- 21 Eylül 2008
- 2.502
- 53
- 34
aslında annemin evine geldiğim günden beri bu sitede dolaşıyorum sürekli.. bikaç defa konu açmak istedim, sonra yarıda bıraktım.. okadar çok şey yaşadım ki 3 yıl evlilik 1 yıl nişanlılık boyunca.. sanki anlatmadığım bişeyler kalırsa olmazmış, kimse beni anlamazmış gibi..
aslında en çok buna kızıyor herkes.. en başından biliyodum dememe..nişanlıyken de böyleydi bu adam, ilgisiz, sorumluluk sahibi ama sadece örf adet ne kadarını gerektiriyosa okadarından sorumlu olan, evlenince çok daha iyi olcak diye beni kandıran, inançları gereği uzak duruyorum düşüncesini bana benimseten, bağıran çağıran bi adamdı.. tabii attım yüzüğü ama annesi yalvar yakar ikna etti beni ( salaklık işte ne bilicem sonra onların aramızı bozacağını ) ben de suç bendeydi diye gittim tükürdüğümü yaladım.. hatalar zinciri böylece başlamış oldu.
kına gecesinde başladı sorunlar.. dini nikahta bana takılan altınları istedim mihir olarak, olmaz belli bir gram söyliceksin dediler.. bizde zaten takılan altın kızdan geri alınmaz dediler.. başka bişeyler söyledik sonra.. kocam olcak adamda bi stres bi sıkıntı düğün günü bile mutsuzdum çünkü sürekli tartıştı benimle. düğün stresidir, çok yoğun çalışıyo flan diye takmamaya çalıştım. balayı bile yapamadık çünkü ortaklıktan yeni ayrılmışlardı ve çalışması gerekiyodu ben de istanbula yakın otel flan baktım son ayda saf gibi.. en son gidemeyeceğiz 1 gün evde kalabilcem salı tekrar işe başlıycam dedi (kına gecesinde!)ona da eyvallah dedim.. ( bu arada maddi sıkıntı yoktu çok fazla kazanıyolardı ama sürekli yatırım yaptıkları için kazandıkları para hiç gröze görünmüyo ve hep daha fazlası için kendilerini parçalıyorlardı)... ekmek parası dedik 1 güne razı olduk adam ptesi günü babası arayınca (işyeri 5 dk mesafede) koşa koşa işe gitti. 1 saate döndü ama bende şarteller atmıştı tabi. muhtemelen ilk kavgamızı o telefonunu kapatmadığı için yapmışızdır..
annem hemen yan binamdaydı onun ailesi üstümüzde oturuyodu. eşimin işe gittiği gün anneme gittim yarım saat. kontorm yoktu ve beni merak ediyodu gidip hemen döndüm.. akşam da onun ailesine çıktık. annesi anneme gitmeme epey bi bozuldu.. 3 . gün yine nasılsa kocam çalışıyo ben ne beklycem evi dedim kocamdan izin alarak yine 5 dk mesafede abimin evine gittim. yolda kaynananın dolduruşuyla kocam aradı.. yok kırk gün dolmadan gelin evden çıkmazmış annem öle dio flan. ben de iznimi senden aldım ben annen ne karışıyo diye gittim yine. bu mesele 3 yıl sonra ben evden ayrılırken bile önüme pişirilip sunuldu.. ilk haftadan üst katta oturan görümce geldi bana nasihat etti!! gelip gitcekmişiz içli dışlı olcakmışız bilmem ne.. ben o sırada okulumu uzattığım için ders çalışıyorum bi yandan başka hedeflerim var onun için başka bi sınava hazırlanıyorum bi yandan kocama evime alışmaya çalşyorum bu bana çok fazla geldi.. resmen sürekli inip çıkcaksın gelip gitceksin dedi ki ben evlenmeden bunun böyle olmayacağını açıkca söylediğim halde ve ozaman bana hiç aksi yönde bişey söylemedikleri halde.. bu direk antipati uyandırdı zaten bende..
bikaç hafta sonra babam bizi dışarı çıkardı bi akşam, koca olcak adam altınları yukarı kasaya koyalım, bende orda kalsın istemiyorum bankaya koycaz zaten diyerek altınları aldı koşa koşa babasına teslim etti.. (yukarda kasa olmadığını iki yıl sonra öğrendim. allahtan sadece onların taktığı bilezikleri verdim diğer bikaç bileziği bıraktım(düğünde takılanları zaten hiç görmedim)) sonra ne olduğunu tahmn etmek zor değil. altınlar rızam alınmdan bozuldu, güya bize iyilik olsun diye arsa alındı .. tabi Allah cezalarını verdi 60000 zarar ettiler bi şekilde ordan ama akıllandılar mı aslaaaa...
sürekli anne, BABA(en kötüsü kayınpederin kaynanalık yapmasıymış,yaşayarak öğrendim),abla laflarıyla evliliğimiz sürekli yara aldı.. 2 aylık evliydik hiç unutmuyorum kurban bayramı burnumdan gelmişti( sonraki hiçbi bayramda mutlu olmadım zaten).. sebep de arkadaşlarım evimdeyken paldır küldür içeri giren görümcem bayram günü kocama gidip balayına bile gidemedik diye dalga geçti, sana güldü arkadaşlarıyla bilmem ne bilmem ne diyerek eşimi doldurup üzerime salmıştı.. bu son olmadı zaten.. sürekli burnu bizim evimizdeydi maşallah..
sürekli anne baba yanında olmak istiyodu.(oluyodu da) yine hiç unutmam bi kere onun için hazırlandım masa hazırladım flan bu yine bi tartışma çıkardı sonra ben kardeşime söz vermiştim tavla oynycaktık diye yan daireye gitti tavla oynadı.. öylece kalıverdim ortada. ne ilk ne son oldu zaten bu.. bi süre sonra onun için hazırlanmak bile istemez oldum çünkü her defasında bi tatsızlık çıkarıyodu daha nazik davranması gerekirken.
8 ay sonra ayrıldık. büyük bi kavga olmuştu aramızda ve üstünden 2 gün geççmişti. işe giderken hiç bişey yoktu ...boşanmak istiyorum dedi.. hem de işteyken aradı telefonla söyledi bunu.. peki dedim çıktım gittim ailemin yanına. 3 hafta sonra annesi ayıla bayıla geldi, kendisi geldi bidaha kimse karışmıcak vs vs diye bi kere daha kandırdılar beni..
ama o karışmalar alttan alta hep devam etti. bazılarını eşim anlatıyodu bazen ağzından kaçırıyodu bi şekilde öğreniyodum arkamdan dönenleri.bi yandan da çocuk istiyolar ama ben bu adamla bu aileyle çocuk büyütemem, bu evlilik de bu aileyle yürümez zaten diye hiç düşünmedim bile . iyiki de düşünmemişim..
her neyse bu arada bir sürü olaylar oldu .. ben hiç ailesine saygısızlık etmedim.surat asmazdım güler yüzlüydüm hep.. (bikere rahatsız olduğum için yüzüm gülmemiş ertesi gün kocamı işyerinden arayıp yüzü gülmedi bilmem ne diye şikayet etmiş kaynanam,ondan sonra özellikle güler yüzlü olmaya dikkat attim ama yaranabildim mi?? hayır tabiiki) sevmiyodum onları ama çalıştığım zaman bile yorgun olmama rağmen bazen ben kocamı çıkarıyodum, en az haftada bir gün yukarı çıkıyodum muhakkak. ama yetti mi? yetmedi.. ki bunlar ilk evlendiğim zaman akşam geldin de sabah nerdeydin, bugün geldin de dün nerdeydin diyen insanlar.. haftada bir gitmemin ne önemi olcak 7-24 yanlarında olmam lazımdı onlara göre.. yine hiç unutmam bi gün okuldan geldim yukarı çıktım daha ilk aylardayız. huzursuzluk olmasın diye kendimi parçalıyorum. okula toplam 4 saatte gidip gelmişim yorgunluktan ölüyorum . çıktım bunlar temizlik yapıyo. inemedim tabi. üstünü değiştir bile demeden elime bi bez tutuşturuldu ve ömrümde ilk defa duvar sildim.. defalarca temizliğe gittim yardım ettim başka bi gün de eşimle doktora gittim temizliğin yarısında diye görümce kocamı arayıp ağzına geleni saydı.. kocam da onların kafasından oldğu için arada bir onalra kızı p bağırıyodu ama gelince de bana yapcaksın gitceksin gelinsin gibi saçma sapan laflar ediyodu.. geri kafalının önde gideniydi anlayacağınız. sürekli annemlere karşı çok saygısızsın ne biçim gelin diyolar gibi laflar duydum koca olcak adamdan..
bu arada depresyona girdim. 1 yıl antidepresan kullandım. birlikte psikoloğa gittik flan. düzelir gibi oldu sonra eskiye döndü herşey.. ürtiker (kurdeşen) oldum bi gece. sabaha kadar uyuyamadım sabah hastane açılır açılmaz koştum ilaç aldım flan ama çok fena bişey yaşayan bilir ancak.. bi yer geçiyo başka biyer kabarıyo kaşınıyo flan. kaynana geldi öğlene doğru neymiş biyere oturmaya gidiliyomuş. gelemem diyorum kurdeşen oldum çok kötüyüm. ne dese beğenirsiniz"insan içine girince geçer" .......... aradan zaman geçti meniere hastalığı geçirdim. 1 hafta başım döndü döndü döndü çıkamadım tabi yukarı flan. 3. günü flandı ayakta duramıyorum ama eltimle bahçeye indim hava alym diye kaynana da orda beni görür görmez "nerdesiniz kız kaç gündürr "
diye çemkirdi direk..söyledim tabi ama hiiiçççç anlamadı bile halimi her zamanki gibi.. mühim olan onların hali çünkü ...
neyse bütün olanları anlatsam sabah olur heralde.. en son bundan 2 ay önce görümcemle atıştık.. ilk defa kendimi tutamadım artık iyice dolmuştum ve patladım. pazar pazar anasının evini temizlemeye çağırdı beni. gelemem işim var dedim güzelce. ne zaman annemin işi olsa senin de bi bahanen oluyo dedi. tepem attı gel bak inanmıyosan ütü yapıyorum dedim. anlamıyo bu ısrara devam ediyo flan . sonra baktım anlamıyo gelmek zorundamıyım ya dedim. bunca yıldır geldim de noldu hep gelmedi gitmedi yapmadı dediniz. şimdi de ben gelmiyorum dedim. bana dediği şey şu "kocanın parasını yiyip rahat evinde otururken iyi ama, tabiiki yapmak zorundasın " .. benim kalbime doğru bi sıcaklık yayıldı böyle.. elim ayağım titredi ne diyosun sen be dedim. ben senin yediğin koca parasını yiyemedim henüz dedim. bunu çalışan bi insana söylüyosun farkındaysan, Allahtan çalışıyomuşum yoksa elinizde oyuncak olurmuşum flan dedim. bunun jeton düştü sonra özür diledi ama tam 1 saat devam etti muhabbete beni temizliğe çağırıyo hala utanmadan.. neyse sonra baktı gitmiyorum çıktı yukarı. sonra geri geldi "bunları .....a söyleme o şimdi sinirlenir" dedi. ben de "söz veremem ama korkma ne olup bittiyse anlatırım kendi dediklerim de dahil" dedim. "tamam anlat ama ben de onu ççok kızdırdım de" dedi bide.. ben dumur oldum resmen böyle saçma bi konuşma ne gördüm ne duydum daha önce...neyse işte bu olaydan sonra ben çok kötü oldum psikolojim bozuldu resmen o ailede yapamayacağıma iyice emin oldum. eşimle de sürekli tartışıyoduk.. bi gün dedim böyle gitmez, boşancaksan boşanalım, yeterki bana net ol ne istiyosan onu söyle .. sonra tartışmaya dönüştü flan.. bu babasnı çağırdı eve.. ben eğer çağırırsan baban geldiği an ben giderim dediğim halde çağırdı. ben direk eşyalarımı toplamaya başladım zaten. arada geliyo bakıyo "babam seni bekliyo, derdin neyse gel anlat" flan diyo.. ben mi çağırdım babanı otur konuş ne konuşcaksan dedim.bu yine geliyo "adam seni bekliyo " flan diyo. sonra bi ara baktım babası bunun annesi babasının haberi vardır. onlar destek oluyodur flan diyo. orda dayanamadım girdim yanına. kimsenin haberi yok bişeyden dedim. bu başladı bağıra çağıra bana hesap sormaya sonra baktı ben dimdik karşısında duruyorum ezilip büzülmüyorum sinirlendi bağırıp çağırmaya hakaret etmeye başladı.. bi an durdum "ben hakaret dinlemek için gelmedim" diyip çıktım odadan. bu arada koca olcak adam köşede oturuyo çıt çıkarmadan. ama ben yanına girene kadar epey bişey anlatmış belli.. zaten en büyük sorunumuz da herşeyi gidip babasına anlatmasıydı..
kaynana geldi yanıma kız noldu niye böyle oldu flan sızlanıyo.. yok dedim anlaşamıyoruz. bana dediği şu cümleyi hiç unutmam heralde "eee ben soran olunca ne dicem??" .. sonra zaten kardeşim geldi annemlerin yanına döndüm bi kere daha ve inşallah son defa..
sonra ne mi oldu ben ilk hafta boşluğa düştüm, evimi özledim acaba çok mu fevri davrandım dedim, eşimi aradım defalarca.. eve gittim kovmaktan beter etti. evlilik yıldönümümüzü hatırlattım dalga geçer gibi "kısmeeet" dedi sadece. sonra bi kere daha gittim o eve 1 hafta sonra sakinleşmiştir artık diye, o gün resmen kaçtı.. bayaaa ailesini aradı , kapatılan asansörü açtırdı yukarı KAÇTI.. gözümde onu bitiren bu son hareketleri oldu zaten.. bikaç kere daha aradım bunu sonra bana en son "niye beni rahatsız ediyosun" dedi. tamam dedim bu iş gerçekten bitti..gözümde bir kuruşluk değeri vardı son konuşmalarda bunu da sildi süpürdü çok şükür ki.. hiç pişman olmadım bu yüzden geri adım attığıma. şu an çok daha eminim kendimden. en son ayın 7 sinde doğum günüydü . mutlu yıllar yazıp yolladım. "sağol" bile demedi adambana çok komik geldi düşman olsa normal bi insan teşekkür eder demi. yok bu adam bildiğin moron oldu çıktı iyice...
ayrıldığım hafta bi yakınım bu adamda kişilk bozukluğu var galiba diyince bende bi ampul yandı. bizim psikiyatr bana antidepresan verirken eşime obsesif kompulsif bozukluklarda kullanılan bi ilaç vermişti.. kullanmadı tabi çok ağır geliyodu ilaç .. ama aklıma ozaman hep niye antidepresan değil de bukadar ağır ilaç verdi soruları gelirken bu adamda kişilk bozukluğu varmı sorusu gelmedi. ama onda normal olmayan bişeyler olduğunun farkındaydım. ayrıldıktan sonra epey bir araştırdım ve eminim ki adam bir narsist.. kendini çok beğenir, sürekli bende bi kusur bulur( ki herkes onun bana yakışmadığını düşünürdü ben hiç takmadım),çok katıdır örf adet bağımlısıdır assslaaa empati yapamaz ve merhametsizdir ...... ben de en haksız olduğum durumda bile empati yapmaya çalışan biiryim ve bu adamla 3 yıl aynı evde yaşamış olmama inanamıyorum şu an..
sonuç: ne aradı ne sordu boşanmak istiyorum dedi ama davayı ben açıcakmışım ... anlaşmalı boşanalım dedi bi kere bile arayıp ee ne yapıyoruz demedi. dengesizlikleri devam ediyo anlayacağınız. ama artık takmıyorum kafamda bitti tamamen zaten aşk yoktu aramızda bunu biliyodum, ama yuva yıkmak kolay değil diye katlanmaya çalıştım..şimdi çok kararlıyım asla aynı şeyleri yaşamak istemiyorum. çok şükür ki ailem çok anlayışlı ve yanımda, tekrar çalışmaya başladım ve mutluyum böyle. umarım sorunsuz bi şekilde o aileden kurtulurum ve hayatıma yepyeni bi sayfayla devam ederim..
özellikle boşanmış hanımlar varsa muhakkak yorum bekliyorum. damdan düşenin halinden damdan düşen anlarmış :)
öncelikle noktalama işaretlerini kullandığınız için teşekkür ederim bi çırpıda okudum yazdıklarınızı.
sonuca gelirsek: şu an yönlendirilmeye müsait gibi göründünüz bana o yüzden bir an önce davayı açın