Eşimle evlenmeden önce 4 sene kadar birlikte yaşadık, çocuk yapmaya karar verdiğimizde evlendik. Evli bir çiftin 4. senesine tekabül edebilir bu durumda. =P Nasıl karar verdik kısmına gelirsek; çok anaç bir insan değildim ama artık hormonlardan mı, aşktan mı bilmiyorum, doğmamış bebeğim burnumda tütmeye, çocuk yapma fikrinden çok sevgilim olacak herifle çocuk yapma fikri acayip tutkulu bir hayal haline gelmeye başladı. İkimiz de çalışıyorduk ama ben çocuklarıma belli bir yaşa kadar kendim bakmak istiyordum. Baktık eşim bu hayali gerçekleştirecek kadar kazanıyor, çalışmalara başladık. Hamile kaldım, doğurmaya yakın istifa ettim. Ama hiç ummadığım bir şey oldu, evden çalışma imkanım doğdu. Hem evden çalıştım, hem kızıma baktım. 2 yaşında kreşe verip, tam zamanlı iş bakmaya başlamıştım ki, bir baktık hamileyim. Şok olduk, çünkü ilk kızım tüp bebekti, ikincinin kendiliğinden olacağına ihtimal vermiyorduk, ama 2. çocuk istediğimiz için bir tüp bebek tedavisine daha gideriz diye düşünüyorduk. Şuan küçük olan 1 yaşında, ben evden çalışmaya devam ediyorum. Onu da en az 2 yaşına kadar getireyim, sonra ne yapacağıma bakacağız. Başka bir kaza kurşununa gelmemek için önlemlerimizi de aldık tabi.