Boşanmak kötü bir şey mi ben kızıma bunun hesabını nasıl vereceğim?

ben bosanmis bir anne - babanin cocuguyum.
bosanlis bir anneyim ayrica.
duygularinizi anliyorum.
lakin kendinizi sartlamayin, hayatin size ne getirecegini bilemezsiniz. ben de oyle sanardim; bugun oglumun bir kardesi ve icerisinde kahkahasi cinlayan bir yuvasi var.
ote yandan bosanma nedeninizi anlayamadim, o sebeple bu manada yorum yapamiyorum ancak sayet eminseniz dik durun. hic endise duymayin yarinlara dair.
 
eski konularınızı biliyorum bence boşanma konusunda geç bile kaldınız aynı çatı alyında huzursuzluğın her türlüsü çok zor çok yıpratıcı. eşiniz çok feodal sırf erkek olması bile kendine bazıbayrıcalıklar tanımasına neden oluyor. ilgisiz anlayışsız ama karşı taraftan bunları sınırsız bekliyor. çok temel kişilik farklılıklarınız var bu da bence sizin geleceğinizi imkansız hale getiriyor. bence kızınıza sizi kötülemesinden de korkuyosanız sadece boşanmak istediğinizi söyleyin hiç tartışmaya girmeyin şu yüzden bu yüzden diye. adam ayağınızda demir kelepçe gibi kurtulun
 
Çok teşekkür ederim evlatlarınızı sağlıkla büyütün. Boşanma sebebimiz ise tamamen farklı dünyaların insanı olmamız. O ataerkil bir aileden gelmiş Anadolu çocuğu bense izmirin havasını solumuş rahat büyümüş kimseye eyvallah etmemiş bir kadınım uyumsuzluk bizimki
 
Yuva dağıtmak kolay degil her yolu denedim dayanamıyorum diyorsan yapcak bir sey yok. Sen bu hayata bir kez geleceksin. Neyin hesabını vereceksin?? Bosanın her kisi bence karsı tarafın eksiklerini cocuklarına söylüyordur. Sen gerekli cabası gösterdim diyorsan kendine eziyet etmenin anlamı yok.
 
Aaa sizi yorumlarınızdan biliyorum (hoşuma gider yorumlarınız), merakımı mazur görün ama siz evli değil miydiniz hatta yeni doğum yapmıştınız
Edit: sanırım bu ikinci evliliğiniz yorumunuzu tekrar okudum da, anladım durumu, mutluluklar dilerim
 
Eski konularinizida biliyorum.
Saniyorum esiniz cok kati kurallari olan biri.o zaten bu evliligi kafasinda bitirmis gibi.
Cocuklar herseyi cok iyi anliyor sizin onu onun sizi kotulemesiyle fikri degismez.cocuk yasananlara sahit zaten.



Cocuk varken ayrilmak gercekten cok zor ama olmayincada olmuyor..cocuklar daha cok yipraniyor huzursuz ortamda..
Bende esimden ayriyim gecen gun esimin yanina gidecektik babalik yapmadigi bizi perisan ettigi halde uc kurusuda esigemeye basladi..uzun lafin kisasi bes yasina gircek kizima babanin yanina gidiyoruz dedim yalvardi anne gitmeyelim seni cok uzuyor kiyamiyorum seni uzmesini istemiyorum dedi daha bes yasina bile girmemis cocuk onlar herseyin farkinda bunlarida dusunup kendine yuk yapma
 
tesekkur ederim.
 
Bu konuda bosanacak bisey yok diyip eski konulara baktim hepsini okuyamasam da ozet gectiginiz birkac konunuzu okudum.. o kadar ikilemdeyim ki duzelmeyecek gibi durmuyor ama esiniz herseye hayir dedikce nasil duzelecek onu ben de bulamadim. Iliski danismanina gitmeye ikna etseniz ya da bahsettiginiz yatak ayirma ve diger ozel konularla ilgili ortak bir cozum bulabilseniz sanki cozulecek hersey..
Bosanmak kotu bisey degil ama sizin sorunlarinizin cozumu var esinizin duzeltmek icin caba sarfetmesine bagli...
 

Eski konularınızı okumadım, okumayacağım da çünkü madem eskiyi geçip bugün berabersiniz benim içinde eskiyi bilmenin anlamı yok. Bu farklı dünyalara ait olma durumu evlenmeden öncede vardı değil mi ? Bilerek evlendiniz, bir de bebeğiniz oldu, sizi incitmek istemiyorum, inanın maksadım bu değil ancak boşanmış bir çiftin çocuğuyum, çareler tükenmeden boşanmak bana sorumsuzluk gibi geliyor. Şu yaşadığınız olayda eşiniz haklı mesela, ayrı gayrı bayram olmaz o bir yana, eşiniz gelmeden dönüp onu karşılasaydınız bu tatsızlığı yaşamayacaktınız. Bu ataerkillik , eşe itaat falan değildir sadece insanlıktır, kendinizi modern dünyanın özgür kızı hikayesiyle kandırmayın, öyle bir dünya yok, evlilik birlikte yaşamak ve bunun içinde özgürlük yok gerçek bu.

Çocuk açısından bakarsak, ben bugün 40 yaşında bir insan olarak anneminde babamın da hatalarını biliyorum, boşanmaları onlar için en doğrusuydu ama bugün baktığımda sırf sizin gibi ayrı dünyaların insanı olan iki kişinin bir araya gelip dört çocuk yapacak kadar sorumsuz olduklarını görebiliyorum. Egoları yüzünden bize çok şey yaşattılar, annem tam bir anadolu kadınıydı, bize kol kanat gerdi, bu boya getirdi, emeği hakkı çoktur, hep de haklı görmüşümdür annemi ama bu musalla taşında babama sarılıp gömülmeden beş dakika daha koklayayım diye verdiğim çabayı değiştirmiyor. Bu farklılıklar ben doğmadan düşünülmeliydi, ondan sonraki aşamalarda annemde babamda uyuşmanın yolunu bulmalıydı. Bir evlilikte şiddet, aldatma, kumar, uyuşturucu vs... yoksa boşanmak en son çare olmalı, canımlı cicimli evlenip, bir de çocuk yapan insanlar yani bir dönem pekala anlaşabilmiş insanlar her yolu denemeden mahkeme kapısına gitmemeli diye düşünüyorum ya da hissediyorum bilemiyorum annemde babam da öldüler ama ben hala ikisinin bir arada olduğu aile resimlerine bakıyorum, elimde değil onları ayrı düşünmek. Dünyanın sonumu boşanmak tabi ki değil sadece çocuğun duyguları böyle işte....
 
adam haklı aksama karısının yanında yatmasını ister ve yine haklı yoldan gelmiş kim olursa olsun acmısım denir yemek verilir ne bekliyorsunuz ki hiçmi birşey ddemeyecek. kzısınız izmirde hasta olduysa ucakla gitseydiniz sonucta dede babannede var görmek isterler aynı sey sizin aileniz izmirde olsaydı ne yapardınız.ve yine adam haklı evlilik bagı kalmamıs
 
Tamam ben suçluyum, ben karşılamadım, gönlünü hoş tutmadım ama on gündür kızını görmeyen adam bizi bugün hiç aramadı ve/veya gelmeye tenezzül etmedi ne diyeyim daha ki ben. Suçlu bensem bebeğin günahı ne???
 

Ben açıkçası ilişkilerde suç,hata vb aramam, görmem. İçinizden gelmiyorsa gelmemiştir bu kadar. Eşiniz hanzo olduğu için tükenmişsiniz, içinizden de sevgi kelebeği olmak gelmemiş, bu kadar. Bunda suç,günah,hata yok.
 
Saolun her zaman gösterdiğiniz destek için teşekkürler. Benim içimden geçenleri ama söyleyemediklerimi dile getiriyorsunuz. Melankolik olmak yerine keşke biraz daha realist olmayı becerebilsem.
 

Sizi bir önceki konunuzdan biliyorum, daha evvel açtığınız konular varsa bir fikrim yok onlarla alakalı.
Evlilikler bazen ortada elle tutulur somut şeyler olmadan da biter, bizler bir evliliğin bitmesi için hep büyük bahaneler arar olmuşuz, aldatma, şiddet, kumar, kötü alışkanlıklar bağımlılıklar vb gibi.

Oysa ufak ufak biriken tek tek irdelendiğinde büyük gözükmeyen lakin biriktikçe büyüyen bir dizi sorunda boşanma nedenidir bana göre, ilgisizlik, sevgisizlik, saygısızlık, iletişim kopukluğu, bunları çoğaltmak mümkün.

Eşinize olan tavrınız zaman içinde gördüğünüz muamelelerin bir yansıması olabilir bence, birikmişliklerin artık dışa vuruşu bir nevi, ki biz kadınlar gün içinde eşimizin bir bağırmasıyla anlık soğumalar yaşar içimizden ona yemek bile hazırlamak geçmezken, bu kavgalar sürekli hale gelirse sanırım yüzlerini dahi görmek istemeyiz, bu sebeple ben sizin soğumanızı da, artık bazı şeylerin içinizden gelmemesini de anlayabiliyor hak veriyorum.

Mutsuzluğun tanımı herkese göre değişir, bana göre sevgiyi hissedememek mutsuzluktur, size göre iletişim kopukluğu.
Mutsuzsanız üstünde düşünüp kararlar almalısınız, çocuklu olmak bazı şeyleri daha ince düşünmeye sevk edecektir sizi lakin mutsuz bir anne babayla aynı evde yaşamaktansa, kendilerine ayrı hayatlar kurup mutlu anne babalarla sağlıklı zaman geçirmek çocukları daha olumlu etkiliyor.

Hakkınızda hayırlısı neyse o olmasını temenni ediyorum.


 
Hic uzmeyin kendinizi Ben de sizi anliyor ve hak veriyorum eski konularinizi az cok biliyorum ve bu evlilik icin fazlasiyla yapici davrandiginizi da gordum hic kendinizi suclamayin mutsuz bir evliligi kocanizin yardimi olmadan onaramazsiniz ki sizin esiniz o tasin altina elini koymaz ugrassaniz da sizi suclar gider boyle boyle kendinize sayginizi kaybedersiniz yuvaysa erkeginde yuvasi bir adim da o atsin madem niye hep kadin olsun
 
Ağzınıza sağlık. Ben de her insanın evlenmemesi gerektiğini düşünenlerdenim. Özgürlüğüne düşkün, sorumluluk alamayan, empati ve iletişim kuramayan insanlar evlenmesin.
 
Cocuga hesap vermek nedir ya. Cevremde o kadar bosanan var, biri bile cocugu elini beline koyup vay efendim sen babamdan neden bosandin demedi. Mesela esimin annesi de babasi da sacma bir nedenden bosanmis, keyiflerine yuvalarini bozmuslar. Esim bir kere bile onlari suclamadi, oyle gerekiyormus dedi. Cocuklar asil annelerinin mutlu olmadigi ailede mutsuz olurlar.
 
İnşallah benim kızımda o kadar olgun bir birey olur onu yetiştirebilirim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…