M I N E R V A
İzaha gerek yok, gördünüz yürüdüm çıktım. 🚶🏻♀️
tek ayak cezası
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
- 30 Ağustos 2017
- 3.615
- 9.650
-
- Konu Sahibi M I N E R V A
- #101
Ya inanır mısın? Beynim o düşünceden diğerine atlıyor. Öyle bir durumda kalsak çocukları nasıl bir anda oradan çıkarırım diye düşünürken buluyorum kendimi. Yani nasıl aynı anda onları da kendimi de kurtarırım gibi gibi... eşya düşünüyorsun diyorlar ya aslında eşya değil düşündüğüm. Bugün tuvaletteki havluyu değiştirirken, havluları alsam aklıma gelir mi diye sapıtıyorum. Her şeyde ortak anımız var. Hız treninde gibiyim ne olacak bilmiyorum.Kadınla erkek bir değil ama bir kadına gücünüz yetebilir ama erkeğe yetmez. Kadın 2 çocukla eşine nasıl destek olsun. Belki yapmayacak ama insan korkar. Siz nasıl tedaviye ikna ettiniz?
Hayır k.valdesinde de varmis ayni hastalik, ondan bahsediyo, ihtimal dahilinde bu hastalik sonucu yasanabilceklere örnek olsun diyecidden eğer öyleyse bence evi terketmeyi 10-15 güne de bırakmayın
sen ve eşinin yaşları nedirHer şizofreni hastasının şiddet eğilimi olamadığını biliyorum. İfşalanmamak için yazmamaya çalışıyorum her detayı başka şizofreni hastalarından örnek veriyorum. Kv'demin Kp'imin peşinde bir üç sene önce sen beni öldürteceksin diye elinde bıçakla (ilaçlarını gizli gizli bıraktığı dönem) gezdiğini biliyorum yahu. Kuzu kuzu oturup, aman olmaz belki mi diyeyim? Adamı düşünüyorum, kendimi düşünüyorum. Neyi, nasıl almalıyız? Çünkü en geç 10-15 güne evler ayrılacak. Cuma günü de kesinleşecek. Düşünüyorum tabii... yatacağı yorgana kadar düşünüyorum. Kafamda bir ton şey dönüp duruyor. İki çocukla bu kadar kısa sürede neyi nasıl yapacağım oturtmaya çalışıyorum. Hani insanın hayatı gözlerinin önünden film şeridi gibi geçer ya beynimin içi şuan aynen öyle. Bir sürü şey aynı anda dönüp dönüp duruyor.
ha evet düzelttim sonraki mesajı görünce yanlış anlamışımHayır k.valdesinde de varmis ayni hastalik, ondan bahsediyo, ihtimal dahilinde bu hastalik sonucu yasanabilceklere örnek olsun diye
Herkes aynı olmuyor. Kayınvalidem 30 seneyi aşkındır bu rahatsızlıkla yaşıyor ve hala kabullenmiş değil. Kesinlikle hasta olduğunu kabul etmiyor. İlaçlar etki etmiyor öyle aman aman artık.Zaten belli bir süre sonra güçleri tükeniyor. Tuhaflık olduğunu hissediyorlar. İlk zamanlar kabul etmiyorlar. Annem kimseye zarar vermedi yeltenmedi de. Kendini yiyip bitiriyordu. Güç yetircek bir durumla daha hiç karşılaşmadım. Kaldı ki babam da yoktu iki küçük çocuktuk.
Nezaman cikti bu hastalik 2 cocuktan once yokmuyduYa inanır mısın? Beynim o düşünceden diğerine atlıyor. Öyle bir durumda kalsak çocukları nasıl bir anda oradan çıkarırım diye düşünürken buluyorum kendimi. Yani nasıl aynı anda onları da kendimi de kurtarırım gibi gibi... eşya düşünüyorsun diyorlar ya aslında eşya değil düşündüğüm. Bugün tuvaletteki havluyu değiştirirken, havluları alsam aklıma gelir mi diye sapıtıyorum. Her şeyde ortak anımız var. Hız treninde gibiyim ne olacak bilmiyorum.
Allah yardımcın olsun kardeşim. Derdin de dermanin da sahibi o.Herkes aynı olmuyor. Kayınvalidem 30 seneyi aşkındır bu rahatsızlıkla yaşıyor ve hala kabullenmiş değil. Kesinlikle hasta olduğunu kabul etmiyor. İlaçlar etki etmiyor öyle aman aman artık.
Allah size saglik versin ama siz boyle bir durumsa olsaydiniz destek mi isterdiniz bosanmak mi?Bence elinden tutun sevgi her seyi cozer.Hastalikta saglikta dediniz.Yazik gunah hasta adam psikolojik olarak siz ve cocuklar olmadan iyice kotulerse ne olacak?Yapmayin ikna edin tedaviye goturun.Arkadasimin abisi boyleydi inanin onlarda kaldigim bir gun sabaha dogru mutfakta karanlikta el cirpmalar duydum kalktim baktim kendi kendine konusuo el cirpiyor.Isigi actim oturdum yanina sohbet ettim tedaviye gitti.Inan cok toparladi ve durumu iyi yalniz kalinca bu hale gelmisti ailesi sarildi ona tam duzelmese de iyiİyi akşamlar.
Eşim ile ayrılma kararı almış bulunmaktayız. En azından ben bitirdim. Ne ara bitti, nasıl bitti, ne oldu da bitti bilmiyorum. Henüz bir avukatla görüşmedim. Haftasonu ailem, eşim ve ailesi ile konuştum sadece bu kararımı. Ailem kararı bana bıraktı. Eşimin ailesinin tepkisi elbette, "Çocuklarınız var," oldu. Eşim ise kararıma saygı duyuyor ama bir yanı üzgün görüyorum.
Her neyse uzatmadan... sevgili boşanma tecrübesi olan arkadaşlara sorum: boşanma gerçekleşmeden önce evleri ayırırken, kimin neyi alacağına nasıl karar verdiniz? Düşünüyorum düşünüyorum bir çıkar yol bulamadım. Evden henüz kimin ayrılacağı belli değil. Tencereden, beyaz eşyaya, yastığa, yorgana, havluya kadar kafamda deli sorular... boşanmada havluyu kafaya takan bir manyak benimdir orası ayrı. Çok detay isteyen bir şeymiş boşanmak onu anladım.
Evden gitsem komple diyorum, bir yanım çok üzülüyor. Akşam koca eve bir girecek bomboş... baba diye koşan çocuklar yok, ses yok. Burada oturmasa bari taşınsa diye bile düşünüyorum. Ben gidersem belki üst kata çıktığında bir bakacak çocukların odası boş, binbir özenle seçtiğimiz duvar kağıtları kalmış sadece. Üzülüyorum, üzülüyorum ama bu evliliğin devam etmesine artık imkân yok. İhanet yok. Şuan sebebini anlatmak istemediğim farklı durumlar söz konusu. İçimdeki her şey birbiriyle çelişiyor.
Cevap yazamazsam kızmayın, sabah erkenden hem benim hem de çocukların doktor randevusu var. Hemen yazamayabilirim, iyi geceler.
Not: Tanıdık manıdık çıkar diye yazmak istemedim ama şizofreni. Ben yeni fark ettim, hiç belli etmedi. Son 8 aydır falan az biraz ama son zamanlarda fark ettim. Kabul etmiyor, tedaviyi kesinlikle reddediyor. Annesinde de var ve ondaki süreci bildiğinden mi bu kadar gizli tutabildi bilmiyorum. 2018'den beri içeriği anlatmayayım ama bir şeyleri fark ettiğini söyledi. Ben deli değilim falan diyor, beni ikna etmeye çalışıyor. Ben fark ettiğim noktada zaten evde sesli sesli kendi kendine konuşmaya başladı. Küçüğü anlamıyor ama büyük kızım farkında her şeyin.
Gercek kesit kuşku adlı bolumu izleyin ordaki Adam benzettim sanki hastaligini onun sonu gibi olmadan önlem alin yasanmis bir olay bu.allah korusunİyi akşamlar.
Eşim ile ayrılma kararı almış bulunmaktayız. En azından ben bitirdim. Ne ara bitti, nasıl bitti, ne oldu da bitti bilmiyorum. Henüz bir avukatla görüşmedim. Haftasonu ailem, eşim ve ailesi ile konuştum sadece bu kararımı. Ailem kararı bana bıraktı. Eşimin ailesinin tepkisi elbette, "Çocuklarınız var," oldu. Eşim ise kararıma saygı duyuyor ama bir yanı üzgün görüyorum.
Her neyse uzatmadan... sevgili boşanma tecrübesi olan arkadaşlara sorum: boşanma gerçekleşmeden önce evleri ayırırken, kimin neyi alacağına nasıl karar verdiniz? Düşünüyorum düşünüyorum bir çıkar yol bulamadım. Evden henüz kimin ayrılacağı belli değil. Tencereden, beyaz eşyaya, yastığa, yorgana, havluya kadar kafamda deli sorular... boşanmada havluyu kafaya takan bir manyak benimdir orası ayrı. Çok detay isteyen bir şeymiş boşanmak onu anladım.
Evden gitsem komple diyorum, bir yanım çok üzülüyor. Akşam koca eve bir girecek bomboş... baba diye koşan çocuklar yok, ses yok. Burada oturmasa bari taşınsa diye bile düşünüyorum. Ben gidersem belki üst kata çıktığında bir bakacak çocukların odası boş, binbir özenle seçtiğimiz duvar kağıtları kalmış sadece. Üzülüyorum, üzülüyorum ama bu evliliğin devam etmesine artık imkân yok. İhanet yok. Şuan sebebini anlatmak istemediğim farklı durumlar söz konusu. İçimdeki her şey birbiriyle çelişiyor.
Cevap yazamazsam kızmayın, sabah erkenden hem benim hem de çocukların doktor randevusu var. Hemen yazamayabilirim, iyi geceler.
Not: Tanıdık manıdık çıkar diye yazmak istemedim ama şizofreni. Ben yeni fark ettim, hiç belli etmedi. Son 8 aydır falan az biraz ama son zamanlarda fark ettim. Kabul etmiyor, tedaviyi kesinlikle reddediyor. Annesinde de var ve ondaki süreci bildiğinden mi bu kadar gizli tutabildi bilmiyorum. 2018'den beri içeriği anlatmayayım ama bir şeyleri fark ettiğini söyledi. Ben deli değilim falan diyor, beni ikna etmeye çalışıyor. Ben fark ettiğim noktada zaten evde sesli sesli kendi kendine konuşmaya başladı. Küçüğü anlamıyor ama büyük kızım farkında her şeyin.
Kafa karışıklığı nedir çok iyi bilirim(benimde çok karışık şu an ) , umarım en kısa zamanda en az hasarla atlatirsinizYarın tek tek cevaplayacağım mesajlarınızı. Uyuyamıyorum başımın sol tarafı, kulağım, yüx kemiklerim falan ağrıyor günlerdir. Sabah erken kalkacağım uyuyabilirsem inşaallah. Yarın çocukların ve benim hastane randevumuz var. Allahtan hayırlısını diliyorum. İnanın berbat haldeyim. Ağlayamıyorum, uyuyamıyorum doğru düzgün uyusam sanki bilincim uykuda bile hep açık kafamda düşünceler dolanıp duruyor. Perşembeden bu yana çöktüm. Ağlamak istiyorum, ağlayamıyorum. Bir tuhaf haldeyim.
Hakkınızda hayırlısı olsun öncelikle. Boşanmış bir anne babanın çocuğu olarak eğer mümkünse sizin bulunduğunuz evde kalmanızı eşinizin yeni bir eve gitmesini önerebilirim. Annemle babam boşandığında biz yeni bir ev tutup herşeye baştan başlamıştık ama bu beni fazlasıyla hırçın yapmıştı. Bi anda düzenim kullandığım tüm eşyalar değişmişti çocuklar için büyüklerden fazla şey ifade ediyor bazen bunlarİyi akşamlar.
Eşim ile ayrılma kararı almış bulunmaktayız. En azından ben bitirdim. Ne ara bitti, nasıl bitti, ne oldu da bitti bilmiyorum. Henüz bir avukatla görüşmedim. Haftasonu ailem, eşim ve ailesi ile konuştum sadece bu kararımı. Ailem kararı bana bıraktı. Eşimin ailesinin tepkisi elbette, "Çocuklarınız var," oldu. Eşim ise kararıma saygı duyuyor ama bir yanı üzgün görüyorum.
Her neyse uzatmadan... sevgili boşanma tecrübesi olan arkadaşlara sorum: boşanma gerçekleşmeden önce evleri ayırırken, kimin neyi alacağına nasıl karar verdiniz? Düşünüyorum düşünüyorum bir çıkar yol bulamadım. Evden henüz kimin ayrılacağı belli değil. Tencereden, beyaz eşyaya, yastığa, yorgana, havluya kadar kafamda deli sorular... boşanmada havluyu kafaya takan bir manyak benimdir orası ayrı. Çok detay isteyen bir şeymiş boşanmak onu anladım.
Evden gitsem komple diyorum, bir yanım çok üzülüyor. Akşam koca eve bir girecek bomboş... baba diye koşan çocuklar yok, ses yok. Burada oturmasa bari taşınsa diye bile düşünüyorum. Ben gidersem belki üst kata çıktığında bir bakacak çocukların odası boş, binbir özenle seçtiğimiz duvar kağıtları kalmış sadece. Üzülüyorum, üzülüyorum ama bu evliliğin devam etmesine artık imkân yok. İhanet yok. Şuan sebebini anlatmak istemediğim farklı durumlar söz konusu. İçimdeki her şey birbiriyle çelişiyor.
Cevap yazamazsam kızmayın, sabah erkenden hem benim hem de çocukların doktor randevusu var. Hemen yazamayabilirim, iyi geceler.
Not: Tanıdık manıdık çıkar diye yazmak istemedim ama şizofreni. Ben yeni fark ettim, hiç belli etmedi. Son 8 aydır falan az biraz ama son zamanlarda fark ettim. Kabul etmiyor, tedaviyi kesinlikle reddediyor. Annesinde de var ve ondaki süreci bildiğinden mi bu kadar gizli tutabildi bilmiyorum. 2018'den beri içeriği anlatmayayım ama bir şeyleri fark ettiğini söyledi. Ben deli değilim falan diyor, beni ikna etmeye çalışıyor. Ben fark ettiğim noktada zaten evde sesli sesli kendi kendine konuşmaya başladı. Küçüğü anlamıyor ama büyük kızım farkında her şeyin.