Boşanma sürecini nasıl atlatırım?

Biri boyle diye herkesin boyle oldugunu dusunme. Bi terapiye basla ancak oyle toparlarsin. Bu hissiyatin gecer. Daha temkinli ama daha mutlu gunlere ilerlersin
Doğru toparlanmaya çalışıyorum yapıyorum, her yol deniyicem fakat psikolojim yeni insanı kaldırırmı bilmem, hep dikduruşum vardı diye ezilmedim öyle oluncada yanlız kaldım
 
Doğru toparlanmaya çalışıyorum yapıyorum, her yol deniyicem fakat psikolojim yeni insanı kaldırırmı bilmem, hep dikduruşum vardı diye ezilmedim öyle oluncada yanlız kaldım
Gecmeyecek olsa olayli bosanan bi ton insan var. Yeniden evlenen. Hatta ikinciden yine bosanan 3.ye evlenen mutlulugu yakalayan. Smdi sana oyle gelebilir. Omrun yalniz gecicekmis gibi artk bu duruma mahkummussun gibi. Ama oyle degil. Durumun cok travmatik o yuzden daha zor geciriyo olabilirsin. Ama gecicek. Destek almayi ihmal etme.
 
Gecmeyecek olsa olayli bosanan bi ton insan var. Yeniden evlenen. Hatta ikinciden yine bosanan 3.ye evlenen mutlulugu yakalayan. Smdi sana oyle gelebilir. Omrun yalniz gecicekmis gibi artk bu duruma mahkummussun gibi. Ama oyle degil. Durumun cok travmatik o yuzden daha zor geciriyo olabilirsin. Ama gecicek. Destek almayi ihmal etme.
Abla evlenip boşanan insanlar diğilde , hastalıktan gözümün karşısında ölen insanlar beni çok etkiledi. Evlenmeden önce yıllar içinde yeni doğulan kardeşimi anneannemi , kuzenimi kaybetdim gencecik yaşta .Bendeki bu olumsuzluk evlilik ve ya genç kızlık hayalleri dürtüsü diğilde daha çok kendi başıma yaşamak isteği uyandırdı. Yarın ölecekmişim gibi hiss ediyorum günümü olumlu geçirmeğe çalışıyorum sanki gelecek yokmuş gibi. Aynı boşandığım günden bu günede böyle oldu. Gelceği planlıyan bebek bekliyen eş isteyen insanlardan olmadım. Etrafımdakılar hep genç kız gibiydi benimse bir maskülen tarafım vardı. Yüksek puanla universite okudum lgs sınavıma birincilikle puan aldım, fakat içimde böyle kavramlar olmadı. Evlendim yinede aileme yük oldum, ben öğrenciyim diye babamın parasını sömürmeğe çalıştılar , yani hep bir aslılıktan hep bir insanların isteklerinden sıkıldım .
 
Merhaba, ben genç yaşta evlilik yaptım . Eşimle ailelerimizin aracılığı ile ilişki kurduk ve evlendik .Fakat 2 aylık evlilik süreçtinden sonra boşanma oldu . Eşim ne kadar kendini iyi ve kibar insan olarak göstersede evlendikden sonra annesi ve kendisinin asıl yüzü beni pişman etdi. İlk zamanlar annesi bizden uzakta kaldığı için ve eşim için , yeni evli olduğumuz için katlanıyordum . Ben hep hayatdolu sevgdi dolu neşeli insandım. Fakat eşim arkadaşları ile görüştüğünde beni hep sinir ediyordu. Arkadaşları evli diğildi ve eşiminde onlara özeneceğinden bana karşı kötülük yapacağından hep korkardım.2 aylık süreçte ne zaman onlarla olduysa beni hiç nerde olduğundan haberdar etmezdi , fakat ben çok dikkatli insan olduğum için ona böyle davranmazdım. Zamanla bu duygu içimde onun beni sevmediğine dair fikir yaratdı ve sevgisizlik umursamamazlık duygusu ile başbaşa kaldım. Hep kendimi soğukkanlı hep dikkatsiz olmağa çalışsamda başaramadım. Sanki ben olamıyordum öyle olunca. İhanete uğramadım ancak son gün onun beni öldürmesi ile karşı karşıya kendimi buldum . Akşam geç saat olduğu ve arkadaşlarının bize geldiğine itiraz etdiğim için beni boğmağa çalıştı . Öldüremedi fakat içimde psikolojik hasar yaratdı . O saatler olduğunda hep ağlama gelir bana yaşadıklarımla ilgili. Kaç aydır aşamıyorum , ilk önceler film izlerdim kötü şeylerden uzak kalırdım ve ya kötü hadiseler olan insanlardan uzak kalırdım , şimdiyse ne kimseye inanamıyorum ne de güvenemiyorum. Sanki onlara adım atarsam ya ölecekler ya da ihanet edeceklermiş gibi geliyor bana . Yanlızlığı ise hiç sevmiyorum , ben hayatdoluyum hep bie ümit isterim içimde olsun. Kendimi güzel anne güzel eş gibi görürüm hep. Fakat çoçuğum yok sadece kendi başıma ailemle yaşıyan öğrenciyim. Bazen düşünüyorumda onun gibi insanların elinde ölmektense kendi ecelimle ölmeyi seçiyorum bazen tanrıya isyan ediyorum ben bunları yaşamağa layik diğildim, bazense öyle insanlardan kurtulduğum için seviniyorum amma kadın olduğum için namus için kendimi toparlıyamıyorum. Bazense uğrusuz bir kadın gibi hiss ediyorum . Napsam düzelemiyorum ölmekte istemiyorum nerden başlamalıyım nasıl aştınız siz kadınlar yardım edin bana . Sizce benim psikolojik sorunlarımmı var yoksa doğru insanlarlamı karşılaşmadım?
Bu olay ne kadar süre önce oldu
 
Resmi ayrılık 4 gün önce oldu, ancak uzak kalmak süreci 3 ay önceden başladı
Henüz herşey o kadar yeni ki. Zorlanmaniz çok normal..
Çok zorlanacagim derseniz destek alabilirsiniz.
İnşallah bundan sonra ki hayatınızdan ümit var olun.. inanın hiç bir sıkıntı sonsuza kadar sürmüyor.
 
Henüz herşey o kadar yeni ki. Zorlanmaniz çok normal..
Çok zorlanacagim derseniz destek alabilirsiniz.
İnşallah bundan sonra ki hayatınızdan ümit var olun.. inanın hiç bir sıkıntı sonsuza kadar sürmüyor.
Her kes gibi mucadele ediyorumda tek farkım insanlardan, onlar iyi yaşamak mutluluk için mucadele ediyo bense hep yanlızlıkla kiminse bende dağıtdığl her şeyi toplamakla uğraşıyorum. Kiminse beni anladığına dair düşüncem yok , desteği kendi kendime etmeye çalışıyorum. Kendimle zamanla dostlaştım zamanla bu kötü bir şeye dönücek diye içimde dürtü var🤦🏼‍♀️
 
X