Boşanmak insana neden bu kadar acı verir bide çocuğun varsa

Annemle babam ben 25 yaşındayken boşandı..çocuk aklımla bende onları barıştırmaya çalışırdım..benim babamında çooook ciddi psikolojik rahatsızlıkları olduğunu psikolojiye ilgi duymam ve terapiye başlamamla anladık..ve eğer ben sizin çocuğunuzun yaşındayken boşanmış olsalardı şuanki psikolojik rahatsızlığımla uğraşıyo ve bu kadar acılar çekiyo olmayabilirdim..ve çocukken bizi o hasta adamın muamelelerine maruz bırakıp boşanmayan anneme çok öfkeliyim..sakın sakın çocuğunuzu bahane edip barışmayın ve çocuğunuzu düşünüyorsanız hemen boşanın
 
Annemle babam ben 25 yaşındayken boşandı..çocuk aklımla bende onları barıştırmaya çalışırdım..benim babamında çooook ciddi psikolojik rahatsızlıkları olduğunu psikolojiye ilgi duymam ve terapiye başlamamla anladık..ve eğer ben sizin çocuğunuzun yaşındayken boşanmış olsalardı şuanki psikolojik rahatsızlığımla uğraşıyo ve bu kadar acılar çekiyo olmayabilirdim..ve çocukken bizi o hasta adamın muamelelerine maruz bırakıp boşanmayan anneme çok öfkeliyim..sakın sakın çocuğunuzu bahane edip barışmayın ve çocuğunuzu düşünüyorsanız hemen boşanın

sizden bunları duymak beni rahatlattı açıkcası ...kızım o evde sağlıklı büyümicek biliyorum ama onuda mutsuz görmek beni üzüyor ..kızım şimdi küçük ergenlik zamanında babasının ataklarını kaldıramayıp oda depresyona girer diye endişeliyim o zamanda iş işten geçtikten sonra ne anlamı kalır boşanmanın ...kızım içinde benim içnde en doğru karar bu mantığım bunu sonuna kadar doğruluyor ama duygularım emin değil
 
sizden bunları duymak beni rahatlattı açıkcası ...kızım o evde sağlıklı büyümicek biliyorum ama onuda mutsuz görmek beni üzüyor ..kızım şimdi küçük ergenlik zamanında babasının ataklarını kaldıramayıp oda depresyona girer diye endişeliyim o zamanda iş işten geçtikten sonra ne anlamı kalır boşanmanın ...kızım içinde benim içnde en doğru karar bu mantığım bunu sonuna kadar doğruluyor ama duygularım emin değil

İnanın psikoloji hakkında çok ilgili ve bilgiliyim hatta 2. Üni olarak psikoloji okumayı düşünüyorum zira turkiyenin en iyi terapistlerinden birine gidiyorum o da bu konuda çok yetenekli olduğumu çok başarılı bir psikolterapist olabileceğimi düşünüyor..
Benim berbat ötesi bir çocukluğum olduğu için şuan borderline yapı/pattern (kisilik bozuklugu değil) ve bırakın babanın bipolar olmasını bir çocuk annesiyle babasının kavga ettiğine bile şahit olmamalı..siz hamileyken cocugunuz karnınızdayken bile sizin yasadıgınız üzüntüler 6 aydan sonra cocukta travmaya ve psikolojik rahatszlklara yol acıyor..6 yasında bir cocuk sizi birlestirmeye calısmak sizin icin üzülmek, babasının ilaclarını icmedigini bilmek icin cok küçük ve yasından coook agır bir psikolojik yük..lütfen lütfen ben çocuğunuzun yaşadıklarını yaşamış bir çocuk olarak diyorum ki ; eşinizden boşanın ve çocuğunuza hayatınızdaki zorlukları,sıkıntıları farkettirmeyin bırakın çocukluğunu yaşasın Büyüdüğünde zaten hayatın ağır taraflarını yaşıcak..eğer çocuk böyle bir babayla kalmaya ve bu şekilde herşeyden haberdar edilmenin yüküyle büyümeye devam ederse(bende öleydim) %100 ilerde çok ciddi psikolojik sorunlarla boğuşan biz kurbanlardan biri olcak..

Çocuğun üzülmesine üzülmeyin bende onun yaşında babamla annem ayrılmaya kalktığında çocuk aklımla ağlayıp neler yapmıştım onları barıştırmak için (çünkü çocuk o yaşta hala ebeveynlere bağımlı onun tek gerçeği bu)ancak ergenlikte anneme boşan demeye başlamıştım eğer sizin kızınız yaşında o travmalardan kurtulsaydım bıgün bambaşka bir iinsan olurdum
 
İnanın psikoloji hakkında çok ilgili ve bilgiliyim hatta 2. Üni olarak psikoloji okumayı düşünüyorum zira turkiyenin en iyi terapistlerinden birine gidiyorum o da bu konuda çok yetenekli olduğumu çok başarılı bir psikolterapist olabileceğimi düşünüyor..
Benim berbat ötesi bir çocukluğum olduğu için şuan borderline yapı/pattern (kisilik bozuklugu değil) ve bırakın babanın bipolar olmasını bir çocuk annesiyle babasının kavga ettiğine bile şahit olmamalı..siz hamileyken cocugunuz karnınızdayken bile sizin yasadıgınız üzüntüler 6 aydan sonra cocukta travmaya ve psikolojik rahatszlklara yol acıyor..6 yasında bir cocuk sizi birlestirmeye calısmak sizin icin üzülmek, babasının ilaclarını icmedigini bilmek icin cok küçük ve yasından coook agır bir psikolojik yük..lütfen lütfen ben çocuğunuzun yaşadıklarını yaşamış bir çocuk olarak diyorum ki ; eşinizden boşanın ve çocuğunuza hayatınızdaki zorlukları,sıkıntıları farkettirmeyin bırakın çocukluğunu yaşasın Büyüdüğünde zaten hayatın ağır taraflarını yaşıcak..eğer çocuk böyle bir babayla kalmaya ve bu şekilde herşeyden haberdar edilmenin yüküyle büyümeye devam ederse(bende öleydim) %100 ilerde çok ciddi psikolojik sorunlarla boğuşan biz kurbanlardan biri olcak..

Çocuğun üzülmesine üzülmeyin bende onun yaşında babamla annem ayrılmaya kalktığında çocuk aklımla ağlayıp neler yapmıştım onları barıştırmak için (çünkü çocuk o yaşta hala ebeveynlere bağımlı onun tek gerçeği bu)ancak ergenlikte anneme boşan demeye başlamıştım eğer sizin kızınız yaşında o travmalardan kurtulsaydım bıgün bambaşka bir iinsan olurdum

kızım 5 yaşındayken babasını ilaç saatini biliyordu hemen baba ilaçlarını içtinmi diye başına geliyordu ..şimdi boşanmasam bu sorumluluğu kızım üstlenecek ..çok zor böyle hastalık yüzünden boşanmak insanı çok üzüyor ama ne yapalım eşim bana yardımcı olmuyorki tek başıma 8 sene idare ettim artık gücüm kalmadı ..bende küçük yaşta evlendim yaşadıklarım hiçde normal değil bide bu ortamda bi çocuk büyütmek çok zor ...kızım ileride bu durumdan dahada çok etkilenecek değilmi
 
kızım 5 yaşındayken babasını ilaç saatini biliyordu hemen baba ilaçlarını içtinmi diye başına geliyordu ..şimdi boşanmasam bu sorumluluğu kızım üstlenecek ..çok zor böyle hastalık yüzünden boşanmak insanı çok üzüyor ama ne yapalım eşim bana yardımcı olmuyorki tek başıma 8 sene idare ettim artık gücüm kalmadı ..bende küçük yaşta evlendim yaşadıklarım hiçde normal değil bide bu ortamda bi çocuk büyütmek çok zor ...kızım ileride bu durumdan dahada çok etkilenecek değilmi


Kızınız belliki zeki bir çocuk (bende öleydim) ve ne yazik ki zeki çocuklar herşeyin farkında oldukları için psikolojik rahatsızlık riski artıyor..borderline lar zeki olmalarıyla bilinirler mesela..

Ayrıca anladığım kadarıyla siz vicdanlı bir insansınız, eşinizi hasta diye terketmeye gönlünüz razı olmamış 8 yıl uğraşmış çabalamışsınız..Allahta,eşinizde,aileside sizin ailenizde hatta ilerde kızınız da sizin bu yaptığınız fedakarlığı biliyor/bilecek..siz elinizden geleni fazlasıyla yapmışsınız ama malesef hayatta bazı şeyler bizim elimizde değil, tıpkı sizin durumunuzda olduğu gibi..eşiniz sanrm ilaçlarını içmeyi reddedicek kadar hasta..sizce aklı başında bir insan yaşayacaklarını bile bile ilaçlarını içmeyi reddeder mi? Aklı başında bir insan iyileşmeyi reddeder mi? Psikoz çooook ağır bir durum zaten :( sizin özelinize birşey yazıcam
 
Back
X