- 22 Ocak 2010
- 7.158
- 19.669
- 498
Sen ban yemezsen, ben ban yemezsem...
Sen ban yemezsen, ben ban yemezsem...Burda bazı kişilere verilecek çok güzel cevaplarım var ama susuyorum, bam-lanmak istemiyorum.
Yalnızca şunları söyleyeceğim. Evlenene kadar kırdığı cevizler kırkı geçmiş bir adama, kadın el değmemiş bakire bedenini sununca kadının yaptığı marifet mi oluyor?
Asıl kötü olan da bazı kadınların kendilerini bu kadar değersizleştirmiş olmaları. Bakire olmalarıyla övünen o kadar çok kadın var ki şu toplumda... Gerçekten acınacak bir durum... Üzülüyorum. İğreniyorum!
o degılde bu konu nasıl kapanmadı hayret ettim.
normalde bu tür konularda agır tartısmalar olur bir kac kişi ban yer kapanırdı.
kk da ilerleme var
Sanırım sakin ve uzlaşmacı tepkiler verdiğim için pek saldırıya uğramadım :) Açık, dürüst, samimi olmak çoğu aklı başında insanla iletişim kurmak için yeterlidir :)
yorumların hiçbirini okumadan direk yorum yapacağım.arkadaşım sen ne şanslı bir kızcağızsın böyle...32 yaşlarında,bu kadar düşünceli,kendinden çok seni düşünen bir erkek bulduğun için ve aşk yaşadığın için yani...şahsi fikrim şu ki;seks konusu erkekler için bu kadar mühimken,bir çok erkek kız arkadaşını bu konuda zorlarken ya da istemediği durumlara sokarken,burada isteyen ama tereddütlü olan taraf sensin,o da seni frenliyor iyiliğin için.bu adamla evlenilir işte.bulamadım böylesini
tabi sen evlenmek için küçüksün canım ve de hayatını dilediğin gibi yaşa.zaten sende bu şans varkenilerde bekaret falan filan sorun olmaz..bi de zihniyetin,bakış açın öyle öküz adamları kendine çekecek türden değil.takıntı yapanları gelir,bulur öyle cins herifler.hayatın akışını yaşa sadece.mutlu aşklarrrrr
Canım sen 20,sevgılın 32 yasında dogru mu anladım?
We sen 30dan erken ewlılık de düşünmüyorsun,adam olacak 42 yasında.
Bence iyi düşün,yaş farkınız çok fazla .Yani o olgun ve tecrübeli.
Sen ilerde pişman olursan diye korktum açıkcası.
Merhabalar
1 yıllık bir erkek arkadaşım var. Birbirimize fazlasıyla aşık olduğumuzu düşünüyoruz.
Öncelikle benden hiçbir zaman böyle bir talebi olmadı kendisinin. Ben de aynı şekilde sınırları korudum her zaman. Ama içimden böyle istekler, hisler gelmiyor değil. Eminim söylemese de onun da geliyordur.
Bunu yaşamak için doğru bir insan olduğunu düşünüyorum ancak kendime güvenim tam değil. Çünkü burada sadece erkeğe sorumluluk düşmüyor. Riskleri var. Kabullenmesi var. Ve en önemlisi yaşadığının arkasında durmak ve pişman olmamak var.
Bu konuyu kendisine açtım. Çekindiklerimi söyledim. Konuştuk. Ama sanırım üslubum yanlıştı ona karşı. Sanki kendimi garantiye almak istiyormuşum gibi düşündü. Onu bırakmayı düşündüğüm için yapmak istemediğimi zannetti, çok sinirlendi. Ama öyle olmadığını açıkladım. Çünkü çekindiğim bir gün bir adamın -hani olursa ki ayrılırsak ki bunu düşünmek bile istemiyorum çünkü yapmamış olsak bile bu bana çok ama çok dokunur- bunun hesabını sorması değil. Soramaz çünkü herkesin kendi tercihidir. Neyse sonrasında yaşımın henüz küçük olduğunu (yaşlarımız 20 ye 32), bunu yapsam bile tam anlamıyla bir şeyler hissetmeyebileceğimi kendimi o şekilde kabul edip etmeyeceğimden emin olmadığını söyledi. Üzülürsün, böyle çok güzelsin ve ben seninle olmaktan, sarılmaktan, öpüşmekten, kıskanmaktan, konuşmaktan, müzik dinlemekten mutluyum dedi.
Takdir ediyorum bu tavrını ama benim aklımda hala bu fikir. Gerçek bir kadın-erkek ilişkisi için olmalı mıdır bu?
Asıl çekindiğim çevremdeki insanlar öyle bir tavır içerisindeler ki sanki bu çok aşağılıkça bir şeymiş gibi bahsediyorlar. Dolayısıyla çekiniyorum. Yarın bir gün birisi işitse laf etse hakkımda -sevgilim söylemez, yaşını başını almış olgun bir insan- üzülürüm. Bakire olmayan kadın ikinci sınıf kadın mıdır yani bu kadar yerden yere vuruluyor? Neden hala bazı şeyleri aşamıyoruz? Ben herkes önüne gelenle yatsın kalksın demiyorum ama bunu aşık olduğun bir insanla yaşamak suç mudur?
Ve sanırım ben erken bir yaşta evlenmek istemiyorum. 30 umu bulmak isterim en azından. (Ülkemizde mümkün mü bilmiyorum.) Kendimce bir kariyer planım var. Çoluk-çocuk mevzusunda da ne yalan söyleyeyim çok istekli değilim. (En azından genç bir yaşta) Bu yüzden hemen demiyorum tabi ki ama belki bir kaç yıl sonra yaşanır ama evlilik öncesi yaşanmalı mıdır daha doğrusu yaşanabilir mi?
Çok kafam karışık kk bayanları. Sırf sizden yardım isteyebilmek için üye oldum. Yargılamadan, aşağılamadan, karşılıklı saygı çerçevesinde tartışalım istedim bu konuyu.
Hiç yaşayan, pişman olan ya da çözüm önerisi olan var mı bu durumla ilgili?
Ruhen ve bedenen hazır olarak yaşandığında bekaret kaybetmek değil, kadınlığı kazanmaktır..
Olası bir ayrılıkta da giden bekarete değil giden sevgiliye üzülünür..Ha bişeyler bittiyse bu cinselliği yaşadığın yada yaşamadığından değildir..
Ama hazır olmadan yaşandığında adı bekareti kaybetmek olur,ilişkinin bitiş nedeni buna bağlanır ve baş taşlara vurulur....
Bakirelik gittimi sende sıradan biri olursun. Birde zina yapmamalısın. Büyük günah. Sakın yapma.
Bakirelik gittimi sende sıradan biri olursun. Birde zina yapmamalısın. Büyük günah. Sakın yapma.
Bakirelik gittimi sende sıradan biri olursun. Birde zina yapmamalısın. Büyük günah. Sakın yapma.
kimse evlenmesin çocuk yapmasın anne olmasın o zaman ayrıcalığını kaybetmemek için, bu nasıl hastalıklı bi düşünce, ben özelim ve hepte özel kalıcam kendini bu kadarmı değersiz görüyosun
Bayan o şekilde anlatmak istemedi.
genç kızken bakireliğin gittiğinde evlenmeden önceki hayatında demek istiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?