Kizlar biliyorsunuz ki yakin zamanda boşandım. Evleri ayirdiktan sonra "sen onu yaptin, bende bunu yaptım " gibi gecmisle ilgili hic konusmadik. Sadece istediklerimi yazdim, kabul etti, avukata gittik protokol hazirlandi. Anlasmali boşandık. Ne o beni ne ben onu zora sokmadik. Mahkeme adliye ek binasinda oldugu icin durusmaya ve istinaftan vazgeçme dilekcesini vermeye arabayla beraber gittik hatta. Ilk 1-2 ay cok öfkeliydim artik ofkem kalmadi. Normalde hayatimdan birini cikardigimda birdaha asla gormek istemem. Ancak birde bebegim var. Bebegim babasina cok düşkün, babasida bebegime ayni şekilde. Yedirir, gezdirir, altini degistirir, giydirir, ilgilenir, alamayacak durumda ise goruntulu arar. Iyi sayilabilecek bir nafaka alıyorum, henuz is bulamadigim icin yine cikan ekstra masraflarini karsilar, ek kartimda var. Evden ayrilma seklimiz haricinde kizima karsi davranislarinda beni huzursuz eden bir durum yok. İlgili olduğu ve bakabileceginden emin oldugum için protokolden bagimsiz olarak istedigi zaman cocugu veriyorum(yatili degil). Arada bir bebegimizi beraber disari cikariyoruz. Beraber yemek yiyip, kahve icip, cocugu oynatiyoruz. Cocuk haricinde konuştuğumuz ortak bir konu yok bu bulusmalarda.
Bu iyi mi kotu mu bilemiyorum. Cunku eninde sonunda onun ya da benim hayatima birisi girecek ve bu bulusmalarin sonu gelecek. O zaman kızımın neden artik bulusmuyoruz diye dusunup psikolojisinin kotu etkilenecegini düşünüyorum. Birde artik onu bu kadar fazla görmek istemiyorum. Bu bulusmalari bitirmenin dogru olacagini düşünüyorum. Sizce bu işin doğrusu nedir?
Not: bosanali 4 ay oldu. Eski eşimin kizimla ayriliginda bocaladigini bildigim icin şu zamana kadar disari çıkma tekliflerini kabul etmiştim. Kendim hicbir zaman disari cikalim teklifinde bulunmadim. Kendisine düşmanlık beslemiyorum. Siddet, kumar, ihanet, ailelerle ilgili sorunlar gibi seyler yoktu sadece son zamanlarda kisisel fikirlerimiz çatışmaya baslamisti.