- 24 Şubat 2021
- 1.083
- 1.903
-
- Konu Sahibi lotuscicegii
- #61
Almaz mı haber bile vermiyorlar :) inanın serviste en az konusan hayatını en az anlatan insan benimdir yukarıda da yazdım ameliyatımı bile olunca öğrendiler
Almaz mı haber bile vermiyorlar :) inanın serviste en az konusan hayatını en az anlatan insan benimdir yukarıda da yazdım ameliyatımı bile olunca öğrendilerBu insanlara herşeyi anlatmayın. Bilmesinler,konuşamasınlar. Öte yandan özel sektörde olsanız ayrilın derdim ama şu durumda bu 1 seneyi insanlarla minimum muhabbetle gecirin. Hasta olursanız fedakarlik yapmayın alın raporunuzu. Size yorulduk vs derlerse umursamayın. Sanki kendileri hasta olunca rapor almıyor mu? Kendinizi ezdirmeyin lütfen. Üzulmeyin de, heryerde var bu tiplerden.
dezavantajım en son gelen benim hepsi benden hem yaşça hemde kıdem olarak çok büyükler ben ağzımla kuş bile tutsam olmuyorKesinlikle katılıyorum,ben de aynı konu sahibi gibiydim, aynı mobing vardı sorumlu tarafından ve max9 ay sonra küçük çaplı bir cinnet geçirip bağırıp çağırdım, sonra o uyuz sorumlu pamuk gibi oldu ama konu sahibi ile aramdaki fark ben o zaman mesleğe yeni başlamış ve 22 yaşındaydım, yani yolun çok başında olduğum için 9 ay kadar susmustum şimdi olsa baştan kimseyi konustirmam
Şu bir yılı sinir haplarıyla geçirmemek için direniyorum umarım başarırım. Tabi heryerde vardır aynı sorunlar ama büyük şehirde büyük hastanede çok daha büyük sıkıntılar varSana yazmak için üye oldum.Mesleğine aşık bir hemşireyim,ancak benim minnoş kalbim tıpkı senin yaşadıkların gibi mobbing in dibini kaldıramadı istifa ettim.Umarım bir yolunu bulursun,ben bulamadım
Ölüyorum desen ölme çalış derler hatta daha yetmez ölüncede gel derler maalesef artık aynı salaklığı yapmayacağım kullanıcam haklarımıÖzel hayatınızı işyerinizde anlatmayın, bizim işyerinde bir kadın vardı, kiloluydu, aşırı kiloluydu, birden bire yüksek rakamlarla zayıflamaya başladı, asla da midesini tutan biri değildi, hepimiz mide ameliyatı olduğundan şüpheleniyorduk. Ama asla kabul etmiyordu, yediklerine dikkat ettiğini söylüyordu. Dışarı çıkılıyordu yemek yemeye, 2 kaşıkla ay çok doydum diyordu, asla kendini tutabilen biri değildir. Ama kimse ispatlayamadı sonra dedikodular azalarak bitti.
Sporda dizinizi mi sakatladınız, sehpaya çarptım, kilo mu verdiniz, dikkat ediyorum, hasta mısınız? Rapor almayıp gelip çalışırsanız nöbetinizde ağırlaşıp ölen hastanın vebalini kim verecek? Bunları göz önüne alın. Kimseye açıklama yapmak zorunda değilsiniz. Tatile çıkmak için rapor almıyorsunuz. Bu arada kilo veriyorsunuz, bunun görsel olumlu dönüşleri olmuş, olumsuz yorum yapanların hepsi hasetinden yapıyor. Eğer çirkinleşseydiniz dedikodular arkanızdan dönerdi, ruhunuz bile duymazdı, bilginize
Bu şekil düşünüp kendimi doldurmak istemedim ama galiba sebep bu. Geçen gün konusu geçti l beden forma aldım büyük geldi m ile değiştirdim birisi diyorki m sana olmaz imkansız :) yani ben yalan söylüyorum sanki. Öyle de bir iddia ediyor tamam dedim olmuyosa olmamıştır ne diyimBu yaşadıklarınız çok normal, neden mi, bir yola çıktınız ve onun için çabalıyorsunuz, üstelik her geçen gün başarıya doğru gidiyorsunuz.
Burada hepimiz kadınız, şimdi yazacağım şey için kimse doğamızı inkar edip de, yok öyle bir şey, ben hiç öyle değilim demesin yemezler, birbirimizi kandırmayalım, zaten kandıramayız da, kadınlar olarak birbirimizin ciğerini biliyoruz. Evet söylüyorum, linçler yüklensin,
Büyük bir çoğunluğumuz belli etsek de etmesek de, doğamız gereği güzel ve başarılı kadınlara içten içe haset duyarız.
Şimdi siz zayıflayınca daha bir güzel olacaksınız, işinizde de başarılısınız, doğal olarak, kilo verdikçe çirkinleştin, bu süreç senin işini kötü etkiliyor diye hissettirecekler ki, kendilerini iyi hissetsinler. Süreçten sonuç aldıkça her anlamda gümbür gümbür gelen bir rakip var.
Bunun adı mobbing değil, fesat. Durmak yok yola devam, gözü olanın gözü çıksın.
Teşekkür ederim maalesef çok sessiz ve cevap vermeyen sonrada ağlaya zırlaya kendini harap eden biriyim hiç sevmiyorum bu huyumuKendinizi paraladığınızda da yaranamıyorsanız o zaman kendinize eziyet etmeyi bırakın. Raporda kullanın izinde yazık değil mi bünyenize ve lütfen biraz hazır cevap olun. İş yerinde susanı hep ezerler. bir nevi ego tatmini yaptıkları iletişimi minimuma indirin.
Benim ilk aklıma gelen bunlar inşaallah zamanla her şey değişir.
Kadrom geldi bu benim kendi kadrom sürem doldu son verilen değil. Sadece 1 yıl daha çalışma şartı var tayin için. Ben rahatsız olduğumu söyledim rapor hak değil şöyle böyle bir sürü şey dediler alırsam arıza çıkacak diye aldım ama çok zor çalıştım bu seferde böyle dedilerAlıngan davranmıyorsunuz
Çevrenizdeki insanlar hadsiz ve saygısız
Siz de yumuşak yüzlüsünüz
Yanlışlarınızı söyleyeyim
1. Siz devlet memurusunuz
Onlar sizin patronunuz değil
Üstünüz elbetteki işle ilgili hesap vermek zorundasınız ama özel konulara müdehale ettirmeyin.
Yani ; kilo ver , çocuk yapma şu bu gibi konular onları bağlamaz.
Direk ve net bir şekilde
“ bu benim özelim , siz işinize bakın. “ diyeceksiniz.
2. Hasta olduğumda rapor almadım diyorsunuz
Bu kadar fedakarlık yapmayın
Kıymet bilmiyorlar
Sadece sizin orada değil hiçbir iş yerinde aşırı veren personele kıymet vermiyorlar.
Hasta isen rapor alacaksın
Sorarlarsa “ hastayım , raporum var. “
3. Kadro gelene kadar biraz daha ılımlı davranın ama sonrasında kesinlikle ezdirmeyin kendinizi.
Bunları yapan zaten sorumlu kime neyi anlatabilirim ki yaşadığım bütün sıkıntıları ilk bilenninsan oBize söylediklernizi onlara neden soylemediniz
Özellikle sorumlunuza ?
Sessiz olunca ben salağım gel beni ez demiş oluyorum evet ezik buluyorlarhastaysanız rapor alacaksınız. hemşiresiniz hastayken hastalara nasıl yardımızın dokunabilir. özel hayatınızı kimseye anlatmayın. millete ne.. anca laf veriyorsunuz. azıcık sert görünün ozman kimse size laf söyleyemez...
beni hayat öyle sert yaptı.. biri demişti işte çok sert görünüyorsun ama çok eğlenceliymişsin diyesert durmayınca resmen sömürmek isteyen çok oluyor.
Mal gibi cevap vermeyip sonra ağlıyorum evde zırıl zırıl psikolojik destek alırken böyle değildim hiç sakınmıyordum bırakınca yine böyle oldumSize ne deyin? Kime ne sizin kilonuzdan ay ben anlamiyorum ne hakla insana bu tarz laflar edebiliyorlar. Siz sessiz kalmayin bozun hepsini siz napiyosunuz ki bu laflari dediklerinde?
Keşke bende söylemeseydimÖzel hayatınızı işyerinizde anlatmayın, bizim işyerinde bir kadın vardı, kiloluydu, aşırı kiloluydu, birden bire yüksek rakamlarla zayıflamaya başladı, asla da midesini tutan biri değildi, hepimiz mide ameliyatı olduğundan şüpheleniyorduk. Ama asla kabul etmiyordu, yediklerine dikkat ettiğini söylüyordu. Dışarı çıkılıyordu yemek yemeye, 2 kaşıkla ay çok doydum diyordu, asla kendini tutabilen biri değildir. Ama kimse ispatlayamadı sonra dedikodular azalarak bitti.
Sporda dizinizi mi sakatladınız, sehpaya çarptım, kilo mu verdiniz, dikkat ediyorum, hasta mısınız? Rapor almayıp gelip çalışırsanız nöbetinizde ağırlaşıp ölen hastanın vebalini kim verecek? Bunları göz önüne alın. Kimseye açıklama yapmak zorunda değilsiniz. Tatile çıkmak için rapor almıyorsunuz. Bu arada kilo veriyorsunuz, bunun görsel olumlu dönüşleri olmuş, olumsuz yorum yapanların hepsi hasetinden yapıyor. Eğer çirkinleşseydiniz dedikodular arkanızdan dönerdi, ruhunuz bile duymazdı, bilginize
Günaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;
4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?
Mobbing guzelim ama ülkede koruyan yokGünaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;
4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?
Hayır siz iyi bir insansınız. Onlarsa ..... Cehennem bu tarz insanlardan oluşacak merak etmeyin.Keşke bu kadar salak ve sessiz olmasaydım onlar egosunu şişiriyor ben evde salya sümük. Naif değil salağım bence
Siz bu konuda bize güvenin, hiç kendinizi doldurmak değil, net hasetler, önce bunun bilincinde olun ama bilmek yetmiyor, susturmak için kendi silahlarıyla vurmayı da bilmek lazım.Bu şekil düşünüp kendimi doldurmak istemedim ama galiba sebep bu. Geçen gün konusu geçti l beden forma aldım büyük geldi m ile değiştirdim birisi diyorki m sana olmaz imkansız :) yani ben yalan söylüyorum sanki. Öyle de bir iddia ediyor tamam dedim olmuyosa olmamıştır ne diyim
TakmayınKadrom geldi bu benim kendi kadrom sürem doldu son verilen değil. Sadece 1 yıl daha çalışma şartı var tayin için. Ben rahatsız olduğumu söyledim rapor hak değil şöyle böyle bir sürü şey dediler alırsam arıza çıkacak diye aldım ama çok zor çalıştım bu seferde böyle dediler
Keşke yapabilsem çok isterdimSiz bu konuda bize güvenin, hiç kendinizi doldurmak değil, net hasetler, önce bunun bilincinde olun ama bilmek yetmiyor, susturmak için kendi silahlarıyla vurmayı da bilmek lazım.
Kilonuza mı konuşuyor, tatlı tatlı saçına giydirin, sürekli aynı şekilde topluyorsun açık daha çok yakışır sanki deyin, açınca da yok sen yine saçına topla en iyisi deyin. Başka birine, güzel kızsın ama şu takıları takma abartı duruyor deyin. Bir diğerine aylaynırın(böyle yazılmıyorduru ama TDK ya bakamayacağım şimdi) çok ince biraz daha belirgin yap deyin. Küçük ama etkili şeyler, kimse fiziksel özelliğinin eleştirilmesini istemez, kendiniz de biliyorsunuz zaten.
Ay bana denk gelseler ne eğlenirdim. Dokunmayana dokunmam ama böylelerine yaparım. Siz de deneyin, rahat edersiniz.
bence işin sırrı her şeyi çok takmayıp gereken cevabı vermekte..bende pek beceremiyorum ama azmediyorum her konuda değil ama dolduğumda patlıyorum…o an spora gidip gitmeyeceğimi sana soracak değilim canım istedi gittim hasta da olurum düşerim de izin de alırım rapor da diyebilirsiniz karışamaz sizeGünaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;
4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?