Hayır ben öğrenciyim , ingilizce öğretmeni olma yolundayım, fakat bu olumsuzluk beni çok sarstı , ben bir şeyden umut alıp hep iyisini yapma çabasında olan biriyim fakat bu yarı yolda kalma olayı bende güzensizlik kimseye inanmama duygularını kendisi ile getirdi, bazen düşünüyorum iyi bir çoçuğum olsa ondan umutlanıp çalışırım ve ya mutlu eşim olsa onun için daha iyi yerlere gelirim, mutlu olmak beni hep umutlandırır , şimdiyse insanlara bakınca boşluk görüyorum yüzlerinde sanki ben varım onlar yok gibiler , isyanım sonsuz yaşadıklarımı hiç yakıştıramadım keşke yerine iyiki demeyi hep isterdim söylemek , desktek alıcam doğru hayatın başı sonu hiç yok gencecik insanlar ölüyo ve ya hayatda her şey oluyo geleceyin ne olacağını bilmiyorum ancak gelecek için çalışmak beni nefret etdirdi bu yaşadığımla . İyi eşim çoçuğum olsun diye geleceğime yatırım yapmak istedim belkide ancak olmadı ben yine yanlız ve bu günümdeyim