Ev işlerine yardım eder beraber yemek yaprız evde yardımcı olur diyorsunuz ama tüm sorumluluk bende diyorsunuz. Bu nasıl çelişki anlamadım. Ayrıca 3 hafta tek başına tatil yapması gerçekten garip. Altında başka sebepler olabilirMerhaba arkadaslar. 30 yasindayim ve 5 yillik evliyim. esimle cok hizli bir sekilde 3 ay icinde birbirimizi tanimadan evlendik. hersey cok güzeldi bilmiyorum. son bir yildir bir cok sey degisti veya ben daha önceden göremedim. arkadaslar esim hic konusmuyor. eve geliyor sadece is nasildi diyorum iyidi diyor ne yiycez diyoruz baska hic bir paylasim yok. cok icine kapanik bir insan hic bir derdini falan anlatmaz zorla agzindan laf alirim. ama o kadar iyi bir insanki ev islerinde hep yardim eder birsey söyledigimde hemen yapar birlikte yemek yapariz vs. ama mutlu muyum degilim. hic arkadasimiz yok kimle tanistirsam esim iletisim kuramiyor hic devami gelmiyor.
evliligimizde basindan beri hic cinsel cekim olmadi. haftada 1-2 defa iliskiye giriyorduk oda zorla yani hemen olsun bitsin istiyordum. son 6 aydir birbirimizden cok uzaklastik ve yok. son 1 yildir panik atak yasamaya basladim kendimi haftanin 3 günü hastanede buluyordum cok korkularim vardi.. esime gel desem geliyordu benimle ama mesela takside, hastanede hic konusmuyordu ondan bekledigim destegi hic göremedim. disari cikiyordum tek basima gece gec saatlerde geldigim oluyordu arayip sormuyordu iyi misin nerdesin diye. böyle yaptikca zamanla ondan uzaklasmaya basladim kendimi cok yalniz hissettim. hic konusmamaya basladik. bekledim bekledim belki sorar diye sormadi hani biz neden böyle olduk bi sorun mu var demedi. ben konustum sence hersey normal mi dedim bence evet sen biraz uzaklastin benden ama sebebini bilmiyorum dedi. konuyu bosanmaya getirdim üzüldü sen nasil istersen dedi.
aradan zaman gecti belki birsey yapar diye bekledim yapmadi tekrar bosanma konusunu actim bu defa agladi sinirlendi cok üzüldügünü gördüm ben sana naptim dedi ama bu kadar ... en son kendisi 3 hafta tatile gitti geldi beni nerdeyse hic aramadi düsünelim kafamizi toplayalim dedik. neyse o geldi sonra ben gittim 3 hafta yoktum yaninda yine hic aramadi nerdeyse bi ihtiyacin var mi nasilsin diye hep ben aradim onu merak ettim. tatilden döndükten sonra dedim yok bu böyle devam etmeyecek ben neden kendimi yalniz hissediyorum neden dag gibi arkamda duran esim yok diye tekrar bosanmak istedigimi söyledim. demek bu kadar kararlisin sebebini bilmiyorum falan dedi anlattim tekrar. konusmuyorsun hic birsey paylasmiyorsun beni merak etmiyorsun yataga girince arkani dönüp yatiyorsun sen mutlu musun dedim. oda sen böyle oldugun icin bende böyleyim ne dedinde yapmadim dedi ... sonra esyalarini topladi seni görmek bana aci veriyor ayni evde olmuyor dedi ve aglayarak gitti. kalbim param parca oldu. sonra yine 1 ay memleketine gitti bana yazma kafami toparlayamiyorum dedi. geldiginde bosanalim bir an önce bitsin dedim demek bu kadar acelen var dedi hergün alkol aldi. ondan sonra tekrar konustuk telefonda falan dedi ben böyle bir insanim gecmisten gelen travmalarim var kimseyle iletisim kuramiyorum bu saatten sonrada degismem ben böyle bir adamim hepte böyleydim simdimi sorun olmaya basladi dedi. psikolojik destek al dedim kabul etmedi.
kizlar ben ne yapacagimi bilmiyorum bosanmak istiyorum ama o böyle yaptikca kalbim param parca oluyor vicdan azabi cekiyorum diyorum ben durduk yeremi bosaniyorum ben mi abartiyorum diyorum hergün düsünmekten kafayi yedim artik. ya pisman olursam diyorum cünkü esim gercekten iyi bir insan ama gel görki uyum yok aramizda cinsellikten hic zevk almiyorum tamam ben ne dersem yapiyor ama konusmuyor evin tüm sorumlulugu bende. alisveris yapiyor ise gidip geliyor bana yardimda ediyor ama ne bileyim birseyler eksik. sürekli düsünüyorum pisman olur muyum cokmu yalniz kalirim diye. devam etsem bu evlilige mutlu olur muyum bana bi akil verin .. herkes diyor onun gibi birini bulamazsin hic birseyine karismiyor seni üzmüyor falan evet dogru karismiyor beni üzmüyor ne dersem yapan bir insan ama eksik olan seyler var ve ben mutlu degilim. ama o kadar yalnizki hic arkadasi yok benden baska kimsesi yok ondan ayrilinca nasil ayakta kalicak ne yapicak diye kendimden cok onu düsünüyorum vicdan azabi cekiyorum ...
Her zaman bir ihtimal vardır. Bu kadar güvenmeyin 20 30 yıllık evlilerin ne karakterleri çıkıyor ortaya. Ya paravan evlilik gay yada hayatında başkaları var.hic ihtimal yok esimin öyle birsey yapacagini asla düsünmüyorum öyle karakterde degil. kuzenleriyle falan geziyor
Ben de ayni sebepten ayrıldım evlenseydim sizin gibi olacaktım sanırım.Bence bir psikolga gitsin degismezse o zaman düşününMerhaba arkadaslar. 30 yasindayim ve 5 yillik evliyim. esimle cok hizli bir sekilde 3 ay icinde birbirimizi tanimadan evlendik. hersey cok güzeldi bilmiyorum. son bir yildir bir cok sey degisti veya ben daha önceden göremedim. arkadaslar esim hic konusmuyor. eve geliyor sadece is nasildi diyorum iyidi diyor ne yiycez diyoruz baska hic bir paylasim yok. cok icine kapanik bir insan hic bir derdini falan anlatmaz zorla agzindan laf alirim. ama o kadar iyi bir insanki ev islerinde hep yardim eder birsey söyledigimde hemen yapar birlikte yemek yapariz vs. ama mutlu muyum degilim. hic arkadasimiz yok kimle tanistirsam esim iletisim kuramiyor hic devami gelmiyor.
evliligimizde basindan beri hic cinsel cekim olmadi. haftada 1-2 defa iliskiye giriyorduk oda zorla yani hemen olsun bitsin istiyordum. son 6 aydir birbirimizden cok uzaklastik ve yok. son 1 yildir panik atak yasamaya basladim kendimi haftanin 3 günü hastanede buluyordum cok korkularim vardi.. esime gel desem geliyordu benimle ama mesela takside, hastanede hic konusmuyordu ondan bekledigim destegi hic göremedim. disari cikiyordum tek basima gece gec saatlerde geldigim oluyordu arayip sormuyordu iyi misin nerdesin diye. böyle yaptikca zamanla ondan uzaklasmaya basladim kendimi cok yalniz hissettim. hic konusmamaya basladik. bekledim bekledim belki sorar diye sormadi hani biz neden böyle olduk bi sorun mu var demedi. ben konustum sence hersey normal mi dedim bence evet sen biraz uzaklastin benden ama sebebini bilmiyorum dedi. konuyu bosanmaya getirdim üzüldü sen nasil istersen dedi.
aradan zaman gecti belki birsey yapar diye bekledim yapmadi tekrar bosanma konusunu actim bu defa agladi sinirlendi cok üzüldügünü gördüm ben sana naptim dedi ama bu kadar ... en son kendisi 3 hafta tatile gitti geldi beni nerdeyse hic aramadi düsünelim kafamizi toplayalim dedik. neyse o geldi sonra ben gittim 3 hafta yoktum yaninda yine hic aramadi nerdeyse bi ihtiyacin var mi nasilsin diye hep ben aradim onu merak ettim. tatilden döndükten sonra dedim yok bu böyle devam etmeyecek ben neden kendimi yalniz hissediyorum neden dag gibi arkamda duran esim yok diye tekrar bosanmak istedigimi söyledim. demek bu kadar kararlisin sebebini bilmiyorum falan dedi anlattim tekrar. konusmuyorsun hic birsey paylasmiyorsun beni merak etmiyorsun yataga girince arkani dönüp yatiyorsun sen mutlu musun dedim. oda sen böyle oldugun icin bende böyleyim ne dedinde yapmadim dedi ... sonra esyalarini topladi seni görmek bana aci veriyor ayni evde olmuyor dedi ve aglayarak gitti. kalbim param parca oldu. sonra yine 1 ay memleketine gitti bana yazma kafami toparlayamiyorum dedi. geldiginde bosanalim bir an önce bitsin dedim demek bu kadar acelen var dedi hergün alkol aldi. ondan sonra tekrar konustuk telefonda falan dedi ben böyle bir insanim gecmisten gelen travmalarim var kimseyle iletisim kuramiyorum bu saatten sonrada degismem ben böyle bir adamim hepte böyleydim simdimi sorun olmaya basladi dedi. psikolojik destek al dedim kabul etmedi.
kizlar ben ne yapacagimi bilmiyorum bosanmak istiyorum ama o böyle yaptikca kalbim param parca oluyor vicdan azabi cekiyorum diyorum ben durduk yeremi bosaniyorum ben mi abartiyorum diyorum hergün düsünmekten kafayi yedim artik. ya pisman olursam diyorum cünkü esim gercekten iyi bir insan ama gel görki uyum yok aramizda cinsellikten hic zevk almiyorum tamam ben ne dersem yapiyor ama konusmuyor evin tüm sorumlulugu bende. alisveris yapiyor ise gidip geliyor bana yardimda ediyor ama ne bileyim birseyler eksik. sürekli düsünüyorum pisman olur muyum cokmu yalniz kalirim diye. devam etsem bu evlilige mutlu olur muyum bana bi akil verin .. herkes diyor onun gibi birini bulamazsin hic birseyine karismiyor seni üzmüyor falan evet dogru karismiyor beni üzmüyor ne dersem yapan bir insan ama eksik olan seyler var ve ben mutlu degilim. ama o kadar yalnizki hic arkadasi yok benden baska kimsesi yok ondan ayrilinca nasil ayakta kalicak ne yapicak diye kendimden cok onu düsünüyorum vicdan azabi cekiyorum ...
Sizi kaybetmek pahasına terapiyi/tedaviyi reddediyor.travmalarim var kimseyle iletisim kuramiyorum bu saatten sonrada degismem ben böyle bir adamim hepte böyleydim simdimi sorun olmaya basladi dedi. psikolojik destek al dedim kabul etmedi.
Benzer durumu ben de yaşadım 10 yıllık ilişki sonunda evlendigimiz ilk sene nerdeyse hiç iletişimi yoktu kavga ederken bile fazla sakindi ben de çok agresiflesmitim boşanmayı da düşündüm ama bana olan sevgisini görüyordum o yüzden öncesinde kendim terapiye gitmeye başladım öfke problemim için diyerek derken esim benim sakinlesmeye basladigimi farketti sonra ufak ufak kendi terapilerimi anlattım nasıl iyi geldiğini vs derken sana da terapi alalım mı dedim bı sure dusundu derken terapiye başladı biz ayrı ayrı terapi aldık ufak ufak açılmaya konuşmaya başladı benle gününü anlatıyordu derken terapilerinden bahsetmeye basladi megersem baya bunalimdaymis şimdi bir sene oldu terapi görmeye devam ediyoruz ama ilişkimiz paylaşımlarımız arttı kavgalarimiz değişti sakin sakin tartisiyoruz, sosyal aktivitelerimiz arttı ve esimdeki değişimi, rahatlamayı baya net görüyorum artık üstelik eskisi gibi sevgisini dile getirmekte hiç zorlanmiyor baya bıcır bıcır bir haldeyiz çok şükür. Şimdi hamileyim ve eşimle kaygilarimizi da sevincimizi de karşılıklı paylaşıyoruz. Tabi herkes bir degildir, bilemeyiz içinde mi birşeyler yaşıyor yoksa arkadan işler mi ceviriyor ama seviyorsan ve onun sevgisinden de eminsen eğer kestirip atmadan once bir şans verip terapiyi degerlendirmeni tavsiye ederim.Merhaba arkadaslar. 30 yasindayim ve 5 yillik evliyim. esimle cok hizli bir sekilde 3 ay icinde birbirimizi tanimadan evlendik. hersey cok güzeldi bilmiyorum. son bir yildir bir cok sey degisti veya ben daha önceden göremedim. arkadaslar esim hic konusmuyor. eve geliyor sadece is nasildi diyorum iyidi diyor ne yiycez diyoruz baska hic bir paylasim yok. cok icine kapanik bir insan hic bir derdini falan anlatmaz zorla agzindan laf alirim. ama o kadar iyi bir insanki ev islerinde hep yardim eder birsey söyledigimde hemen yapar birlikte yemek yapariz vs. ama mutlu muyum degilim. hic arkadasimiz yok kimle tanistirsam esim iletisim kuramiyor hic devami gelmiyor.
evliligimizde basindan beri hic cinsel cekim olmadi. haftada 1-2 defa iliskiye giriyorduk oda zorla yani hemen olsun bitsin istiyordum. son 6 aydir birbirimizden cok uzaklastik ve yok. son 1 yildir panik atak yasamaya basladim kendimi haftanin 3 günü hastanede buluyordum cok korkularim vardi.. esime gel desem geliyordu benimle ama mesela takside, hastanede hic konusmuyordu ondan bekledigim destegi hic göremedim. disari cikiyordum tek basima gece gec saatlerde geldigim oluyordu arayip sormuyordu iyi misin nerdesin diye. böyle yaptikca zamanla ondan uzaklasmaya basladim kendimi cok yalniz hissettim. hic konusmamaya basladik. bekledim bekledim belki sorar diye sormadi hani biz neden böyle olduk bi sorun mu var demedi. ben konustum sence hersey normal mi dedim bence evet sen biraz uzaklastin benden ama sebebini bilmiyorum dedi. konuyu bosanmaya getirdim üzüldü sen nasil istersen dedi.
aradan zaman gecti belki birsey yapar diye bekledim yapmadi tekrar bosanma konusunu actim bu defa agladi sinirlendi cok üzüldügünü gördüm ben sana naptim dedi ama bu kadar ... en son kendisi 3 hafta tatile gitti geldi beni nerdeyse hic aramadi düsünelim kafamizi toplayalim dedik. neyse o geldi sonra ben gittim 3 hafta yoktum yaninda yine hic aramadi nerdeyse bi ihtiyacin var mi nasilsin diye hep ben aradim onu merak ettim. tatilden döndükten sonra dedim yok bu böyle devam etmeyecek ben neden kendimi yalniz hissediyorum neden dag gibi arkamda duran esim yok diye tekrar bosanmak istedigimi söyledim. demek bu kadar kararlisin sebebini bilmiyorum falan dedi anlattim tekrar. konusmuyorsun hic birsey paylasmiyorsun beni merak etmiyorsun yataga girince arkani dönüp yatiyorsun sen mutlu musun dedim. oda sen böyle oldugun icin bende böyleyim ne dedinde yapmadim dedi ... sonra esyalarini topladi seni görmek bana aci veriyor ayni evde olmuyor dedi ve aglayarak gitti. kalbim param parca oldu. sonra yine 1 ay memleketine gitti bana yazma kafami toparlayamiyorum dedi. geldiginde bosanalim bir an önce bitsin dedim demek bu kadar acelen var dedi hergün alkol aldi. ondan sonra tekrar konustuk telefonda falan dedi ben böyle bir insanim gecmisten gelen travmalarim var kimseyle iletisim kuramiyorum bu saatten sonrada degismem ben böyle bir adamim hepte böyleydim simdimi sorun olmaya basladi dedi. psikolojik destek al dedim kabul etmedi.
kizlar ben ne yapacagimi bilmiyorum bosanmak istiyorum ama o böyle yaptikca kalbim param parca oluyor vicdan azabi cekiyorum diyorum ben durduk yeremi bosaniyorum ben mi abartiyorum diyorum hergün düsünmekten kafayi yedim artik. ya pisman olursam diyorum cünkü esim gercekten iyi bir insan ama gel görki uyum yok aramizda cinsellikten hic zevk almiyorum tamam ben ne dersem yapiyor ama konusmuyor evin tüm sorumlulugu bende. alisveris yapiyor ise gidip geliyor bana yardimda ediyor ama ne bileyim birseyler eksik. sürekli düsünüyorum pisman olur muyum cokmu yalniz kalirim diye. devam etsem bu evlilige mutlu olur muyum bana bi akil verin .. herkes diyor onun gibi birini bulamazsin hic birseyine karismiyor seni üzmüyor falan evet dogru karismiyor beni üzmüyor ne dersem yapan bir insan ama eksik olan seyler var ve ben mutlu degilim. ama o kadar yalnizki hic arkadasi yok benden baska kimsesi yok ondan ayrilinca nasil ayakta kalicak ne yapicak diye kendimden cok onu düsünüyorum vicdan azabi cekiyorum ...