Boşanma ve çocuklar

damlam_12345

Üye
Kayıtlı Üye
9 Haziran 2023
14
8
Merhaba,hikayem çok uzun ama kısa kısa yazmaya çalışacağım.13 senelik evliyim ve 2 çocuğum var biri 12 biri 6 yaşında.2019 yılında anlaşmalı boşandım eşim aldattı bazı başka problemler vardı beni gözü görmedi eziyet etti ex kişisi için benden boşanmak istemiyordu ama karşı tarafta boşanması için baskı yapıyodu arada kalmıştı ve ben boşanmaya ikna etmiştim bitmişti çok zor günler geçirdim anlatsam roman olur.neyse aradan baya zaman geçti ilişkileri bitmiş vs araya birilerini koydu ben bi boşluktayken tekrar barışma teklifini kabul ettim maddi zorluklar çocuklar vs ev kendimindi ama geçim zordu çocuklara bakcak kimse olmadığı için çalışamıyordum o zaman çocuklar daha küçüktü.birleştim ilk 1 ay herşey güzeldi sonradan tekrardan yani yavaş yavaş bişeyler tekrar etmeye başladı, benim yaptığım hiçbirşeyi beğenmiyor beğensede taktir etmiyor, sürekli eleştiriyor yaptığım herşeyi, kendiyle kıyaslıyor, işte beni kendimle neredeyse küstürüyor egosu çok yüksek hep o mükemmel ben hep hatalı işin özü.ben artık doldum biriktim.çocuklarıma çok üzülüyordum babasız kalmasınlar diye barışınca çocukların yüzledi gülmeye başladı mutlululardı iştahları açıldı yüzleri gülüyordu ben onları gördükçe daha çok mutlu oluyordum.herkes çocuklarına elbette düşkündür ama ben onlar için yaşayan bi anneyim çok derin düşnüyorum onların üzülmesine tahammül edemiyorum boşveremiyorum içm içimi kemiriyor.neyse uzatmadan sürekli çocuğumu ders çalıştırdığımda aman ne okuycaksın okuyanlar ne yapmışki diyordu çocuğuma bunu aşılıyordu.mesela ben çocuğuma bi konuda haklı olarak kızdığımda gel yavrum gel bana diyodu.yani fikir birliği yok anne baba bazı konularda ortak davranmalı kararlı olmalı ama bana çok zıttı sanki inatlaşıyormuş gibi.iyce biriktim daha bi çok sebep alışverişe gideriz çocuklara alırdık bana bi kere bile sende üstüne bişey al demezdi yada kendi alıp getirmezdi.bazı şeyler birikti artık tak etti birde çapkınlık yaptığını öğrendim yani ufak bi kriz çıktı tekrar bi şekilde kapattık üstünü.sadete geliyorum dün eşimi evden büyük bi kavgayla gönderdim ben evde yokken artık çocuklara ne anlattıysa çocuklar babam ne zaman gelicek diye sormuyorlar büyük aklı kesiyor küçük çocuğum çok düşkün babasına o bile sormadı benden habersiz kimbilir neler dedi aynı günün sabahına küçük çocuğumda huzursuzluk ve ağzının içinde 4 yerinde af çıkmış yara.çok üzüldüm.acaba ne yaşıyo içinde.ben be yapmalıyım bilmiyorum.diğer çocuğum zaten önceki boşanma durumunuzdaki krizlerimize şahit alışkın bilmiyorum içini ama o daha sakin bilinçli yaşından dolayı ama küçük çocuğuma çok üzülüyorum.bencillikmi yapıyorum yanlışmı yapıyorum kendimi sorguluyorum.babasının dolabını açtı boş görünce sessizce gitti hiçbişey demeden.bilmiyorum ona haksızlıkmı ediyorum.ama kendime bakıyorum mutlu değilim onlayken hiçbirzaman bazı eşler gibi elimi tutmaz yürürken ne biliyim güzel iki kelime söylemez bugünde çok güzel olmuşsun demez yani onun için rutin birisiyim.boşandıktan sonra bir araya tekrar geldik ama nikah yapmadım bilerek biraz izlemek istedim taki işte bu olaylae olana kadar.nikah olmadığı içinde kolay olsada bişeylerin tekrar bitmesi ama çocuklar bu durumu atlatabilirmi ne kadar sürer bilmiyorum.ilk boşanma sonrası ayrılıkta çok zordu herşey manevi olarak hep çocuklarımın yüzüne baktıkça boyunları bükük gibi geliyor vicdanen rahatsız oluyordum.çocuklarına çok iyi bir baba başlarından yağdırır ama bana öyle değil ben olmasamda olur gibiyim evde ben çocukları için güven im onun için evde çarkı çeviren kişiyim ama kadınlığımı hissettirmedi baba bi sohbetimiz olmaz muhabetimiz olmaz yani yapayanlızdım hep.bilmiyorum belki kızıcakaınız bazı durumlardan dolayı ama lütfen beni anlamaya çalışın.çocuklarını çok seven bir baba ve onların kırılmaması için benim sesimi yükseltmekten rahatsız olan baba ve çocuğunu ders çalıştırırken bile bazen dikkatini ve odaklan derken gerildiğim noktalarda bile çocuğa yüklenmemden kızan bir baba(okuyupta ne olacak) diyerek sanki çocuğunu o kadar seviyorki kendince o ders çalışmayı eziyet görüp onu bile yaşamasını istemiyor.ama beni gözü görmüyor.yanlışmı yaptım eşimi uzaklaştırarak evden göndererek sizden yorumlarınızı bekliyorum
 

Çocuğunun ders çalışmasına okuyup ne olacak diyen, ailesini bir kadın için rezil hale getiren adamın herhalde iyi baba olduğuna inanmıyoruz değil mi konu sahibi? Madem evlatlarına düşkün şunu düşünecekti "benim bu aldatma rezaletleri ileride evlatlarımı etkiler, toplumda küçük görülürler, evlenmeye kalkarlar kimse güvenmez evlenmez" yani bunlarda gerçek.

Oturup kocanla konuşmadan önce sen nasıl bir hayat istiyorsun bunu düşün. Çocukların ikisi de okul çağına gelmiş, işe girip çalışabilirsin. Ama yok ben başımda adam istiyorum diyorsan bu adamın değişmediğini, değişmeyeceğini kabul edip çapkınlıklarını kabul edeceksin.
 
Keşke ikinci kere barışmasaydın. Şimdi çocuklara bu ayrılığı ikinci kere yaşatacaksın. Ne gerek vardı aldatan sonra aldattığı kişiyle ilişkiye devam edip dikiş tutturamayınca sana dönen adamla tekrar denemeye. İnsan diğer konularda mükemmel olsa da şunu unutup mutlu olmayı beceremez ki. Ki rahat da durmamış tekrar aldatmış sanırım. Evliliğe devam edersen o da aldatmaya devam edecek. Ömrün böyle Bi adamın yanında geçip gidecek. Bu mutsuzluğun ne kadar dikkat edersen et çocuklarına da yansıyacak. Madem iyi baba maddi olarak baksın çocuklarına sen de çocuklarınla huzurlu şekilde yaşa.
 
bu konuda çok üzgünüm pişmanım ikinci kez yaşamalarına.kendimi sorumlu tutuyorum şuanda sanki mutluluklarını ellerinden almış gibi kendimi sorumlu hissediyorum sanki bişeyler elimdede iyide olsa kötüde olsa onlara bunu yaşatmaya hakkım varmı diye düşnüyorum.bencillikmi ettim ki diye.ben eğer bişeyleri görmezden gelmeye devam etseydim onlar babaları yanlarında diye mutlu olcakken benmi mani oldum bilmiyorum çok karışığım.çocuğum şuan ne yapşıyo acaba onlarla konuşma cesaretim yok açamıyorum onlarda bişey sormadılar
 
değişmeyeceğini ikinci denememde gördüm.her dediği her yaptığı artık batıyodu bana tahammül sınırım tümden kaybolmuş ona karşı.aslında ben onu affedememişim hamgi duyguyla birleştim kocasız kalmamak için değil çocuklarım için birleştim.mahallede okulda heryerde bunun farkını yaşıyorlar.akşamları babalarının olmayısını.ben içine kapanıp özgüvensiz çekinen çocuklar olmalarından korkuyorum bu durumlarda çocuklar alışabiliyormu kalıcı etki bırakıyormu ilerde bunları yaşamadım bilmiyorum tedirgin oluyorum.
 
Çocuklarına düşkünlüğünü çok iyi anlıyorum ben de anneyim. Keşke her çocuk anne ve babasıyla sonsuza kadar mutlu yaşasa ama bu senin tek başına becerebileceğin bir şey değil. Sen elinden geleni yapıyorsun ama babaları sürekli bozuyor. Bi kere zaten büyük bi fedakarlık etmişsin. Kimbilir içinde ne fırtınalara tekrar denemişsin. Ama eşin yine bozmuş tekrar şans versen yine bozacak. Senin hayatın psikolojin onurun gururun ne olacak? Oturup mutsuz evliliğinde suratı asık ve dertli Bi anne olacağına boşanmış eğlenceli çocuklarını mutlu etmek için efor sarfeden Bi anne olursan emin ol çocuklar ayrılığı daha kolay atlatır. Evde üzgün üzgün durmasan mesela alsan çıksan gezsen oyunlar oynasan çocuk onlar öyle güzel oyalanır ki. İstersen bu süreci çok güzel yönetebilirsin ama önce senin oh kurtuldum şimdi mutlu olma zamanı demen lazım. Sen mutlu olduğunda çocuklar da olur. Sen ne kadar ayrılmaktan zorlanırsan çocuklar da o kadar çok etkilenir çünkü anne üzgünse boşanmak kötü bir şeydir onlar için. Pedegog desteği alabilirsin açıklamak için. Kesin kararını verdikten sonra. Ama kendi hayatını da çöpe atma.
 
Mutlu olmak icin efor sarfedilmez...insan bazen gaflete düşüyor evlat olunca asiri duygusal oluyor lakin siz parasal olarak guclenmeniz gerek artik barissaniz bile 2 3 sene sonra yine kavga çıkacak sizin mutsuzluk artacak. Belki baskasina gidecek evi terk etti nerde kaliyor. Bizim bi tanidik vardi karisiyla kavga eder baska birine giderdi barışirdi sonra ee biz ayrıyken oldu .parasal olarak cok guclenmeniz lazim.siz cocuga herturlu maddi imkani verecek duzeyde olsaniz artik kuckk degiller kendi hayatları var inanin herseye adapte oluyorlar cocuklar. butun aile dr destegi ile guzelce bunlari atlatabilirsiniz
 

Allah aşkına çocukların sırtına yüklemeyin şu saçma evlilikleri. Çocuk kısmı nankör der eskiler. Bizlerden daha kolay alışıyorlar. Eğer siz basiretsiz davranıp tekrar kabul etmeseydiniz o adamı, çocuklar zaten alışacaklardı bulundukları duruma.
O na babalık yapma diyen yok. sürekli birbirine eziyet hakaret edilen evin içinden maalesef ruh sağlığı düzgün çocuklar çıkmıyor.
10 yıl oldu 2 çocuğumla boşanalı. Oğlum 14 kızım 4 yaşlarındaydı. Kaç kez kapıma geldi. Kimleri araya soktu. Asla dedim. Ama çalıştım. Kendime ve çocuklarıma yetmek için. Oğlum üniversiteyi bitirdi askerliğini yaptı işine girdi 1 yıldır da çalışıyor. En önemlisi de düzgün insan oldu. Anne Babası ayrıldı diye köprü altına düşmüyor çocuklar eğer siz sağlam durursanız. Kızım da 97 ortalama ile 7. Sınıfı bitiriyor.
Çocukların ardına sığnmayın. İstedim birleştim olmadı ayrılırım deyin.
 
En büyük hatayı bu adamı affetmekle yapmışsınız aynı derede yıkanılmaz.Sizi aldatan, çocuklarını düşünmeyen bosaninca zorlanacağınizi düşünüp çocuklarla gecinmeniz için imkan tanımayan kendi çü....nün derdine düşmüş bir adamı sanki başka adam yokmuş gibi koşa koşa kabul etmişsiniz Farkında degilmiydiniz diğer kadın sıkılmış koynundan atmış adam ( sadece boşluktan aşktan değil)sizin koynunuza girmiş.O zamanlarda çocuklar küçükmüş bir şekilde düzene alisirlardı .Kendi bencilliginizden iki kere bu şoku yasatmişsiniz Şimdi dik durun imkanları talep edin, kıçına tekmeyi basın her seferinde gururunuzla böyle kolay oynamasına izin vermeyin .Farkında değilsiniz ama adam çocukların zihinlerini zehirliyor ergenlikte çocuklar elinizden uçar dikkatli olun .......
 
En büyük hatayı çocuklarınız için yaşayarak yapıyorsunuz. Onlara mutlu anne lazım onlara kul köle olan mutsuz olan anne değil.
Yaşları büyük gayet çalışabilirsiniz artık. Eski eşde kıymet bilen biri olsaydı sizi sürekli aldatıp durmazdı.
Biraz kendinizi düşünün, çalışın sosyalleşin kendi paranızı kazanın ki güveniniz gelsin. Şuan okuduğum kadın pasif, mutsuz, kendine güvenmeyen, kendini sevmeyen, kendini aldatan bi erkeği çocukları icin(?) Kabul eden bi kadın Bunun için mi geldiniz hayata. Çocuklar büyüyüp evlenince napicaksiniz?
 
Ben biraz ağır yazacağım kusura bakmayın. Çocukları bahane edip durmayın. Her şeyi önlerinde yaşamışsınız, küçücük çocukları tedirgin mutsuz etmişsiniz. Çocuklar için barışmış olsanız; benim yaptığım hiç bir şeyi beğenmiyor, eleştiriyor, takdir etmiyor, kadınlığımı hissettirmiyor... bunlardan şikayet etmezdiniz. Adam sizi sevmiyor sevmiyor, tekrar gidecek ki zaten kovmuşsunuz evden.

Aldatmış dik durup boşanmışsınız. Çocuklar yeni düzene alışmış, sonra tekrar eve almışsınız. O da, diğer kadından tekmeyi yemiş sokakta kalınca kapınıza gelmiş, sizlik bir şey yok. Kadınla ayrılmasalar dönüp gelmeyecekti.

"Ufak çapkınlık" yapmış onun da üstünü örtmüşsünüz, niye? Sizi yine aldatmış kovmuşsunuz, şimdi ne olacak çocuklarınıza, şimdi üzülmeyecekler mi, niye tekrardan aynı travmayı yaşattınız? Başınızı sokacak kendinize ait eviniz varmış. En azından kira derdiniz olmamış hiç mi nafaka vermedi veya aileniz yok muydu tekrardan aldınız eve?

Lütfen dürüst olun çocukları öne sürmeyin. Çok iyi babaymış yağdırırmış, çocukları çok düşkünmüş vs vs klasik bahaneler, başka kadın için çocuklarını bırakıp gitmiş adamdan bahsediyoruz değil mi? İkinci şans verilmiş ama yine gidip elin kadınlarıyla oynaşmış. Çoluk çocuk aile gözünde değil adamın. Bir kaç ay sonra yine gelecek yine affedip eve alacaksınız değil mi?
 
Helal olsun size. Bende 1 yıl oldu boşanalı. Konu sahibi ile benzer şeyleri yaşadım. Ama büyük konuşmayım ben asla barışmayı düşünmedim.Çünkü insanların değişeceğine inanmıyorum. Ben bugün barışsam belki 1 yıl iyi oluruz. Sonra yine aynı. O yüzden hiç gerek yok. Çocuklara daha çok yazık.
 
Bırakın aldatmayı boşandıktan sonra bile hayatınıza biri girse eski eşiniz sizi asla kabul etmezdi. Siz neden bu kadar rahatsınız? Adam sizi aldatmış ve aldatmaya devam ediyor. Sizi sevmiyor, değer vermiyor. Onun gözünde siz evini temizleyen hizmetçisi, yemeğini yapan aşçısı, çocuklarına bakan bakıcısı gibisiniz. Neden bunları kendinize layık görüyorsunuz?
Madem iyi bir baba o zaman siz ayrıyken de iyi olsun. Çocukları dışarı çıkarsın, ihtiyaçlarını karşılaşın, doğru düzgün nafaka ödesin.
 



Evet ben de hemen hemen aynı sebeplerle boşandım. Konu sahibine çalışmak zor gelmiş sanırım. O zaman önceki gibi göz yummaya devam. Hayat böyle maalesef.
 


Konu sahibinin çocukları düşündüğü yok gibi anlaşılıyor yazdıklarından. Çünkü çocuklardan çok kocasını kendisine olan davranışlarına üzülüyor. Beğenmiyormuş ya kocası o na üzülüyor. Tek sorun o zaten.
 
Çocuk var mı sizde
 
Çocuk var mı sizde
 
Bu mu çocuklarına yağdıran iyi baba?
Çocuklarınızı çok düşünüyorsanız bu adamı ikinciye yanınıza geri kabul etmemeliydiniz ,hata etmişsiniz.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…