- 6 Şubat 2019
- 5.913
- 12.985
- 33
-
- Konu Sahibi lotuscicegii
- #81
Aldığım zamanda ne kadar nazlısın, senin yüzünden eksik çalıştık çok yorulduk bilmem ne diyorlar. Çok hasta bile olsalar çalışıyorlarmış kendileri ne zaman çocuk yapacağıma bile karışıyorlar ama kendi kankaları akşama kadar hasta ellemeden mesai bitiriyor
Rica ederim,umarım bundan sonra cok mutlu olursunuzÖnceki konumda ameliyatım ve sürecim var isterseniz okuyabilirsiniz ameliyatı istanbulda medicalpark hastanesinde oldum eğer aynı ildeysek özelden yazın doktor ismi vereyim. Yorumunuz için teşekkür ederim
İnan heryerde aynı sorumlular hep aynı şeyi yapar, çok çok iyi diyebileceğim iki tane sorumlu ile çalıştım, kim sorun çıkarır sesi cikatsa onun dediği olur, çünkü hiç bir sorumlu yönetim karsisina servisinde sorun varmış diye çıkmak istemez, bu sebeple serviste sorun çıkaran kim varsa onun dediği olur ki sükunet sağlansınİlk atandığımda ne mutlu olmuştum ne kibar ne anlayışlı diye zamanla anladım kıdemli tayfa ne derse nasıl isterse nasıl doldururlarsa öyle oluyor bir dk önce a diyorsa bir dk sonra doldurulmuş sinirli bir insan buluyorum karşımda
Evet tayin hakkın yok ama yer degisikligi isteyebilirsin, önce sorumluya şöyle ben yer değişikliği isteyecegim diye, sana neden diyecektir, dik dur anlat burda mutlu değilim de, bence sorumlun tutusacaktir, sonra başhemşireye mobing görüyorum çok üstüme geliyorlar psikiyatri ilacı kullanmaya başladım, bu şekilde devam edemiyorum yerimi degistirin diye net konuşup ağla, inan yaptıkları bütün mobingi anlat, başhemşire yer değişikliğine yanasirsa ne ala ama yok derse şikayet edeceğim mobing var dedezavantajım en son gelen benim hepsi benden hem yaşça hemde kıdem olarak çok büyükler ben ağzımla kuş bile tutsam olmuyor
+100000Bu yaşadıklarınız çok normal, neden mi, bir yola çıktınız ve onun için çabalıyorsunuz, üstelik her geçen gün başarıya doğru gidiyorsunuz.
Burada hepimiz kadınız, şimdi yazacağım şey için kimse doğamızı inkar edip de, yok öyle bir şey, ben hiç öyle değilim demesin yemezler, birbirimizi kandırmayalım, zaten kandıramayız da, kadınlar olarak birbirimizin ciğerini biliyoruz. Evet söylüyorum, linçler yüklensin,
Büyük bir çoğunluğumuz belli etsek de etmesek de, doğamız gereği güzel ve başarılı kadınlara içten içe haset duyarız.
Şimdi siz zayıflayınca daha bir güzel olacaksınız, işinizde de başarılısınız, doğal olarak, kilo verdikçe çirkinleştin, bu süreç senin işini kötü etkiliyor diye hissettirecekler ki, kendilerini iyi hissetsinler. Süreçten sonuç aldıkça her anlamda gümbür gümbür gelen bir rakip var.
Bunun adı mobbing değil, fesat. Durmak yok yola devam, gözü olanın gözü çıksın.
Merhaba ben Azerbaycanda doktorum. Bizde çok şukur mobing Turkiyedeki gibi degil. Işimde doktorlara hemşirelere çok saygi var. Hatta müdür bile çalişanina haksizlik yapti diye ondan ozur dilemişdi. Mobing yok mu? Var ama insan olan heryerde var. Yine de sizdeki gibi degil. Universite arkadaşim uzmanlik sinavini kazandi ve bir senedir Turkiyede çalişiyor. Diyor ki hergunum aglamakla geçiyor. Bir tik ust konumda olanlar resmen her lafi soyluyor. Zahmetime acimasam doner gelirim diyor. Ve malesef oraya giden her arkadaşimdan duydugum laflar bu şekilde. Almanyaya giden çok memnun ama. Turkiye neden boyle yer oldu bilmiyorum. Her lafin cevabini vermek ya da o insanlari yok saymakdan başka çareniz yok. O kadar insani terbiye edemezsiniz.Günaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;
4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?
İşe ilk başladığımda ben de boyleydim. Sürekli ağlardım. Sonra yavaş yavaş cevaplarını vermeye başladım. Şimdi hiç ağlamıyorum meğer icimdekileri söyleyemiyorum diye agliyormusum.Mal gibi cevap vermeyip sonra ağlıyorum evde zırıl zırıl psikolojik destek alırken böyle değildim hiç sakınmıyordum bırakınca yine böyle oldum
Ezmek de var tabi ama daha çok, diğer kadın sivrilirse o kontenjanı kendileri dolduracak endişesi.+100000
Kadınlar malesef diğer kadınların ezilmesiyle ruhunu tatmin ediyor.
Mesafenizi koruyun,ust bile olsa sizinle boyle konusamaz.İster 40 kilo olurum ister 200 bunun hesabini millete vermicem.Hasta olunca da raporunuzu kullanin.Ayrica yetklli yerlere tek hemsire calistiginizi da rapor edin bence.Günaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;
4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?
Yataklı birimlerde rapor almaya pek olumlu bakılmaz. Mesainiz bir başkasına kalıyor çünkü. Ameliyat oldu iseniz alırsınız. O kadar da değil yani.Aldığım zamanda ne kadar nazlısın, senin yüzünden eksik çalıştık çok yorulduk bilmem ne diyorlar. Çok hasta bile olsalar çalışıyorlarmış kendileri ne zaman çocuk yapacağıma bile karışıyorlar ama kendi kankaları akşama kadar hasta ellemeden mesai bitiriyor
Amin inşallah teşekkür ederimTakmayın
En geç bir seneye tayin ister daha iyi insanlarla karşılaşırsınız inşallah
Keşke bu kadar pasif büyütülmeseydim deniyorum ama yapamıyorum bu yüzden insanlar beni çok rahat kullanıyorbence işin sırrı her şeyi çok takmayıp gereken cevabı vermekte..bende pek beceremiyorum ama azmediyorum her konuda değil ama dolduğumda patlıyorum…o an spora gidip gitmeyeceğimi sana soracak değilim canım istedi gittim hasta da olurum düşerim de izin de alırım rapor da diyebilirsiniz karışamaz size
Çalışanlarda çalışmayınca bizim serviste sistem çöküyor en basit hasta dosyasına kayıt yapılmıyor veya eksik oluyor hangi birini anlatsam. Ha ben mi kurtarıcam orayı ben olmasam dönmeyecek mi hayır tabiki bende artık kendimi parçalamıcam emeklerime yazıkTv izler gibi davranın onlara karşı.. İzleyin ama duymayın yani.. Bu yöntem bnm gundelık hayatımda cok işe yarıyor
Bide lütfen cok calıskan olmayın.. Calıskanların üzerine daha cok gidilir.. Sisteme dahil olun, onlar tembelse sizde öyle olun.. Ne yazıkki devir bu devir.. Nabza göre şerbet devri.. İşinizi yapın geçin, hiçbi sırrınızı kimseye vermeyin.. Atamanız olana kadar sıkın dişinizi.. Zor ama sabır herseyın ılacı.. Bu yaptıkları muameleler öbür dünyada karsılıksız kalmayacak elbet
Kardeş bir zamanlar ben de hemşire idimGünaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;
4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?