim Yazılım mühendisi. Maddi durumumuz çok şükür gayet iyi. Yani kendi evimiz, kendi arabamız, kendime ait arabam dahi var. Yani çalışmak isteme sebebim maddi meseleler değil. Ama istiyorum işte.
Eşim de çalıştığın yerde asgari ücret alıyorsun, sırf asgari ücret için çocuğunu mahsun bırakıyorsun, oradan alacağın parayı aylık ben vereyim, çocuğa bak diyor. Ben bunu istemiyorum.
Çocuğumu bakıcıya da vermek istemiyorum. Bencillik mi yapıyorum? Kendi iş hayatım için gerçekten bencil mi davranıyorum?
Bu konular yüzünden 10 gündür falan eşimle aramız limoni. Bana soğuk davranıyor hissediyorum. Sorduğumda çocuğu düşünüyorum ve senin yüzünden işimden istifa edip, evden çalışmayı düşünüyorum diyor.
Ben yanlış mı yapıyorum acaba
Evet yanlış yapıyorsunuz, sizin bakmak istemediğiniz bebeğinizle yaşlı insanların bakmasını istiyorsunuz..bir de idare edecekler yapacak birşey yok demişsinizArkadaşlar selamlar herkese.
Aranıza yeni katıldım. Bu konuyu araştırırken buraya rastladım çok kafama taktığım içinde üye olup yazmak istedim.
5 yıllık evliyim, 7 aylık bir oğlum var. 3 yıl boyunca çalışan birisi olarak, hamileliğimin son anına kadar çalıştım. Şimdi işe tekrar geri başlamam gerekiyor fakat eşim bunu sorun ediyor. Çocuk henüz çok küçük, onu senin büyütmeni, en azından 1,5 - 2 yaşına gelene kadar annesiyle büyümesini istiyorum diyor. Bende çalışmak istediğimi ve çocuğa belirli aralıklarla anneannesi ve babaannesi baksın diyorum.
Her ikisi de bize ortalama 300 KM uzaklıkta yaşıyor. Farklı şehirlerde yani.
Anneanne ve babaanne biraz yaşlı. Babaanne biraz daha yaşlı ve bazı sağlık sorunları var. Yani eşim annesinin çocuğa çok iyi bir şekilde bakamayabileceğini, rahatsızlığının buna engel olacağını söylüyor. Aslında rahatsızlığı var evet bunu bende biliyorum ama bende ayak diretiyorum. İdare edecekler yapacak birşey yok diyorum.
Eşim ise hem çocuğun küçük olması hem annesinin bu durumu nedeniyle buna karşı çıkıyor. Eşim Yazılım mühendisi. Maddi durumumuz çok şükür gayet iyi. Yani kendi evimiz, kendi arabamız, kendime ait arabam dahi var. Yani çalışmak isteme sebebim maddi meseleler değil. Ama istiyorum işte.
Eşim de çalıştığın yerde asgari ücret alıyorsun, sırf asgari ücret için çocuğunu mahsun bırakıyorsun, oradan alacağın parayı aylık ben vereyim, çocuğa bak diyor. Ben bunu istemiyorum.
Çocuğumu bakıcıya da vermek istemiyorum. Bencillik mi yapıyorum? Kendi iş hayatım için gerçekten bencil mi davranıyorum?
Bu konular yüzünden 10 gündür falan eşimle aramız limoni. Bana soğuk davranıyor hissediyorum. Sorduğumda çocuğu düşünüyorum ve senin yüzünden işimden istifa edip, evden çalışmayı düşünüyorum diyor.
Ben yanlış mı yapıyorum acaba
çocuğunuzun en tehlikeli zamanları,yaşlı insanlar nasıl peşinden koşup bakacak..
Yaşlı başlı insanlara güvenerek mi yaptınız çocuğunuzu,çalışmak istiyorsanız pek ala bakıcı tutacaksınız.Bu emrivaki tavrınız hiç hoş değil.Arkadaşlar selamlar herkese.
Aranıza yeni katıldım. Bu konuyu araştırırken buraya rastladım çok kafama taktığım içinde üye olup yazmak istedim.
5 yıllık evliyim, 7 aylık bir oğlum var. 3 yıl boyunca çalışan birisi olarak, hamileliğimin son anına kadar çalıştım. Şimdi işe tekrar geri başlamam gerekiyor fakat eşim bunu sorun ediyor. Çocuk henüz çok küçük, onu senin büyütmeni, en azından 1,5 - 2 yaşına gelene kadar annesiyle büyümesini istiyorum diyor. Bende çalışmak istediğimi ve çocuğa belirli aralıklarla anneannesi ve babaannesi baksın diyorum.
Her ikisi de bize ortalama 300 KM uzaklıkta yaşıyor. Farklı şehirlerde yani.
Anneanne ve babaanne biraz yaşlı. Babaanne biraz daha yaşlı ve bazı sağlık sorunları var. Yani eşim annesinin çocuğa çok iyi bir şekilde bakamayabileceğini, rahatsızlığının buna engel olacağını söylüyor. Aslında rahatsızlığı var evet bunu bende biliyorum ama bende ayak diretiyorum. İdare edecekler yapacak birşey yok diyorum.
Eşim ise hem çocuğun küçük olması hem annesinin bu durumu nedeniyle buna karşı çıkıyor. Eşim Yazılım mühendisi. Maddi durumumuz çok şükür gayet iyi. Yani kendi evimiz, kendi arabamız, kendime ait arabam dahi var. Yani çalışmak isteme sebebim maddi meseleler değil. Ama istiyorum işte.
Eşim de çalıştığın yerde asgari ücret alıyorsun, sırf asgari ücret için çocuğunu mahsun bırakıyorsun, oradan alacağın parayı aylık ben vereyim, çocuğa bak diyor. Ben bunu istemiyorum.
Çocuğumu bakıcıya da vermek istemiyorum. Bencillik mi yapıyorum? Kendi iş hayatım için gerçekten bencil mi davranıyorum?
Bu konular yüzünden 10 gündür falan eşimle aramız limoni. Bana soğuk davranıyor hissediyorum. Sorduğumda çocuğu düşünüyorum ve senin yüzünden işimden istifa edip, evden çalışmayı düşünüyorum diyor.
Ben yanlış mı yapıyorum acaba
Gerçekten yorumlara şaştım kaldım, konu sahibesine vuran vurana bencilsin diyenler ego mego diyenler saçma sapan çöp yorumlar yığını ... Konu sahibesi zaten evde 7aydır sıkılmış, çalışmak istiyor ne var bunda? çalışmayı seven insanlar için sürekli ev bir süre sonra basıyor gayet normal. Bu kadın anne oldu diye melaike konumuna mı yükselmiş oluyor, canı sıkılamaz mı, işini isteyemez mi, kariyerini isteyemez mi?
her zaman verdiğim bir örnek var, ben doktoradayken bizim gruptan bir postdoc abi çocuk sahibi oldu, karısı da bizim fakültedeydi. Önce birlikte izin aldılar bebekle vakit geçirmek için, sonra biri izin aldı diğeri evde kaldı, sonra değiştiler biraz babaanne-anneanne geldi baktı derken çocuk 1 yaşına geldi kreşe başladı. Kimse paralanmadan, hayatından vazgeçmeden, işinden gücünden olmadan gayet demokratik bir biçimde iş paylaşımı yaptılar, bebek de gayet güzel ve mutlu bir bebekti, anne de baba da bebek de mutlu mutlu yaşayıp gittiler.
Her şeyden önce bu konudaki babanın tavrı çok yanlış ve boş, gerçekten çözüm arayan insanlar oturur adam gibi seçenekleri konuşup tartar, surat asmaz. Ayrıca adamın evde durmanı istiyorum demesi de çok çok itici, bu kadının hamisi mi, babası mı onu yap bunu yap diyecek konu sahibesi de uyacak
Bu kadar aptalca ve ilkel yorumların olduğu bir konuya daha fazla yorum yapmak istemiyorum beni alıntılamayın. Nüfus kağıdında yazıyor cumhuriyet ama kafalar Afganistan, max Pakistan. Bu kafayla doğan her kadın anca köle yetişir şu toplumdan fazlası olmaz. Bari kadınlar şunu kadınlara yapmasın. Çocuk anneye mi zimmetli, babasının evinden mi getiriyor? Biraz anne bakmış işte, biraz baba da baksın büyüyünce de kreşe gider oldu bitti. Amma drama seviyorsunuz, dünyada tek çocuk yetiştiren insanlar sizler misiniz?? 7 aylık da çok küçük değil, o yaşta bebek kabul eden kreşler var gayet, babası da bakabilir çocuğa. Bir kaşığa mama döküp yedirecek biraz kaka temizleyeck bunu da yapamayacak mı sizce koskoca bir adam??
Evet bencilllik yapiyorsunuz ,hemde çoooookkk.Arkadaşlar selamlar herkese.
Aranıza yeni katıldım. Bu konuyu araştırırken buraya rastladım çok kafama taktığım içinde üye olup yazmak istedim.
5 yıllık evliyim, 7 aylık bir oğlum var. 3 yıl boyunca çalışan birisi olarak, hamileliğimin son anına kadar çalıştım. Şimdi işe tekrar geri başlamam gerekiyor fakat eşim bunu sorun ediyor. Çocuk henüz çok küçük, onu senin büyütmeni, en azından 1,5 - 2 yaşına gelene kadar annesiyle büyümesini istiyorum diyor. Bende çalışmak istediğimi ve çocuğa belirli aralıklarla anneannesi ve babaannesi baksın diyorum.
Her ikisi de bize ortalama 300 KM uzaklıkta yaşıyor. Farklı şehirlerde yani.
Anneanne ve babaanne biraz yaşlı. Babaanne biraz daha yaşlı ve bazı sağlık sorunları var. Yani eşim annesinin çocuğa çok iyi bir şekilde bakamayabileceğini, rahatsızlığının buna engel olacağını söylüyor. Aslında rahatsızlığı var evet bunu bende biliyorum ama bende ayak diretiyorum. İdare edecekler yapacak birşey yok diyorum.
Eşim ise hem çocuğun küçük olması hem annesinin bu durumu nedeniyle buna karşı çıkıyor. Eşim Yazılım mühendisi. Maddi durumumuz çok şükür gayet iyi. Yani kendi evimiz, kendi arabamız, kendime ait arabam dahi var. Yani çalışmak isteme sebebim maddi meseleler değil. Ama istiyorum işte.
Eşim de çalıştığın yerde asgari ücret alıyorsun, sırf asgari ücret için çocuğunu mahsun bırakıyorsun, oradan alacağın parayı aylık ben vereyim, çocuğa bak diyor. Ben bunu istemiyorum.
Çocuğumu bakıcıya da vermek istemiyorum. Bencillik mi yapıyorum? Kendi iş hayatım için gerçekten bencil mi davranıyorum?
Bu konular yüzünden 10 gündür falan eşimle aramız limoni. Bana soğuk davranıyor hissediyorum. Sorduğumda çocuğu düşünüyorum ve senin yüzünden işimden istifa edip, evden çalışmayı düşünüyorum diyor.
Ben yanlış mı yapıyorum acaba
Bulunmaz bir iş değil asgari ücret için hayatta calismam ben oğlum anaokulunda mutluyken çalıştım baktım bakicida mutsuz asgari ucrete değmez dedim bıraktım evde sıkılıyorum diyorsan başka uğraş bulArkadaşlar selamlar herkese.
Aranıza yeni katıldım. Bu konuyu araştırırken buraya rastladım çok kafama taktığım içinde üye olup yazmak istedim.
5 yıllık evliyim, 7 aylık bir oğlum var. 3 yıl boyunca çalışan birisi olarak, hamileliğimin son anına kadar çalıştım. Şimdi işe tekrar geri başlamam gerekiyor fakat eşim bunu sorun ediyor. Çocuk henüz çok küçük, onu senin büyütmeni, en azından 1,5 - 2 yaşına gelene kadar annesiyle büyümesini istiyorum diyor. Bende çalışmak istediğimi ve çocuğa belirli aralıklarla anneannesi ve babaannesi baksın diyorum.
Her ikisi de bize ortalama 300 KM uzaklıkta yaşıyor. Farklı şehirlerde yani.
Anneanne ve babaanne biraz yaşlı. Babaanne biraz daha yaşlı ve bazı sağlık sorunları var. Yani eşim annesinin çocuğa çok iyi bir şekilde bakamayabileceğini, rahatsızlığının buna engel olacağını söylüyor. Aslında rahatsızlığı var evet bunu bende biliyorum ama bende ayak diretiyorum. İdare edecekler yapacak birşey yok diyorum.
Eşim ise hem çocuğun küçük olması hem annesinin bu durumu nedeniyle buna karşı çıkıyor. Eşim Yazılım mühendisi. Maddi durumumuz çok şükür gayet iyi. Yani kendi evimiz, kendi arabamız, kendime ait arabam dahi var. Yani çalışmak isteme sebebim maddi meseleler değil. Ama istiyorum işte.
Eşim de çalıştığın yerde asgari ücret alıyorsun, sırf asgari ücret için çocuğunu mahsun bırakıyorsun, oradan alacağın parayı aylık ben vereyim, çocuğa bak diyor. Ben bunu istemiyorum.
Çocuğumu bakıcıya da vermek istemiyorum. Bencillik mi yapıyorum? Kendi iş hayatım için gerçekten bencil mi davranıyorum?
Bu konular yüzünden 10 gündür falan eşimle aramız limoni. Bana soğuk davranıyor hissediyorum. Sorduğumda çocuğu düşünüyorum ve senin yüzünden işimden istifa edip, evden çalışmayı düşünüyorum diyor.
Ben yanlış mı yapıyorum acaba
madem çalışma heveslisiydin doğurmasaydın ne be. bi de rahat mı batıyor yazmış. rahatı için cinsiyet eşitliğini bile reddeden sizin gibiler. yarın kadın çalışmasın evde çocuk baksın devlet parasını verir deseler kabul edersiniz. yazık ya
Cherryciğim, ben de böyle düşünüyordum anne olana kadar. Ama insanın içine sinmiyor. Eşim harika bebek bakan bir adam. Ama yine de ben olmak istiyorum yanında. Bebeğimle uyuyup uyanıyorum. Eşim bebeğe bakmak için çalışmıyor mesela. Ben evden çalışıyorum, kendi işimi yapıyorum, güzel de kazanıyorum. Buna rağmen hep içimden konu sahibinin hayatını yaşama isteği geçiyor. Sırf bebeğimle ilgilenmek isterdim. Emzirirken dosya teslimi düşünmemek isterdim mesela. Eğer eşim iyi kazansa ve ben asgari kazanacak olsam bebeğimle ilgilenirdim sadece. Ortada kasacak bir kariyer de yok ki. Anneanne babaanneye kitleme konusuna girmiyorum bile…Gerçekten yorumlara şaştım kaldım, konu sahibesine vuran vurana bencilsin diyenler ego mego diyenler saçma sapan çöp yorumlar yığını ... Konu sahibesi zaten evde 7aydır sıkılmış, çalışmak istiyor ne var bunda? çalışmayı seven insanlar için sürekli ev bir süre sonra basıyor gayet normal. Bu kadın anne oldu diye melaike konumuna mı yükselmiş oluyor, canı sıkılamaz mı, işini isteyemez mi, kariyerini isteyemez mi?
her zaman verdiğim bir örnek var, ben doktoradayken bizim gruptan bir postdoc abi çocuk sahibi oldu, karısı da bizim fakültedeydi. Önce birlikte izin aldılar bebekle vakit geçirmek için, sonra biri izin aldı diğeri evde kaldı, sonra değiştiler biraz babaanne-anneanne geldi baktı derken çocuk 1 yaşına geldi kreşe başladı. Kimse paralanmadan, hayatından vazgeçmeden, işinden gücünden olmadan gayet demokratik bir biçimde iş paylaşımı yaptılar, bebek de gayet güzel ve mutlu bir bebekti, anne de baba da bebek de mutlu mutlu yaşayıp gittiler.
Her şeyden önce bu konudaki babanın tavrı çok yanlış ve boş, gerçekten çözüm arayan insanlar oturur adam gibi seçenekleri konuşup tartar, surat asmaz. Ayrıca adamın evde durmanı istiyorum demesi de çok çok itici, bu kadının hamisi mi, babası mı onu yap bunu yap diyecek konu sahibesi de uyacak
Bu kadar aptalca ve ilkel yorumların olduğu bir konuya daha fazla yorum yapmak istemiyorum beni alıntılamayın. Nüfus kağıdında yazıyor cumhuriyet ama kafalar Afganistan, max Pakistan. Bu kafayla doğan her kadın anca köle yetişir şu toplumdan fazlası olmaz. Bari kadınlar şunu kadınlara yapmasın. Çocuk anneye mi zimmetli, babasının evinden mi getiriyor? Biraz anne bakmış işte, biraz baba da baksın büyüyünce de kreşe gider oldu bitti. Amma drama seviyorsunuz, dünyada tek çocuk yetiştiren insanlar sizler misiniz?? 7 aylık da çok küçük değil, o yaşta bebek kabul eden kreşler var gayet, babası da bakabilir çocuğa. Bir kaşığa mama döküp yedirecek biraz kaka temizleyeck bunu da yapamayacak mı sizce koskoca bir adam??
