Merhaba kızlar, üyeliği sırf sizinle dertleşebilmek için açtım. 26 yaşındayım ve bir kaç ay önce hayatımın ilk birlikteliğini yaşadım. Birlikte olurken hep içimde “ben bu kişiyle devam edeceğim, doğru kişiyi buldum” dedim. (Lütfen dini açıdan beni yargılamadan okuyun ve yorum yazın) Şu aralar o kişiyle olan bağım kopmak üzere gibi ve ben bu birliktelik yüzünden kendimi çok kötü hissediyorum. Kötü hissetmemin nedeni şu yaşıma kadar böyle bir şeye heves duymadım ya da emin olmadan kimseyle bir şey yaşamadım fakat bu ilişkimde belki de duygusal olarak çok bağlı hissetmemden ve emin olmamdan dolayı olanlar oldu. Eğer bu ilişki biterse kendimi tuhaf hissedeceğim ve sonrasında sanki bir daha biri beni sevmezmiş gibi hissediyorum. Belki toplumsal baskıların kadınlar üzerindeki etkisinden kaynaklanıyor bilmiyorum belki de içten içe her şeye rağmen yaptığımın yanlış olduğunu bilinçaltım söylediği için bu kadar depresif hissediyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Şu anki erkek arkadaşım ne yaparsa yapsın sanki artık onunla olmak “zorunda” gibi hissi de beni korkutuyor. Ailem çok tutucu değil ama bu durumu paylaşabileceğim kadar da rahat değil. Kimseye anlatamıyorum. Yaşadıklarım bana anlamsız geliyor. Sizlerin düşüncelerine ihtiyacım var. Hata mı yaptım eğer ki hataysa da nasıl düzelteceğim? Nerde yanlış yapıyorum? Böyle hissetmelerim doğru mu? Kapana kısılmış gibiyim.