- 23 Mart 2010
- 2.968
- 31
-
- Konu Sahibi ipektuncer
- #161
yok daha neler! onu evinize bile sokmayın.... bi de hamilesin,iyice canın sıkılmasın....
canım ya çok üzücü bi durum ben de hamileyin ve insan hamileyken daha bi duygusal oluo ben de okurken seni anladım .Ama ben yine de bu kadar şeye rağmen gerekenden fazla görüşüp konuştuğunuzu düşünüyorum ,hala mesafe yok aranızda .Kardeşine staj ayarla gelsin kalsın fln diyebildiğine göre..
Allah kolaylıklar versin..Seni de bu şartlarda okuyup kendi ayakların üzerinde durup hala da art niyetli davranmadığın için ailene tebrik ederim,sanırım ben senin gibi yapamazdım.
evet çok benzerlerini yaşadım, şükür ki annem yanımda..
o olmasa nolurdu bilemiyorum
annemle kendimize yeni bi hayat kurduk, 2 sene sonra çalışmaya başladığımda 19 senedir aramayan babamın, param olduğunda arıyacağını biliyorum
yaşadıkların bana tecrübe sağladı
geçmişin telafisi olmuyor malesef
ama yavrundan aldığın güçle yeniden hayata tutunmaktan başka yapabilcek bi şey yok sanırım
allah yolunu açık etsin arkadaşım
yuvana sıkı sıkı sarıl
onu da allaha havale et
Canım niye böyle oldun ya kafan takıldı bikaç gündür bunlara..
Güzel şeylerden bahsetsek ya kızından, bebişten falan..
Bu arada doğumun ne zamandı??
İpek, ciğerime işledi yazdıkların akşam akşam. Eşim de yok evde, koy verdim kendimi ağladım baya. Siz de öğlen ağlaşmışsınız okudum. Öyle iyi anlıyorum ki seni. Benim annem de sağ, çok şükür babam da. Dört kardeşiz üstelik. Ama annemden başka kimsem yok gibi büyüdüm ben. Babasız, kardeşsiz, eşsiz-dostsuz, akrabasız. Babamın evde yarattığı korku havasından kardeşlerimle birbirimizi sevemedik bile. İki abim, bir ablam var benden epeyce büyükler. Bana sahip çıkıp bir nebze de olsa annemin ve benim hayatımı kolaylaştırabilirlerdi belki ama onların tek yaptığı babamla uğraşmamak için, annemle bana sabırlı olmamızı tembihlemeleri oldu. Ben de yapabileceğim tek şeyi yaptım. Senin de dediğin gibi hiç çocuk olmadım, annemin annesi oldum. Okulumu bitirdim, hayatta her şeyle tek başıma mücadele ettim. Sonunda kimseye muhtaç olmayacak duruma geldim çok şükür. Evlendim, iyi bir eşim var. Babam da iyice yaşlanıp etrafında kimse kalmayınca biraz daha normalleşti. Ben de onu affettim, affettim, affettim. Ama yüreğimde açtığı yaralar ne yazık ki kaldı. Annemle babamı evde yalnız bırakamazdım ben, babam annemi öldürecek diye korkardım. Bir gün annemle dayanamadık olanlara evden çıktık, ama gidecek yerimiz yok, neredeyse sokakta yatacağız, bu arada annemin kendi düzenini kurmuş üç çocuğu var düşünün (ağabeylerim ve ablam) biz gidecek yer bulamıyoruz kendimize. Sonra gece dışarıda yatmayalım diye bir tanıdığımıza gittik, o da bizi babamın yanına geri götürdü. Oradan kardeşlerimin yanına gittik o yaz. Biraz kafa dinleyelim diye. 15 gün sonra abim, babam kızıyorsa buraya da gelmeyin deyip bizi gönderdi, evi terk edip onlarla yaşamaya geldik sanmışlar. O otobüse ağlaya ağlaya bindim, 16 yaşındayım. Yol boyu Allaha dua ettim, araba kaza yapsın da o eve varmadan öleyim diye. Çok şükür hepsi geçti. Eşimi seçerken On’da en önemsediğim şeylerden biri babama hiç benzememesiydi. Çocuğum olduğunda babası yüzünden benim yaşadıklarımı yaşamayacak.
Biliyorum İpek zaman geçse de acı geçmeyecek ama unut, ikimiz de unutalım eski kötü günleri…
Bu arada annenin mekânı cennet olsun canım, ruhu şad olsun…
H.sonu piknikten aradılar beni, o yüzden h.sonu da aklımdan atamamış oldum canım..
Öyle garanti gözüyle bakıyor ki benim staj ayarlayacağıma..
Şaka gibi..
Ve 2 ay bana postalayacakmış..
Ki bu insan kızıma bakarken, akşam ben işten geldiğimde "bugün kızın tam 2 liramı harcadı, şeker aldırdı, balon aldırdı, artık harçlık bırak sen ona" diyen bir insan..
Kendi kardeşinin hanımını, sevgili oğlu arabayla taa karşıya bırakıp geliyor..
Ama beni bir defa kızımın doktoruna götürdü iğne için, eşim evde değilken.
Dönüşte kardeşim olacak beyzade, anasının talimatıyla arabayı benzinciye çekti.
"biraz benzin atarmısın ablaa"..
YA bela okuyacağım, ama diyorum ki yapmadım bunca zaman, şimdi de yapmayayım..
Doğum için 20 Temmuz'u konuştuk doktorla canım.
canım konunu okudum.Aradaki kişilerin yazdıklarını okumadım çünkü yaşamadan konuşmak çok kolay.
Bende şeytan bir babanın kızıyım. Rabbim onlara bunun hesabını sorucak ve sen sabrının mükafatını alıcaksın,bundan hiç şüphen olmasın.
Rabbim eşinle çocuğunla huzurlu bir hayat nasip etsin, böyle insanlarla karşılaştırmasın.
Hiç düşünüpde üzülme, onlar senin o merhametli kalbinde olmayı haketmiyorlar, onun içn üzme kendini
Canım, şu konuyu açmakta elde ettiğim en büyük yararlardan biri, başka arkadaşlarımın da babalarından benzer sıkıntıları yaşamaış olduklarını görmek oldu.
Benim üstüste aynı kazıkları yeme sebebim şuydu, sanıyordum ki baba dediğin kendi evladına asla zarar vermez. Ben yanlış anlıyorum sanıyordum hep..
Ve kendisi de bunu empoze ediyordu bana..
Bir ara cama "satılık" ilanı asmıştım ve evi satmaya çalışıyordum. Eve geldi, içeri girip bana "senin derdin ne, ne istiyorsun benden" diye hiddetle bağırdı.
"Ben yalancı bir adamım, 3 kuruş için babalık duygularımı sattım, seni dolandırdım" dersen tüm haklarımdan vazgeçerim, dedim.
"ben emekli ve yaşlı bir adamım, güç bela çocuk okutmaya gayret ediyorum. ne olursun İpek, alma bu evi benden" dedi, ağladı ağladı..
Sonra da "ama önemli olan evlatlarımın huzurudur, eğer ille de satacağım dersen veririm tapuyu" dedi ve gitti.
Bana bunları söyleyen adam, benden çıkınca emlakçıya gitmiş. Adama "boşuna müşteri bulma, ben o evin tapusunu asla vermem" demiş.. Bildiğin şeytan..
Canım, yüzsüzler hem de nasıl..
İnan ben hiç aramam, o beni arar. Arayı iyi tutar, çünkü işi düşecek..
Ne beni, ne kızımı sevdiklerine zerre kadar inanmam, mümkün değil..
Staj falan ayarlamam, asla uğraşmam.
Bana kimse staj ayarlamadı, gidip kendim başvururdum. Nereye başvurdum, ne yaptım ilgilenmezlerdi bile ailem olan o insanlar..
Doğumda asla aramayacağım.
3 kişi gideceğiz sezaryene. Eşim,kızım,ben.
Hiç korkmuyormuşum gibi yapacağım, kızım ürkmesin diye.
Ki ilk doğumda hıçkırık tutmuştu beni korkudan. Bu defa belli etme lüksüm yok, kızımı bırakacak yer yok çünkü.
"Doğumdan çıkınca biraz ağrılarım geçsin, odaya öyle gönderin beni" diye konuştum bu h.sonu doktorla.
Kızım çok kötü haldeyken görmesin, korkmasın, kardeşinden soğumasın.
Sonra çıkıp oda da ben dinlenirken, eşim canı isterse arar haber verir.
Haber vermek bana kalırsa, taa akşamı bulur, ancak ayılırım.
Merhaba İpek hanım,
Okuyunca çok kötü oldum.
Daha önce demiştim ne kadar güçlüsünüz diye gerçekten güçlüsünüz.Herşeye rağmen ayakta kalmışsınız.
Bence hiçbir şeyi takmayın
. Boşverin onlar size ne yaparsa yapsın hep sizde görüyorlar daha iyisini daha güzelini ve inanıyorumki bu hep böyle olacak hep size haset edecekler.
Çünkü onlar sizi üzdükçe hakkısnızı yedikçe Alllah size daha falzasını, güzelini veriyor.
Biliyorum takmayın demek kolay ama inanırmısınız ben benzerlerini kendi annamden gördüm. Onun için babadan yapılan yada işin içine üveylik girdi mi yapılan koymuyor artık bana. İnanın insanın annesi yapınca daha çok canı yanıyor. Bu günlere geldim ama nasıl geldim bir ben biliyorum. Bana düğün yaparken 10 liralık tuvalet takımı almayan kadın oğluna 40 binliralık araba aldı. Ama artık takmıyorum.
Onun için sizde takmayın. İnanın böylesi daha acı. Sizin hiç değilse üveylik var diye düşünüyorum.
Size ne kadar kaba tabiri ile olacak ama yolmaya çalışırlarsa çalışsınlar inanıyorum ki siz herşeyin daha güzeline sahip olacaksınız.
Çok şanslısınız bence sıkmayıncanınızı geçmişi hatırlayarak.Siz bunlar yaşayacakmışsınız. unutun.
Anladığım kadarı ile iyi bir eşiniz minik oğlunuzda doğunca inşllah iki tanede dünyalar güzeli sağlıklı çocuğunuz olacak.
Ömrünüzün çouğunu geçridiğiniz iyi bir eişiniz iki güzel çocuğunuz var öyle düşünün. Evlendikten sonra adam yerine konmayan çocuğunu doktora görürmek için dahsını kendisini doktora görğmesi iççin abisine muhtaç aciz insanlardan değilsiniz. Herşeye rağmen sizin sahip olduklarınız yaşadığınız tüm olumsuzluklara rağmen bence en güzelleri boşverin düşünmeyin. Güzel ailenizi yaşadıklarınızın bir ödülü olarak değerlendirin bu açıdan bakın hayata yoksa işin içinden çıkamazsınız boğulrusunuz.
Kocaman öpüyorum sizi.
Herşeyin en güzeli sizinle olsun
işte sen bu kadar güçlü,mantıklı bi kadınsın.... o halinle ameliyat odasında kalmayı düsünecek kadar evladını düsünen, yeni dogacak oğlunu düsünen...
yazdıklarını okudukca şaşırıyorum... garip insanlar demek yetmiyor gercekten de vicdansızlar... Allah seni de hepimizi de böyle tiplerden fersah fersah uzak eylesin....
üzülme sen, hadiii güzellikleri düşün... biliyorum zor,ama onları taktıkca eline bişey geçmior. belli ki bu dünyada yaptıklarıyla kalacak olanlar... ötesini de onlar düsünsün artık,nasıl hesap vereceklerse...
esinle ayni kaderi yasiyorsun ne garip
uveylik ve dislanma konusunda
birbirinizi anlayip destek oluyorsunuzdur muhakkak
bu geldi aklima
birde hamilesin ben iki hafta icinde doguracagim ve son bir aydan beri
kinleniyorum gecmistekileri dusunerek cok yogun dusunuyorum
sanirim sende bu durumdasin ama bu arada stres yapip
kendini uzmemeye calis
azminle basardiklarinin tadini cikart
ve mumkunse gorusme artik
bayramdan bayrama yeterli bu durumda
kardesinde basinin caresine baksin
acik acik soyle
bebegim olacak hic ugrasamam diye
cunku gorulen o ki kimsenin hatiri yok sende
Evet, haklısın cnaım, böyle düşünmeye devam etmek sadece "boğmaya" yarayacak beni..
Geçmişin telafisi yok, ama sanırım ben farklı bir boyuta geldim, yeni yani anlıyorum yapılanları.
İşin içine üveylik girmiş olması bir teselli olabilir, öz anneden ayrımcılık görmek eminim daha farklı şekilde canını yakmıştır..
Ama gene de aklım duruyor işte, "neden" diyorum.
Ben bu kadar iyilik etmişken ve belki de babam "bana para lazım, ver" dese verecekken.. Neden yalan, neden şeytanlık?
Hastalanınca eşime bile minnetim olmaz, kalkar giderim, ona da giderken haber veririm. Bu benim yapım, şartlar bu şekle soktu beni.
Oysa bekarken o kadın hastalandığında hep birlikte giderdik hastaneye, özel hastanede gereken herşey yapılır ve sıra ödemeye gelince babam kayıplara karışırdı.
Onun karısının hatane harcamasını memnuniyetle ödüyordum, ailemdi onlar çünkü.
Oysa onlar tam da senin ifadenle "nasıl da yolduk" diye ellerini ovuşturuyormuş, yazıklar olsun..
Benim bir gecede milyar döktüğüm kadın, "kızın masraflı olmaya başladı" diyebildi bir balon için, bir şeker için.
Ki süt,mama,meyve tüm erzağını götürüp yığdığım halde.
Neyseki benim artık onlarla evim ayrı, yolum sapa..