Annemle konusacagim. Ama netlesemeden gelgitlerle konusmayi istemiyorum. Zamanla benden gecerse de annem gecmez cunku. Cevremde kadin arkadasim yok, keşke olsaydi.
arkadaşım kalıyordu ve halen halıyor maalesef. ama kafayı feci şekilde açılmış durumda neyse ki.
Arkadaşınız adina üzüldüm. İnsallah kurtulur. Annemle bu surecte konusma fikrinizi degerlendirecegim. Ama sakince aglayip zirlamadan bunu konusabilecegime kanaat getirmem gerekiyor oncellikle... Daha once annem esimi soguk buldugunu, kendisiyle babamla kardesimle yakinlik kurmak istemedigini dusundugunu soylemisti. Esim mesafeli bir insan, babamdan da çekinir.
Başındna beri okuyorum, arada kaçırdıklarım olabilir ama bu tepkileriniz hiç NORMAL değil. Adamı aramışsınız açmamış geri döndüğünde de çocuk gibi cevap vermeden engellemiş ve açmamışsınız. Her seferinde engelliyormuşsunuz. Bu çocukluk. Ona bak sen bana telefonu açmadın ben sana kızdım seni engelledim mesajı vermek istediniz ama tam tersi etki yapıp sizi daha da soğutur bu davranış. Adamın arayacağı varsa da aramaz.
Siz aradığınız için kendinizi suçlu, ezik gibi hissediyorsunuz yine. Merak etmeyin eşiniz öyle düşünmez . Korku sarmıştır onu
Ay hiç sormayın ben burda çıldırdım bu nasıl bı sakinlik konu sahibi bu adamdaki rahatlığa bak yaa
Evet alt metin buna cok benzer. Yorumunuzda haklisiniz. En basindan beri zaman ayirip okudugunuz icin tesekkurler. Normal davranamadim, hata yaptım. Ama bu kadarina maruz kalmayi hak ettim mi, bilemiyorum. Donunce ortalik bana gore yikildi, 2 aydir da altinda ben kaldım. Yani ortaligi yikmak herkese gore degisebilir. Benim ortaligim yikilmis gibi hissediyorum.
Meaj atti bir saat kadar once. İsim uzadi yarin gelecegim yazmis. Aradim 30 kere falan. Goruntulu aradim. Biraz once de yoruldum aramaktan biraktim.
Bu adamı eve sokarsaniz sizin adamın gözünde zerrrreee değeriniz kalmaz. Kalmamış da...
Korktugunu sanmiyorum. İnsan korkacagi seyi neden yapsin ki? Kendimi ezik gibi hissediyorum bazen, hakkiniz var. Aradim gene de. Artık ne isi varsa yapsin, geldiğinde konuşuruz. Arayarak da bir yere varamadim yani, sizleri dinledim hanimlar. Ekrana kendi goruntum yansidi dakikalarca
Umarim bundan sonrasi kolay ve guzel olur
annemle de konusma tavsiyenizi bugun deneyecegim. Soracagim neden sevmedigini.E tamam şimdi de arasam acipnkendini kanıtlar miydi şüpheniz yok oldu. Aradım açmadın nerdeydi kimleydin bilerek açmadın diyebilirsiniz
kocan olduğuna emin misin,insan kocası aldatsa içime öyle bir his geldi demez,şunlar şunlar oldu öyle düşünüyorum der.siz bence ev arkadaşısınızHerkese merhaba. Çok zor günler geçiriyorum ve yalnızım. Hemcinslerimin fikrine ihtiyacım var çünkü kadınlar hissediyor. Ben de görmesem de hissediyorum ve artık bu hislerle başa çıkmakta cidden zorlanıyorum.
Eşimle fakültede tanışmıştık. İlişkimiz hep çalkantılı oldu. Ben fakülteden sonra işe girme sürecindeyken evlenmek istemiştim. Maddi sıkıntılar nedeniyle o evlenmek istemediginde bekledik ve ben işe girip rest çektim. Artik evlenmezsek bu ilişki biter diye. Borçlarını ben kapattim ve 5 yillik sevgililik dönemimizden sonra evlendik. 4 yildir da evliyiz, cocugumuz yok. Doğu'da kucuk bir yerde gorev yapiyoruz ve benim kurumumun lojmaninda kaliyoruz. Ben 31 o 33 yaşında.
Agustos ayinda benim iznim olmadigi icin esim arkadasiyla tatile gidecekti. Tanıdığım bir arkadaşı, bekarken de beraber tatile giderlerdi zaten sorun bu degil. Ben de doguda tek başima görevdeydim. Ancak tatil planini bizim konuştuğumuzdan farkli yapmislar ve ben buna kızıp iletişimimi kestim. 1 aydan uzun bir süre o beni arada bir aradi mesaj atti vs hic geri dönmedim. Döndüğünde hicbir sey yapmadiklarini genelde evde olduklarını soyledi. Ben de tamam dedim. Ama iki gün sonra baska şehirde yapılan harcamalara dair fişler buldum. Telefonunu göstermesini yoksa içime bunu gizlediği düşüncesini sindirecemeyecegimi söylediğimde tamam göstereceğim sinirin geçsin dedi. Aradan iki ay gecti hâlâ telefon yok. Göstermiyor. Bunu aşamıyorum.
Şimdi de cuma akşamı, ankaraya gitmesi gerektigini bir incelemede beyanina basvurmak icin cağirdiklarini soyledi. Cumartesi sabah saatlerce hazirlanip gitti. Cumartesi akşam aradiğimda açmadı. Bir saat sonra geri döndü. Telefonu bir saat yanindan ayiracak adam değildir. Ben de ani bir kararla her yerden engelledim. Yarın gelecek. Benimse onu görmeye tahammülüm yok. İçimden bir ses yalan söylediğini fısıldayap duruyor bana. Ankara beyan falan olayinin tamamen uydurma olduğunu düşünüyorum. Bu zamana kadar aklıma bile gelmeyen olaylari çok farkli şekilde yorumlamaya başladım ve herbiri aldatildiğim dusuncesiyle zihnimde son buluyor. Hiçbirini gözümle görmedim ama bu hisle başa çıkamıyorum. Boşanma kararini bir türlü alamıyorum. Çok seviyorum ve içim eziliyor. Güzel hayallerimiz vardi birakip gidemiyorum. Kısa vadede yarin evden ayrilmayi ve kafami toplayana kadar onu görmemeyi düşündüm. Ama bu küçük yerde lojmanda kalmayip kamu misafirhanesine gittiğim fark edilecek ve dedikodu çıkacak. Evinde kalabileceğim arkadaşım yok. Öfkeyle mi gitmiş olurum? Dönmesini bekleyip tüm soru işaretlerini konuşmalı miyim? Yoksa zaten her sey ortada, oturup boynuzlarimi cilalamaktansa cekip gitmeli miyim? Kararsızım. Fikirleriniz için şimdiden teşekkürler
Evet, baska anlam veremedigim icin suphe oluyor zaten. Son kez konusmaya da gerek yok gonder esyalarini diyen arkadaslar da oldu. Bu aksam da bu yorumlari degerlendirip olcup tartmaya calisacagim. Artik ne kadar saglik degerlendirebilirsem o da mechul...
