- 27 Mayıs 2015
- 2.044
- 6.734
Merhaba kızlar...Düşüncelerinize ihtiyacım var.
Hiç vaktinizi almadan olayı anlatayım.Ben 21 sevgilim 28 yaşında.Bundan yaklaşık 3 sene önce ilişkimiz başladı.Seviyorum ve sevildiğimide düşünüyorDUM ta ki düne kadar...Hiç ilişkimi övüp içinizi şişirmek istemem kısacası düzgün giden bir ilişkiydi.Di diyorum çünkü bir sorun var.Oda sevgilimin yaşı sebebiyle sürekli evlilik baskısı altında olması.İlişkinin ciddiye bineceğini anladıgımda ben açık açık işimi elime aldıktan sonra en az 2 3 sene evlilik düşünmediğimi onunda bu dogrultuda bir karar vermesi gerektiğini söyledim ki sonradan sıkıntı çıkmasın.O da söz verdi kesinlikle istemediğin bir şey olmayacak her şey vakti gelince olacak dedi fakat öyle olmadı.O ailesinden baskı gördü bazı zamanlar bana yansıttı.Hakkını yiyemem kesinlikle bu konuda çok üstüme gelmedi.Ama onun baskı altında oldugunu bilmek ister istemez beni geriyordu ve bitirmek istiyordum.Çünkü bir hayat kuracak ve bizim olma ihtimalimiz kesin bile değil.
Sonuçta hayat bu ne getirecegi belli olmaz.2 3 sene bekle diyip sonunda ayrılırsak bu vebali taşıyamam.Fakat kendisi hiç ayrılıga yanaşmadı.Evliliğinde bir an önce olmasını istiyor tabi.Ama ben kendimi hazır hissetmiyorum.Güzel bir mesleğim var atama bekliyorum.Biraz çalışıp kendi paramı yemek gezmek istiyorum.Evliliği hiç düşünmüyorum açıkçası.Bu arada ailesinin çoğu benim varlıgımdan haberdar.Kendisi çok tanıştırmak istiyor ama ben baskılar daha çok artar diye korkumdan tamam diyemiyorum...
Asıl olay şu.Dün ikimiz otururken abisi aradı.Baya konuştular falan bende dinliyorum bi yandan telefonun sesi o kadar açıkki çok net duyuluyor her şey.Neyse bunlar kapatacakken abisi ayşe teyze falan dedi bizimki birden panikledi kısmaya çalıştı telefonun sesini.Duydugum kelimeler ayşe teyze gelin dedi görüşürsünüz bi ugra.Anca bu kadarını duydum ama paniklemesinden bişey oldugunu anladım.Sordum neden kıstın ne dedi diye.Saçmaladı.Yalan söylüyosun diye çıkıştım duyduklarımı söyledim oda anlattı.Halasıyla yengesi karşı komsunun kızıyla evlilik niyetiyle görüşmesini istemiş.Kızında misafiri varmış sonra gelin demişler.
Ben bunu duyunca çığrımdan çıktım kesinlikle bitti nasıl böyle bişey yaparsın falan derken bu hüngür hüngür aglamaya başladı.Bitemez ben sadece çenelerini kessinler diye gidecektim olmadı diyip kestirip atacaktım yeter ki biraz sussunlar bari sen beni anla baskılarından bıktım diye sinir kriziyle birlikte ağlama krizide geçiriyor.İlk defa onu bu halde gördüm ama kararımdanda ödün vermedim.Neyse bu hava almaya gitti geldi.
Düzgünce konustuk.Neden bana söylemedin söyleseydin anlayışla karşılardım dedim tepkinden korktum kafanda kurup günlerce konuşmamandan korktum dedi bu arada hala aglıyor.Uzun uzun konuştuk görüşmeyecegini söyledi baskılarına dayanamadığını artık oyalayamadığını kendince böyle bir çözüm bulduğunu söyledi.Ben açtım ağzımı yumdum gözümü.Kocaman adamsın seviyorum diyip arkamda duramadın mı dedim yapamıyosan bitsin sende kurtul bende dedim.O da benden bi fedakarlık bekliyomuş tamam diyip evlenecekmişim.Baskıyla evlendikten sonra ne kadar mutlu olabiliriz ki tamam seviyorum falan ama gözüm kör değil geleceği az çok görebiliyorum.Neyse tabi güvenim sarsıldı kafam o kadar karışıkki atladıgım yerler olabilir.Bir sorunuz olursa cevaplarım.Ne yapmam gerekiyor ? Yaptığı şey hakkında siz ne düşünüyorsunuz ve ben bundan sonra nasıl bi yol izlemeliyim ? Karşı taraftan görüşlerinizi bekliyorum.
Hiç vaktinizi almadan olayı anlatayım.Ben 21 sevgilim 28 yaşında.Bundan yaklaşık 3 sene önce ilişkimiz başladı.Seviyorum ve sevildiğimide düşünüyorDUM ta ki düne kadar...Hiç ilişkimi övüp içinizi şişirmek istemem kısacası düzgün giden bir ilişkiydi.Di diyorum çünkü bir sorun var.Oda sevgilimin yaşı sebebiyle sürekli evlilik baskısı altında olması.İlişkinin ciddiye bineceğini anladıgımda ben açık açık işimi elime aldıktan sonra en az 2 3 sene evlilik düşünmediğimi onunda bu dogrultuda bir karar vermesi gerektiğini söyledim ki sonradan sıkıntı çıkmasın.O da söz verdi kesinlikle istemediğin bir şey olmayacak her şey vakti gelince olacak dedi fakat öyle olmadı.O ailesinden baskı gördü bazı zamanlar bana yansıttı.Hakkını yiyemem kesinlikle bu konuda çok üstüme gelmedi.Ama onun baskı altında oldugunu bilmek ister istemez beni geriyordu ve bitirmek istiyordum.Çünkü bir hayat kuracak ve bizim olma ihtimalimiz kesin bile değil.
Sonuçta hayat bu ne getirecegi belli olmaz.2 3 sene bekle diyip sonunda ayrılırsak bu vebali taşıyamam.Fakat kendisi hiç ayrılıga yanaşmadı.Evliliğinde bir an önce olmasını istiyor tabi.Ama ben kendimi hazır hissetmiyorum.Güzel bir mesleğim var atama bekliyorum.Biraz çalışıp kendi paramı yemek gezmek istiyorum.Evliliği hiç düşünmüyorum açıkçası.Bu arada ailesinin çoğu benim varlıgımdan haberdar.Kendisi çok tanıştırmak istiyor ama ben baskılar daha çok artar diye korkumdan tamam diyemiyorum...
Asıl olay şu.Dün ikimiz otururken abisi aradı.Baya konuştular falan bende dinliyorum bi yandan telefonun sesi o kadar açıkki çok net duyuluyor her şey.Neyse bunlar kapatacakken abisi ayşe teyze falan dedi bizimki birden panikledi kısmaya çalıştı telefonun sesini.Duydugum kelimeler ayşe teyze gelin dedi görüşürsünüz bi ugra.Anca bu kadarını duydum ama paniklemesinden bişey oldugunu anladım.Sordum neden kıstın ne dedi diye.Saçmaladı.Yalan söylüyosun diye çıkıştım duyduklarımı söyledim oda anlattı.Halasıyla yengesi karşı komsunun kızıyla evlilik niyetiyle görüşmesini istemiş.Kızında misafiri varmış sonra gelin demişler.
Ben bunu duyunca çığrımdan çıktım kesinlikle bitti nasıl böyle bişey yaparsın falan derken bu hüngür hüngür aglamaya başladı.Bitemez ben sadece çenelerini kessinler diye gidecektim olmadı diyip kestirip atacaktım yeter ki biraz sussunlar bari sen beni anla baskılarından bıktım diye sinir kriziyle birlikte ağlama krizide geçiriyor.İlk defa onu bu halde gördüm ama kararımdanda ödün vermedim.Neyse bu hava almaya gitti geldi.
Düzgünce konustuk.Neden bana söylemedin söyleseydin anlayışla karşılardım dedim tepkinden korktum kafanda kurup günlerce konuşmamandan korktum dedi bu arada hala aglıyor.Uzun uzun konuştuk görüşmeyecegini söyledi baskılarına dayanamadığını artık oyalayamadığını kendince böyle bir çözüm bulduğunu söyledi.Ben açtım ağzımı yumdum gözümü.Kocaman adamsın seviyorum diyip arkamda duramadın mı dedim yapamıyosan bitsin sende kurtul bende dedim.O da benden bi fedakarlık bekliyomuş tamam diyip evlenecekmişim.Baskıyla evlendikten sonra ne kadar mutlu olabiliriz ki tamam seviyorum falan ama gözüm kör değil geleceği az çok görebiliyorum.Neyse tabi güvenim sarsıldı kafam o kadar karışıkki atladıgım yerler olabilir.Bir sorunuz olursa cevaplarım.Ne yapmam gerekiyor ? Yaptığı şey hakkında siz ne düşünüyorsunuz ve ben bundan sonra nasıl bi yol izlemeliyim ? Karşı taraftan görüşlerinizi bekliyorum.