Merhaba sevgili anneler,
Ben bebegim 6 aylık olana kadar kendim baktım. 6 aylıkken işe dönmek zorunda kaldım. İşe başlayana kadar bebege kimin bakacagı konusunu hiç düşünmemiştim. İlk baslarda bir hafta annemde bir hafta babaannede kaldı kızım. Kaldıgı zamanlar cocugu getir götür yapmayalım diye anaannede ve babaannede kaldı kızım. Biz iş çıkısı gifip kızımızı görüp yatma saatinde eve dönüyorduk. Sonrasında bize zor oluyor diye babaanne ve dede bizim evimize gelmeye karar verdiler. Ben de onayladım. Ama birlikte yasadıkca sıkıntı yasadık. Kayınvalide ve kayınpederle aynı evde cocuk yüzünden mecbur kalmıstık yasamaya ki öncesinde de eşimin ailesiyle bir çok kez sorun yaşamıştım. Birlikte yasamaya basladıktan sonra kayınvalidem eve cok karısmaya basladı. Benim düzensizliğime laf ediyordu. Benim evimde benim evimi yönetmek, bizi yönetmek istedi. Herkes çalışıyor, herkesin evi tertipli düzenli, bir sen çalışıp cocuk bakmıyorsunlara kadar bi sürü laf oldu. Eşim işten geldiğinde babasıyla bir odada ben kayınvalidem ve kızım bir odada takılıyorduk. Eşime göre sorun olmayan bu durum bana zamanla batmaya basladı ve bir gün cok büyük bir kavga ettik. Ben de ailemi cagırdım. İşi boşanalıma kadar da getirdim. Kavgga sonrasında onlar evlerine döndüler. Benim ailem de eşimin ailesi de aynı şehirlerdeyiz. Eşim bakıcı istemiyor. Kızımızın cok küçük oldugunu bakıcıya teslim edemeyeceğini zamanı oldugunu söylüyor ve onu ikna edemiyorum. Şu an ki çözümümüz ise yine babaanne ve anaanne de haftalık olarak kalıyor. Ama ben babannedeyken cocugumu bir hafta boyunca göremiyorum ve bu beni kahrediyor. Onlarla da şuan hiç bir iletişimim yok. Şuan eşim kızımın yanında ailesiyle birlikte ve ben 11 aylık kızıma hasret evde tek basımayım. Ne yapmam gerekiyor hiç bilmiyorum.Eşim beni caresiz bıraktı. Siz olsanız ne yapardınız ?