- 22 Aralık 2020
- 3.694
- 11.617
-
- Konu Sahibi kalmayanhevesler
- #21
Bu durumu kendisiyle konustunuz mu? Konustuysanız ne tepki veriyor? Seviyor sevildiginizi hissediyor musunuz?
Bu durumu kendisiyle konustunuz mu? Konustuysanız ne tepki veriyor? Seviyor sevildiginizi hissediyor musunuz?İlgisizlik daha öncede vardı dediğim gibi bilgisayar oynuyordu ve bunu her iki aileyede bir sıkıntı var diye söylediğimde “ adam evinde oturuyor. Seni dövmüyor aldatmıyor kafelerde gezmiyor kumar oynamıyor ne güzel işte evde gözünün önünde oturuyor saçmalama ne boşanması” dediler. Bende dediğim gibi kendimi durduk yere sorun yaratan biri gibi hissettim ve bu durumu kabullendim içimde normalleştirdim. Çocuk olduktan sonra artık yorulduğumu aslında sevgiyede ihtiyacım olduğunu eşimle vakit geçirmek istediğimi ve onun bu seferde işle meşgul olduğunu fark ettim.
Kavga sırasında hızlı sinirlenir. Bir kaç kavgamızda beni derinden vurmaya çalıştı. Sende karı olsaydın karılık yapsaydın o zaman gibi cümleler söyledi. Siniri ve aniden öfkelenmesi dışında ve ilgisizliği dışında bir sorunu yok
6 senedir evliyim 1 yaşında bebeğim var. Kendi memleketimi bıraktım ve 6 senedir eşimin memleketinde yaşıyorum. Eşim muhafazakar ve çalışmamı istemedi. Bende bunu bilerek evlendim ama sonrasında bu durum beni çok özgüvensiz ve yalnız birine çevirdi fakat eşimin fikri değişmedi. Eşim evliliğimizin başından beri bilgisayar bağımlısıydı benimle adam akıllı ilgilenmedi. Ama kime bu sorunumdan bahsetsem ki ailemde buna dahil, ne güzel işte evde oturuyor oyun oynuyor kumarı yok, içkisi yok, karı kız ayağı yok hep gözünün önünde dediler. Bende demek ki ben şımarığım diye düşündüm. Hamileyken eşim kendi internet kafesini açtı ve geceleri dükkanda çalışmaya başladı. Sabah eve gelip uyuyup sonra direkt yine işe gidiyor. Evde hayatım tek başıma geçiyor. 2 senedir bir gün bile tatil yapmadı. Dışarı bebeğimle cıkıyorum ve ailecek gezen insanlara o kadar özeniyorum ki. Eşim, cok para lazım gececi eleman da bulamıyorum diyip her gün sabaha kadar calısıyor. Benimle asla ilgilenmiyor. Bir özel günümüz, anımız yok. Kendi ailemden bahsetmem gerekirse annem 80 yaşında babam yok. Çalışma hayatım yok. Bırak herşeyi dön annenin evine çalış paranı kazan diyorum kendime. Sonrada durup bebeğine kim bakıcak büyütücek ya herşey daha zor olursa diyorum… yaşım 28 buarada. Akıl verirseniz cok sevinirim.
İnanın bunu bir tek ben mi düşünüyorum dedim herkes öyle şeyler yazmış ki kendimi suçlu hissettim. Eşime diyorum ki bir gece cıkıp eve gelmedin. Bu gecede eşimle uyuyayım parasına tüküreyim ya bugünde kazanmıyım demedin diyorum. Aklıma gelmedi ne bileyim diyor. 2 senedir bir gece beraber uyuyamadım eşimle ama öyle şeyler yazmış ki forumdakiler kendimde hata buldum sanki
Her gün önünü ardını düşünmeden doğurup, sözde "Evladını bizden daha çok düşünen" anneler yüzünden telef olan çocuk haberleri okumaktan içimiz kurudu hanımefendi...Evladımın akibetini benden iyi siz mi biliceksiniz? Biz aç kalsak karnımızı siz mi doyurucaksınız yoksa ben mi? Yada şuanda karnımızı siz mi doyuruyorsunuz? Benden daha mı iyi düşüneceksiniz benim evladımı? Köstek değil destek olun. Olumlu yada olumsuz yazarsınız ama tanımadığınız birine nefret kusamazsınız. İyi akşamlar
Aslında bu tarz bir ton hikaye sonrasında hayatı hepten altüst olan hata üzerine hataya kosan ve cocukları yazık olan örnekler varkenİnanın bunu bir tek ben mi düşünüyorum dedim herkes öyle şeyler yazmış ki kendimi suçlu hissettim. Eşime diyorum ki bir gece cıkıp eve gelmedin. Bu gecede eşimle uyuyayım parasına tüküreyim ya bugünde kazanmıyım demedin diyorum. Aklıma gelmedi ne bileyim diyor. 2 senedir bir gece beraber uyuyamadım eşimle ama öyle şeyler yazmış ki forumdakiler kendimde hata buldum sanki
Çalışma hayatınız yok da bir mesleğiniz var mı ? Bebeğiniz çok küçük anneniz 80 yaşında asgari ücret alıp bebeğe bakıcı tutamazsiniz, kreş de bir o kadar para. Şimdilik bu evliliği devam ettireceksiniz, para biriktireceksiniz , bebeğiniz de 3-4 yaşına gelince bir şeyler düşüneceksiniz.6 senedir evliyim 1 yaşında bebeğim var. Kendi memleketimi bıraktım ve 6 senedir eşimin memleketinde yaşıyorum. Eşim muhafazakar ve çalışmamı istemedi. Bende bunu bilerek evlendim ama sonrasında bu durum beni çok özgüvensiz ve yalnız birine çevirdi fakat eşimin fikri değişmedi. Eşim evliliğimizin başından beri bilgisayar bağımlısıydı benimle adam akıllı ilgilenmedi. Ama kime bu sorunumdan bahsetsem ki ailemde buna dahil, ne güzel işte evde oturuyor oyun oynuyor kumarı yok, içkisi yok, karı kız ayağı yok hep gözünün önünde dediler. Bende demek ki ben şımarığım diye düşündüm. Hamileyken eşim kendi internet kafesini açtı ve geceleri dükkanda çalışmaya başladı. Sabah eve gelip uyuyup sonra direkt yine işe gidiyor. Evde hayatım tek başıma geçiyor. 2 senedir bir gün bile tatil yapmadı. Dışarı bebeğimle cıkıyorum ve ailecek gezen insanlara o kadar özeniyorum ki. Eşim, cok para lazım gececi eleman da bulamıyorum diyip her gün sabaha kadar calısıyor. Benimle asla ilgilenmiyor. Bir özel günümüz, anımız yok. Kendi ailemden bahsetmem gerekirse annem 80 yaşında babam yok. Çalışma hayatım yok. Bırak herşeyi dön annenin evine çalış paranı kazan diyorum kendime. Sonrada durup bebeğine kim bakıcak büyütücek ya herşey daha zor olursa diyorum… yaşım 28 buarada. Akıl verirseniz cok sevinirim.
İnanın evladımı o kadar çok düşünüyorum ki. Zaten savrulmaktan, hata yapmaktan, ilgisizim yalnızım derken evladımı tek bırakmaktan korkuyorum. Boşanırsam evladıma ya bakıcı bulucam ya kreşe vericem bunu gönlüm hiç istemiyor. Sonrada ya mutsuz bir anne olursam? Mutluluğu, sevilmeyi hak etmiyor muyum? Diye kendimide düşünüyorum. İki taraflıda maalesef baştan sonra kaybedilmiş bir hikaye gibi hissediyorum. Tek istediğim evladımın mutlu olması ve tabiki kendimde mutlu olmak istiyorum tabi mümkünse..Aslında bu tarz bir ton hikaye sonrasında hayatı hepten altüst olan hata üzerine hataya kosan ve cocukları yazık olan örnekler varkenpiraye de biraz igneyi kendinize batırmanıza yönlendiriyor.Bazen acıtır ama açılarla doğruları da buluruz her acıdan yorumlar kıymetli bu yüzden.Evden calısabilir kendinize ugras bulursanız biraz esin üzerindeki tüm sebep onun ilgisizliğiymis ve o yüzden mutsuzmussunuz kısmından cıkarsınız.Acıkcası hicbir evlilik dört dörtlük degil,gercekten artık sevmiyor ve gözün birşeyi görmeyecek kadar mutsuzsan bosan ama sorun olarak duygusal aclık hususunda biraz üretkenlik kurtarır gibi.
Annem 2 maaş alıyor. Biri babamdan kalan emekli maaşı biri kendi babasından kalan emekli maaşı. Boşanırsam kendi babamdan olan parayı alabiliyorum. Birde babamdan kalma evimiz var. Onun dışında çalışmam gerekiyor.Çalışma hayatınız yok da bir mesleğiniz var mı ? Bebeğiniz çok küçük anneniz 80 yaşında asgari ücret alıp bebeğe bakıcı tutamazsiniz, kreş de bir o kadar para. Şimdilik bu evliliği devam ettireceksiniz, para biriktireceksiniz , bebeğiniz de 3-4 yaşına gelince bir şeyler düşüneceksiniz.
Annemin yaşını yanlış yazmışım o anda birşeye kafam dalmış, hemen düzeltiyorum. Annem 1955 doğumlu ben 1996 doğumluyum. Annem beni 41 yaşında doğurdu. Şuanda 69 yaşında.Konuya birşey diyemem ama annen seni 52 yaşındami doğurdu?
Annemin yaşını yanlış yazmışım o anda birşeye kafam dalmış, hemen düzeltiyorum. Annem 1955 doğumlu ben 1996 doğumluyum. Annem beni 41 yaşında doğurdu. Şuanda 69 yaşında.Alakasız olacak ama anneniz sizi 52 yaşında mı doğurdu? Uzun zamandır bu sayısal değerde bir dogumla karşılaşmadığım için şaşırdım sadece.
kuzucum daha ne olsun adamda yok yok anasını satayım.Kavga sırasında hızlı sinirlenir. Bir kaç kavgamızda beni derinden vurmaya çalıştı. Sende karı olsaydın karılık yapsaydın o zaman gibi cümleler söyledi. Siniri ve aniden öfkelenmesi dışında ve ilgisizliği dışında bir sorunu yok
Hanımefendi insanlar bosansa da evli kalsa da çalışıyor, çocuklarını kreşe bırakıyor diye kötü kadın, kötü anne olmuyorlar.. Aksine evde boş boş oturup can sıkıntısından kocalarına trip yapacaklarına evlatlarınin geleceği için , eşleriyle hayatın yükünü de güzelliklerini de paylaşmak için çalışıyorlar. Bosanmasaniz da çalışmak sizi kötü anne yapmaz merak etmeyin...Boşanırsam evladıma ya bakıcı bulucam ya kreşe vericem bunu gönlüm hiç istemiyor. Sonrada ya mutsuz bir anne olursam? ..
Bak bir arkadasım senelerce kocasının ilgisizliği para istemedigi sadece onunla vakit gecirmek istediginden yakınıyordu ve iki cocukla bosandı.İnanın evladımı o kadar çok düşünüyorum ki. Zaten savrulmaktan, hata yapmaktan, ilgisizim yalnızım derken evladımı tek bırakmaktan korkuyorum. Boşanırsam evladıma ya bakıcı bulucam ya kreşe vericem bunu gönlüm hiç istemiyor. Sonrada ya mutsuz bir anne olursam? Mutluluğu, sevilmeyi hak etmiyor muyum? Diye kendimide düşünüyorum. İki taraflıda maalesef baştan sonra kaybedilmiş bir hikaye gibi hissediyorum. Tek istediğim evladımın mutlu olması ve tabiki kendimde mutlu olmak istiyorum tabi mümkünse..
Evladımın akibetini benden iyi siz mi biliceksiniz? Biz aç kalsak karnımızı siz mi doyurucaksınız yoksa ben mi? Yada şuanda karnımızı siz mi doyuruyorsunuz? Benden daha mı iyi düşüneceksiniz benim evladımı? Köstek değil destek olun. Olumlu yada olumsuz yazarsınız ama tanımadığınız birine nefret kusamazsınız. İyi akşamlar
Çocuğun küçükken online kurslara katılıp bir alanda kendini geliştirebilirsin. Dil de eklersin 2 yıl kpss calisabilirsin istersen. 2 sene sonra hala fikrin aynı olursa boşanirsin. Çocuğun da kreş çağına gelmiş olur.6 senedir evliyim 1 yaşında bebeğim var. Kendi memleketimi bıraktım ve 6 senedir eşimin memleketinde yaşıyorum. Eşim muhafazakar ve çalışmamı istemedi. Bende bunu bilerek evlendim ama sonrasında bu durum beni çok özgüvensiz ve yalnız birine çevirdi fakat eşimin fikri değişmedi. Eşim evliliğimizin başından beri bilgisayar bağımlısıydı benimle adam akıllı ilgilenmedi. Ama kime bu sorunumdan bahsetsem ki ailemde buna dahil, ne güzel işte evde oturuyor oyun oynuyor kumarı yok, içkisi yok, karı kız ayağı yok hep gözünün önünde dediler. Bende demek ki ben şımarığım diye düşündüm. Hamileyken eşim kendi internet kafesini açtı ve geceleri dükkanda çalışmaya başladı. Sabah eve gelip uyuyup sonra direkt yine işe gidiyor. Evde hayatım tek başıma geçiyor. 2 senedir bir gün bile tatil yapmadı. Dışarı bebeğimle cıkıyorum ve ailecek gezen insanlara o kadar özeniyorum ki. Eşim, cok para lazım gececi eleman da bulamıyorum diyip her gün sabaha kadar calısıyor. Benimle asla ilgilenmiyor. Bir özel günümüz, anımız yok. Kendi ailemden bahsetmem gerekirse annem 69 yaşında babam yok. Çalışma hayatım yok. Bırak herşeyi dön annenin evine çalış paranı kazan diyorum kendime. Sonrada durup bebeğine kim bakıcak büyütücek ya herşey daha zor olursa diyorum… yaşım 28 buarada. Akıl verirseniz cok sevinirim.