- 14 Aralık 2023
- 176
- 454
Merhabalar,
Yeni üyeyim ama siteyi uzun zamandır takip ediyordum. En sonunda cesaretimi toplayıp yazmaya karar verdim. Biraz uzun olacak, değer görüp okursanız çok sevinirim. Yaş 37.
Normalde sıkıntılarımı özellikle ilişkimi kimseye anlatamam, tam bir kapalı kutuyumdur. Çevremdeki kişilerin hadlerini aşarak soru sormasını, yargılamasını veya benim için üzülmesini istemem. Her zaman başım dik, güçlü (görünmek isteyen), en kötü anımda dahi maskemi takar gülerim. Kötüyü de iyi gösteririm bin bir emekle. Ünv mezun olduğumdan beri hiç aralık vermeden 15 yıldır özel bir şirkette çalışıyorum, şuan yöneticiyim. Kariyerim iyi, maddi durumum iyi, kendi ayakları üzerinde duran, kimseden bir şey beklemeyen aksine herkese yardımcı olan biriyim. Çoğu özelliğimle de gurur duyarım. Çevresi tarafından bakımlı, güzel ve sempatik bulunan bir kadınım:)
Gel gelelim ki beni tanıyan, bilen ve kendimin dahi inanamadığı, anlamlandıramadığı, nereye gittiğini bilmediğim 2 ileri 10 geri ve yaklaşık 15 yıldır bir ilişki içindeyim. Karşımdaki insan da konumu itibariyle çok saygın ve başarılı bir kişi. Maddi durumu hem aileden, hem kendi çabasıyla da bir hayli iyi. Sizler de aramızdaki problemin maddi mi , iş mi, denk misiniz vb sorularınıza açıklık getirmesi amacıyla bunları özellikle yazıyorum.
Hiç bir zaman evlilik meraklısı bir insan olmadım aslını sorarsınız hala da değilim. Ama yaş, çevre baskısı bir de zaten bu kadar uzun bir ilişkide olmak insanı evlilik düşünmeye itiyor. Zaten de insanlar tanışır, anlaşır ve evlenir veya anlaşamaz ise ilişkiyi bitirir, yoluna bakar. Özellikle son 2 yıldır baskın bir şekilde evlilik gündemimde. Bu kişiyle bir kaç yıl önce nişanlandık ama hiç yoktan bir sebeple ayrıldık. Aileler hiç bir şeyimize dahil olmadı, onları katmadık ( sorunlarımıza) İkimizin de yapısı bu şekilde. Bu ilişkiyi nasıl ikimiz bunca sene kimseyi katmadan yaşadıysak, sıkıntıları da sorunları da kimseyi dahil etmeden halletmek istedik. Ama ayrıldık koptuk ailelerde aynı şekilde.
Daha sonra biz bir şekilde tekrar barıştık, kimseye söylemeden bir süre devam edelim dedik. Bu iki koca insanın normal hayatta başarılı olup, ilişkide tamamen başarısızlığının sonucuydu. Bu arada ilişkimde sevgisizlik, aldatma, sadakatsizlik gibi durumlar yok. Şöyle ki karşı taraf daha çok seviyor bile diyebilirim. Ne zaman hasta olsam veya bir şeye ihtiyacım olsa mümkün olduğunca kısa sürede yanımda olur, tabiri caizse bebek gibi ilgilenir. Karşılıklı birbirimizden hiç bir çıkarımız yok. Sadece birbirimizi seviyoruz ve bağlıyız.
Aramızdaki problem evlilik. Bu kişi biraz evlilikten korkuyor, benim de büyük katkımla konfor alanından çıkmak istemiyor ne kadar kabul etmese de. Ona hiç baskı yapmadığım, alanını daraltmadığım, eğitimlerimize, iş hayatımıza gezmemize zaman ayırıdığımız bir şekilde zaman aktı gitti. Bu arada ben de konfor alanımdan zor çıkabildim. Hatta bu konuda yakın zamanda terapi de aldım gercekten hayatımdaki kişinin evlilik korkusu olduğu sonucuna varıldı. Böyle bir şey varmış gerçekten. Bu arada benim de onu ürküttüğüm, aklında soru işaretleri bıraktığım durumlar olmadı değil. Ailevi meselelerim, biraz dominant olmam vs. Ama genel olarak uyumluyumdur ve fazlasıyla fedakarımdır.
Bu arada inanılmaz işkolik bir insan. Bu da aramızdaki ayrı bir sorun. İşine de bu kadar zaman ayırabilmesinin bu rahatlıgının sebebi benim. Çünkü her şeye üşendim her şey gözümde büyüdü.
Düz bir insanımdır. Plan proje bilmem, burada böyle davranayım, şöyle yapayım politik değilimdir. Belki de bu da etken oldu. Sizce ben ne yapmalıyım? Bu arada 15 yıl boyunca evlilik konuşmadık Karşılıklı olarak önceliklerimiz farklıydı, kimse kimseyi beklemedi kandırmadı hep birbirimize açıktık. Son 2 yıldır evlilik gündemde. Sadece dayattığı 2-3 şey var benim istemediğim. Karşı çıktığım için de baskın karakter oluyorum ona göre. Böyle dayatmalara nasıl orta yol bulabilirim? Benden büyük arkadaşlar veya küçük bu şekilde tecrübeleriniz var ise paylaşırsanız çok sevinirim. Akıl akıldan üstündür. Gerçekten yol gösterecek birilerine ihtiyacım var. Ben ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Küsmeyi, gitmeyi de beceremiyorum, o da aynı şekilde. Son bir şansla, kestirip atmadan, fikirleriniz var ise paylaşırsanız çok sevinirim. Şimdiden herkese okuduğu için çok teşekkür ederim, sabrınız için de ayrı teşekkür ederim.
Yeni üyeyim ama siteyi uzun zamandır takip ediyordum. En sonunda cesaretimi toplayıp yazmaya karar verdim. Biraz uzun olacak, değer görüp okursanız çok sevinirim. Yaş 37.
Normalde sıkıntılarımı özellikle ilişkimi kimseye anlatamam, tam bir kapalı kutuyumdur. Çevremdeki kişilerin hadlerini aşarak soru sormasını, yargılamasını veya benim için üzülmesini istemem. Her zaman başım dik, güçlü (görünmek isteyen), en kötü anımda dahi maskemi takar gülerim. Kötüyü de iyi gösteririm bin bir emekle. Ünv mezun olduğumdan beri hiç aralık vermeden 15 yıldır özel bir şirkette çalışıyorum, şuan yöneticiyim. Kariyerim iyi, maddi durumum iyi, kendi ayakları üzerinde duran, kimseden bir şey beklemeyen aksine herkese yardımcı olan biriyim. Çoğu özelliğimle de gurur duyarım. Çevresi tarafından bakımlı, güzel ve sempatik bulunan bir kadınım:)
Gel gelelim ki beni tanıyan, bilen ve kendimin dahi inanamadığı, anlamlandıramadığı, nereye gittiğini bilmediğim 2 ileri 10 geri ve yaklaşık 15 yıldır bir ilişki içindeyim. Karşımdaki insan da konumu itibariyle çok saygın ve başarılı bir kişi. Maddi durumu hem aileden, hem kendi çabasıyla da bir hayli iyi. Sizler de aramızdaki problemin maddi mi , iş mi, denk misiniz vb sorularınıza açıklık getirmesi amacıyla bunları özellikle yazıyorum.
Hiç bir zaman evlilik meraklısı bir insan olmadım aslını sorarsınız hala da değilim. Ama yaş, çevre baskısı bir de zaten bu kadar uzun bir ilişkide olmak insanı evlilik düşünmeye itiyor. Zaten de insanlar tanışır, anlaşır ve evlenir veya anlaşamaz ise ilişkiyi bitirir, yoluna bakar. Özellikle son 2 yıldır baskın bir şekilde evlilik gündemimde. Bu kişiyle bir kaç yıl önce nişanlandık ama hiç yoktan bir sebeple ayrıldık. Aileler hiç bir şeyimize dahil olmadı, onları katmadık ( sorunlarımıza) İkimizin de yapısı bu şekilde. Bu ilişkiyi nasıl ikimiz bunca sene kimseyi katmadan yaşadıysak, sıkıntıları da sorunları da kimseyi dahil etmeden halletmek istedik. Ama ayrıldık koptuk ailelerde aynı şekilde.
Daha sonra biz bir şekilde tekrar barıştık, kimseye söylemeden bir süre devam edelim dedik. Bu iki koca insanın normal hayatta başarılı olup, ilişkide tamamen başarısızlığının sonucuydu. Bu arada ilişkimde sevgisizlik, aldatma, sadakatsizlik gibi durumlar yok. Şöyle ki karşı taraf daha çok seviyor bile diyebilirim. Ne zaman hasta olsam veya bir şeye ihtiyacım olsa mümkün olduğunca kısa sürede yanımda olur, tabiri caizse bebek gibi ilgilenir. Karşılıklı birbirimizden hiç bir çıkarımız yok. Sadece birbirimizi seviyoruz ve bağlıyız.
Aramızdaki problem evlilik. Bu kişi biraz evlilikten korkuyor, benim de büyük katkımla konfor alanından çıkmak istemiyor ne kadar kabul etmese de. Ona hiç baskı yapmadığım, alanını daraltmadığım, eğitimlerimize, iş hayatımıza gezmemize zaman ayırıdığımız bir şekilde zaman aktı gitti. Bu arada ben de konfor alanımdan zor çıkabildim. Hatta bu konuda yakın zamanda terapi de aldım gercekten hayatımdaki kişinin evlilik korkusu olduğu sonucuna varıldı. Böyle bir şey varmış gerçekten. Bu arada benim de onu ürküttüğüm, aklında soru işaretleri bıraktığım durumlar olmadı değil. Ailevi meselelerim, biraz dominant olmam vs. Ama genel olarak uyumluyumdur ve fazlasıyla fedakarımdır.
Bu arada inanılmaz işkolik bir insan. Bu da aramızdaki ayrı bir sorun. İşine de bu kadar zaman ayırabilmesinin bu rahatlıgının sebebi benim. Çünkü her şeye üşendim her şey gözümde büyüdü.
Düz bir insanımdır. Plan proje bilmem, burada böyle davranayım, şöyle yapayım politik değilimdir. Belki de bu da etken oldu. Sizce ben ne yapmalıyım? Bu arada 15 yıl boyunca evlilik konuşmadık Karşılıklı olarak önceliklerimiz farklıydı, kimse kimseyi beklemedi kandırmadı hep birbirimize açıktık. Son 2 yıldır evlilik gündemde. Sadece dayattığı 2-3 şey var benim istemediğim. Karşı çıktığım için de baskın karakter oluyorum ona göre. Böyle dayatmalara nasıl orta yol bulabilirim? Benden büyük arkadaşlar veya küçük bu şekilde tecrübeleriniz var ise paylaşırsanız çok sevinirim. Akıl akıldan üstündür. Gerçekten yol gösterecek birilerine ihtiyacım var. Ben ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Küsmeyi, gitmeyi de beceremiyorum, o da aynı şekilde. Son bir şansla, kestirip atmadan, fikirleriniz var ise paylaşırsanız çok sevinirim. Şimdiden herkese okuduğu için çok teşekkür ederim, sabrınız için de ayrı teşekkür ederim.
Son düzenleme:
