İnanın psikoloji hakkında çok ilgili ve bilgiliyim hatta 2. Üni olarak psikoloji okumayı düşünüyorum zira turkiyenin en iyi terapistlerinden birine gidiyorum o da bu konuda çok yetenekli olduğumu çok başarılı bir psikolterapist olabileceğimi düşünüyor..
Benim berbat ötesi bir çocukluğum olduğu için şuan borderline yapı/pattern (kisilik bozuklugu değil) ve bırakın babanın bipolar olmasını bir çocuk annesiyle babasının kavga ettiğine bile şahit olmamalı..siz hamileyken cocugunuz karnınızdayken bile sizin yasadıgınız üzüntüler 6 aydan sonra cocukta travmaya ve psikolojik rahatszlklara yol acıyor..6 yasında bir cocuk sizi birlestirmeye calısmak sizin icin üzülmek, babasının ilaclarını icmedigini bilmek icin cok küçük ve yasından coook agır bir psikolojik yük..lütfen lütfen ben çocuğunuzun yaşadıklarını yaşamış bir çocuk olarak diyorum ki ; eşinizden boşanın ve çocuğunuza hayatınızdaki zorlukları,sıkıntıları farkettirmeyin bırakın çocukluğunu yaşasın Büyüdüğünde zaten hayatın ağır taraflarını yaşıcak..eğer çocuk böyle bir babayla kalmaya ve bu şekilde herşeyden haberdar edilmenin yüküyle büyümeye devam ederse(bende öleydim) %100 ilerde çok ciddi psikolojik sorunlarla boğuşan biz kurbanlardan biri olcak..
Çocuğun üzülmesine üzülmeyin bende onun yaşında babamla annem ayrılmaya kalktığında çocuk aklımla ağlayıp neler yapmıştım onları barıştırmak için (çünkü çocuk o yaşta hala ebeveynlere bağımlı onun tek gerçeği bu)ancak ergenlikte anneme boşan demeye başlamıştım eğer sizin kızınız yaşında o travmalardan kurtulsaydım bıgün bambaşka bir iinsan olurdum