Merhaba kızlar. Konuya nasıl gireyim bilmiyorum. 7 yıllık evliyim eşim iki yıl önce ihanet etti. Ağladı zırladı affettim. Aslında affetmekte değil üzerini kapattım. Ara ara o kızla konuştuğunu da buldum çıkardım. Hep inkar etti. Önüne koydum, kabul etti. Zorla peşimde, bırakmadı vs. Bundan iki ay önce ben kendisinden ayrılma kararımı açıkladım. Çünkü yaşadıklarımı unutamadım, içim içimi yiyeceğine bitsin ne olacaksa olsun dedim. Kendim anaokulu öğretmeniyim, bir kızım var, çalışmıyorum. Çünkü okul saatlerine uymuyor kızıma bakacak kimsem yok. Eşim hatasını hiç bir zaman kabul etmedi. Küsünce ben hata yaptım dedi ama sonra burnu dimdik yine. Ben utanma görmek istedim sadece, utandığını yüzünün kızardığını görmek istedim.
İyi çok iyi bir baba. Mükemmel bir baba. Benimde bir dediğimi iki etmez. Elimde kartım, hesabımda param, iyi bir evimiz, iyi bir arabamız var. Ama telefonu hala şifreli. En son olayda telefonu istedim vermedi. Bin türlü bahane buldu vermedi. Sen senden bişeyler saklıyorsun dedim. Hayır dedi. Konuyu saptırmaya çalıştı. Beni aldattığı için ailemle arası mesafeli. Benim ailemden kimseyle görüşmüyor çünkü yüzü yok. Ailemin de hiç umrunda değil çünkü kendisi bu hale getirdi.
Buraya şimdi böyle yarım yamalak yazıyorum ama çok doldum, konuşacak paylaşacak kimsem yok. Sadece ben içimi dökmek istedim.
Hani sanki en sevdiğiniz dostunuza sarılır gibi geçecek iyi olacaksın sözlerini duymaya ihtiyacım var.
Bana söylediği hep şu, sen iyi bir insansın. İyi bir insanımda yemediğim kazık kalmadı hem kendinden, hem ailesinden. İşte en son telefonu vermeyince hiç bir şeyimi helal etmiyorum dedim. Emeğimi, iyi niyetimi helal etmiyorum dedim. Yazıklar olsun diye söyledim, bin kere yazıklar olsun dedim. Artık tükendim boşanmak istiyorum dedim. Ne istiyorsan getir imzalayacağım dedim.
Bakımlı, güzel de biriyim, evimi tertemiz tutarım, kızımla ilgilenirim.
Ne yazıyım bilmiyorum. Sanki bir deftere yazar gibi kafam dağınık içimi döküyorum.
İyi şeyler duymak istiyorum kızlar. Bana geçecek deyin.