canım çok üzüldüm ve senin yaşadıklarına yakın seyleri bende yaşadım annemin evi nerdeyse 2 buçuk saatlik uzaklıktaydı ve ben eşim için iş hayatımı terkettim evlendim annesi şizofren hastası çıktı hergün eşimin ailesindeydik benim eşim çok iyi birisi ama ailesi ile benim aramda kalıyordu ve annesi hasta olduğu için sürekli onun yanındaydı biz 2 ay gerdeğe giremedik annesi her gece hastalanırdı bizi yanında isterdi evimde ailesine 100 metre ben en sonunda aileme söyledim eve gel dediler ailemde 10 gün kalabildim cidden çok zor bir durum evime gitmek istedim evimin anahtarı değişmiş evime girip eşyalarımı alamadım 10 gün aynı kıyafetlerle dolandım sonra eşim geldi almaya şuan 1 buçuk senelik evliyiz 1 aydır bebek düşünüyoruz ve geçen sene kasımdan beri eşimin ailesiyle görüşmüyorum eşim ise ailesine sadece yarım saat oturmaya gidiyor ama ilk zamanlar cidden insan birbirine ayak uyduramıyor herşe çok güzel olacak diye düşerken birden hayal kırıklığıyla sonlanması ve senin etrafında pervane olan insaların bir anda değişmesi şaşırtıyor ve bir insanla aynı evi paylaşmadıkça onu yeterincede tanıyamıyorsun evlilik en az 1 sene de oturuyor 1 sene geçtikden sonra sen onun huyuna o sana alışıyor ve bazı şeyleri alttan alıyorsun bak şuandada ben pc başında oturmuş sana yazıyorum eşim içerde pc de oyun oynuyor inan hergün böyle işden geliyıor yemek yiyor o odasında pc oynuyor ben odamda oturup ya kitap okuyorum ya film izliyorum ya forumda takılıyorum eskiden olsa kızardım neden ilgilenmiyorsun diye ama şimdi alıştım
anlıyorum canım.yorumun ıcın tesekkur ederım ama ben mutlu degıldım..ustelık ben bu mutsuzlugumu ona ıletınce hakaret duyuyorum.yanı ben bunu cekmeye mecbur deılımkı..sorun sadece ılgısızlık deılkı..asırı sinirli davranması!!! hıc anlaşma yolun agıtmıyor kufur edıyor flm..ustelık 4 ay oldu daha evlenelı..