Boşanma Psikolojisi Yardım

nesenesenesen

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
30 Ocak 2021
37
12
35
Merhaba, baya uzun dökmüşsünüz içinizi kurdeşen döker gibi :) şimdi sıra bende:) umarım iyisinizdir. Ben de anlatmaya şuan üşendiğim saçmalıklar yaşadım. Ancak aile gerçekten mevcut sorunları bile çok be kat üstüne koyabiliyor. Ya ailesi size ve aile yapınıza uygun mu diye gözünüzü dört açmanızı ya da eşinizin ailesinden mümkünse baya uzakta yaşamanızı (min. 1000 km ülke dışı tercihen :)) çiçeği burnunda eş adaylarına hatırlatıyorum:) Bir diğeri esrar bağımlısı, alkol bağımlısı vb. şeylere ayıkmanız. Ben Covid zamanı tanıştım, hayat tarzlarımız farklılığından, gizli bağımlılığa kadar ve anne terörü, anne bağımlılığı, dengesizlikler tecrübe ettim. Eşimle güzel flört ediyorduk, seyahat eğlence yeme içme gülme müzik vb zevklerimiz ortak olduğu için Covid zamanında keyifliydi. Evlendiğimizden 3 hafta sonra ben esrar bağımlısı olduğunu tam olarak idrak ettim. 15 ay flört ettik 12 ay içtiğini dahi göstermedi bana, ben de alkol kullanmıyor diye çok memnundum durumdan. Neyse çok uzatmadan evlendik ancak evlenmeye 1 ay kala buna bir şeyler oldu anlamsız kavgalardan hakaret ve kırıcı ithamlar sorumsuzluklar vb. deneyimledim. Dedim evlenirim artık ya düğün stresi ya da sonra duruma bakarım dünyanın sonu değil çünkü buradan vazgeçersem oldukça üzülür pişmanlık duyarım filan diye derin bir korkum vardı. Neyse keyifli bir düğünümüz oldu, hoş beş eğlenceli komik insanlarız ikimizde zaten bu beni ona çok yakınlaştırmıştı. EVeeetttt Bingo. Eve taşındık ve bu ilk günler 3-4'te yatıyor mutfağa geliyorum bir iki baktım esrar koyuyor sigarasına kendisi 'ot' olarak adlandırıyor ve masum bişey diye tasvir ediyor. Kendi şirketi var daha doğrusu abisinin buna distribütörlüğünü verdiği bir iş ve oldukça rahat pandemi filan derken ofise bile gitmiyor elemanlar bile uzaktan çalışıyor bi şekilde iş yürüyor aksaklıklar olsa da. ben baktım bu bir iki tane değil baya baya sabaha kadar oturup içiyor ve internette survivorda yok yemek programlarında. Rica ettim yok, anlattım anlamak istemedi, ben işe gidiyorum adam yatıyor arada işi olursa kalkıyor yoksa akşama kadar yatıyor. 1. sebep sabah 7-8 de uyuyan akşama kadar yatar 2. sebep esrar uyku yapıyormuş fazla içince kafayı kaldıramazsın filan yazmışlar internette okudum. O zamanlar şok yaşadım inkar ettim öce sonra bir hayal kırıklığı ve ne yapacağımı bilmemek, sigara kullanmam alkol sadece arada sırada ölçülü fazlasından hoşlanmam böyle bir tipim yanii. Tam ne içtiğini bile sonradan fark ettim. Neyse ilk şiddete arabada maruz kaldım sebebi arkadaşlarıyla buluşmak istiyor bekar gibi hayatına erkek erkek devam ediyor, bana 2 kere eliyle koluma başıma vurdu dayanamayıp ben de geri bir tane vurdum kafasına ağlayarak öfkeyle. O an gücüm yetse onu bir temiz dövebilirdim. Gücümde elimdedir baya ancak yine de kadın gücüyle aynı değil. Bu şiddet sonrası babamı arayıp durumu anlatmaya karar verdim. Çünkü boşanmaya adım adım ilerlediğimi hissediyordum. Babam onun ailesine durumu anlatmamı ve bu işi halletmelerini istediğini söyle dedi. Benim hep arkamdadır ancak ilk olduğunda ben karışırsam olay çok büyür diye bunun daha doğru olduğunu söyledi. Neyse sonra bu olaylar on and offf devam etti. Problemler genelde hayat tarzı farklılığı, esrar, uyku saati, erkeklerle bekar hayatına devam gibi şeylerden arada bir yokluyordu. Bir keresinde daha şiddete maruz kaldım ve babam polisi ara dedi hemen şikayetçi oluyorsun bitti bu iş dedi aramış babam onu korkudan teli kapatmış. Rapor filan tutturdum uzaklaştırma aldırdım, boşanma dilekçesi yazdım anlaşmalı, gelmedi imzalamaya ben verdim halen çok üzgünüm 15 gündür uyumadım. Şiddetten ceza aldı şikayetim sonucu ve her şey için çok pişman vb. diyor düzelteceğim ben depresyondaydım filan saçma sapan bir hayat sürdüm lütfen telafi edeceğim deyip duruyor ancak güvenim çok zayıf, defalarca bu şartlarda evliliğimiz tehlikede diye ikaz ettim. Kendini toplaması için çabaladım, ancak esrar ve hayat tarzından gayet memnun olduğunu ya da değiştirmeye hazır olmadığını, memnun olmayanın ben olduğumu ve seçimlerimizi yapıyoruz dedim kabullendim. Bu süreçte uyku filan gitti kaygı korku şaşkınlık ve adını bilmediğim karmaşık duygular ile bolca üzüntü hissediyorum. Ben boşanmaktan ziyade sonrasında yaşayacağım yas süreci için korkular hissediyorum gani gani(( Tez zamanda bu akut depresyondan çıkmam dileği ile çünkü doktora gittim uyku ilacı verdi beni uyuşturdu ancak yine az uyku gündüz de ruh gibi salak gibi uyuşuk etti ve bıraktım. Vesselam içimizi dökmek ve bir nebze birilerine fikir vermek, duygudaş olmak adına bana söyleyecek şefkatli cümleleriniz için kızlar.. Görüşmek üzere.
 
Güçlü bir kadınsın. Verdiğin karardan dolayı sana saygı duydum. Çünkü birçok kadın malesef ki bu yaptığına adım bile atamıyor. Öyle sessizce düzelmesini bekliyor. Eşin seni kaybedeceğini hiç dusunmemis demek ki..ama bu yaptığı ne kadar sağlıklı bir ilişki ve sağlıklı bir hayat olursturabilirdi ki? Bu sürecin seni yipratmasi uzmesi çok normal. Çünkü farklı hayallerle girdiğin bu yolda büyük hayal kırıklıklarına ugramissin. Neyse ki olan oldu.. iliskine devam edip hergun uzulecegine bir yıl üzül daha iyi arkadaşım. Ancak yas geçici bir süreçtir. Bu yüzden bundan korkma. İnsanız hatalarımız oluyor düşe kalka öğreniyoruz.. sadece senden ricam bu süreçte kendini düşünmen.. çünkü insan stres yüzünden bir kere sağlığını kaybedince birdaha toparlamak çok güç oluyor inan.
 
Öncelikle cesaretli olup doğru olanı yaptığın için tebrik ederim canım benim.
Şiddetin ne affı ne geri dönüşü olmaz.

İlk şiddette şikayet edip boşanmış biri olarak söylüyorum bu yas sürecini gözünde çok büyütüp korkutma kendini geçiyor, zaman görevini yapıyor ve alışıyorsun.
 
Boşanmış biri olarak kendi yas sürecimin içine kendim ettim eğer sağlıklı davransaydım bu kdr uzun sürmezdi diyebilirim sadece. İlk basta okdr iyiydim ki sonra bosandıktan sonra iletişimde kalarak kendime cok zarar verdm cocukta yoktu sadece tüp bebek embriyoları vardı hep beddua ediyordum ona öyle bi noktaya geldm ki tekrar barısmak istedim neyse ki olmadı şehir değiştirdim ailemin yanına geldm. Yas süreci cabuk gecsin istiyosan benim kendi fikrim işsiz kalma sosyal ol ve asla iletişimde olma aslaaa yoksa uzadıkca uzuyor içinden cıkılmaz bisey oluyor gereksiz oldugunu biliyosn kendine kızıyosun düşünmek bile istemiyosun. Ama boş vakit cok oluncada kontrol edemiyosun. İlk baslardaki kötü duygularıda bastırma ben cok bastırmıstım onlar geç yaşanıncada sıkıntı oluyo
 
Ben bağımlı insandan korkarım Allah korusun hepimizi. Hem bağımlı, hem şiddeti var, hem yalancı. Daha ilk yıldan başlamış. İnan asla pişman olmayacaksın ayrıldığına. Geçmiş olsun
 
Ben bağımlı insandan korkarım Allah korusun hepimizi. Hem bağımlı, hem şiddeti var, hem yalancı. Daha ilk yıldan başlamış. İnan asla pişman olmayacaksın ayrıldığına. Geçmiş olsun
Sağ olun evet üzgün hissediyorum sevgi tanımı ve çabalarımın karşılıklı olmadığının farkındayım sadece o kadar ürkütüyor ki beni sonrası süreç. Tek başıma ve ailemden uzakta yaşıyorum bu durum beni yuva kurmaya çok heveslendirmişti. Hayal kırıklığına uğradım bunu kabullenmem de zaman aldı. Şimdi tekrardan o şekilde bir de yas beni boğar diye korkuyorum kızlar. Umarım iyi niyetli dilekleriniz bana ferahlık verir. Buraya hep yazıyor olacağım sizden de destek bekliyorum. Sağ olun..
 
Ben bağımlı insandan korkarım Allah korusun hepimizi. Hem bağımlı, hem şiddeti var, hem yalancı. Daha ilk yıldan başlamış. İnan asla pişman olmayacaksın ayrıldığına. Geçmiş olsun
İnanın ben de şok geçirdim. İyi dilekleriniz için teşekkür ediyorum dua ederseniz çok sevinirim içim acıyor.
 
 
Tavsiyeleriniz için sağ olun. Kendimi çok üzgün hissediyorum ağlıyorum. Bu şekilde devam etmektense diğerini ben seçiyorum ve halen bu kadar içim acıyor olması normal mi? Kendimi pek iyi hissedemiyorum sürekli acaba diyorum
 
Sizin ne zaman oldu şiddet bağımlılık var mıydı? Süreci nasıl geçirdiniz biraz paylaşır mısınız?
 
Bağımlılık var mıydı? Sizi de tebrik ediyorum siz benden de cesursunuz. Durumu nasıl yönettiniz ben çok üzülüyorum bazen ve kendimi kaybetmekten korkuyorum bunlardan dolayı korkuyorum siz psikolojik olarak nasıldınız? Neler yaptınız?
 
Her şey insanlar için neler neler geçmedi ki hayatınızda bir düşünün. İnsanın yapısı buna göre ayarlanmış zaten siz naparasanız yapın ben acı çekmek bişe istiyprum deseniz olmayacak zaman hafifletiyor çünkü. İlk anda ne kadar acı çekerseniz o kadar iyi bence. Yaşanmayan her acının patlaması ağır olur. Ağlayın, bağırın çağırın ben niye böyle üzgünüm demeyin ama üzülüyosanız dibine kadar üzülün. Birkaç ay sonra öyle bir rahatşayacaksınız ki üstüne de niye bu kadar beklemişim diye kendinize kızacaksanız. Yazın hatta duygularınızı bir günlüğe. Açın okuyun aylar sonra anlayacaksınız beni
 
Sizin ne zaman oldu şiddet bağımlılık var mıydı? Süreci nasıl geçirdiniz biraz paylaşır mısınız?

Ben sekiz ay evli kaldım.
İlk hafta sadece sorunsuz geçti, mutluydum. Bir hafta sonra kv başladı ortada hiç birşey yokken laf sokmalara, sonradan bunu resmen zevk alarak salt kötü olduğu için yaptığını anladık bende ailemde.
Nişanlıyken olan tartışmaları göz ardı etmemek lazım.
Evlenince hallolur dedim ancak öyle olmuyor ki tecrübe olarak öğrendim.
İlk geceden hamile kaldığımı öğrendim beş aylık hamileyken evladımı kaybettim.
Bu süreçte yanlızca ailem vardı yanımda, koca kişisi yanımda varken yoktu aslında bu okadar zordu ki.
Evladımı geçen sene ocakta kaybettim, martta bana ilk kez şiddet uyguladı artık bardağı taşıran son damlaydı benim için.
Karakterim gereği dayağa susup oturacak biri değilim.
Ailemi aradım gelip aldılar beni sonra darp raporu aldım aynı gün karakola gidip şikayet ettim.
Daha sonra uzaklaştırma kararı verildi.
Bu süreçte annesi babası değil de başka aile büyükleri geldi tam 1 ay sonra sözde beni almaya.
Elleri boş geri yolladım. Tabi bu bir aylık süreçte çoktan bir avukat edindim ve davayı açtım. Haziran da ilk duruşmada boşandık. Sözde gururu benim işime yaradı ve anlaşmalıya döndüğü için çabucak kurtuldum.
Bir sene olacak hala beni suçluyor boşandığımız için buna adım kadar eminim umrumda mı asla.
Boşanma süreci çok sancılı pskolojik olarak aklınız ve kalbiniz sizi allak bullak ediyor.
Ailemin yardımıyla süreci daha az hasarla atlattığıma inanıyorum. Ağlamak istediğim zaman zaman, mekan ve insanlar umursamadan aklınıza gelebilecek her yerde ağladım izin verdim kendime acıyı yaşamak için.
Şansıma af geldi üniversiteler için, babam tekrar okula dönmemi bana iyi geleceğini kendimi eve kapatmamam gerektiğini söyleyince ailemin desteğiyle okula döndüm.
İyi ki dönmüşüm daha iyi hissediyorum, o ilk xamanlar ki acının zerresi kalmadı artık ozaman inanmıyor insan geçeceğine ama geçiyormuş bunu öğrendim.
İnanın geçeçek sadece bırakın her şey olması gerektiği gibi olsun, acınızı yaşamak için izin verin kendinize.
Size iyi gelen insanlarla iletişime açık olun. Dışarıyla mutlaka bir bağlantınız olsun iş olur, okul olur.
Mutlaka evden çıktığınız bir uğraşınız olsun.
Bana da istediğiniz zaman yazabilirsiniz, saat asla fark etmez çekinmeyin dökün içinizi ben dinlerim.
Son olarak her şey gerçekten iyi olacak buna inanın
 
Hersey okdr normal ki.. beynin sussun istiyosun. Çalısıyosan daha kolay bence deli gbi iş bakıyorm artk olayın boşanmak olmadıgının farkndayım. Kendinize hissettiğiniz seyler için yüklenmeyin bosandınz mı noldu
 
Hayır şuan ailemleyim yarın çalıştığım ve eşimin olduğu şehre dönüyorum. Evet bu arada çalışıyorum doktora yapıyorum hem de yoğunluk var bende. Ara ara ağlama geliyor. Duruşma bir ay var. Anneme anlatıp biraz rahatlıyorum ancak durumu herkese anlatamıyorum da. Anlaşamadık diyip geçmeyi düşünüyorum sizler neler yaptınız ne kadar oldu boşanalı?
 
İnanın yıllardır bu kulübü okurum ancak ilk defa bu konuyla yazmaya başladım. O kadar destek ihtiyacım olmuş ki demek ve siz bana çok iyi geldiniz ben de buradan herkese destek olmak için elimden geleni yapmak istiyorum. Evet biraz önce yine ağlama geldi hıçkıra hıçkıra ağladım. Elimden geleni yaptım ben neden böyle davranıldı diye bazen aklım dediğİniz gibi allak bullak. İki gün sonra işe döneceğim ve eşimin bulunduğu şehre gideceğim bir otelde kalacağım. Bir ay var inanın birilerine sarılmak ve sağlam beslendiğim bir çevrem olsun istiyorum ancak ailem de fiziken uzakta bu beni yoruyor artık. Şuandak stres yaşıyorum gidince yaa karamsarlık buhranlar beni sarsacak diye. Çünkü ailemleyken üzgün olsam dahi yönetebiliyorum kendimi güvende hissediyorum bunu uzun yıllar tek ve aileden uzakta yaşayanlar iyi bilir. Çok çok teşekkür ediyorum size yazıyor olacağım buradan siz de bana yazın lütfen her zaman…
 
Evet ağlama nöbetleri geliyor demin yine hıçkırdım. Biraz rahatladım anneme açabiliyorum konu ve sebebi hassas olduğu için paylaşamıyorum da her arkadaşla bir de belli bi yaşda ve pozisyonda insan çekiniyor en azından ben öyle hissediyorum. Evet acı yaşayarak umarım sadece ürkütücü geliyor bana. Daha önce sevdiğim insanlardan ayrıldığımda çok üzgün hissettim ve acı çektim. Onlar aklıma geliyor yine mi aynısını yaşarım diye korkuyorum ve kaçıp gitmek istiyorum. Buraya yazmak bile bana iyi geldi. Kendime itiraf edemediğim şeyleri yazıya döküyorum. İnanın eşime bunca şeyden sonra dahi halen nefret duyamıyorum bu normal mi? Keşke olsaydı görseydi bizi diyorum. Benim bu insancıllığım beni benden alıyor. Şöyle katı net insanlara imreniyorum. Sizin boşanma tecrübeniz oldu mu? Nasıl geçindiniz günleri?
 
Çok üzüldüm ama bubir son değil avukatınnyanında psikologda tutun bence
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…