Boşandım ama pişmanım

slavic06 .!.:

Kızlar merhaba. Ben 24 yaşında memur bir kadinim. Eşimle geçen sene evlenmiştik. Ama eşimin annesi bana hakaret etti bazı sebeplerden dolayı. Terbiyesiz filan dedi. Ben bundan dolayı çok sinirlendim ve eşimin ailesiyle görüşmek istemedim. Eşim de bana farklı şehirlerdeyiz zaten görüşmüyoruz senede 4-5 gün bir arada oluruz o da bayramda filan olur dedi ama ben kabul etmedim. Tamam o zaman sen kendin ailene git ben de kendi aileme gideyim dedi. Bu arada ailesiyle de bana dediklerinden dolayı kavga etti. Bu şekilde konuşamazsin dedi. Baya baya sinirleri de yıprandı hatta. Ama ben beni kaybetmek istemiyorsan ailenle görüşmeyeceksin dedim. Beni onların önünde tutmak zorundasın bedel ödemeleri gerekiyor dedim. Bunu kabul etmedi onlar benim ailem ne kadar yanlışları da olsa öyle bir şey yapmam aynı şey senin ailen tarafından bana yapılsa öyle görüşemezsin filan şeklinde sana da konuşamam ne eş ailenin yerine konulur ne de aile eşin yerine konulur filan dedi. Ama ben çok öfkeli olduğumdan baya hakaret filan da ettim ve gittim boşanma davası açtım. O da sen bilirsin dedi daha ilk rüzgarda gitmek istiyorsan hayat bu önümüzde ne fırtınalar olacak o zaman hiç durmazsin yolun açık olsun bağrıma taş başarım sevgime de ket vururum dedi gitti evden. Ben sonradan öğrendim ailesi ile de görüşmüyormuş kızgın olduğu için. Boşandık ama çok pişmanım. Şimdi daha yeni yeni aklıma geliyor. Benim memur olmamdan tutun her şeyim de hep yardımcı oldu. Baya kültürlü ve etrafında çok sevilen birisiydi. Bana da açıkçası sadikti hiçbir zaman fırsatı olmasına rağmen öyle şeylere girişmedi. Bosandigim ilk zamanlar çok mutlu olmuştum ama şimdi derin bir pişmanlık kaplamaya başladı. Yaşım küçük ama gencim halen daha ama onun gibi donanımlı ve aile babası olacak birisini bulamamaktan çok korkuyorum. Geçecek mi sizce bu durum? Çok özlüyorum. Her yönden fazlasıyla beni mutlu eden birisiydi. Sadece hediye alma konusunda eksiği vardı onda da ben de bu kültür yok bu konuda eksikliğim olduğumun farkındayım bu yönde seni mutlu etmek için çaba gösteririm demişti. Onun dışında gayet iyi birisiydi. İşte sürekli bunlar beynimi kurcalıyor. Saatlerce düşünüyorum. Ne yapacağım bilmiyorum çok özlüyorum

Genişletmek için tıkla...

Purpplee .!.:

Düşünmeden hareket etmişsiniz, beni bırakamaz diye çok emindiniz sanırım ama ben adama hak verdim.Hemen gemileri yakmak olmamiş ama bilmiyorum yapacak da bişey yok gibi
Bu arada yaşınıza 24 demişsiniz ama profilde neden 30 ?

Genişletmek için tıkla...

slavic06 .!.:

Kızlar merhaba. Ben 24 yaşında memur bir kadinim. Eşimle geçen sene evlenmiştik. Ama eşimin annesi bana hakaret etti bazı sebeplerden dolayı. Terbiyesiz filan dedi. Ben bundan dolayı çok sinirlendim ve eşimin ailesiyle görüşmek istemedim. Eşim de bana farklı şehirlerdeyiz zaten görüşmüyoruz senede 4-5 gün bir arada oluruz o da bayramda filan olur dedi ama ben kabul etmedim. Tamam o zaman sen kendin ailene git ben de kendi aileme gideyim dedi. Bu arada ailesiyle de bana dediklerinden dolayı kavga etti. Bu şekilde konuşamazsin dedi. Baya baya sinirleri de yıprandı hatta. Ama ben beni kaybetmek istemiyorsan ailenle görüşmeyeceksin dedim. Beni onların önünde tutmak zorundasın bedel ödemeleri gerekiyor dedim. Bunu kabul etmedi onlar benim ailem ne kadar yanlışları da olsa öyle bir şey yapmam aynı şey senin ailen tarafından bana yapılsa öyle görüşemezsin filan şeklinde sana da konuşamam ne eş ailenin yerine konulur ne de aile eşin yerine konulur filan dedi. Ama ben çok öfkeli olduğumdan baya hakaret filan da ettim ve gittim boşanma davası açtım. O da sen bilirsin dedi daha ilk rüzgarda gitmek istiyorsan hayat bu önümüzde ne fırtınalar olacak o zaman hiç durmazsin yolun açık olsun bağrıma taş başarım sevgime de ket vururum dedi gitti evden. Ben sonradan öğrendim ailesi ile de görüşmüyormuş kızgın olduğu için. Boşandık ama çok pişmanım. Şimdi daha yeni yeni aklıma geliyor. Benim memur olmamdan tutun her şeyim de hep yardımcı oldu. Baya kültürlü ve etrafında çok sevilen birisiydi. Bana da açıkçası sadikti hiçbir zaman fırsatı olmasına rağmen öyle şeylere girişmedi. Bosandigim ilk zamanlar çok mutlu olmuştum ama şimdi derin bir pişmanlık kaplamaya başladı. Yaşım küçük ama gencim halen daha ama onun gibi donanımlı ve aile babası olacak birisini bulamamaktan çok korkuyorum. Geçecek mi sizce bu durum? Çok özlüyorum. Her yönden fazlasıyla beni mutlu eden birisiydi. Sadece hediye alma konusunda eksiği vardı onda da ben de bu kültür yok bu konuda eksikliğim olduğumun farkındayım bu yönde seni mutlu etmek için çaba gösteririm demişti. Onun dışında gayet iyi birisiydi. İşte sürekli bunlar beynimi kurcalıyor. Saatlerce düşünüyorum. Ne yapacağım bilmiyorum çok özlüyorum

Genişletmek için tıkla...

slavic06 .!.:

Kızlar merhaba. Ben 24 yaşında memur bir kadinim. Eşimle geçen sene evlenmiştik. Ama eşimin annesi bana hakaret etti bazı sebeplerden dolayı. Terbiyesiz filan dedi. Ben bundan dolayı çok sinirlendim ve eşimin ailesiyle görüşmek istemedim. Eşim de bana farklı şehirlerdeyiz zaten görüşmüyoruz senede 4-5 gün bir arada oluruz o da bayramda filan olur dedi ama ben kabul etmedim. Tamam o zaman sen kendin ailene git ben de kendi aileme gideyim dedi. Bu arada ailesiyle de bana dediklerinden dolayı kavga etti. Bu şekilde konuşamazsin dedi. Baya baya sinirleri de yıprandı hatta. Ama ben beni kaybetmek istemiyorsan ailenle görüşmeyeceksin dedim. Beni onların önünde tutmak zorundasın bedel ödemeleri gerekiyor dedim. Bunu kabul etmedi onlar benim ailem ne kadar yanlışları da olsa öyle bir şey yapmam aynı şey senin ailen tarafından bana yapılsa öyle görüşemezsin filan şeklinde sana da konuşamam ne eş ailenin yerine konulur ne de aile eşin yerine konulur filan dedi. Ama ben çok öfkeli olduğumdan baya hakaret filan da ettim ve gittim boşanma davası açtım. O da sen bilirsin dedi daha ilk rüzgarda gitmek istiyorsan hayat bu önümüzde ne fırtınalar olacak o zaman hiç durmazsin yolun açık olsun bağrıma taş başarım sevgime de ket vururum dedi gitti evden. Ben sonradan öğrendim ailesi ile de görüşmüyormuş kızgın olduğu için. Boşandık ama çok pişmanım. Şimdi daha yeni yeni aklıma geliyor. Benim memur olmamdan tutun her şeyim de hep yardımcı oldu. Baya kültürlü ve etrafında çok sevilen birisiydi. Bana da açıkçası sadikti hiçbir zaman fırsatı olmasına rağmen öyle şeylere girişmedi. Bosandigim ilk zamanlar çok mutlu olmuştum ama şimdi derin bir pişmanlık kaplamaya başladı. Yaşım küçük ama gencim halen daha ama onun gibi donanımlı ve aile babası olacak birisini bulamamaktan çok korkuyorum. Geçecek mi sizce bu durum? Çok özlüyorum. Her yönden fazlasıyla beni mutlu eden birisiydi. Sadece hediye alma konusunda eksiği vardı onda da ben de bu kültür yok bu konuda eksikliğim olduğumun farkındayım bu yönde seni mutlu etmek için çaba gösteririm demişti. Onun dışında gayet iyi birisiydi. İşte sürekli bunlar beynimi kurcalıyor. Saatlerce düşünüyorum. Ne yapacağım bilmiyorum çok özlüyorum

Genişletmek için tıkla...

slavic06 .!.:

Kızlar merhaba. Ben 24 yaşında memur bir kadinim. Eşimle geçen sene evlenmiştik. Ama eşimin annesi bana hakaret etti bazı sebeplerden dolayı. Terbiyesiz filan dedi. Ben bundan dolayı çok sinirlendim ve eşimin ailesiyle görüşmek istemedim. Eşim de bana farklı şehirlerdeyiz zaten görüşmüyoruz senede 4-5 gün bir arada oluruz o da bayramda filan olur dedi ama ben kabul etmedim. Tamam o zaman sen kendin ailene git ben de kendi aileme gideyim dedi. Bu arada ailesiyle de bana dediklerinden dolayı kavga etti. Bu şekilde konuşamazsin dedi. Baya baya sinirleri de yıprandı hatta. Ama ben beni kaybetmek istemiyorsan ailenle görüşmeyeceksin dedim. Beni onların önünde tutmak zorundasın bedel ödemeleri gerekiyor dedim. Bunu kabul etmedi onlar benim ailem ne kadar yanlışları da olsa öyle bir şey yapmam aynı şey senin ailen tarafından bana yapılsa öyle görüşemezsin filan şeklinde sana da konuşamam ne eş ailenin yerine konulur ne de aile eşin yerine konulur filan dedi. Ama ben çok öfkeli olduğumdan baya hakaret filan da ettim ve gittim boşanma davası açtım. O da sen bilirsin dedi daha ilk rüzgarda gitmek istiyorsan hayat bu önümüzde ne fırtınalar olacak o zaman hiç durmazsin yolun açık olsun bağrıma taş başarım sevgime de ket vururum dedi gitti evden. Ben sonradan öğrendim ailesi ile de görüşmüyormuş kızgın olduğu için. Boşandık ama çok pişmanım. Şimdi daha yeni yeni aklıma geliyor. Benim memur olmamdan tutun her şeyim de hep yardımcı oldu. Baya kültürlü ve etrafında çok sevilen birisiydi. Bana da açıkçası sadikti hiçbir zaman fırsatı olmasına rağmen öyle şeylere girişmedi. Bosandigim ilk zamanlar çok mutlu olmuştum ama şimdi derin bir pişmanlık kaplamaya başladı. Yaşım küçük ama gencim halen daha ama onun gibi donanımlı ve aile babası olacak birisini bulamamaktan çok korkuyorum. Geçecek mi sizce bu durum? Çok özlüyorum. Her yönden fazlasıyla beni mutlu eden birisiydi. Sadece hediye alma konusunda eksiği vardı onda da ben de bu kültür yok bu konuda eksikliğim olduğumun farkındayım bu yönde seni mutlu etmek için çaba gösteririm demişti. Onun dışında gayet iyi birisiydi. İşte sürekli bunlar beynimi kurcalıyor. Saatlerce düşünüyorum. Ne yapacağım bilmiyorum çok özlüyorum

Genişletmek için tıkla...

slavic06 .!.:

Kızlar merhaba. Ben 24 yaşında memur bir kadinim. Eşimle geçen sene evlenmiştik. Ama eşimin annesi bana hakaret etti bazı sebeplerden dolayı. Terbiyesiz filan dedi. Ben bundan dolayı çok sinirlendim ve eşimin ailesiyle görüşmek istemedim. Eşim de bana farklı şehirlerdeyiz zaten görüşmüyoruz senede 4-5 gün bir arada oluruz o da bayramda filan olur dedi ama ben kabul etmedim. Tamam o zaman sen kendin ailene git ben de kendi aileme gideyim dedi. Bu arada ailesiyle de bana dediklerinden dolayı kavga etti. Bu şekilde konuşamazsin dedi. Baya baya sinirleri de yıprandı hatta. Ama ben beni kaybetmek istemiyorsan ailenle görüşmeyeceksin dedim. Beni onların önünde tutmak zorundasın bedel ödemeleri gerekiyor dedim. Bunu kabul etmedi onlar benim ailem ne kadar yanlışları da olsa öyle bir şey yapmam aynı şey senin ailen tarafından bana yapılsa öyle görüşemezsin filan şeklinde sana da konuşamam ne eş ailenin yerine konulur ne de aile eşin yerine konulur filan dedi. Ama ben çok öfkeli olduğumdan baya hakaret filan da ettim ve gittim boşanma davası açtım. O da sen bilirsin dedi daha ilk rüzgarda gitmek istiyorsan hayat bu önümüzde ne fırtınalar olacak o zaman hiç durmazsin yolun açık olsun bağrıma taş başarım sevgime de ket vururum dedi gitti evden. Ben sonradan öğrendim ailesi ile de görüşmüyormuş kızgın olduğu için. Boşandık ama çok pişmanım. Şimdi daha yeni yeni aklıma geliyor. Benim memur olmamdan tutun her şeyim de hep yardımcı oldu. Baya kültürlü ve etrafında çok sevilen birisiydi. Bana da açıkçası sadikti hiçbir zaman fırsatı olmasına rağmen öyle şeylere girişmedi. Bosandigim ilk zamanlar çok mutlu olmuştum ama şimdi derin bir pişmanlık kaplamaya başladı. Yaşım küçük ama gencim halen daha ama onun gibi donanımlı ve aile babası olacak birisini bulamamaktan çok korkuyorum. Geçecek mi sizce bu durum? Çok özlüyorum. Her yönden fazlasıyla beni mutlu eden birisiydi. Sadece hediye alma konusunda eksiği vardı onda da ben de bu kültür yok bu konuda eksikliğim olduğumun farkındayım bu yönde seni mutlu etmek için çaba gösteririm demişti. Onun dışında gayet iyi birisiydi. İşte sürekli bunlar beynimi kurcalıyor. Saatlerce düşünüyorum. Ne yapacağım bilmiyorum çok özlüyorum

Genişletmek için tıkla...

Mehrii34 .!.:

Seni eşten aileden saymayıp, sana sahip çıkmamış, üstüne annesinin saygısızlığını yut otur demiş. Üstelik sen eşiydin !! Tekrar okurmusun

!!!SEN EŞİYDİN !!! Ailesi sendin.

Bundan pişmanlık duyuyosan sen daha bu hayatta çok ezilir büzülürsün.

Genişletmek için tıkla...

Mehrii34 .!.:

Seni eşten aileden saymayıp, sana sahip çıkmamış, üstüne annesinin saygısızlığını yut otur demiş. Üstelik sen eşiydin !! Tekrar okurmusun

!!!SEN EŞİYDİN !!! Ailesi sendin.

Bundan pişmanlık duyuyosan sen daha bu hayatta çok ezilir büzülürsün.

Genişletmek için tıkla...

Turunc chemist .!.:

Adam kurtulmuş

Genişletmek için tıkla...

slavic06 .!.:

Kızlar merhaba. Ben 24 yaşında memur bir kadinim. Eşimle geçen sene evlenmiştik. Ama eşimin annesi bana hakaret etti bazı sebeplerden dolayı. Terbiyesiz filan dedi. Ben bundan dolayı çok sinirlendim ve eşimin ailesiyle görüşmek istemedim. Eşim de bana farklı şehirlerdeyiz zaten görüşmüyoruz senede 4-5 gün bir arada oluruz o da bayramda filan olur dedi ama ben kabul etmedim. Tamam o zaman sen kendin ailene git ben de kendi aileme gideyim dedi. Bu arada ailesiyle de bana dediklerinden dolayı kavga etti. Bu şekilde konuşamazsin dedi. Baya baya sinirleri de yıprandı hatta. Ama ben beni kaybetmek istemiyorsan ailenle görüşmeyeceksin dedim. Beni onların önünde tutmak zorundasın bedel ödemeleri gerekiyor dedim. Bunu kabul etmedi onlar benim ailem ne kadar yanlışları da olsa öyle bir şey yapmam aynı şey senin ailen tarafından bana yapılsa öyle görüşemezsin filan şeklinde sana da konuşamam ne eş ailenin yerine konulur ne de aile eşin yerine konulur filan dedi. Ama ben çok öfkeli olduğumdan baya hakaret filan da ettim ve gittim boşanma davası açtım. O da sen bilirsin dedi daha ilk rüzgarda gitmek istiyorsan hayat bu önümüzde ne fırtınalar olacak o zaman hiç durmazsin yolun açık olsun bağrıma taş başarım sevgime de ket vururum dedi gitti evden. Ben sonradan öğrendim ailesi ile de görüşmüyormuş kızgın olduğu için. Boşandık ama çok pişmanım. Şimdi daha yeni yeni aklıma geliyor. Benim memur olmamdan tutun her şeyim de hep yardımcı oldu. Baya kültürlü ve etrafında çok sevilen birisiydi. Bana da açıkçası sadikti hiçbir zaman fırsatı olmasına rağmen öyle şeylere girişmedi. Bosandigim ilk zamanlar çok mutlu olmuştum ama şimdi derin bir pişmanlık kaplamaya başladı. Yaşım küçük ama gencim halen daha ama onun gibi donanımlı ve aile babası olacak birisini bulamamaktan çok korkuyorum. Geçecek mi sizce bu durum? Çok özlüyorum. Her yönden fazlasıyla beni mutlu eden birisiydi. Sadece hediye alma konusunda eksiği vardı onda da ben de bu kültür yok bu konuda eksikliğim olduğumun farkındayım bu yönde seni mutlu etmek için çaba gösteririm demişti. Onun dışında gayet iyi birisiydi. İşte sürekli bunlar beynimi kurcalıyor. Saatlerce düşünüyorum. Ne yapacağım bilmiyorum çok özlüyorum

Genişletmek için tıkla...