benm asıl canımı sıkan başka bişey daha var..Buluğ çağında anne/kız kavgalarımız olurdu (her evde olabildiği gibi).. İşte onu giyme,bunu yapma,elalem ne der, geç gelme vs. vs.hep baskı altında yetiştim.Velhasıl, söz vermişim bi gün,ark.larla buluşucaz,hatta ev işide yapmışım ki sabahtan,annem surat asmasın çıkıyrm diye filan.Bi kot giydim,neymiş çok darmış,babam zamanında ona saçı başörtünün altından az göründü diye dövermiş,ben şimdi nasıl korkmadan böyle dar şeyler giyermişim? Konu buydu,derken büyüdü sözlü atışmamız, ağlıyorum bi yandan bi yandan bağırışıyoruz filan, ben bi cümle söyledim ama inanın içten değil,o benm mutlu günümü mahvetti, makyajım aktı ağlamktan filan diye sinir oldum,bi de geç kalmıştım filan..Dedim ki: "her kadın doğurabiliyo belki ama her kadın anne olamıyoo,sen nası bi annesin, nedir benle alıp veremediğin?" diye bağırıp, kapıyı çarpıp ağlamıştım..1 yıldır bu olay aklımda, acaba diyorum,acaba bu bedduadan dolayı mı ben anne olamıyorum? O gün annem bu lafıma çok içerlemişti "sen doğurabilirsen iyi anne ol emi?" demişti..Ve yine bi kıyafet konusundan girdiğimiz tartışmada bana annem (beddua hemen ağzındaydı, heran beddua ederdi,sanmayınki ben minicik, dapdar giyen biriydim,değil yeminle değildim) "Allah sana evlat yüzü göstermesin!" de demişti..
(
Bu konu aklıma geldiğinden beri çok vicdanım sızlıo, hele ki uğraş verdiğim 1 yılı geride bıraktığımı görünce..Demekki dedim, her kadın doğuramayabiliyo
Nasıl bi geri dönüş olur diye araştırdım, anne sütü engellermiş bedduayı.. Anneden helallik almak gerekmiş, yaptım da bu konuyu tekrar anıp ama bilemiyrm, olmayacaksa eğer bebeğimiz, büyük sebep bu olacaktır diye içim içimi yiyiyooo