aynı sorunlar bende de vardı özellikle ailesi yüzünden sorun çıktıkça ailesinden buzzz gibi soğudum ve hep benim ailem ne kadar mükemmelmiş, ben nereye düştüm böyle , bu kin nefret abidesi insanlar benim ailem olamaz diye kendimi yedim son aylarda.. eşim abimin arkadaşıydı o hiç istememişti başta, sonra karışmadı kimse ama dediğin gibi ayrı dünyaların aileleriydik gerçekten. en son düşündüm kendi ailem mi o mutsuz olduğum, insanın içini çürüten aile mi kendi ailem dedim tabi.. olaylar da beni o noktaya getirdi ve hiç pişman değilim şimdi.
bikaç yıl sonra kendimi o ailenin torununu,yeğenini,çocuğunu doğurmuş bi kadın olarak hayal etmek bile beni çok ürkütüyodu açıkcası.. bu aşamaya geldikten sonra yürümeyeceği bal gibi ortadaydı zaten..