merhaba arkadaşlar konuyu açmka istedim çünkü birilerine anlatmak istedim
benden büyük bir kadeşim var abla demiyorum çünkü abla değil bana düşman
öğrenciyken birlikte iki yıl başka şehirde yaşadık bana o iki yılı zehir etti
yediğim yemek yattığım yatak oturduğum yer bile ona fazla geliyordu
arkadaşlarını davet ederdi onlara yemek yapardı canım derdi gülüm derdi
bitanem derdi bana gelince içi nefret dolu yemek yediğimde benim yemeğimi yiyorsun derdi
çocukluktan beri sürekli anneme babama derdi siz onu daha çok seviyorsunuz diye
çocuklukta kalmış sanıyordum ama maalesefki öle değilmiş kardeş dediğim insan halen aynı duyguları taşıyor
benim ondan başka 3 kardeşim daha var ama ben onlara böyle değilim ona da böyle değilim
derken ben olduğumuz şehirde nişanlandım o nişanlılık sürecini burnumdan getirdi evime bardak tabak alırdım arada kavga ederdi benim evime getiremezsin eşyalarını diye hep ağladım gittim yanına oturdum sorun ne neden böyle kötüsün bana dediğimde senden nefret ediyorum demişti
o şehirde nikahım kıyıldı tek başımaydım ailemden kimse yoktu yanımda gelmedi düğünüm oldu gelmedi
tek başıma ev aramaya çıktım gelmedi benle. birgün o kadar çok üstüme gelmişti elimde bardağı sıkıp kırmışım
iki parmağım kesildi kanlar içinde kaldı ben yere oturup ağlarken o karşıma geçip bacak bacak üstüne attı ve çok şükür bu durumdasın dedi
ve ona ben ablalık yaptım diyebilirm en son birlikte ailemizin yanına gittik ordan ağlayarak döndüm
çünkü çok kötü anılar yaşattı
en son hamile olduğumu öğrendiğinde haberi veren kardeşimin suratına tlfnu kapatmış
yani arkadaşlar daha birçok şey var anlatacak kadar iyi değilim hamile olduğum içinde yazdıkça kötü oluyorum
ve ona mesaj yazdım ölsem mezarıma bile gelme evimin asla kapısını açma dedim ve bana yazdığı cevap inşallah allah belanı verecek perişan olacağın günler gelecek yani biri onu dinlese derki kim bilir bu kız ona ne yaptı öle davranıyorki sanki düşmanıyım
ama birtürlü kardeş sevgisini atamıyorum içimde nasıl olmalıyım bilmiyorum hamileyim unutmak istyrm atamıyorum içimden çok el uzattım çok affettim unuttum ama baktım değişmedi ve bu insan 33 yaşında siz bana bir yol gösterin
benden büyük bir kadeşim var abla demiyorum çünkü abla değil bana düşman
öğrenciyken birlikte iki yıl başka şehirde yaşadık bana o iki yılı zehir etti
yediğim yemek yattığım yatak oturduğum yer bile ona fazla geliyordu
arkadaşlarını davet ederdi onlara yemek yapardı canım derdi gülüm derdi
bitanem derdi bana gelince içi nefret dolu yemek yediğimde benim yemeğimi yiyorsun derdi
çocukluktan beri sürekli anneme babama derdi siz onu daha çok seviyorsunuz diye
çocuklukta kalmış sanıyordum ama maalesefki öle değilmiş kardeş dediğim insan halen aynı duyguları taşıyor
benim ondan başka 3 kardeşim daha var ama ben onlara böyle değilim ona da böyle değilim
derken ben olduğumuz şehirde nişanlandım o nişanlılık sürecini burnumdan getirdi evime bardak tabak alırdım arada kavga ederdi benim evime getiremezsin eşyalarını diye hep ağladım gittim yanına oturdum sorun ne neden böyle kötüsün bana dediğimde senden nefret ediyorum demişti
o şehirde nikahım kıyıldı tek başımaydım ailemden kimse yoktu yanımda gelmedi düğünüm oldu gelmedi
tek başıma ev aramaya çıktım gelmedi benle. birgün o kadar çok üstüme gelmişti elimde bardağı sıkıp kırmışım
iki parmağım kesildi kanlar içinde kaldı ben yere oturup ağlarken o karşıma geçip bacak bacak üstüne attı ve çok şükür bu durumdasın dedi
ve ona ben ablalık yaptım diyebilirm en son birlikte ailemizin yanına gittik ordan ağlayarak döndüm
çünkü çok kötü anılar yaşattı
en son hamile olduğumu öğrendiğinde haberi veren kardeşimin suratına tlfnu kapatmış
yani arkadaşlar daha birçok şey var anlatacak kadar iyi değilim hamile olduğum içinde yazdıkça kötü oluyorum
ve ona mesaj yazdım ölsem mezarıma bile gelme evimin asla kapısını açma dedim ve bana yazdığı cevap inşallah allah belanı verecek perişan olacağın günler gelecek yani biri onu dinlese derki kim bilir bu kız ona ne yaptı öle davranıyorki sanki düşmanıyım
ama birtürlü kardeş sevgisini atamıyorum içimde nasıl olmalıyım bilmiyorum hamileyim unutmak istyrm atamıyorum içimden çok el uzattım çok affettim unuttum ama baktım değişmedi ve bu insan 33 yaşında siz bana bir yol gösterin