birikim

Arkadaslar ben ilk okula giderken maddi durumumuz iyi degildi oyle ki okula beslenme getiremiyordum. Suan evliyim yine maddi durumumuz cok iyi degil ev kredisi oduyoruz fakat cocugum ayni sikintiyi cekecek korkusu uykularimi kaciriyor nasil birikim yapip cocuguma gelecek hazirlaya bilirim . Calis demeyin litfen cunku bebegim daha 2 aylik ve zaten babasi 12 saat calisiyor 2 saatte yol suruyor git gel oldu 14 saat babaya hasret kaliyor bendende ayri buyurse parada onu mutlu etmez

2 aylık bebekle maddi durum iyi değilken ve çalışma imkanı yokken yapılabilecek
belki evden katalog ürün satışı olabilir,
internette ikinci el kıyafet satışları oluyor o yapılabilir
elişi yapabildiğiniz örgü tığ boncuk vs varsa onlar olabilir gibi geliyor bana.

Ayrıca eşinizin verdiği paradan 3-5 lira bile bi yere atsanız nasıl biriktiğiniz anlamazsınız bile
(mümkünse çeyrek altın da alabilirsiniz, yani şartlarınızı bilerek siz hareket edebilirsiniz)

İhtiyacınız olan şeyi 'yeteri kadar' almanız bile, birikim yapmanızı sağlar.
Markette, pazarda, çarşıda eliniz bir şeye gittiğinde 'gerçekten buna ihtiyacım var mı, almasam hayatımda bir eksiklik yaratır mı' diye kendinize soru sorun.

Yeni evli olduğum için, bir evin ne kadar çok gideri olduğunu anca anladım.
Resmen yabancılar gibi market alışverişimi sayılı yapıyorum artık.
Kafamdan hesaplıyorum, 8 domates iki kişiye bir hafta gider deyip, daha fazlasını almıyorum.
Evde olan malzemelerimi düşünüp, onlarla yapabileceğim yemeklerde ihtiyacım olanı alıyorum.
Misafir geldiğinde her şeyden artı 4 tane alıyorum ve yapıyorum, böylece artık kalmıyor.
Kıyafetlerimi ayırdım, bu sayede yazın neye ihtiyacım olup olmadığını gördüm.
Makinayı ilk zamanlarımda 3 4 çamaşır için bile çalıştırırdım, şimdi ise bekletiyorum.

Bunun gibi daha nicelerini sayabilirim.
Eşim bile farketti, 'ne oldu da bizim harcamalarımız yarılandı' diye sorup duruyor.
Ufak görünen, 5 10 tl den ne olacak denen şeylerin hepsi ay sonunda karşınızda 'birikim' adı altında çıkıyor.

Aslinda kumbaramiz var elimze gecenleri hemen oraya atiyoruz hani daha cok kucuk die kuzenimin oglunun kiyafetlerini kullaniyoruz cogunlukla masraf olmasin die umarim buyudgu zaman giymem etmem demez evimizin 10 yil kredisi var galiba bebegimizi erken yaptik . Fabrikanin yardim kulubu var oradan yardim cikti biz onu daha ihtiyaci olana verilsin diye geri cevirdik cunku ac degiliz acik degiliz

2 aylık bebeğiniz var ve sizin derdiniz buysa sizin anksiyeteniz olabilir. Yada ne bileyim doğum sonu depresyonu falan olabilir mi? 2 aylık bebeği olan bir anne öncelikle bugüne ait olan problemler çözmeli. Bezi, maması , mendili istediğiniz kalitede alabiliyormusunuz ya da ne bileyim ; istediğiniz kıyafetleri alabiliyormusunuz?

Kismen alabiliyoruz orta kararda yani daha cok genel ihtiyaclarini kiyafet cogu zaten kuzenimden tabiki cok bebegim cogu seyi gidip defalarca bakip almadan geri ciktigim oluyor cunku ne kadar begensemde evde giyecegi var deyip baska seye lazim okur deyip geri cikiyorum buyuk esyalari zaten biz almadik suan bebegime genel olarak sadece bez aliyoruz allaha sukur sutum var emiyor ama cocuklugum baskalarina ozenerek gecti . Mesela cok basit bir ani hala aklimda okul kantininde oturdugum zamanlar sadece bir bardak oralet almaya param vardi arkadaslarimin aldigi krekerleri bile yemege utanirdim cunku etesi gunu ben yine alamayacaktim. Bu durum icin ailemi suclamiyorum yoktu veremediler. Besleme neden getirmedin dedikleri zaman ben kahvalti edemiyorum derdim . Yasadigim apartmanda gosterise merakli komsularim varbebegim simdi anlamiyor ama anlayacak bende onlardan istiyorum diyecek iste o gun geldiginde para yok demek zorunda olmak istemiyorum. Tabiki arsiz gibi her gordugune sahip olmayacak ama boyle giderse hic bisiye sahip olamayacak

Siz deneyimlerinizden yola çıkarak ;olası bir gelecek için endişeleniyorsunuz. Allah aşkına hiçbir çocuk parayla mutlu olmaz. Ama endişeli bir anne de onu mutsuz eder. Kıyafetide boşverin. Şu an giydiği şeyleri 2 ay sonra giymiyor oluyorlar. Ama gıdası ve anne sevgisi olmalı. O zaman herşeyi var demektir. Buna rağmen bu düşünceleri ve gelecek kaygısını kafanızdan atamıyorsanız bulunduğunuz yere en yakın devlet hastanesinin psikoloğuna başvurun. İlaçsız bir çözüm bulurlar.Bebeğinizi sağlık ve mutlulukla büyütmenizi dilerim.