- 28 Aralık 2020
- 57
- 42
- 29
-
- Konu Sahibi yoluzunbenyorgun
- #1
Böyle seven derken boşanmış biri olarak kabul görür müyüm diye. Önceden böyle şeyler hiç aklıma gelmezdi. Geçirdiğim süreçle alakalı galiba kimsenin benimle olmak istemeyeceğini düşünüyorum. Diğer boşanmış kadınlar hakkında böyle düşünmüyorum sadece kendimle ilgili bir düşünce.Beni böyle seven çıkar mı derken, dayaktan filan bahsediyorsunuz heralde.
En kötü evlilikte bile boşanmak üzücü bir süreç olabilir ama sizinkin de elle tutulur birşey yokmuş ki.
Şükredeceğiniz günler zamanla gelir inş
Öncelikle hayırlı olsun.Kimse evliliği bitsin istemez ancak böyle bir evlilik size kendinizi nasıl hissettirmiş ki beni böyle seven biri çıkar mı diye yazmışsınız.Neden çıkmasın ? Elbette yaralarınız çok taze kendinize zaman verin 28 yaşındaysanız da daha yaşınız da çok ama çok gençeşimle boşanalı 2 hafta olacak. 6 yıldır beraberdik. Kayınvalidem beni tanıdığı günden beri peşimizi bırakmadı. Hep kendi hayalleri vardı, beni hep yok saydı. Sürekli sonumuzun olmayacağını söyledi ve sonumuzu kendi eliyle getirdi. Ben hatalıysam Allah benden çıkarsın ama o hatalıysa rabbim yanına bırakmasın. Gerçek bir narsist hatta sadece kötü bir insandı. Eşim de ana kuzusu karakteri gelişmemiş adaletsiz biriydi. Annesini evden kovduğum için benden boşandı. Bakın hanımlar ben de biliyorum bi annenin kvnin evden kovulamayacağını bunun ne kadar korkunç ve ayıp olduğunu ama gerçekten beni bu noktaya getirdiler ana oğul. Eşimle annesi yüzünden kavga edip annemlere gittim annesi benim evime yerleşmiş bu süreçte ve evimde elinin değmediği yer kalmamış baza altlarına kadar karıştırmış eşya eklemiş çıkarmış. Esrarını cektim dayağını çektim kimseye bişe anlatmadım üstüne düştüm çalıştım yedirdim bi ayakkabım bile olmadı onunlayken. Bunca yüküm varken bi de annesinin beklentileri ve eşimin her olayda anneme kurban ol demeleri bu sonu hazırladı. Benim boşanmak istemem gerekirken o beni terk etti. Beni hiç düşünmedi. Bu psikolojiden çıkamıyorum. Ne zaman düzeleceğim? Tekrar birini sever miyim beni böyle seven çıkar mı çocuğum olur mu? Yalnız kalmaktan çok korkuyorum. Kendimi çok değersiz hissediyorum. Çok emek vermiştim. İlahi adalet tecelli edecek mi merak ediyorum.
Anlatmak istediğim şeyi ifade edememişim düzenledim o kısmı. Tabi ki eşim adam olsaydı olaylar bu raddeye gelmezdi.Üzmekte istemiyorum ama beni böyle seven derken? Ortada seven biri mi varmış allesen? Senin onu boşaman gereken bir adamken sorun cidden kaynanan mı?
Bu sürekli aklınıza gelirse toparlanıp kurtulduğuna şükredersiniz.Esrarını cektim dayağını çektim kimseye bişe anlatmadım üstüne düştüm çalıştım yedirdim bi ayakkabım bile olmadı onunlayken.
Öncelikle hayırlı olsun.Kimse evliliği bitsin istemez ancak böyle bir evlilik size kendinizi nasıl hissettirmiş ki beni böyle seven biri çıkar mı diye yazmışsınız.Neden çıkmasın ? Elbette yaralarınız çok taze kendinize zaman verin 28 yaşındaysanız da daha yaşınız da çok ama çok genç
Bu sürekli aklınıza gelirse toparlanıp kurtulduğuna şükredersiniz.
Süreçte daha iyi olmak istiyorsanız, maddi imkanınız varsa profesyonel olarak bir destek alın, tatile gidin.
Merak etmeyin , ilahi adalet hep tecelli ediyor , ve kendinizi kötü hissetmeyin
Hak ettiği gibi davranmışsınız işte
zaman geçince doğru karar verdiğinizi anlayacaksınız
Çok fazla yalnız kalmayın, çıkın gezin kafanızı boşaltın
Esrarını çektim, dayağını çektim ne demek ya? Kaynana en küçük sorun bence evliliğinizde.eşimle boşanalı 2 hafta olacak. 6 yıldır beraberdik. Kayınvalidem beni tanıdığı günden beri peşimizi bırakmadı. Hep kendi hayalleri vardı, beni hep yok saydı. Sürekli sonumuzun olmayacağını söyledi ve sonumuzu kendi eliyle getirdi. Ben hatalıysam Allah benden çıkarsın ama o hatalıysa rabbim yanına bırakmasın. Gerçek bir narsist hatta sadece kötü bir insandı. Eşim de ana kuzusu karakteri gelişmemiş adaletsiz biriydi. Annesini evden kovduğum için benden boşandı. Bakın hanımlar ben de biliyorum bi annenin kvnin evden kovulamayacağını bunun ne kadar korkunç ve ayıp olduğunu ama gerçekten beni bu noktaya getirdiler ana oğul. Eşimle annesi yüzünden kavga edip annemlere gittim annesi benim evime yerleşmiş bu süreçte ve evimde elinin değmediği yer kalmamış baza altlarına kadar karıştırmış eşya eklemiş çıkarmış. Esrarını cektim dayağını çektim kimseye bişe anlatmadım üstüne düştüm çalıştım yedirdim bi ayakkabım bile olmadı onunlayken. Bunca yüküm varken bi de annesinin beklentileri ve eşimin her olayda anneme kurban ol demeleri bu sonu hazırladı. Benim boşanmak istemem gerekirken o beni terk etti. Beni hiç düşünmedi. Bu psikolojiden çıkamıyorum. Ne zaman düzeleceğim? Tekrar birini sever miyim beni sevecek biri çıkar mı çocuğum olur mu? Yalnız kalmaktan çok korkuyorum. Kendimi çok değersiz hissediyorum. Çok emek vermiştim. İlahi adalet tecelli edecek mi merak ediyorum.
Esrarını çektim, dayağını çektim ne demek ya? Kaynana en küçük sorun bence evliliğinizde.
Esrarı, dayağı kabul edip devam ettiğiniz evlilikte ne olmasını bekliyordunuz? Eşiniz benim fedakar karım mi diyecekti? Sessiz kaldığınız her kötülük artarak devam eder böyle maalesef. Bunlar yokmuş gibi derdiniz kayınvalide oluverir ama değil.
Yaşadıklarınızdan ders çıkarmak yerine kendinizi ön plana koymayın beni boşanmış olmamdan dolayı kim sever diyorsunuz. İlk önce siz kendinizi sevin, kıymetinizi bilin. Yoksa birileri çıksa da karşınıza böyle sevgimden alttan aldım modunda yaşamaya devam edersiniz.
Belki siz onu bırakmayacağınız için o sizi terketti, yani sizin kendi başınıza yapamadığınızı sizin yerinize yapmış oldu. Günün birinde iyi ki diyeceksiniz, kurtulduğunuz için şükredeceksiniz. Esrar dayak olan bir evlilikte durmanız hata zaten. Arkanıza bakmayın.Yaşadığım evliliğin hiç sağlıklı olmadığını, hiç değer görmediğimi ve kesinlikle bitmesi gereken birsey olduğunu inanın ben de biliyorum. Bu farklı bir his. Benim onu bırakmam gerekirken onun beni hayatından çıkarmasına öfkeliyim.