- 12 Aralık 2016
- 611
- 429
2 aylık evlilik ve daha çok gençsiniz
Şükredin çocuğunuz yokken kurtuluyorsunuz bu adama ya ömür boyu katlanmak zorunda kalsaydınız.
Yaşadıklarınız için mutlaka psikolojik bir destek alın.
Sonrasında çalışıyorsanız işe okuyorsanız okula daha çok zaman ayırın. Benim çalışınca kafam dağılıyor tavsiye ederim.
Sevdiğiniz kişilerle zaman geçirin kendinize hobiler belirleyin.
Sizi mutlu eden etkinliklerde bulunun.
Yarı yolda kalmak beni çok yıktı kendime değer verdiğim için bu umutsuzlukdan çıkamıyorum kendime rastlasam derimki ne suçun vardı günahsız diye ağlarım hiç bir zaman yakıştıramadım bunu kendime onun için hep bu tavırlarımönce kendinize deger veri n
kendinize deger verdikten sonra süreç daha hızlı ıyılesecek
Mutlu olsak güçlü olmak zorunda kalmazdık neden hep biz taşırız bu yükleri başkaları ise yıkar geçer zamanla yaratdığımız bu düzeni , bende olan bu şeyi toplamak yıllarımı alıcak yaşarken öldümkadınlar bu dunyadakı en guclu varlıklar
Düzen kurucam gidicem gelicem yapıcam elimden geleni ancak bir umudum olmuyacak her kes evladı için çalışır eşi ile bir gelecek kurar ve ya işini çok sever parayı kazanıp daha iyi mevki ister bense bir umut için çalışırdım hep onun eşim olması diğilde bazen ondan aldığım yaşama yaratma umudu beni hep dik tutardı , bazen 1 evladım olsaydı keşke diye düşünürüm onun için umutlu olurdum , şimdiyse boşanmısı kim napsın diye düşünerek kaldım öylece ben ölümüne evlilik düşünüyordum fakat o ayrılma yolunu seçti bense yanlız kaldım hephiçbir bayanın yuvasını yıkmak istemez .insan neler yaşıyor görüyor mecbur kalıyoruz. Ikı aylık surecte sıze bunları yapan yıllar gectıkce daha neler yapacaktı acaba . Bız bayanlar cok duygusal dusunuyoruz . Acınızı anlıyorum bıraz zamana ıhtıyacınız var . Yaralarınız kabuk baglar zamanla yenı duzen kurarsınız hayırlısıyla ınsallah ...
Her kese yanlış görünen bu insan bana neden yanlış görünmüyordu hiç bilemedim , bana karşı mesafeli ve ya beni öldürecek sinire sahip biri , neden benim umudumda yer aldı hiç anlamadım , bazen düşünürüm acaba ailem onu bana layik gördü diyemi bende onu sevdim fakat sevgi ne ben bilmediğimi açık biliyorum. Çok denemek isterim spor yapmak ve ya öğretmenliye doğru adım atmak fakat manasız geliyor sanki yolun sonundayım yapsam nolucak diye düşünüyorum bazense iyi bir mevki bana unutdurur her şeyi diye düşünüyorum. Napsam onu hatırlatıyor ne bir filme bakamıyorum ne de onun sevdiği hobilere ne de yollardan geçmek istemiyorum öylece kaldım onun benim hayatımdan çıktığını , onun neler yaptığını kabullenemiyorum insan bu kadarda iyi niyetli olmaz2 aylık evlilik ve daha çok gençsiniz
Şükredin çocuğunuz yokken kurtuluyorsunuz bu adama ya ömür boyu katlanmak zorunda kalsaydınız.
Yaşadıklarınız için mutlaka psikolojik bir destek alın.
Sonrasında çalışıyorsanız işe okuyorsanız okula daha çok zaman ayırın. Benim çalışınca kafam dağılıyor tavsiye ederim.
Sevdiğiniz kişilerle zaman geçirin kendinize hobiler belirleyin.
Sizi mutlu eden etkinliklerde bulunun.
Problem bendim hep , beni aldatacak bana kötülük yapacak beni sevmiyecek beni unutacak ben umurunda olmayacam diye sinirim hep ondandı , kıskançlık adlandırdığı şey önemsemek ve karşılıklı olmasını istemekdi benim için . Çoçuğum olmadı yanlız başıma kaldım bazen düşünüyorumda tanrı beni öldürmek istediği içinmi bunu verdi , hiç bir şeye anlam yükleyip yaşamayım diyemi? Çoçuğunu gezdiren babalar eşi ile gidip gelen eşler gördüm hep içimde keşke vardı , keşke benimde kocam beni öyle sevseydi keşke öyle insanla bende mutlu olsaydım . Karşıma kim çıkarsa bile boşanmış birine kimse anlam yükleyemez bunu biliyorum , yanlızlıkta bana kaldıNeden hep kendinizi suçlar gibisiniz bence böyle bir pislikten kurtuldugunuza sevinin korkularinizin olması normal bir piskatriden destek alın hayattan kendinizi bu kadar soyutlahip suçlamayın önünüze bakın
Ben onuda öldürürüm o da beni terk eder çocukluğumda bitkileri çok severdim su dökerdim sevgi verirdim ancak onlar kururdu hep , her kesin ölümünü gördüm anneannem hastaydı gözümün önünüde öldü ölüm sürecinide gördüm , küçük kardeşim doğumundan 7 ay sonra öldü onunda cansız bedenini gördüm , kuzenim hastaydı genç yaşta kanser oldu onunda ölümüne şahit oldum en çok sarsan o oldu beni , iyiler hep ölür , düşünüyorumda gelecek diye bir şey yok hayatda bu gün diye bir şey var bazen gününün güzel geçmesi , umutlu olmak en iyisi ben geleceğimi unutdum çünki tanrı aldı onu benden yeniden verirmi bilmem , bu günümü mutlu yaşarım belki , ölümmümde kaderimde varsa hangi yaşta olursa olsun gelip bulur beni pekde umutlu diğilim hayatdanYa giden boşluk gitmiş ıyyy suan psikolojik olarak kötüsün yoksa iğrenç birinden kurtulmuşsun bi yavru kedi sahiplensene, evlat sevgisiyle birebir diyor evladı olup kedi de sahiplenenler. Hem sevap olur hem de tüm sevgi ihtiyacını karşılar. Eğer bulamam diyorsan kedi sahiplendirme grupları var sosyal medyada ordan tedarik edersin o kadar mutlu olacaksın ki kimseye sevgi dilenmeyeceksin oy oy o mutlu olunca mırlama sesleri
bi kere tanrı değil Allah lütfen bunlara dikkat edelim ve kesinlikle psikolojik destek alman gerek daha aldatılmadan aldatılırsam bilmem ne korkusu yaşamak normal değil ve eğer seni boğmaya kalktıysa kesinlikle boşan o pislikten daha genceciksinHer şey gibi dinimide etkiledi bu yaşadıklarım inançlarım azaldı bazen kendimin güzel bir evlat yetişdireceğimi düşünüyorum bazense güzel anne ola bilirim diye düşünüyorum fakat tanrı beni böyle yarım buraktıysa ne fayda hiç anlamıyorum
Ben garip biriyim her dinden olan insana hep saygım var dini kültürel ve ya mistik her şeye inanırım hayatda , öyle insanlarıda bulmak çok zor , eşimin psikolojik sorunları olduğunu hep düşündüm fakat hep ben garip düşünceli biri olduğum için bana sade geliyordu bu ise insanlara delilik gibi geliyordu , beni boğduğu gece ben onunla sohbet etdim gözlerine baktım büyük soğukkanlılıkla kendimi esir alınmış bir insan gibi hiss etdim , o garipdi bütün bir inancı allah sevgisi olduğunu düşünmüyorum , hep kendini öldürmekle hep gitmekle tehdit ederdi beni , geceler uyuyamıyorum uykudan uyanıp yanımda kimse olmadığı halde kimse var diye bağırıp tekrar uykuya dalıyorum , isyanımda sonsuz nasıl allah kıydı bana diye düşünüyorum fakat cevapsız her şey her yaşanılanbi kere tanrı değil Allah lütfen bunlara dikkat edelim ve kesinlikle psikolojik destek alman gerek daha aldatılmadan aldatılırsam bilmem ne korkusu yaşamak normal değil ve eğer seni boğmaya kalktıysa kesinlikle boşan o pislikten daha genceciksin
bence kesinlikle bi psikologdan yardım al o sana yaşattığı korkuyu atlatman gerek belliki büyük şok yaşamışsın bun tek başına atlatman zor olacak gibi profesyonel destek alBen garip biriyim her dinden olan insana hep saygım var dini kültürel ve ya mistik her şeye inanırım hayatda , öyle insanlarıda bulmak çok zor , eşimin psikolojik sorunları olduğunu hep düşündüm fakat hep ben garip düşünceli biri olduğum için bana sade geliyordu bu ise insanlara delilik gibi geliyordu , beni boğduğu gece ben onunla sohbet etdim gözlerine baktım büyük soğukkanlılıkla kendimi esir alınmış bir insan gibi hiss etdim , o garipdi bütün bir inancı allah sevgisi olduğunu düşünmüyorum , hep kendini öldürmekle hep gitmekle tehdit ederdi beni , geceler uyuyamıyorum uykudan uyanıp yanımda kimse olmadığı halde kimse var diye bağırıp tekrar uykuya dalıyorum , isyanımda sonsuz nasıl allah kıydı bana diye düşünüyorum fakat cevapsız her şey her yaşanılan
Siz hâlâ hatayı yalnızca kendinizde arıyorsunuz adamın karakteri bu siz degistiremezsiniz sizden kaynaklı bir ayrılık değil biraz kendinize zaman verin sürekli neden aramayı bırakın hayatınıza bakın geçmişle yasamak size bir şey katmaz bu zor süreçte yanında iyi hissettirecek size destek olacak insanlarla biraz daha kolay atlata bilirsinizProblem bendim hep , beni aldatacak bana kötülük yapacak beni sevmiyecek beni unutacak ben umurunda olmayacam diye sinirim hep ondandı , kıskançlık adlandırdığı şey önemsemek ve karşılıklı olmasını istemekdi benim için . Çoçuğum olmadı yanlız başıma kaldım bazen düşünüyorumda tanrı beni öldürmek istediği içinmi bunu verdi , hiç bir şeye anlam yükleyip yaşamayım diyemi? Çoçuğunu gezdiren babalar eşi ile gidip gelen eşler gördüm hep içimde keşke vardı , keşke benimde kocam beni öyle sevseydi keşke öyle insanla bende mutlu olsaydım . Karşıma kim çıkarsa bile boşanmış birine kimse anlam yükleyemez bunu biliyorum , yanlızlıkta bana kaldı
Tek iyi hiss etdiğim yer universitede okuduğum yerde benim gibi garip düşünceli insanların var olduğu yer fakat onuda bitiricem iş hayatında ise maalasef benim gibi mutsuz insanlar çok az var hepsinin çoçuğu eşi ailesi olunca ben yanlız kalıcam o toplumda , bense çoçuk için evlenmek istemiyorum hiçkimse ile ilk önce beni seven benle hem büyük hem küçük olucak bana zaman ayıran değer veren insan istiyordum , hayatdolu ruhum hep başıma bela oldu bazen keşke bende düz bir kadın ola bilsem diye diliyorum , her kes gibi mesela çoçucuğuna bakıp anne olan ve ya eşini kale almayan kaynanasına yapmacık iyi davranan olsam keşke diyorum , ancak olmuyor napsam sanki ben diğilim oSiz hâlâ hatayı yalnızca kendinizde arıyorsunuz adamın karakteri bu siz degistiremezsiniz sizden kaynaklı bir ayrılık değil biraz kendinize zaman verin sürekli neden aramayı bırakın hayatınıza bakın geçmişle yasamak size bir şey katmaz bu zor süreçte yanında iyi hissettirecek size destek olacak insanlarla biraz daha kolay atlata bilirsiniz
Hiç beklemeden bir psikolog ile iletişime geçip tedaviye başlamalısın. Yaşın daha çok genç ve önünde koskoca bir ömür var, geçmişte yaşadığın kötü bir olaydan dolayı geleceğini kaybetme. Göreceksin bunların hepsi geçecek, umarım her şey gönlünce olur.Merhaba, ben genç yaşta evlilik yaptım . Eşimle ailelerimizin aracılığı ile ilişki kurduk ve evlendik .Fakat 2 aylık evlilik süreçtinden sonra boşanma oldu . Eşim ne kadar kendini iyi ve kibar insan olarak göstersede evlendikden sonra annesi ve kendisinin asıl yüzü beni pişman etdi. İlk zamanlar annesi bizden uzakta kaldığı için ve eşim için , yeni evli olduğumuz için katlanıyordum . Ben hep hayatdolu sevgdi dolu neşeli insandım. Fakat eşim arkadaşları ile görüştüğünde beni hep sinir ediyordu. Arkadaşları evli diğildi ve eşiminde onlara özeneceğinden bana karşı kötülük yapacağından hep korkardım.2 aylık süreçte ne zaman onlarla olduysa beni hiç nerde olduğundan haberdar etmezdi , fakat ben çok dikkatli insan olduğum için ona böyle davranmazdım. Zamanla bu duygu içimde onun beni sevmediğine dair fikir yaratdı ve sevgisizlik umursamamazlık duygusu ile başbaşa kaldım. Hep kendimi soğukkanlı hep dikkatsiz olmağa çalışsamda başaramadım. Sanki ben olamıyordum öyle olunca. İhanete uğramadım ancak son gün onun beni öldürmesi ile karşı karşıya kendimi buldum . Akşam geç saat olduğu ve arkadaşlarının bize geldiğine itiraz etdiğim için beni boğmağa çalıştı . Öldüremedi fakat içimde psikolojik hasar yaratdı . O saatler olduğunda hep ağlama gelir bana yaşadıklarımla ilgili. Kaç aydır aşamıyorum , ilk önceler film izlerdim kötü şeylerden uzak kalırdım ve ya kötü hadiseler olan insanlardan uzak kalırdım , şimdiyse ne kimseye inanamıyorum ne de güvenemiyorum. Sanki onlara adım atarsam ya ölecekler ya da ihanet edeceklermiş gibi geliyor bana . Yanlızlığı ise hiç sevmiyorum , ben hayatdoluyum hep bie ümit isterim içimde olsun. Kendimi güzel anne güzel eş gibi görürüm hep. Fakat çoçuğum yok sadece kendi başıma ailemle yaşıyan öğrenciyim. Bazen düşünüyorumda onun gibi insanların elinde ölmektense kendi ecelimle ölmeyi seçiyorum bazen tanrıya isyan ediyorum ben bunları yaşamağa layik diğildim, bazense öyle insanlardan kurtulduğum için seviniyorum amma kadın olduğum için namus için kendimi toparlıyamıyorum. Bazense uğrusuz bir kadın gibi hiss ediyorum . Napsam düzelemiyorum ölmekte istemiyorum nerden başlamalıyım nasıl aştınız siz kadınlar yardım edin bana . Sizce benim psikolojik sorunlarımmı var yoksa doğru insanlarlamı karşılaşmadım?
Yok hiç bir zaman olmadı intihar düşüncem , yaşamak için hep yalvaran ve şüküreden oldum , bir ihtimal belki batarım belki çıkarım bu dertden bilmem ama , bu yaşta bu yaşanan çok sarstı beni kendime acıyorum hiç yakıştıramadım yaşadığımı , belkide en çok değer veren bendim kendime , sanki ne şarkılar var ne ağaçlar ne insanlar , manasız manasız bakıyorum onlara sanki hepsi kukla geliyor bana sanki ben insanmışımda onlar yoklar gibiAnnesi babası olan insanlar bile bu hayata yalnız gelip bu hayattan yalnız gidecek..
İlk olarak intihar düşünceni ele alalım. Şimdi sen ölerek kurtulacağını düşünüyorsun ya(!) geri de kalanlar senin için kaç gün yas tutacak? .. Hepsi de hayatına devam edecek umurlarında bile olmayıp sen intiharınla kalacaksın!! Ama mücadeleyi bırakmazsan senin iyi yerlere gelme olasılığın daha yüksek.. Böylece geride bıraktıklarına sen hayatına devam ederek bakmış olacaksın..
Hangi seçenek daha doğru şimdi gör...
Ne güzel davanı açtıysan. Şimdi kendini geliştirip okulunu bitirmeye ve iyi yerlere gelmeye bak..
Sizin psikolojik destek almanız gerekiyor garip düşünceler içindeyim arkadaşlarımda aynı benim gibi diyorsunuz onun için sizi aşağı çeken çevreden uzaklaşın kendinize yeni çevre edinin bu düşünceler içerisinden çıkmalisinizTek iyi hiss etdiğim yer universitede okuduğum yerde benim gibi garip düşünceli insanların var olduğu yer fakat onuda bitiricem iş hayatında ise maalasef benim gibi mutsuz insanlar çok az var hepsinin çoçuğu eşi ailesi olunca ben yanlız kalıcam o toplumda , bense çoçuk için evlenmek istemiyorum hiçkimse ile ilk önce beni seven benle hem büyük hem küçük olucak bana zaman ayıran değer veren insan istiyordum , hayatdolu ruhum hep başıma bela oldu bazen keşke bende düz bir kadın ola bilsem diye diliyorum , her kes gibi mesela çoçucuğuna bakıp anne olan ve ya eşini kale almayan kaynanasına yapmacık iyi davranan olsam keşke diyorum , ancak olmuyor napsam sanki ben diğilim o
Hiç beklemeden bir psikolog ile iletişime geçip tedaviye başlamalısın. Yaşın daha çok genç ve önünde koskoca bir ömür var, geçmişte yaşadığın kötü bir olaydan dolayı geleceğini kaybetme. Göreceksin bunların hepsi geçecek, umarım her şey gönlünce
Doğru , garip düşünce dediğim intihar ve ya ölüm değil çok farklı , mesela ölümden sonra yaşama inanıyorum her dine merakım var , felsefi her şeyi severim , çoçukluğumdan beri detektiv ne varsa ve ya kiminse gizli yolla cinayetlerine hep izliyordum , kendimi hiç durduramadım , ve ya kadın gibi değildim hep dikbaşlı kendi ayakları üzerinde adımlamaya çalışan biriydim , bunlar benim başıma bela oldu hepsi , doğru ya diyorlar sen hep güçlüsün nasıl atlatıyorsun bütün bunları ve ya sen soğukkanlısın atlatırsın gibi cümleler beni hep yordu bende insanım kadınım benimde hakkım , benim gibi olmuyan arkadaşlarıma bakıyorum hepsi evli çoçuklu eşli bense yanlız hep yanlızSizin psikolojik destek almanız gerekiyor garip düşünceler içindeyim arkadaşlarımda aynı benim gibi diyorsunuz onun için sizi aşağı çeken çevreden uzaklaşın kendinize yeni çevre edinin bu düşünceler içerisinden çıkmalisiniz