4 yıl önce olan bir aldatma ve ben bu konuda başımı taşlara vursam yeridir. Çevremin baskısıyla hafifletildi ve ben gerçekten insanlara aptalca inandım. Bu konuyu bile isteye kapattım sanki şimdi açarsam niye affettiniz baskısıyla karşılaşmamak için bahsetmek istemedimNiyeyse bende yeni biri var gibi hissettim. Ondan aldatmayı ilk söylememiş olabilir
Aldatan insan boşanmak istemez mi peki o kadar konuşmama rağmen ağıza alınmayacak şeyler söylememe rağmen adam hala bitmeyecek bu evlilik diyor. Öncesinde bir kaç defa telefonunu karıştırdım kayda değer bişey bulamadım.Baba olarak bu evliliği devam ettiriyor gb geldi ayrı oda,cinsel birliktelik yok kısacası bu adam başka birini seviyor diye düşündürdü.boşanmadan önce özel hayatını biraz deşin bakalım neler çıkacak.
Bu kadar iddialı yazmak istemezdim ama umarım yanılırım
Çok haklısınız ama o kadar zayıf ve aciz hissediyorum ki ya toparlanmazsam ya daha güçsüz olursam kaygısı yaşıyorumÇocuklar yine sizin çocuklarınız geleceklerini şekillendirmek maddi manevi esinizinde sizinde boynunuzun borcu. Peki bu iki çocugun ev aile hayatının böyle olduğunu sanması anne biyerde oturur baba başka odada, konuşulmaz. Anne mutlu olmadığı için evde o sıcaklık huzur hissedilmez. Sizce siz daha iyi nasıl yararlı olursunuz evlatlariniza aynı evin içinde baba başlarında huzursuz mutsuz bi yuva mi ayrı ama kendine özgüveni gelmis hayat dolu neşeli bi anne mi daha verimli olur çocuklarına? Bunun kararını vermek şüphesiz çok zor ama bazen kalmak gitmekten daha çok acıtır hem sizi hem çevrenizi
Evliliğimin ilk yılı hariç hep böyleydi aslında ama cesaret edemedim ayrılmaya maddi gücüm yoktu ailem destek olmadı maalesef hala da aynılar aslında tek değişen meslek sahibi olmamBöyle devam ettiren hatta bundan memnun olan çok çift gördüm açıkçası. Ama dediğim gibi bu durumla mutlu oldukları için evlilik devam ediyor zaten. 11 yıl az değil gerçekten başlarda da böyle miydi peki? Ben mum gibi yaşayan birini istemezdim ama bu zaten başta da belli olur bence. Neşeli, gezmeyi ve muhabbet etmeyi seven biri her zaman böyledir sonradan içe kapanmaz diye düşünüyorum.
Kararımı verdim ve haykıra haykıra da söylüyorum güzellikle bitsin çirkinleşmeden. Ama kesinlikle kabul edilmiyor ne eş tarafımdan ne de çevre tarafından. Herkesin tek söylediği çocuklar için devam etmelisin. Edebilir miyim ederim ama antidepresanlarla ruh gibi gezen bir anne bir kadın olarakSevgi karar verip oldurulacak bir şey değil
10 senelik evlilikte sevgi doğmadıysa bundan sonra da doğacağını sanmıyorum
Bence yolunuza bakın maddi manevi şartları düzene koyup.
Yıllardır değişeceğini iddia ediyor ama manevi olarak hiç bir değişiklik yok olmadı. Benden yana da olmadı. Yalnız tek iyi yaptığı şey benim çevreme çok iyi görünüyor herkese yardımcı olması. Mesela geçenlerde babam ameliyat oldu ve bir kaç gün Babamın yanında kaldı hastanede ki biz aylardır konuşmuyoruz. Ne yapmaya çalışıyor anlamıyorum gitmiyor da evdenAldatma mezusu olmasa belki derdim ama maalesef aldatma da varsa neresinden toplarlayabilirsiniz bilemedim.
Hoş bu çaba karşılıklı istemekle olur, siz isteyip eşiniz hiç bir çaba sarfetmeden mal gibi gelmiş mal gibi gidiyorsa gençliğinize yazık.
Maddi olarak sarsılmyacak ve evlatlarınız için tüm alacaklarınızı alabilecek konumdaysanız çok fazla düşünmeyin derim.
Ben bunun farkına vardım zaten ve artık hiç umudum yok olacağına dair. Ama güzellikle bitsin iki tane çocuğumuz var fakat kimse beni anlamıyorOrtada Evlilik yok, Aynı evi paylaşan kişiler var sadece. Büyük çocuğunuz farkındadır zaten durumun. Allah'ın izniyle o çocuklarda büyüyecek, evlenecek.. Önlerinde babaları gibi biri varken onu örnek alacaklar. Eğer siz fedakarlık yaparsanız da, ileride diyecekleri şey şu; Boşansaydın anne!
Lütfen kendinizi de düşünün, İletişimsizlik en büyük sorun zaten.
Bazen bencil olmak gerekir. Kimseye fedakar diye madalya takmıyorlar. Yarın çocukların büyüdüğünde "sizin için ayrılmadım" diyerek bu yükün altında bırakmayın onlarıNerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum. Daha önce de açmış olduğum konulardan da biraz bahsetmek istiyorum. 11 yıllık evlilik 9 ve 2 yaş iki çocuk, ve yıllardır ne ileri ne geri giden mutsuz iletişimsiz bir evlilik. Kamu kurumunda memurum eşim de bir hali mağazası sahibi. Bugüne kadar artık olan olaylardan bahsetmicem. Anladım ki olaylar ne olursa olsun eğer bir evde sevgi varsa her şey hallolur. Bizim asıl meselemiz bizim evliliğimizde sevgi ve muhabbet yok. Herkes kendi halinde. Ben istediğim yere istediğim saatte istediğim arkadaşlarımla görüşebilirim keza eş olacak da öyle. Asla merak etmez kaygılanmaz, gece saat kaç olursa olsun. Hiçbir duygusal paylaşım yoktur onun tek konuştuğu konu işidir. Kendi ailesini bile merak etmez çok umursamaz. Ben normalde cıvıl cıvıl neşeli biriyken yıllardır bitkisel hayatta gibi yaşatan adamla aynı olmaya başladım. Ve uzun zamandır antidepresan kullanıyorum. Cinsel ilişki yok denecek az yıllardır. Bugüne kadar çok konuştum böyle evlilik olmaz biz 80 yaşında değiliz ben kadınım ama kendimi kadın gibi hissedemiyorum diye. Tek iyi tarafı her istediğimiz alınır eve. Arabam var evimde isteyipte alamadığım hiç bişey yok . Ama tek eksiğimiz sevgi muhabbet. Yıllardır çok mücadele verdim evlilik terapisti, olmadı arkadaşlarımızla konuştum. Herşeyi denedim ama yok olmuyor.
Şu an ki durumumuz ne derseniz yaklaşık 5 ay önce artık ben ayrılmak istiyorum ne sen beni ne de ben seni sevmiyoruz dedim. Tabi ki kabul etmedi. Yıllqrdır da tek cümle çıktı ağzından düzelecek herşey. Şimdiye kadar duygularımız hiç düzelmedi. Sadece karşı taraf değil ben de ona Karşı hiç bişey hissetmiyorum ne konuşmak istiyorum ne de görmek. Ve bugüne kadar çok kişi müdahale etti bu sefer kimseyi ettirmiyorum beni anlamayana da tüm kapılarımı kapatıyorum.
Ve şunu anladım ki biz birbirimizle çok uyumsuz bir çiftiz bu konuda da kararım kesinlikle net. Yani muhabbet bile edemeyecek kadar farklıyız.
Ee madem bu kadar eminsen niye yazıyorsunuz diyebilirsiniz. Tek nedenim çocuklarım. Onları geleceği benim kararlarıma bağlı. Ve bunu yaparsam nelerle karşılaşırım. Beni suçlamazlar mı bana kızmazlar mı ileride.
Bazen diyorum ki 35 yaşındayım bu adamla geri kalan hayatımı devam ettirebilir miyim. Kesinlikle eminim ki koca bir HAYIR. Ama ya çocuklarım benim bu fedakarlığımı haketmiyorlar mı. Bunun da cevabı EVET.
Yaklaşık 5 aydır tek bir kelime dahi konuşmuyoruz o diğer oda da ben başka yerde kalıyorum. Aslında yıllardır bizim böyleydi tv karşısında uyur kalır ben yine odam da kalırdım. Normal düzen buydu ama şimdi adını koydum. Ben artık senden ayrılmak istiyorum.
Hiçbir iletişim paylaşım sevgi cinsellik olmadan zoraki şekilde bu evlilik yürür mü?
Sırf olanaklar var diye, çocuklarım için yürütmem doğru mu?
Sevmeden sevilmeden hisler olmadan yapabilir miyim?
Anne babanın yegane gayesi evlatlarını mutlu ve sağlıklı yetiştirmektir ve mutlu anne babanın mutlu çocukları olur gerçeğini göz önünde bulundurarak karar vermeni öneririm.Nerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum. Daha önce de açmış olduğum konulardan da biraz bahsetmek istiyorum. 11 yıllık evlilik 9 ve 2 yaş iki çocuk, ve yıllardır ne ileri ne geri giden mutsuz iletişimsiz bir evlilik. Kamu kurumunda memurum eşim de bir hali mağazası sahibi. Bugüne kadar artık olan olaylardan bahsetmicem. Anladım ki olaylar ne olursa olsun eğer bir evde sevgi varsa her şey hallolur. Bizim asıl meselemiz bizim evliliğimizde sevgi ve muhabbet yok. Herkes kendi halinde. Ben istediğim yere istediğim saatte istediğim arkadaşlarımla görüşebilirim keza eş olacak da öyle. Asla merak etmez kaygılanmaz, gece saat kaç olursa olsun. Hiçbir duygusal paylaşım yoktur onun tek konuştuğu konu işidir. Kendi ailesini bile merak etmez çok umursamaz. Ben normalde cıvıl cıvıl neşeli biriyken yıllardır bitkisel hayatta gibi yaşatan adamla aynı olmaya başladım. Ve uzun zamandır antidepresan kullanıyorum. Cinsel ilişki yok denecek az yıllardır. Bugüne kadar çok konuştum böyle evlilik olmaz biz 80 yaşında değiliz ben kadınım ama kendimi kadın gibi hissedemiyorum diye. Tek iyi tarafı her istediğimiz alınır eve. Arabam var evimde isteyipte alamadığım hiç bişey yok . Ama tek eksiğimiz sevgi muhabbet. Yıllardır çok mücadele verdim evlilik terapisti, olmadı arkadaşlarımızla konuştum. Herşeyi denedim ama yok olmuyor.
Şu an ki durumumuz ne derseniz yaklaşık 5 ay önce artık ben ayrılmak istiyorum ne sen beni ne de ben seni sevmiyoruz dedim. Tabi ki kabul etmedi. Yıllqrdır da tek cümle çıktı ağzından düzelecek herşey. Şimdiye kadar duygularımız hiç düzelmedi. Sadece karşı taraf değil ben de ona Karşı hiç bişey hissetmiyorum ne konuşmak istiyorum ne de görmek. Ve bugüne kadar çok kişi müdahale etti bu sefer kimseyi ettirmiyorum beni anlamayana da tüm kapılarımı kapatıyorum.
Ve şunu anladım ki biz birbirimizle çok uyumsuz bir çiftiz bu konuda da kararım kesinlikle net. Yani muhabbet bile edemeyecek kadar farklıyız.
Ee madem bu kadar eminsen niye yazıyorsunuz diyebilirsiniz. Tek nedenim çocuklarım. Onları geleceği benim kararlarıma bağlı. Ve bunu yaparsam nelerle karşılaşırım. Beni suçlamazlar mı bana kızmazlar mı ileride.
Bazen diyorum ki 35 yaşındayım bu adamla geri kalan hayatımı devam ettirebilir miyim. Kesinlikle eminim ki koca bir HAYIR. Ama ya çocuklarım benim bu fedakarlığımı haketmiyorlar mı. Bunun da cevabı EVET.
Yaklaşık 5 aydır tek bir kelime dahi konuşmuyoruz o diğer oda da ben başka yerde kalıyorum. Aslında yıllardır bizim böyleydi tv karşısında uyur kalır ben yine odam da kalırdım. Normal düzen buydu ama şimdi adını koydum. Ben artık senden ayrılmak istiyorum.
Hiçbir iletişim paylaşım sevgi cinsellik olmadan zoraki şekilde bu evlilik yürür mü?
Sırf olanaklar var diye, çocuklarım için yürütmem doğru mu?
Sevmeden sevilmeden hisler olmadan yapabilir miyim?
Size nedenini söyleyeyim. Tekere çomak sokun istenmiyor. Herkesin düşüncesi, iki çocukla başımıza kalacak. Evli kadından çocuklarından kocası sorumlu olsun bize ne.Ben bunun farkına vardım zaten ve artık hiç umudum yok olacağına dair. Ama güzellikle bitsin iki tane çocuğumuz var fakat kimse beni anlamıyor
Dediğim gb babalık görevini yaptığını düşünüp boşanmaya yanaşmıyor çocukların düzeni bozulsun istemiyor.Aldatan insan boşanmak istemez mi peki o kadar konuşmama rağmen ağıza alınmayacak şeyler söylememe rağmen adam hala bitmeyecek bu evlilik diyor. Öncesinde bir kaç defa telefonunu karıştırdım kayda değer bişey bulamadım.
Ayrılmış anne baba çocuğuyum.Kararımı verdim ve haykıra haykıra da söylüyorum güzellikle bitsin çirkinleşmeden. Ama kesinlikle kabul edilmiyor ne eş tarafımdan ne de çevre tarafından. Herkesin tek söylediği çocuklar için devam etmelisin. Edebilir miyim ederim ama antidepresanlarla ruh gibi gezen bir anne bir kadın olarak
Linclenmeye geldim. Adamda sifir kocalik. Ilgi sevgi seks yok. Ustune aldatma da var. Bosanmak da istemiyo. Kendisi acik iliski yasiyo yani bi nevi. Siz neden yasamiyosunuz? Konusup acik iliski modeline gecin mademNerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum. Daha önce de açmış olduğum konulardan da biraz bahsetmek istiyorum. 11 yıllık evlilik 9 ve 2 yaş iki çocuk, ve yıllardır ne ileri ne geri giden mutsuz iletişimsiz bir evlilik. Kamu kurumunda memurum eşim de bir hali mağazası sahibi. Bugüne kadar artık olan olaylardan bahsetmicem. Anladım ki olaylar ne olursa olsun eğer bir evde sevgi varsa her şey hallolur. Bizim asıl meselemiz bizim evliliğimizde sevgi ve muhabbet yok. Herkes kendi halinde. Ben istediğim yere istediğim saatte istediğim arkadaşlarımla görüşebilirim keza eş olacak da öyle. Asla merak etmez kaygılanmaz, gece saat kaç olursa olsun. Hiçbir duygusal paylaşım yoktur onun tek konuştuğu konu işidir. Kendi ailesini bile merak etmez çok umursamaz. Ben normalde cıvıl cıvıl neşeli biriyken yıllardır bitkisel hayatta gibi yaşatan adamla aynı olmaya başladım. Ve uzun zamandır antidepresan kullanıyorum. Cinsel ilişki yok denecek az yıllardır. Bugüne kadar çok konuştum böyle evlilik olmaz biz 80 yaşında değiliz ben kadınım ama kendimi kadın gibi hissedemiyorum diye. Tek iyi tarafı her istediğimiz alınır eve. Arabam var evimde isteyipte alamadığım hiç bişey yok . Ama tek eksiğimiz sevgi muhabbet. Yıllardır çok mücadele verdim evlilik terapisti, olmadı arkadaşlarımızla konuştum. Herşeyi denedim ama yok olmuyor.
Şu an ki durumumuz ne derseniz yaklaşık 5 ay önce artık ben ayrılmak istiyorum ne sen beni ne de ben seni sevmiyoruz dedim. Tabi ki kabul etmedi. Yıllqrdır da tek cümle çıktı ağzından düzelecek herşey. Şimdiye kadar duygularımız hiç düzelmedi. Sadece karşı taraf değil ben de ona Karşı hiç bişey hissetmiyorum ne konuşmak istiyorum ne de görmek. Ve bugüne kadar çok kişi müdahale etti bu sefer kimseyi ettirmiyorum beni anlamayana da tüm kapılarımı kapatıyorum.
Ve şunu anladım ki biz birbirimizle çok uyumsuz bir çiftiz bu konuda da kararım kesinlikle net. Yani muhabbet bile edemeyecek kadar farklıyız.
Ee madem bu kadar eminsen niye yazıyorsunuz diyebilirsiniz. Tek nedenim çocuklarım. Onları geleceği benim kararlarıma bağlı. Ve bunu yaparsam nelerle karşılaşırım. Beni suçlamazlar mı bana kızmazlar mı ileride.
Bazen diyorum ki 35 yaşındayım bu adamla geri kalan hayatımı devam ettirebilir miyim. Kesinlikle eminim ki koca bir HAYIR. Ama ya çocuklarım benim bu fedakarlığımı haketmiyorlar mı. Bunun da cevabı EVET.
Yaklaşık 5 aydır tek bir kelime dahi konuşmuyoruz o diğer oda da ben başka yerde kalıyorum. Aslında yıllardır bizim böyleydi tv karşısında uyur kalır ben yine odam da kalırdım. Normal düzen buydu ama şimdi adını koydum. Ben artık senden ayrılmak istiyorum.
Hiçbir iletişim paylaşım sevgi cinsellik olmadan zoraki şekilde bu evlilik yürür mü?
Sırf olanaklar var diye, çocuklarım için yürütmem doğru mu?
Sevmeden sevilmeden hisler olmadan yapabilir miyim?
Cidden böyle mutsuz bir evlilikte sizi aldatan adama üstüne birde ikinci.çocuğu mu yaptınız? Ne düşündünüz ikinci çocuğu yapınca hayat gül bahçesi mi olacaktı? Kocanız bencil, siz de ondan farklı değilsiniz. Mutsuz bir ailede büyümüş biri olarak evlatlarınıza bu kötülüğü neden yaptınız? Şimdi boşansanız elinizde adam gibi gerekçe yok hukuken . Bu dediğiniz şeyler hakimin gözünde maddi manevi haklarınızı almanız için öyle çok da geçerli şeyler değil. Aldatma zaten affa uğramış. Şimdi getçekçi olalım bu şekilde.boşanırsanız çocuklarınız için alacağınız ortalama nafaka dışında birşey geçmeyecek elinize. Yani maddi anlamda zorlanacaksınız. İki tane küçük çocukla o özendiğiniz tipte yeni bir evliliği yaşama şansınızda öyle çok büyük bir ihtimal değil gerçekçi olmak lazım. Eğer boşanmış özgür ve çocuklarını önceliğe alarak bekar bir anne olarak yaşamak bana mutluluk verecek diyorsanız boşanın. Ancak siz herşeyden önce annesiziniz ve iki yaşında sırf sizin bencilliğiniz yüzünden bu hayata gelmiş bir bebeğiniz ve bir iki seneye ergenliğe girecek başka bir çocuğunuz varken, aşk meşk hayalleri ile boşanıyorsanız hem kendinize hem evlatlarınıza yazık edersiniz.4 yıl önce olan bir aldatma ve ben bu konuda başımı taşlara vursam yeridir. Çevremin baskısıyla hafifletildi ve ben gerçekten insanlara aptalca inandım. Bu konuyu bile isteye kapattım sanki şimdi açarsam niye affettiniz baskısıyla karşılaşmamak için bahsetmek istemedim
Sizi yargılamak değildi amacım asla anlamadığım için sordum. Olabilir de ayrıca bunu yadırgamam sizinki formalite evlilik konumuna gelmiş neredeyse. Ne yaşadığınızı siz biliyorsunuz tabi ki. Çocuklarınız olmasa kesin ayrılın derdim ama çocuklarınız söz konusu. Öğretmenim ve okulumdaki öğrencilerimden en sorunluları parçalanmış aile çocukları oluyor malesefAldatma konusunda çok büyük hata yaptım bitirmeyerek itiraf etmesine rağmen. Psikolojik olarak hiç iyi değildim ve sağlıklı düşünemedim. Ama şimdi anladım ki asıl o zaman bitmiş. O günden sonra hiç güvenemedim.
Ayrıca yeni bir kişi var mı sorusunu asıl ben anlayamadım. Tabi ki yok ben böyle bişeye nasıl tepki veriyorsam kendim nasıl yaparım böyle bişey düşünmesi bile korkutucu. Ama şöyle bir şey var etrafımdaki çiftlere baktıkça ne kadar değersiz olduğumun farkına vardım. Çalıştığım ortamda da çok fazla çiftlere tanıklık ediyorum