Ben de boşandım 2015'te , ağır psikolojik şiddet görüyordum. Aynı zamanda fiziksel şiddet ve özgürlüğümden yoksun bırakılma da vardı. Beş parasız boşandım, bir kuruş vermedi adam, kendini işsiz gösterdi öyle olmadığı halde (boşanırken maddiyatınızın olmaması sonraki süreci zor bir hale getiriyor), aile evine döndüm.
Ailem beni ve çocuğumu istemedi, sonra beni kabul ettiler ama çocuğumu babasına vermemi istediler. Ben de aile evini terkettim.
Açlık da çektim yokluk da. Ama hiç başımı eğmedim, hep gülümsedim gururlu durdum dışarda, düşman sevindirmedim.
Akraba, konu komşu, en yakın dostum dediklerim kına yaktılar ben boşanınca sevinçlerinden, başkalarının üzüntüsüyle mutlu oluyor bazı kıskançlar.
Boşanmış kadın diye heveslenmeye çalışan abazalar da çok oldu, özellikle evli erkeklerden, hiç birine yüz vermedim, o dönem hatta tepkilerim çok sert oldu. Üzüldüm bu bakış açısıyla yargılandığım için, sonra "amannn cahillik ve düşük iq problemleri bunlardaki" dedim geçti gitti.
Eski eş ve ailesi de bu arada haraket ve baskılar yaptılar, sindirme çalışmaları beni.
Veeee sonuç, bütün bunlar beni çok üzdü bir o kadar da hırslandırdı, ben dedim, herkese inat kaybetmeyeceğim, ben başaracağım, en iyi halim en güzel halim en başarılı halim olacağım, kıskançları düşmanları güldürmeyeceğim, ben başaracağım.
Şuan evimi ve arabamı aldım,ilk bekarlık kiloma düştüm, güzelleştim, ailemle barıştım harika bir ilişkim var onlarla. Bir sürü kısmetim de var, dostlarım arkadaşlarım da, insan ilişkilerimi geliştirmek için de çalıştım. Kendimi içten dışa dıştan içe baştan yarattım, bunun için terapidir vs her çözüme koştum. Daha da devam ediyorum.
Gelmek istediğim asıl nokta burası da değil, daha iyileri de olacak, ben bir karar verdim ve mutluluğu seçtim. Boşandığım için kına yakanlar, eski eş, boşanmış kadını kolay gören açlar vs de benim başarılarımı görüp, ağlayarak günlüklerine yazsınlar :)
Bu gözler neler gördü. 
Konumu güncellemek istiyorum eşimin 2 aydır bı kadınla yazıştığını konuştuğunu gördüm. İnkar etmedi sen işle çocukla ilgiliydin konuşma ihtiyacı hissettim sadece sohbet ettik desede her konuşma 40 dakika en az kadın buna canım diyor eşim ona çikolataları beğendin mi tatlım yazmış. Yoğun iş temposu var eşimin evde hiçbir iş beklemem yemek yediği tabağı bile ben toplarım. Hiçbir görevi yok evde çocuğun dersini ben yaptırırım işin yoğun derim. Başka kadınla saatlerce sohbet etmesini o sohbetin ona iyi gelmesini hazmedemiyorum.. eve gelmeden önce hep dakikalarca onunla konuşmuş günlerce.. Başka kadının sohbeti ona iyi gelmesi çok canımı yakıyor. Aldatmadım görüşmedim buluşmadım diyor sonuçta konuşması da sadakati etkiliyor. Çikolata yollamış çok kötü bir gün geçirdi diye yolladım diyor. Off of çok değersiz hissediyorum kendimi. Böyle bişey yaşasaydınız ne yapardınız? Bana karşı soğuktu zaten 1 yıldır falan ama böyle bişey tahmin etmezdim hiç. Şimdi ilgili pişman ama içimde kırılan güvenim le nasıl yaparım bilmiyorum şans ver affetme hemen ama zaman ver kazanacağım güvenini ,, bunu atlatacağız diyor. Affetmedim ama zaman verdim böyle bişey atlatılır mı. Kaybedilen güven geri kazanılır mı? Bitap durumdayım şu anda.. Karışık yazmış olabilirim kusura bakmayın ellerim titriyor hala çünkü.
