- 14 Haziran 2019
- 14.871
- 72.771
- 598
- Konu Sahibi Evlat Kokusu
-
- #41
Şunu da ekleyeyim, çocuklar sosyalleştikleri yaşlarda zaten anne babayla değil akranlarıyla daha çok vakit geçirirler. Ve o dönemde evde duran annedense ihtiyaçlarının maddi manevi karşılanmasını isterler.19da çıkıyorsunuz. En iyi ihtimalle 19.30da eve gelseniz, kiyafet değiştir lavabo el yuz yika. 20de aksam yemegi desek, 21de çocuk uyusabirbirinize hic zaman kalmıyor.
Sabah da gorusebildiginizi sanmıyorum.
Cok üzücü bir durum malesef.
Babannesine duskun olmasa da cok üzücü.
Daha 4 yasinda anne kuzusu.
Siz kiziniz icin calisiyorsunuz ama o belki pahali oyuncaklar yerine, yaninda annesini istiyor olabilir.
Calisma mecburiyetinizi bi degerlendirin isterseniz. Cok şart degilse çalışmayın.
Oglum 3 yasında. Abimin esini ve cocuklarini cok seviyor. Ne zaman oraya gitsek, ben gelmicem burda kalicam diye ağlıyor kendini yerlere atiyorama calismiyorum 24 saat beraberim. Birlikte oldugumuz sureci de iyi ve dogru degerlendirdigimizi düşünüyorum bu yuzden icim rahat
Merhaba hanımlar.
Sabah 8:00 akşam 19:00 çalışma saatim.
Kızıma kayınvalidem bakıyor pandemi nedeniyle kreş vs yollayamadım 4 yaşında.
Sorun şu ki kızım babaannesine çok bağlanmaya başladı bu güzel bişey bende severim kv yi aramız iyi çok şükür
Ama kızıma yanlış olan bişeyi izah ediyorum tepki veriyor öyle Bağırıp çağırmıyorum yanlış yaptığında Her anne gibi kızıyorum Bu kez de babaannemin kızı olurum, senin kızın olmam, onun yanında uyumak istiyor gece de
Çok özlüyorum gün içinde kokusunu bile sesimi dahi yükseltemiyorum beni sevmez diye uzaklaşır diye, hatta bazen belki sevmiyor diyorum ağlıyorum bu yüzden o uyurken
Güzel bir hayatı, geleceği olsun diye çalışıyorum iyi bir eğitim alsın diye. Aktivite yaparım, zaman ayırırım çok zoruma gidiyor sürekli babaannesi dilinde olması kadın o senln annen desede bağımlı olmuş ona. Dediğim gibi kv çok iyi ama hayat şartları, borç keyfim için çalışmıyorum ki..
Çalışan Anneler sizde durumlar nasıl ben çok mutsuzum bu yönden..
3 4 sene icin isini riske atmasin dediginiz şey çocuğunuzun butun bebekliği amaŞunu da ekleyeyim, çocuklar sosyalleştikleri yaşlarda zaten anne babayla değil akranlarıyla daha çok vakit geçirirler. Ve o dönemde evde duran annedense ihtiyaçlarının maddi manevi karşılanmasını isterler.
Ben çok iyi şartlarda yaşadım. Annem emekli babam emekli, çift maaş giriyor evlerine. Bugün babama bir şey olsa annem mağdur olmaz. Bize muhtaç kalmaz.
Kesinlikle bir kadın işi varsa üç dört sene için bunu riske atmamalı. Çocuk büyüdüğünde herkes gibi bir enstürman çalmak istediğinde paramız yok denmemesini evdeki anneye tercih eder.
Ben iyi ki çalışan bir annenin kızıyım. Bugün annem ve babamızın emekleri sayesinde hepimiz kendi evlerimizde kredi yükü çekmeden oturuyoruz. İyi eğitimler aldık, yurtiçi yurtdışı tatile gittik. Güzel anılarımız var. Yoklul görmedik.
Sizin adınıza sevindim. Iyi ki yok.Ben kendim tercih ediyordum zaten. Ya babam beni sabah bir saat erken kaldıracaktı okula bırakacaktı, ya anneannem okula beş dk bırakacaktı. Ki o zaman bekar teyzem de vardı evde, daha konforlu gelirdi. Kendi evimizde abimle ablalarımın ders çalış zulmünden kaçıyordum biraz da
Gayet de mutluydum yani. Cuma akşam babam alırdı radyoda şarkı söyleyerek dönerdim. Ailecek haftasonunu geçirirdik pazartesi babam okula bırakırdı. Haftaiçi yine kalırdım anneanneciğimde. Nur içinde yatsın. Annem ve babamla da hala oldukça sık görüşürüz. Öyle travmatik şeyler yol.
O dönemde şehrin en iyi semtinde oturuyordu anneannnem. Dolayısıyla yanında kalıyor gösterip oraya aldırmıştık kaydımı.Sizin adınıza sevindim. Iyi ki yok.
Ama bu hayatin doğru olduğu veya bu şekilde büyüyen her çocuğun travmasiz olacağı anlamına gelmez.
Benim yine de aklim yatmadi
Yakin bir okul tercih etmektense, neden anneannede kalıyor cocuk?
Sizin cocugunuz var mi? Mesela okula yazdırırken anneannesinin evine yakin olani mi tercih edersiniz?
Yani köy olur, imkan yoktur, araba yoktur, bunlar uç örnekler, elbette dunyanin binbir türlü hali var.
Ama normal bir şehir hayati içinde, nacizane benim kendi fikrim, kendi çocuğuma layık göreceğim ilk seçenek anneannesinin evine birakmak olmazdı
Ne guzel söylediniz. Uhdeyle buyumesin hiçbir cocuk.O dönemde şehrin en iyi semtinde oturuyordu anneannnem. Dolayısıyla yanında kalıyor gösterip oraya aldırmıştık kaydımı.
Oğlum var 4 yaşında. Ben de iki yaşındayken işe döndüm. Öğretmenim, kısmen rahat mesai saatlerimiz. Oğlum 2,5 yaşında gitti kreşe yarım gün kalanında anneanne ve dedesi baktı. Şu an dört yaşında kreşi bıraktı bizim online derslerimizde anneannesi uğruyor.
İlk iki sene evet anne ihtiyacı yoğun, devletteki anneler ücretsiz izin alırsa iyi olur. Ama hayat bu ülkede çok zor. İleriyi de düşünmek lazım. Ben oğlum arkadaşında görüp bir spor ayakkabı istede alamasan üzülürüm. Yada bir enstürman çalmak istese, bir spor dalıyla ilgilense bu konuda desteklemek isterim. Ki asıl masraf okul çağında, iyi okullarda okuması her anlamda önemli. Arkadaş olduğu çocuklar düzgün ailelerden çıksın isterim, dil eğitimi alsın isterim mesela. Yada tatillerini tatil gibi geçirsin.
Eşimin annesi ev hanımı, fakir bir hayatları olmuş. Öyle çok uhdesi var ki, çocukken adam akıllı oyuncak dahi alınmamış. Hep tren istemiş babası alamamış, oğlumuza iki farklı tren aldı. Kendi daha çok oynuyor inanın. Ben oğlumun uhdeyle büyümesini istemem.
Bana da tam tersi geliyor.Ne guzel söylediniz. Uhdeyle buyumesin hiçbir cocuk.
Tren belki telafi edilebilir ama anne telafi edilemez.
Benim annem de ev hanımıydı ama cok şükür imkanlarımız iyiydi. Hee annem de çalışsa elbette daha iyi olurdu imkanlar. Ne kadar az olursa olsun, 2 her zaman 1den fazladır.
Burada imkan işte herkese göre değişebiliyor. Bence bir açlık sınırı yoksa, anne ilk 3 yıl çalışmamalı. Ama imkan dedigimiz sey luks marka ayakkabı ise, yurtdışı tatili ise, benim kendi fikrim anneyle buyumesinin daha degerli olduğu yönünde.
Çocuğun psikolojisi olduğu kadar, annenin ruhsal durumu da önemli. Dedigim gibi calisma hayati insani yipratan birşey. Annenin o hayat yükü altında cocuguna ne kadar konsantre olabileceği de muamma. Annelik benim gozumde cok değerli. Tum kariyerlerden daha kıymetli. Eşitlik diye diye bütün dünyayı yüklediler kadınların omuzuna. Dışarıda calis, cocuguna annelik yap, ev işlerini üstlen, bakımını da ihmal etme..
Sadece bebek ve evin insani korelttigi fikrine katılamadım.Bana da tam tersi geliyor.
Yani bir anneyi körelten şey evde kalma esasında. Daha yorucu ve yıpratıcı.
İlk iki sene hayatım tamamen bebeğimdi ve bazen öyle yorgun oluyordum ki. Sadece bebek ve evişi insanı körelten bir şey.
Halbuki insanın bir amaç için evinden çıkıp akşama dönmesi, kendi gelirinin olması gerçekten daha iyi hissettiriyor. Oğluma da tahammülüm artıyor benim. Tek bir doğru yok özetle. Maddi refah da öyle küçümsenecek bir şey değil bana göre. Çocuğu o tatiller geliştiriyor, o oyuncaklar geliştiriyor. Zeka gelişimi için ne kadar uyaran ne kadar farklılık o kadar iyidir. Sadece anne sevgisi diye romantikleştirmek de şu çağda bana mantıklı gelmiyor. Çalışan anneler de çocuklarını seviyor ve bunu hissettiriyor. Telafisi var.
İki farklı aile ortamı ve iki farklı annenin çocuğuyuz ve farkındaysanız ikimiz de halimizden memnunuz. Siz ev hanımı annenin ev hanımı kızısınız ve durumdan memnunsunuz. Ben ve ablalarım çalışan anne kızıyız ve üçümüzde bundan memnun olan ve çalışan anneleriz. Demek ki şefkat sevgi hissetmişz, siz de öyle. Annelerin sevgisi her zaman bizle ve hissediliyor demek ki. Dolayısıyla illa evde kalmak zorunda değil. Herkese kendi annesi özel ve değerli. Salt doğru yok. Çalışan annelere de işi bırak demek doğru değil bana göre tam da bu nedenle
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?