- 21 Mart 2018
- 3.732
- 13.887
- 208
Biliyorum bi sınavdayım rabbim derdi verdi dermanınıda verir ; ama bazen bi an geliyo çok zorlanıyorum benim gibimolup mutlu sonla bitenler bana moral olsun diye açıyorum konuyu . Hatta içi dökmek istiyorum sanki şu zor günlerde beni anlyan yok . Uzun olacak hakkınızı helal edin .
Evlendik evleneli hiç korunmadım eşinde bende bebeğimiz olsun çok istedik , taki bundan 3 ay öncesinde gerçekle karşılaşana dek . Her ay kendimi hamile hisseder belirti arardım butün kontrollerim düzgün eşimden yana sorunumuzun olduğunu ve doğal yolla olmuyacağını öğrendik . Bu süreçte bazı doktorlar daha ılımlı yaklaşırken bazıları insanı darmadağan ediyolar . Bugün istemsizce ağladım , ağlama krizlerim başladı sanki ben bu imtihanla savaşamıyorum gibi . Zoruma gidiyor çok şey . Tüp bebek süreci bi an önce başlasın istiyorum bende evlat kokusu duyyim saçlarını okşayım anne oluyum istiyorum . Az önce bi arkadaş heryerim kusmuk annelik bana göre değilmiş yazmış . Onu okuduktan sonra allahım ben o kusmuk dediği birkaç aylık bebeğin süt çıkarması için şuanda varımı yoğumu elimdekini avcumdakini vericem diyorum . Kimseyi yadırgamıyorum yanlış anlaşılmasın kimsede beni yadırgamasın . Ama anne olmak istiyorum bebeğimin sesiyle gece uyanmak istiyorum . Öyle çok istiyorumki . An geliyo sanki hiç olmayacak gibi düşünüyorum an geliyo allahım bu da geçecek diyorum . Zor bi süreç yaşıyorum . Eşim daha sakin yapıda o daha zamana yayıp yapmak istiyor haklıda belki ama bende bi an önce süreç başlasın istiyorum .süreç uzun geliyo her gün başka zor , sanki hiç bitmiycek gibi . Yaşayıpta bu süreçte benim gibi olumsuzluklara kapılan oldumu ? Birde içimden hiç atamadığım bu gerçeği öğrenmeden bir süre öncesinde kendini bilmezin biri eşimin ailesinden inşallah bebeğiniz olmaz uğraşırsınız diyen birisi var . O insana içim hiç doğrulmuyor. Bu nasıl beddua . İnsan düşmanına yapmaz . Piskolojim alt üst oldu zaten güçlü görünen ama çok naif bir yapım var . Eşime belli etmeden tv izlerken ağlamalar o üzülmesin diye göz yaşlarımı silmem . Boğazımın düğüm düğüm olması . Allahım sana bıraktım diyorum sabr ya rab . Bu konuyu annemden başkası bilmiyor eşim istemedi kimsenin bilmesini sonraki süreçte oldumu olacakmı ne zaman yapıcaksınız diye kimse gereksiz yere kasmasın diye . Lakin insanlar sorduklarında biz geziyoruz şimdilik istemiyoruz vs gibi şeyler diyorum . Ama o an bilr içim buruklaşıyor . Kimseye anlatmaya ve soru cevaplamaya gücüm yok çevremdekilere yani .
Kızlar yaşayanlardan ricam benmi abartıyorum ? Benmi güçsüzüm ? Sizce nasıl kafama takmaya bilirim her anım bunu düşünmekle geçiyor . Kendime eziyet ediyorum kendi kendimin piskolojisini bozdum .
Evlendik evleneli hiç korunmadım eşinde bende bebeğimiz olsun çok istedik , taki bundan 3 ay öncesinde gerçekle karşılaşana dek . Her ay kendimi hamile hisseder belirti arardım butün kontrollerim düzgün eşimden yana sorunumuzun olduğunu ve doğal yolla olmuyacağını öğrendik . Bu süreçte bazı doktorlar daha ılımlı yaklaşırken bazıları insanı darmadağan ediyolar . Bugün istemsizce ağladım , ağlama krizlerim başladı sanki ben bu imtihanla savaşamıyorum gibi . Zoruma gidiyor çok şey . Tüp bebek süreci bi an önce başlasın istiyorum bende evlat kokusu duyyim saçlarını okşayım anne oluyum istiyorum . Az önce bi arkadaş heryerim kusmuk annelik bana göre değilmiş yazmış . Onu okuduktan sonra allahım ben o kusmuk dediği birkaç aylık bebeğin süt çıkarması için şuanda varımı yoğumu elimdekini avcumdakini vericem diyorum . Kimseyi yadırgamıyorum yanlış anlaşılmasın kimsede beni yadırgamasın . Ama anne olmak istiyorum bebeğimin sesiyle gece uyanmak istiyorum . Öyle çok istiyorumki . An geliyo sanki hiç olmayacak gibi düşünüyorum an geliyo allahım bu da geçecek diyorum . Zor bi süreç yaşıyorum . Eşim daha sakin yapıda o daha zamana yayıp yapmak istiyor haklıda belki ama bende bi an önce süreç başlasın istiyorum .süreç uzun geliyo her gün başka zor , sanki hiç bitmiycek gibi . Yaşayıpta bu süreçte benim gibi olumsuzluklara kapılan oldumu ? Birde içimden hiç atamadığım bu gerçeği öğrenmeden bir süre öncesinde kendini bilmezin biri eşimin ailesinden inşallah bebeğiniz olmaz uğraşırsınız diyen birisi var . O insana içim hiç doğrulmuyor. Bu nasıl beddua . İnsan düşmanına yapmaz . Piskolojim alt üst oldu zaten güçlü görünen ama çok naif bir yapım var . Eşime belli etmeden tv izlerken ağlamalar o üzülmesin diye göz yaşlarımı silmem . Boğazımın düğüm düğüm olması . Allahım sana bıraktım diyorum sabr ya rab . Bu konuyu annemden başkası bilmiyor eşim istemedi kimsenin bilmesini sonraki süreçte oldumu olacakmı ne zaman yapıcaksınız diye kimse gereksiz yere kasmasın diye . Lakin insanlar sorduklarında biz geziyoruz şimdilik istemiyoruz vs gibi şeyler diyorum . Ama o an bilr içim buruklaşıyor . Kimseye anlatmaya ve soru cevaplamaya gücüm yok çevremdekilere yani .
Kızlar yaşayanlardan ricam benmi abartıyorum ? Benmi güçsüzüm ? Sizce nasıl kafama takmaya bilirim her anım bunu düşünmekle geçiyor . Kendime eziyet ediyorum kendi kendimin piskolojisini bozdum .