Merhaba kızlar. Uzun zamandır kafama takılan bi konu var çevremden kimseyle paylaşmak istemedim. Üye olup sizlerin fikrini almak istiyorum.
3 yıldır evliyim. Eşim benle tanışmadan önce yan komşusunun kızıyla sevgiliymiş. 8 9 aylık bi süre sevgili olmuşlar sonrasında eşim ayrılmak istemiş. Ama kız peşini bırakmamış. Aramalar mesajlar fayda etmeyince artık eve kadar gelmeye başlamış görümcemle hatta kayınpederimle bile konuşmuş. Onlarda bizim yapabileceğimiz birşey yok demişler istemiyorsa zorla olduramayız falan diye konuşmuşlar. ( bunları görümcem anlattı) Kızın ailesinden de babası hariç herkes biliyormuş meseleyi abisi kız kardeşi annesi. En son kızın annesi eşimle konuşmuş 15 gün düşün taşın net bi karar ver evlenin falan demiş. 15 gün sonra halaa istemiyorum diyorsan kızımla konuşucam bidaha seni rahatsız etmicek demiş. Eşim istemediğini söylemiş. Neyse aradan 2 yıl falan geçiyor. Bu arada kız evleniyor ve çocuğu oluyor. Sonra eşimle tanıştım. Biz evlendiğimizde kız zaten evli çocukluydu. Olan bitenide biliyorum tabi daha nişan bile yapmadan önce anlatmıştı eşim. Neyse evlendim balkonlarımız ve evin bi odası kızın annesinin eviyle karşılıklı. Balkonda oturduğumuzda kız koşa koşa balkona çıkıyor. Çocuğu ağlamadığı halde bağıra bağıra annecim bak ben burdayım kızım diye çocuğa sesleniyor dikkat çekmeye çalışıyor yani. Birinde eşim evin önündeydi yeğenleriyle birlikte ben evdeydim bana msj attı acil aşağıya gel diye. Hemen indim aşağıya. Eşim dışarıya çıkınca bu kız da çocuğu dolaştırma bahanesiyle aşağıya inmiş saçma sapan hareketler yapıyormuş. Eşimde yanlış anlaşılacak bi durum olmasın diye beni çağırmış. Kızın annesi bizi dışarıda görünce bağır çağır kızını eve çağırdı naptığını sanıyosun sen diye. Neyse 1 yıl bu durum böyle sürdü. Onlar kirada oturuyorlardı taşındılar. 2 yıldır da bi üst sokakta oturuyorlar. Kız sık sık evin önünden geçiyor sürekli karşılaşıyoruz. Annesiyle ve abisiyle bi problemimiz yok hatta abisi çaya kahveye bile gelir evimize. Annesiyle de birbirimize hiç gidip gelmedik ama konuşuruz karşılaştığımızda. Kız annesiyle birlikteyse kafasını kaldırıp bakmıyor bile ama yalnızsa gözlerini fal taşı gibi açıp ters ters bakıyor bana. Yani şu zamana kadar bakmaktan ilerisini yapmadığı için çok aldırış etmemiştim bu konuya. Sonuçta geçmişte yaşanmış birşey eşim beni tanımıyorken yaşadığı olayı sorgulamak irdelemek çok doğru gelmedi bana. Herkes kendi yolunu çizmiş yuvasını kurmuş birde bitmiş gitmiş bi mesele.
2 gün önce kapı çaldı. Israrla uzun uzun 2 defa zile basıldı üstüm müsait değildi açamadım. Hemen üzerimi değiştim kapıyı açtım kimse yoktu. 10 dakika sonra tekrar kapı çaldı açtım ki kız gelmiş. Elinde tepsi aşure getirmiş. Şok oldum ne yapacağımı şaşırdım. Yine de yüz göz olmadık şimdiye kadar diye düşündüm belki kız benim olaylardan haberim olduğunu bile bilmiyodur. Aldım bi kase teşekkür ettim kaseyi yıkayıp getireceğimi söyledim. Sadece 1 dakikalık mutfağa gittim geldim. Kız kafasını uzatmış evin içine bakıyor dikkatlice. Ne niyetle bunu yaptı bilmiyorum ama kaseyi tepsinin içine bırakıp Allah kabul etsin dedim kapıyı kapattım cevap vermesine fırsat bırakmadan. Yani 2 gündür kendime kızıyorum keşke aşureyi almasaydım. Herşeyi bildiğimi belli etseydim. Davranışlarından rahatsız olduğumu söyleseydim falan diyorum. Bi yandan da Allah için yapılan birşey reddetmek ne kadar doğru olurdu? Kafam baya karışık. Bu durumu artık abisine ya da annesine uygun bir dille anlatmalı mıyım? Ne yapayım ben kızlar bu konuda ne düşünüyorsunuz? Eşimle çok güzel giden bi evliliğim var çok seviyorum eşimi onun da beni sevdiğinden eminim böyle takıntılı biri yüzünden aramızda problem olmasınıda istemiyorum. Kızın tavırları eşimide rahatsız ediyor zaten. Tavsiyeleriniz neler?
mal kelimesi o cümlenin icinde en hafif ve normali ama neyse
