Yazmaya nerden başlayacağımı bilemedim. Çok üzüldüğüm eski anılarım geldi aklıma . maalesef o dönem maddi imkansızlıklardan dolayı ben 7 yaşındayken kızımı evde yalnız bırakmıştım.
Bahçe katıydı evimiz. Ben de 7:00 gibi evden çıkıyordum. 3-4 sokak arkadaydı okulu ama mecbur servise vermiştim.
çıkmadan önce onun kahvaltısını hazırlıyordum. Öğlenciydi kızım o zaman . uyanınca kahvaltısını edip çantasını filan hazırlıyordu sonra giyiniyordu. En büyük sıkıntımız saçlarını toplayacak kimse yoktu. Buna da şöyle bir çözüm getirmiştik , sokağımızdaki kuaföre gidip toplatıyordu saçlarını . Bide öğretmen halimizi bildiği için dağınıksa topluyordu saçlarını.
![KK43 :( :(](/styles/default/xenforo/icons/kk/xenforo-smilies-kk43.gif)
Şimdi hatırladım kızım kendi saçlarına şekil vermeyi öğrenene kadar hep arkadaşlarının hergün çeşit çeşit örülmüş saçlarına özenmiştir.
![KK43 :( :(](/styles/default/xenforo/icons/kk/xenforo-smilies-kk43.gif)
((
Öğlenci olduğu için akşam saat 17:00 gibi çıkıyordu okuldan ve servisle eve geliyordu. Ona basit hazırlayabileceği tost , sandviç gibi şeyleri öğretmiştim. Akşamdan da varsa yemek ısıtabilsin diye mikrodalga fırın almıştım.
okuldan gelince bu şekilde karnını doyuruyordu.
sıkılmasın diye her gün bir aktivite hazırlıyordum. Boyama olur , müzik olur, daha sonraları okumayı öğrenince kitap okuma alışkanlığını kazandı evde tek olmaktan .
Asla kapıyı kimseye açtırmazdım. sıkı sıkı tembihlerdim. Ah ah ne günlerdi ya kızım şimdi 13 yaşında ama çok olgun ve sorumluluk sahibi.
Birgün eve geldiğimde uyuyordu , çekmeceden şarj cihazımı bulayım derken bi baktım çekmecedeki tüm elektronik eşyalar , kablolar güzelce sarılıp tek tek dizilmiş. Duygulanıp sesli olarak kuzum ya aferin sana demişim.
uykusunun arasında e insanın böyle dağınık annesi olursa iş başa düşüyor demişti.
![KK43 :( :(](/styles/default/xenforo/icons/kk/xenforo-smilies-kk43.gif)
(((