Maalesef.. Degil dısari baska bir odaya bile gitmek istemiyor. Wc sadece, bir de banyo.. Komşular arada çagiriyor, onlarla guzel vakit geciriyor o kadar.. Ben sadece sabah geç kalktiği icin kizımla okula kadar gidip bir hava alıp yürüyorum..
yani herkes sizin gibi olmayabilir, çocuklar üzülebilir, ben babaannemin son zamanlarında çok üzülmüştüm mesela etkisinden de uzunca süre çıkamadım, tabii bunlarda hayatın parçası ama insan çocuklarına kıyamıyor yine deNeden etkilensin ki çocukları?Babaannem felçliydi yıllarca birlikde yaşadık ve bir felçliye nasıl davranılması gerektiğini, neler yapılması gerektiğini öğrendik 4 kardeş.Banyo yaptırmışlığım bile var,etkilenmedik tam tersi bilinçlendik.
Sağlıklıyken de öyle olduğu için bana da öyle geliyor bazen. Ama emin de olamıyorum, hoş emin olsam da farkeden bir sey olmayacak... Ilgilenmesem de alınsa anlayacağım hani dikkat çekmek içindir diye.. Bu yüzden anlam veremiyorum neden böyle?..biraz hastalığı kullanıyor gibi geldi bana
Eğer alzeheimer teşhisi konduysa, hastalığını kullanamaz. Beyindeki hücrelerin yenilenmemesinden kaynaklı bir rahatsızlık. Ama eğer bunama varsa orasını bilemem. Ama bunama da unutkanlık olacağından onda da hastalık kullanılamaz. Yani midem ağrıyor gibi bi durum değil ki bu. Akli melekeleri tam olarak kullanmamak ile ilgili bir hastalık.Sağlıklıyken de öyle olduğu için bana da öyle geliyor bazen. Ama emin de olamıyorum, hoş emin olsam da farkeden bir sey olmayacak... Ilgilenmesem de alınsa anlayacağım hani dikkat çekmek içindir diye.. Bu yüzden anlam veremiyorum neden böyle?..
Teşekkür ederim, çok bilgilendirici oldu. Evet kv. Rahatsızlığı da demans mış tam anlamı. Söylesiklerinizin birçoğunu duydum. Sürekli ölen anne babasından bahsediyor, kullandığımız eşyaların onlardan kaldığını sanıyor.. konuşurken zorlanıyor evet cumle kurmada, saçmalama düzeyinde.. Bir çok şeyi yanlış söyleyip yanlış hatırliyor da düzeltmek için uğraşmıyorum ona da alınıyor..ama konuşmak için çabalıyor. Yalnız dün kendisini de taniyamadı fotoğrafta, kendisini annesi sandı, ölen rahmetli kp de babası..bu da normal midir sizce?Merhabalar Dedem alzhemier hastası( tam teşhisi demans) Dedem çocukları ile aynı apartmanda yaşıyor. Ama inanın onların dairesine bile inmek istemiyor. İlk zamanlarında gelirdi bizlerin dairesine ama artık istemiyor. Yani bu hastalıkta önemli olan rutinler... evet çok zor bir durum sizin açınızdan ama eğer dönüşümlü bakarsanız hastalığın seyrini hızlandırırsınız.
Bunama ise Farklı tabi ama alzeheimer da tamamen bebekliğe geri dönüş var. Dayımda ve ananemde de aynı rahatsızlık vardı. O yüzden oldukça Bilgi sahibiyim. Dedemin yaşı (84)vardı ama dayım(54) ve ananem(60) çok erken yaşta yakalandılar.
Kv hangi evre de bilemiyorum tabi ama eğer hızlı ilerleyen bir türse konuşma yetisini kaybediyorlar, iletişim kurmuyorlar, o zaman sizin sürekli Yakınınızda olmanızı talep etmez. Hasta açısından kolay olsa da( zaten hiç birşeyin farkında değiller) ancak bakan açısından oldukça zorlu bir hastalık. Dayım ile sadece yengem ilgilenirdi. Dedem ile de babanem. Tabi ki destek olunuyor ama özellikle doktorun tavsiyesiydi. Nasıl ki bebekler ile yoğun olarak anneleri ilgilenir, bu hastalıkta bebekliğe dönüş. Kv büyük ihtimalle sizi annesi yerine koyup size bağlanmış.
Daraldım demişsiniz ama hiç üzülmeyin. Siz de insansınız. Yengemde bunalırdı, Babanem de bunalıyor Yani hissettiklerinizden dolayı vicdan azabı çekmeyin. Rabbim bu iyiliklerinizi mutlaka mükafatlandıracaktır. Hasta(yaşlı) olan evlerde büyüyen çocukların,özellikle de sizin gibi özenle bakılan aile büyükleri ile büyüyen çocukların saha merhametli olduklarını düşünüyorum. Çevremde bir çok örneği var. İnan’ın kızınız vicdanlı bir anne- babaya sahip olduğu için vicdanlı bir çocuk olarak yetişiyor.
Allah yardımcınız olsun.
Evet tanıyamaması normal. Konuşma da bozulmalar ne zaman başladı. Dedemin çok hızlı oldu. 2 sene de hafıza tamamen gitti diyebilirim. İlk ve tek kız torunuyum. Benim dışımda aile üyelerini her zaman tanıyamıyor. Benim de evli olduğumu hatırlamıyor. Herkesi biliyor babamı, kardeşlerimi ama isimleri Yok. Zamanla simalar da gidecek. Onu da dayımdan biliyorum. Dayımın tüm süreç 7 sene de tamamlandı. 7 senenin sonunda hiç konuşmuyordu. Dedem 2. Senesinde istese konuşur ama çok karıştırdığı için kendini kapattı. Bir de Babanem sürekli onu düzelttiği için istemsizce de olsa konuşmayı bıraktı.Teşekkür ederim, çok bilgilendirici oldu. Evet kv. Rahatsızlığı da demans mış tam anlamı. Söylesiklerinizin birçoğunu duydum. Sürekli ölen anne babasından bahsediyor, kullandığımız eşyaların onlardan kaldığını sanıyor.. konuşurken zorlanıyor evet cumle kurmada, saçmalama düzeyinde.. Bir çok şeyi yanlış söyleyip yanlış hayırlara da düzeltmek için uğraşmıyorum ona da alınıyor..ama konuşmak için çabalıyor. Yalnız dün kendisini de taniyamadı fotoğrafta bu da normal mıdır sizce?
Rahatladım biraz ama yengeniz ve babaanneniz bu durumla nasıl başettiler, bana da yol gösterir misiniz?
Allah rahmet eylesin.. Çok üzüldüm, ama işte bizler bilemiyoruz onlar ne hissediyor, ne istiyor.. Bilmek bile bazen yetmiyor, ben mesela kısmen biliyorum belki..Senin zamanında bu kadar bilinen bir hastalık değildir. Benim bazı şeyleri bilmem de bana yetmediği oluyor bak.. OKula gitmeyip baksan ne değişecekti? Belki bir iki sene fazla yaşardı ama bitkisel hayat gibi onlarınki biraz da.. Sana ölümsüz duyguları hatırlattığı için üzüldüm..Ben dediğinizi yapamazdım o güç bende yok. Ama babaannem ayzemırdı son 7 yılı yatalaktı ve o 7 yılın son 3 yılı bu hastalık siddetlendi. İş ve okul derken babannem hep tek kalıyordu mecburen bazen aksamları karanlıkta kalıyordu o zamanlar bize normal geliyordu ama inanın şimdi ağlamaklı yazıyorum biz onun çektiklerini o ölünce anladık ve hep keşkelerle boğusuyoruz. Evet çok iyi bakıldı hep doktorları eve getirdik ama çok yalnız kaldı tüm gün yalnızdı ve bu durum hastalığını hızlandırmıştı. Zaten son zamanları kimseyi tanımıyordu yıllarca yanımda uyuduğum insan beni görünce tokat attı sen kimsin ne yapıyosun burda diye. Hep küçüklüğünü eskileri anlatırdı 90 yasında kadın veo zamanları çok iyi hatırlardı. Son zamanları yutkunamıyordu nefes alamıyordu ayzemırdan dolayı zaten ölüm nedenide boğulma. Son günler hep baygındı. Yalnızca ölürken gözlerini açtı son kez.
İnanın hala rüyamda görür ve ağlarım keske keske okula falan gitmeseydim de ona ses olsaydım yanında kalsaydım kim bilir yalnızken neler yaşadı neler kurdu hep yanına ölen dedemin geldiğini anlatırdı burda derdi. Evde üstünü başını çıkarmış yataktan düşmüş halde bulurduk. O zamanlar kahvaltısını yaptırır yanına su koyar giderdik sonra öğle yemeğini yedirmeye eve biri giderdi akşama kadar yine tek kalırdı. Ah canım o bizlere baktı biz onu o son günleri tek bıraktık çok kötü oldum ben
Kv 'min hastalığı 3 seneyi geçiyor sanırım.. Konuşmada bazen çok güzel mantıklı konuşuyor, bazen saf kalıyor. Tv de film izlerken gercek.saniyor çoğunu.. eskiden müge anlı falan çok seyrederdi, aşırı evhamlı bir de üstüne kendi kuruntulari eklenince yanından kacasim geliyor.. ben o tarz programlar acmiyorum ama bu sefer izlediginfilmlerden kuruyor. Bir filmde adam içip karısını aldattı. Ertesi gün oğlunun içkili geldiğini ağzının koktuğunu söyledi. Inandiramayinca ben inanmış gibi yaptım.Evet tanıyamaması normal. Konuşma da bozulmalar ne zaman başladı. Dedemin çok hızlı oldu. 2 sene de hafıza tamamen gitti diyebilirim. İlk ve tek kız torunuyum. Benim dışımda aile üyelerini her zaman tanıyamıyor. Benim de evli olduğumu hatırlamıyor. Herkesi biliyor babamı, kardeşlerimi ama isimleri Yok. Zamanla simalar da gidecek. Onu da dayımdan biliyorum. Dayımın tüm süreç 7 sene de tamamlandı. 7 senenin sonunda hiç konuşmuyordu. Dedem 2. Senesinde istese konuşur ama çok karıştırdığı için kendini kapattı. Bir de Babanem sürekli onu düzelttiği için istemsizce de olsa konuşmayı bıraktı.
Babanem süreci bizi yiyerek atlatıyor. Yani dedemle sıkıntısı Yok, bi yere gitmek isterse dedemin yanında birisi kalır, ama yetmiyor ona. Bizim ki cicibabane de biraz memnuniyetsizdir. Dedem rahatsızlanmadan da öyleydi.
Yengem de durum daha farklıydı. Dayım pek ayrılmıyordu yengemden. Zor zamanlar geçirdi yengem de. O çıkamadığından eve sürekli birileri gelirdi. Yengemle sohbete muhabbete, biraz dayımı oyalamaya, dayımı hastalığının 9. Senesinde mide kanamasından kaybettik. Yengem evladı gibi baktığından çok üzüldü dayıma. Dedemin 2. Senesi Allah sağlıklı ömürler versin.
Sizin kv olduğu için de biraz daha fazla zor geliyor olabilir. Hepimiz insanız. Elbet dayanamadığınız noktalar olacak. O zamanlarda görümceler kendi evlerine götürmek yerine sizin evinize gelip size nefes alma fırsatı tanısınlar. Ortam değiştirmesi her defasında travmaya sebep olur. Daha fazla size muhtaç hisseder. Ama görümceler gelsin. Anneyi eylesinler o sırada sizde hiç bir şey yapmasanız bile sokağa çıkıp nefes alın. Eşinizle birlikte de zaman geçirin.
Çok zor günler geçireceksiniz belki arada offf diyeceksiniz ama Günün sonunda Allah katında mükafatınız büyük olacak. Anne babalar bizlere bakarken bir gün elimize düşeceklerini tahmin etmezler. Siz nasıl ki büyüğünüze bakarsanız, muhtaç duruma düştüğünüz de siz de evlatlarınıza zul gelmezsiniz.
Allah razi olsun sizden. Hasta muhtac birisine bakmak kolay degil. Evlatlariniz da size boyle merhamet etsin.İyi akşamlar arkadaşlar..
İlk açtığım konulardan birinde kv. den bahsetmiştim. Alzemheir hastası kendisi, birçok kişisel bakımı vs. ilgileniyorum. Evde yalnız kalmaması gerektiğinden ben de haftanın 6 günü evdeyim. H. sonları eşim kalıyor ben kızımla çıkıyorum bazen. Ama kendisi evin içinde de sürekli yanında olunmasını istiyor. Bugün kızım odasında ders çalışıyordu, benim de işim vardı. Yalnız kaldığı için sitem etmeye başladı. Durumu anlattım, kızın yanında çalışmasını söyledi orda tv. olduğu için odasında çalışması gerektiğini anlattım. Ama yeterli olmadı hiçbir açıklamam. Gözleri dolu doluydu. Yani odada yalnız kaldığında kendisini terkedilmiş hissediyor. Ama inanın bana gün içinde işim olmadığı vakitlerde hatta yanında yapılabilecek işleri yanına taşıyıp aynı ortamda bulunmaya çaba harcıyorum. Akşam eşim geldiğinde biraz kendimle kalmak için birşeyi bahane edip odama çekilmek istiyorum, onu istemediğimi, küstüğümü sanıyor. H. sonları çıktığımda da aynı şekilde...
Hastalığının bir özelliği mi bilmiyorum ama sağlığında da sürekli ilgi bekleyen biriydi. Şimdi katlandı..
Aldırmamazlık, duymamazlık edemiyorum strese giriyorum. En bunalmış anımda bile ses tonuma dahi dikkat ediyorum ki hissedip alınmasın diye.. Ama çok bunaldığım anlar oluyor ititraf etmeliyim ki..
Bu durum beni çok zorluyor, kendimi ve diğer aile fertlerine ileride olumsuz şekilde yansımaması için ne yapmalıyım?
NOT: Kızları iki kere aldı, orda da onu bıraktığımızı, oğlundan ayıracaklarını kurup hem kendine hem ordakilere zehir etmiş, defalarca anlatmalarına rağmen...
Allah razı olsun..Allah razi olsun sizden. Hasta muhtac birisine bakmak kolay degil. Evlatlariniz da size boyle merhamet etsin.
Babaannem rahmetli 22 sene bizimle yasadi. Ben ve kardesim olmasina ragmen yaninda illa annemi isterdi. Annem islere baslayinca salona uzun sure ugrayamazdi. Babaannem hemen soylenirdi. Neden yanima gelmiyor. Benimle sohbet etmiyor diye. Ki babaannemin bariz bir hastaligi yoktu. Sadece yaşlıydı. Bence hastaligindan ziyade size bagimli olmus. Ihtiyarliktan oluyor. Yalniz kalma. Terkedilme. Ölüm korkusu agir basiyor. Oglu da kalsa yaninda genelde sizi ister. Size baglanmis cunku. Ayni seyi babaannemde yasamistik. Hep annemle olmak istiyordu.
InsAllah bu sabrinizin mukafatini Rabbim verir size. Kolay degil insan yuku..
yani herkes sizin gibi olmayabilir, çocuklar üzülebilir, ben babaannemin son zamanlarında çok üzülmüştüm mesela etkisinden de uzunca süre çıkamadım, tabii bunlarda hayatın parçası ama insan çocuklarına kıyamıyor yine de