- 30 Mayıs 2010
- 1.303
- 8
Erkeklerin en hassas noktası zaten bu "sayılma" meselesi.
Benim koca kafa da arada büyük bir çılgınlık yaptığımda böyle der.
Pisi sen zaten beni saymıyorsun hep bildiğini okuyorsun diye.
Of Alacım ya bence kendini suçlama kim ailesinin böyle bir şey yapacağını düşünür.
Diyelim yıllar önce aklına geldi ya bunlar böyle birşey yaparsa diye.
Napacaktın? Geri mi çekilecektin yoksa "Ala saçmalama ailenin günahını alıyorsun ne biçim evlatsın sen" diye kendine mi kızacaktın?
Öyle karışık ki sizin durum...
Bence bu olayı çözse çözse senin ailenin hatalarını kabul edip eşinden özür dilemeleri çözer.
Çok afadersin ama resmen yolunacak kaz olarak görmüşler sizi.
Benim koca kafa da arada büyük bir çılgınlık yaptığımda böyle der.
Pisi sen zaten beni saymıyorsun hep bildiğini okuyorsun diye.
Of Alacım ya bence kendini suçlama kim ailesinin böyle bir şey yapacağını düşünür.
Diyelim yıllar önce aklına geldi ya bunlar böyle birşey yaparsa diye.
Napacaktın? Geri mi çekilecektin yoksa "Ala saçmalama ailenin günahını alıyorsun ne biçim evlatsın sen" diye kendine mi kızacaktın?
Öyle karışık ki sizin durum...
Bence bu olayı çözse çözse senin ailenin hatalarını kabul edip eşinden özür dilemeleri çözer.
Çok afadersin ama resmen yolunacak kaz olarak görmüşler sizi.
aaaaa…. “peki” dedi eşim gene gitti bankaya. Banka kanuni olarak kayınpederden damadın krediyle ev alamayacağını söyledi (mal kaçırma ya da danışıklı dövüş olayı sanırım). Banka kredi vermez, babam parayı ister. Eşimin abisi dedi ki “ben çekeyim”. Ok, süper. Bizimkiler atladı “olmazzzz. Kredi çekerse ev onun üstüne olacak. Yarın öbür gün kazık yersin. Hayatta olmazzz”. HAYDAAAAAAAAAAAAAA.. Ne yapılır ne edilir derken bizimkilerden ikinci can alıcı vuruş geldi ve babam dedi ki: “ben düşündüm taşındım. Farzedin bu ev miras kaldı benden size. Kimse para ödemiyor. Evi ALA ile kardeşine veriyorum”. (e hani paraya sıkışmıştın. Göremiyorum işte o zamanlar). Eşim diretiyor” bırak abim çeksin krediyi diye” ben diretiyorum “ya nolcak babam bize kazık mı atacak ne güzel para ödemeden ev sahibi oluyoruz, yarı hisse bile olsa” diye (gene duygularım ön planda, mantık sıfır). Velhasıl tabii ki de kredi çekilmedi. Ha bu arada babamların o sitede iki evi var. Birinde babaannem oturuyor, birinde biz. Annemler kirada. Evi iki kardeşe verme kararı aldığında dedi ki babam “bizim kirayı iki kardeş ortak vericeksiniz” biz tabi ki okledik. Görünüşte kardeşim de oklemişti. Başladık babamların kirayı ödemeye. ikinci ay sonu kardeşim yan çizmeye başladı “ben de kiradayım o evde sen oturuyorsun, sen ödeyeceksin kirayı” diye. Aman eşimle kardeşim kötü olmasın diyip eşimden saklayarak kiranın hepsini vermeye başladım. (eşim yarısını veriyorum sanıyor). Ve 6 sene sürdü bu. 6. Senenin sonunda bir gün gene babam geldi alışıldığı üzere ve dedi ki “evi satıyorum. Çok sıkıştım”. Şok şok şok. “Hangi evi, kimin evini?”. Ve ev satıldı. Göya babam kendine ait olan kredi borcunu ödeyecek, geri kalanı da kardeşimle bana paylaştıracaktı. Sizce yaptı mı bunu????* evet tebrikler bildiniz tabii ki de hayır!!! Yani 5400USD ödenmiş para, 6 sene boyunca ödenmiş kira bizim yanımıza kar kaldı. He babam o evi sattı rahata erdi mi? Satabileceği çok başka yerleri vardı, yapmadı… 
Sana yardım edebilmek, mutlu olacagın bişeyler yapabilmek isterdim..ama ne yazık ki elimden gelmiyor
