- 22 Haziran 2020
- 733
- 1.040
-
- Konu Sahibi Papatyaakadiin
- #41
Tedavimden sonra inşallah inancımı kazanacağımNeden olmasin hayata yeni baslamak diye bir sey var. Yapabilecegine once kendini inadirmalisin.yasinda genc gec kalmis degilsin
Tyt ve ayt benim için çok zaman kaybı olur 4 yıl okuyacağım çünkü öyle olursa dikey geçiş sınavı ile kazanırsam 3.sınıftan başlatan üniversiteler var. İnşallah olacakSen hele bismillah de olumsuzluğu çağırma. Devlet tutabilir. Hem dgsye hem tyt/ayt ye gir. Hangisinden puan gelirse ona göre hareket edersin.
Var kurslar bende düşündüm ilk başta ama pandemi süreci öğrenci kabul ettiklerini zannetmiyorum.. Temelim var çok şükür evde halledebilirim diye düşünüyorum. 24 gün var KPSS ye evet bende sizin gibi düşünüyorum atanırsam çok daha güzel olur hem okur hem çalışırım hayatım daha bir düzenli olurÇalış çalış çalış
Zaten terapi gibi olur
İmkan varsa şehir uygunsa kursa da git haftada en fazla iki gün olur zaten hem eve tıkılmaz hem motive olursun
Ama alım sınavına zaman varsa daha çok çalış çünkü atanırsan istersen yine okursun ama atanırsan yeni hayatının başlangıcı garanti olur
Haklısınız cuma günü psikiyatri çıkışı çalışma programı hazırlayacağım kendime. Psikolojik durumumdan ötürü ağlama nöbetlerim var önce tedavime başlamalıyım ki daha sağlam adımlar atabileyimMahcubiyet düşüneceğine otur derslerine çalış, devlet üniversitelerinden birindeki hukuku çok rahat kazanabilirsin.
Kazandığında babanın göğsünü kabartacağını düşün.
Ayrıca kendine olan özgüveninin de artacak
Tyt ve ayt benim için çok zaman kaybı olur 4 yıl okuyacağım çünkü öyle olursa dikey geçiş sınavı ile kazanırsam 3.sınıftan başlatan üniversiteler var. İnşallah olacak
GünaydınÖnceki konularımı bilen bilir. Boşanma sürecindeyim. Ailemden Allah razı olsun.Geldiğimden beri maddi manevi her konuda arkamdalar. Keşke her kadın benim gibi şanslı olsa. Aile büyük bir şans gerçekten. 26 yaşındayım iki üniversite okudum. Çocuğum yok. KPSS ye gireceğim.Adalet bakanlığı alım yapacak Gerçi sınava çok hazırlanamadım. Yaşadığım travmadan ötürü psikolojim çok bozuk, odaklanamıyorum derse ama temelim sağlam çok şükür. Babam ise neden dikey geçiş sınavına girmiyorsun kızım sen dedi ben ise kendime güvenmediğimi söyledim. Devleti kazanmam çok zor bu şartlarda çünkü. Ücretli hukuka gönderirim seni , ücretlinin puanını al sen yeter dedi. Ben senin için çalışıyorum kızım yeter ki okumak iste sen dedi. Hep istemiştim avukat olmayı. Ama kısmet olmadı nişanlılık,evlilik derken. Şimdi babam önüme böyle bir imkan sunuyor ama ben kendimi mahçup hissediyorum. Boşanma aşamasındayım ayrıca ailemi bu evliliğe ikna eden bendim . Kendimi suçlu hissediyorum, bana böyle iyi davranıp böyle imkanlar sunmasının altında eziliyorum sanki. Adam ,2 hafta önce hediye telefon aldı. Eşimin, kafamda kırdığı telefonumun aynısını almış o telefonu çok seviyordum diye Mahçup hissediyorum kendimi. Psikolog ayarlamış bana, kendimi toparlamam için .terapiye başlayacağım. Ayrıca cuma günü psikiyatride randevum var , ilaç tedavisine de başlayacağım. Geç oldu tedaviye başlamam biraz ama... Ben yük olmak istemiyorum aileme. Tabiki yük değilim onlara göre ama ben yinede devlet üniversitesini kazanmak istiyorum. Sınava 8 buçuk ay gibi bir süre var sizce başarabilir miyim? Temelim var. Türkçem çok iyi matematiğim orta. Psikolojik tedavim ne kadar sürede sonuç verir kestiremiyorum çünkü ciddi bir tedavi göreceğim, o yüzden korkuyorum ya başaramazsam sınavı diye. Yorum yapanlara şimdiden teşekkür ederim iyiki varsınız
Aynen öyle canım benimSeninki gibi babalar lazım bu ülkeye
Ne güzel bir aileniz varmış ablanızın adına da çok mutlu oldum , dilerim çok mutlu olurÇok şanslısınız. Mahçup olacak bir şey yok siz onların evladısınız. Ablam 2. evliliğini de bitirdi ailem sahip çıktı ev verdiler, annem ve babam bakıyor torunlarına. Olması gereken bu. 10 kere hata da yapsak gene ailemiz sarıyor yaralarımızı. Bundan sonra çok mutlu olursunuz inşallah.
Evet haklısınız, tek sevindiğim nokta çocuğumun olmaması zatenhiç birşey için geç değil ben 30 yaşında gittim üniversiteye
çokta güzel okudum , çocugun yokmuş bunun için allaha hergün şükür et , ve yoluna bak
Çok sevindim sizin adınızaBen hiç çalışmadan girdim dgs ye ve istediğim bölümü kazandım çalışınca hayli hayli yaparsınız çok gençsiniz bide ben 34 yaşındayım ( yazması bile kötü ne ara ben 34 oldum ya)
Onları mükafatlandıracağım inşallah bendeBundan sonra kendiniz icin hayat tutunup kariyer pesinde kosarsaniz onlar icin en buyuk odul olur. 26 cok genc 30 yaslarinda mesleginizi elinize almis olursunuz yolunuza bakarsiniz
Teşekkür ederim canım benimailenin ellerinden öpüyorum
Canım benim, okuyunca kendim kazanmış gibi sevindim. Azmin öyküsü işte. İsteyince yapılmayacak bir şey yok. Bunun en güzel örneği olmuşsunuz. Dilerim ki iş hayatınızda da aradığınız tatmini yakalarsınız ve hep yükselirsiniz. Kendimi övmek için söylemiyorum ama ben aşırı zekiyim. Daha önceden bile kazanabilirdim nişanlılık,sevgililik dönemini çok önemsemeseydim şayet sadece hedefime odaklanmış olsaydım... Bir okuduğum şeyi yıllar sonra bile hatırlıyorum hafızam çok kuvvetli, çalışmadan girdiğim sınavlar çok oldu kitap yüzü açmamama rağmen çalışan çoğu kişiden yüksek aldım ama şu an tereddüt yaşamamın nedeni yaşadığım psikolojik durumdan ötürü dikkat eksikliği yaşıyor olmam ve ya bu durumu atlatamaz ve çalışamazsam diye korkmam. Yoksa kazanacağımdan hiç şüphem olmazdı. Bugün psikiyatri çıkışı hemen ilaçlarıma başlayacağım sonra ise çalışmaya. Umarım bende sizin gibi başarabilirimmerhaba konu sahibi. belki bir örnek olur diye yazmak istedim. ben de normalde kendi alanımda (uluslararası ilişkiler) y. lisans mezunuyum, sonrasında da bu alana yakın olarak iş tecrübem oldu fakat yıllar içinde istediğim tatmini yakalayamadım. arkadaşlarımın aksine banka, dış ticaret departmanları vs de düşünmedim, zamanla soğuma geldi. tıkanma noktasına geldim. son bir kaç yıldır sadece yakın bir arkadaşıma lise yıllarımdan içimde kalan (sizin hukuk hayaliniz gibi) ingiliz dili edebiyatı okumak istediğimi anlatıyor ama bir türlü cesaret edemiyordum. o noktada şanslıyım ki aile desteği buldum ki ben şu an 33 yaşındayım ve bekarım evlilik gibi bir planım yok. annem bu konuda "kızım arkandan kovalayan çocuğun mu var, aile mi geçindiriyorsun neden yapmayasın?" diye çok destek oldu. bu yıl üniversite sınavına hazırlanıp girdim (hem de pandemı ortasında), istediğim bölümü kazandım, dilim ileri seviye olduğundan ( önceki eğitimlerim Ingilizceydi) hazırlığı atladım, 8 ders muafiyet alacağım önceki okuldan dolayı. yani şimdiden 3.5 yıl kaldı önümde. bunları yazmak istedim çünkü biliyorum ben bir şey yapsam da yapmasam da bu 3.5 yıl gececekti, ve sonrasında ben yine "keşke zamanında yapsaydım" diyecektim. bence destekleyen bir ailen olduğu için çok şanslısın, ama en önemlisi senin kararlılığın. aynı ben de olduğu gibi şu saatten sonra seni de bağlayan bir sorunun yok bence artık en odaklanacağın şey kendine yatırım yapmak kendini iyileştirmek olsun. hayatta neye emek verirsek verelim günün sonunda kendimizle yalnız kalıyoruz.
bol şans diliyorum, kimseyi dinlemez ve kendini odaklarsan yapabilirsin. 15 sene aradan sonra baştan lise müfredatı çalışan deneme çözüp yüksek bir puan yapan biri olarak söylüyorum. yeter ki kendi önünü kendin kesme. her şey gönlünce olsun.